Την τελευταία χρονική περίοδο στη ζωή μου κυριαρχεί πολύ αυτή η λέξη! Απώλεια...

Απώλεια μνήμης, απώλεια υπομονής, απώλεια ξεκούρασης, απώλεια διάθεσης, απώλεια ποιοτικού χρόνου...και η λίστα είναι ατέλειωτη! Και ενώ για οποιαδήποτε φυσική απώλεια θα θρηνούσαμε...γι' αυτές τις μικρές απώλειες της καθημερινότητάς μας δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό.

Ενδεδυνόμαστε τον μανδύα του "πρέπει" και θεωρούμε τις απώλειες μας αναγκαίες! Το μόνο που μας επιτρέπεται να κάνουμε είναι να διαμαρτυθούμε "ήσυχα και ευπρεπώς" γι' αυτές και να γυρίσουμε πάλι στις ασχολίες μας.

Το "ήσυχα και ευπρεπώς" όμως δεν νομίζω πως μου ταιριάζει ιδιαίτερα. Κάτω από την επιφάνεια τα φαινομενικά ασάλευτα ύδατα κοχλάζουν επικίνδυνα. Δεν προμηνύονται εκρήξεις...ευτυχώς, μόνο αλλαγή ρότας! Απλά για να διεκδικήσουμε τα χαμένα μας δικαιώματα.

Όπως μια βόλτα στην παραλία, ένας καφές με φίλους, διάβασμα...που τόσο μου έχουν λείψει!

Έβγαλα από το συρτάρι των επιθυμιών το "κουμπάσο" και το "διπαράλληλο" και ετοιμάζω με σιγανά βήματα αλλαγή πλεύσης για άλλα πιο ήρεμα και γαλήνια νερά! Έστω και στα όνειρα μου...