Το ότι βρισκόμαστε υπό την "μπότα" των δανειστών-ΔΝΤ , οφείλεται κατά κύριο λόγο , στα στοιχεία τα οποία προσκόμισε η ΕΛΣΤΑΤ, παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων οργάνων της, ότι τα στοιχεία αυτά, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και έχουν διογκώσει τα ελλείμματα με ψευδή στατιστικά στοιχεία, παραποίηση μεθοδολογιών, ακόμη και πρωτογενών στοιχείων.

   Οι ΑΠΟΨΕΙΣ δεν αναφέρονται στα αντιδικούντα πρόσωπα, ούτε παίρνουν θέση, εφόσον το όλον θέμα βρίσκεται στα χέρια της δικαιοσύνης. Το δημοκρατικό πρέπον είναι, απρόσκοπτα η δικαιοσύνη να επιτελέσει το έργο της.

   Ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και ο κύριος συντελεστής του υπόψη θέματος , "παιδί" του ΔΝΤ βρίσκεται αναμφίβολα σε αρκετά δύσκολη θέση.

   Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (commision europe'enne) , με επιστολή της επιχειρεί καταφανή επέμβαση , όπως και άλλοι ημέτεροι αναφερόμενοι, ότι τα κοινοποιηθέντα  στοιχεία ήσαν απολύτως ακριβή, και ως εκ τούτου ουδέν θέμα υφίσταται.

 Η ΑΛΗΘΕΙΑ όμως πρέπει να ΛΑΜΨΕΙ... και να αποδοθούν ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν.

Η χώρα εδώ και έξι χρόνια αντιμετωπίζει πρωτόγνωρη οικονομική καταπίεση , από δανειστές και ΔΝΤ , οι οποίοι κραδαίνουν κάθε τόσο το CREXIT , προκειμένου να επιτύχουν αυτά, που συντηρούν την τοκογλυφία τους. Επιχειρούν τον αφανισμό του δημόσιου πλούτου, με τιμές κατάφωρα κατώτερες της αξίας του.

   Γενικά η χώρα ένεκα του αλόγιστου και υπέρογκου δανεισμού, για τα οικονομικά δεδομένα της, βρίσκεται σήμερα σε καταφανή οικονομική υποδούλωση , η οποία εξικνείται σε δέσμευση της ΕΘΝΙΚΗΣ της κυριαρχίας. 

Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά θα ξεπεραστούν και η χώρα θα βρει την ατραπό εξόδου από την "κρίση", που τώρα μαστίζεται και αυτό, προς όφελος των Ελλήνων πολιτών , των  οποίων μεγάλη "μερίδα " είναι ενδεδυμένη με φτωχοποίηση και ένδεια.

  Χρονογραφώντας μεταξύ αστείου και σοβαρού οι ΑΠΟΨΕΙΣ, παρουσιάζουν το αλόγιστο και υπέρογκο εξωτερικό χρέος της χώρας,  ως ένα "μπαλάκι" του τένις.

  Οι αντίπαλοι "μονομάχοι",  ήταν οι δύο  "επιβήτορες" της εξουσίας  (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), από την μεταπολίτευση και μετά, ως εναλλασσόμενοι στην εξουσία. 

Το μπαλάκι με τα εκατέρωθεν κτυπήματα από τους "μονομάχους" άλλαζε τερέν, πότε από την μία και πότε από την άλλη πλευρά του  μεγαλώνοντας  όμως... τον αλόγιστο δανεισμό...  

  Αυτό συνεχίστηκε για 40 χρόνια και αφού φούσκωσαν το εξωτερικό χρέος με την μεγίστη βερμπαλιστική και μαξιμαλιστική αμετροέπεια, που τους διέκρινε, συμφώνησαν να μην μονομαχούν, έκαναν δυάδα στο άθλημα... (τένις).  Από κοινού πλέον, ήθελαν να αντιμετωπίσουν τους μαέστρους του τένις.... δανειστές. Το αποτέλεσμα όμως πάντα ήταν το ίδιο,  δηλαδή οι συνεχόμενες ήττες... 

  Σήμερα εδώ και δύο χρόνια περίπου, η προαναφερόμενη δυάδα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), αντικαταστάθηκε από ένα νέο παίκτη (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) , για να αντιμετωπίσει τους ανίκητους... δανειστές.

Το αποτέλεσμα όμως μέχρι σήμερα είναι, μία από τα ίδια, δηλαδή συνεχόμενες ήττες, αν και προσπαθούν με συνεχείς προπονήσεις να βελτιώσουν την απόδοσή τους , ώστε να μπορέσουν να νικήσουν  τους δανειστές... Ίδωμεν...

Κλίνοντας το χρονογράφημα γίνεται η υπόμνηση , που δεν πρέπει  ποτέ να ξεχνάμε , ότι όλα τα δεινά και η φτωχοποίηση της χώρας ,έχουν ως κύρια αιτία, τον επάρατο, υπέρογκο και αλόγιστο εξωτερικό δανεισμό. Σε παλαιότερη  ανάρτηση οι ΑΠΟΨΕΙΣ δημοσίευσαν και τα παρακάτω αναφερόμενα, στην ανάρτηση "Διαχρονικά... η επαπειλούμενη Χρεοκοπία της Ελλάδας", σχετικά με το δημόσιο χρέος και τα οποία αναδημοσιεύουν. 

                                         *******

Οι ΑΠΟΨΕΙΣ , χωρίς να αυτοπαρουσιάζονται, ως ειδήμονες, για την λύση αυτού, του ομολογουμένως δυσεπίλυτου προβλήματος, θα προτείνουν την θέση - σκέψη τους, που ενδεχομένως και να σφάλλουν... κατά τους ειδικούς.

Ή λύση λοιπόν του "γόρδιου δεσμού" του χρέους, όπως την βλέπουν οι ΑΠΟΨΕΙΣ,  απαιτεί την ανάλογη ιστορική λύση... 

Ως προς το εφικτόν ή μη αυτής,  πρέπει απαρέγκλιτα να προσβλέπει στο να είναι οριστική, καθαρή, σταθερή και να ατενίζει προς το τέλος, με την προσήκουσα αισιοδοξία. 

Προτείνονται λοιπόν τα ακόλουθα: 

• Προσφυγή αρμοδίως, για τον καθορισμό του πραγματικού χρέους και όχι του τοκογλυφικού, που εφαρμόσθηκε διαχρονικά. Αυτό να αποτελεί , κατά κάποιο τρόπο,  την πραγματική  μείωση του χρέους
• μείωση των επιτοκίων σε επίπεδα λογικά και σε βαθμό, που ισχύουν για τους μεγάλους δανειστές.
• Τα χρεολύσια   να έχουν τον επαρκή και απαιτούμενο χρόνο εξόφλησης.
• Να παγώσει,  η εν γένει "αποπληρωμή" του χρέους για μία 10ετία, δηλαδή το όποιο χρέος καθοριστεί τελεσίδικα από την προσφυγή.
• Τα έσοδα του κράτους, χωρίς πληρωμές για το χρέος, θα φέρουν το ποθητό πλεόνασμα.
• Συνετή διάθεση του πλεονάσματος στην εσωτερική κατανάλωση και το μεγαλύτερο μέρος αυτού, στην πριμοδότηση της υγιούς εσωτερικής ανάπτυξης, για την παραγωγή  Ελληνικών προϊόντων και υλικών.
• Επίτευξη όσον το δυνατόν σε μεγαλύτερο βαθμό, της αντιστροφής των μεγεθών  εισαγωγών ως προς τις εξαγωγές και με σαφές προβάδισμα των  εξαγωγών, σε σχέση με τις εισαγωγές.

Με το πέρας της 10ετίας και της λελογισμένης χρήσης του πλεονάσματος, στη χώρα θα ανθεί η ανάπτυξη και θα περισσεύουν από τα έσοδα, τα αναγκαία χρηματικά ποσά, για την εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων, στην πραγματική και  την σταδιακή πλέον πληρωμή του χρέους.

Το επόμενο ερώτημα του αναγνώστη, που θα είναι και πάλι εύλογο. 

Τι γίνεται όταν οι δανειστές (θεσμοί), "στηλώσουν τα πόδια" και δεν δέχονται την προτεινόμενη λύση του χρέους, αλλά επιμένουν στην ήδη κρατούσα κατάσταση. 

Τότε... οι όποιοι κυβερνώντες και συνηγορούσης της αντιπολίτευσης, να αποτανθούν με ειλικρίνεια στους Έλληνες πολίτες και να θέσουν ξεκάθαρα, αφού γνωστοποιήσουν το όλο πρόβλημα και τις απορρέουσες επιπτώσεις αυτού, όπως επίσης να γνωστοποιήσουν διεξοδικά, τα παρεπόμενα, από μία ενδεχόμενη ρήξη με τους δανειστές. Τελικά  να αποφασίσουν, εάν θέλουν να συνεχίσουν στην υφιστάμενη κατάσταση.... ή όχι...

Το παρόν γράφημα προσπάθησε να δώσει , μία όσον το δυνατόν συνοπτική εικόνα των διαχρονικών δανεισμών, που ήσαν πάντα υπό την επαπειλούμενη χρεοκοπία. Επίσης όμως, για τις δυσμενείς επιπτώσεις, που συσσωρεύονταν κατά καιρούς στη πλάτη του Έλληνα πολίτη. Πάντα τον καλούσαν οι εκάστοτε κυβερνώντες να συνδράμει αγόγγυστα, στην αποπληρωμή των εκάστοτε δανεισμών.

Σήμερα όμως το υπέρογκο, όσο και επονείδιστο χρέος, σε σύγκριση με της οικονομικές δυνατότητες της χώρας, παρουσιάζει μία ζοφερή, αποκαρδιωτική, θλιβερή και απελπιστική πραγματικότητα, καθόσον το χρέος, κατά γενική ομολογία δεν είναι βιώσιμο, με ότι επακόλουθα προοιωνίζει...

Εάν παραμείνουμε σε αυτή την κατάσταση οι ΑΠΟΨΕΙΣ προβλέπουν ότι το μέλλον της χώρας παρουσιάζεται άκρως δυσοίωνο... Εύχονται ολόψυχα στην περίπτωση αυτή, να διαψευστούν.