Από όπου και να το πιάσεις το όλο θέμα γελοίο είναι αλλά ας όψεται...

Ας όψεται η καλοπιστία των ανθρώπων, η φυσική μας ροπή προς το ακατανόητο, το υπερφυσικό...

Ας όψεται η φυσική μου τάση να κάνω πλάκες...

Γιατί ως πλάκα ξεκίνησε, ως πλάκα συνεχίστηκε και ως πλάκα θα με τρελάνει!!!

Πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτή τη φορά είναι ένα φλυτσάνι... Ένα φλυτσάνι με καφέ, ή μάλλον που είχε καφέ και όταν έμεινε μόνο το κατακάθι, κάποιος το γύρισε ανάποδα...

Το κατακάθι του καφέ αφού έτρεξε σε όλες τις πλευρές του φλυτσανιού, σχημάτισε μικρές μικρές εικόνες! Για άλλους δεν ήταν παρά κατακάθι του καφέ στους τοιχούς ενός φλυτσανιού, για κάποιους άλλους όμως ήταν εικόνες από το μέλλον...

Ποιο μέλλον τρομάρα μας; Μες στο γενικότερο κλίμα, το αναποδογυρισμένο φλυτσάνι έφτασε στα χέρια μου...κι εγώ κατακάθι έβλεπα...αλλά έσμιξα λίγο τα μάτια και είδα δρόμο, γλώσσες, άγκυρα, πουλιά και σύννεφα...

Όχι ότι είχαν κάποια σημασία όλα αυτά...αλλά με ύφος πολλών καρδιναλίων...έβγαλα πόρισμα. Και κάπου εδώ αρχίζει το σόου... χωρίς να έχω ιδέα τις μπούρδες λέω, έπεσα μέσα. Όπως ήταν φυσικό το πήρα στην πλάκα "τυχερή μαντεψιά" και έτσι...

Δύο μέρες αργότερα, φτάνει όμως δεύτερο φλυτσάνι στα χέρια μου...επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία...ξανά μέσα! Ώπα λέω κάποιος τελικά κάνει σε εμένα πλάκα...

Την τρίτη φορά όμως που επαναλήφθηκε η ιστορία το ερώτημα ήταν πολύ συγκεκριμένο "Πως θα πάει το ραντεβού;"

Με τα πολλά απόφυγα να απαντήσω γιατί ήξερα πως δεν θα πήγαινε καλά... Πως το ήξερα; Έλα μου ντε...έδω είναι που κοντέυω να τρελαθώ!

 Την επόμενη μέρα όμως που κλήθηκα να δώσω την απάντηση που όφειλα το ομολόγησα ευθαρσώς "Δεν ήθελα να απαντήσω, γιατί δεν θα πήγαινε καλά. Δεν θα έβγαζε πουθενά και δεν ήθελα να σας χαλάσω τη διάθεση..." Και τι φοβερό; Έπεσα πάλι μέσα!!!

Ρε μήπως ξέρω τελικά να λέω το φλυτσάνι και δεν το έχω πάρει είδηση; 

Μήπως έχω κληρονομικό χάρισμα και δεν το έχω εκμεταλλευτεί ακόμα;

Εγώ πάντως ένα γέλιο το ριξα!