20 Ιουνίου 2009, 00:49
Μερικές φορές... (2)Deconstructing Steppenwolf Μερικές φορές εκεί που κάθεσαι ήσυχα και αμέριμνα κάνοντας τις δουλειές σου, έρχεται ένα εξωτερικό ερέθισμα. Έρχεται σαν κύμα θάλασσας, αργά και σιωπηλά, αλλά κρύβοντας τεράστια δύναμη από κάτω του. Αρχικά σε μουδιάζει ευχάριστα, εισχωρεί μέσα σου χωρίς να το καταλάβεις και ξαφνικά σε διαλύει από τα μέσα προς τα έξω.
Αυτό το ερέθισμα μπορεί να είναι οτιδήποτε, αλλά συνήθως είναι κάτι ασήμαντο. Μια κουβέντα, η έκφραση ενός προσώπου, το άρωμα ενός λουλουδιού, μια φωτογραφία, ο περαστικός στη στάση του λεωφορείου ή μια μελωδία. Κι όσο πιο ασήμαντο τόσο πιο παράλογο είναι όλο αυτό που ακολουθεί.
Να είσαι ήρεμος και χαλαρός, χωρίς αντικειμενικά προβλήματα και ξαφνικά να καταρρέεις εσωτερικά. Ενώ συνήθως στέκεσαι πάνω από τα συναισθήματά σου και μπορείς να χαλιναγωγείς τον τρόπο εξωτερίκευσής τους, να χάνεις για λίγο τον έλεγχο των συναισθηματικών σου αντιδράσεων. Και όταν σε μια τελευταία προσπάθεια να συνέλθεις σκέφτεσαι ότι είναι αχαριστία και έλλειψη ευαισθησίας να αισθάνεσαι έτσι, το μόνο που να καταφέρνεις να είναι να βυθίζεσαι ακόμα περισσότερο σε αυτή την κατάσταση και να εντείνεις ακόμα περισσότερο το χάσμα απέναντι σε σένα και τον κόσμο και κατά συνέπεια τον πόνο που σε πνίγει.
-