Πρωί πέμπτης και από την απέναντι πολυκατοικία φτάνει στα αυτιά μου μια γλυκιά μελωδία πιάνου. Είναι κάποιος που παίζει, δυστυχώς, σπάνια πιάνο και γλυκαίνει με τη μουσική του τα αυτιά μου. Ακούγοντας τον μελαγχόλησα και νοστάλγησα για μια ακόμα φορά τον καιρό που έπαιζα και εγώ. Αυτά που ακολουθούν είναι σκέψεις που δημιουργήθηκαν με το σημερινό άκουσμα..
Το πιάνο είναι σαν τον έρωτα. Μια πραγματική ιεροτελεστία.
Τα δάχτυλα ακουμπάνε τα πλήκτρα, όπως τα σώματα ακουμπάνε το ένα πάνω στο άλλο..
Τα αγγίζουν, όπως τα χέρια του αγγίζουν το σώμα σου..
Ξεκινάνε να πατάνε τα πλήκτρα και η μουσική διαχέεται στο δωμάτιο και σου χαϊδεύει τα αυτιά. ¨Όπως τα λόγια του χαϊδεύουν τα αυτιά σου.
Καθώς παίζεις, ποικίλα συναισθήματα πλημμυρίζουν την ψυχή σου..
Ξεκινάς με pianissimo espressivo, όπως και εκείνος ξεκινά σιγά σιγά αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα το κορμί σου.
Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο σου και συνεχίζεις το ταξίδι..
Crescento..και τα σώματα αρχίζουν να πάλλονται σιγά σιγά όλο και πιο δυνατά. Νομίζεις ότι θα φτάσεις στο forte, αλλά όχι..
Subito piano. Κλείνεις τα μάτια, και νιώθεις την ψυχή σου να πλημμυρίζει από ένα αίσθημα ηδονής..Και πάλι crescento..και εκεί που φτάνεις στο forte νιώθεις και την ηδονή να κορυφώνει.
Για λίγο ακολουθεί μια εναλλαγή από piano και sforzando και αισθάνεσαι τα μάτια σου να βουρκώνουν από τη στιγμή ευτυχίας που ζεις.
Και στο molto forte απλά δεν πατάς στην γη.. το ταξίδι, στο οποίο σε έχει παρασύρει εδώ και ώρα, φτάνει στο αποκορύφωμα του..
Ολοκληρώνοντας το κομμάτι, νιώθεις και εσύ ολοκληρωμένος.. γιατί η μουσική τελικά είναι ταξίδι.. 2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑπηύδησα!Δεν μπορώ άλλο!Λες και το κάνουν επίτηδες να με εκνευρίσουν..ενώ βλέπουν τι καλός άνθρωπος είμαι(λέμε τωρα!)επιμένουν να με τσιγκλάνε!
Για αυτό και εγώ το πήρα απόφαση..θα κλειστώ στο καβούκι μου!αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βλέπω κόσμο(non, non, non).Θα συναναστρέφομαι με αυτούς που θέλω εγώ!Και αν αναρωτιέστε πως θα ξέρω ποιος χτυπάει την πόρτα, σας ενημερώνω ότι θα υπάρχει σύνθημα..
Πάω τώρα μια βόλτα και μετά θα επισκεφτώ και το σπίτι του κυρίου Κάβουρα(μεταξύ μας είναι ένα γκομενάκι αυτός ο κάβουρας άλλο πράγμα!αλλά δεν του το λέω..είμαι ντροπαλή βλέπετε!)
5 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΜπορεί να μην είμαι η Λόλα, αλλά τρέχω σαν και εκείνη. Για διαφορετικούς λόγους, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω πρωινό, τρωω πρωινό, βγαίνω στο μπαλκόνι να δω τον καιρό, σκέφτομαι κανα 15λεπτο τι θα φορέσω, ντύνομαι, στολίζομαι, σκέφτομαι τι χρειάζεται να πάρω, τα χώνω γρήγορα γρήγορα στην τσάντα και έξω από την πόρτα.
Τρέχω να προλάβω το λεωφορείο, στριμώχνομαι ανάμεσα στον κόσμο, σκέφτομαι να ανοίξω το παράθυρο να αναπνεύσω από την μπόχα αλλά βλέπω οτι και μόνο που κάνω την κίνηση με στραβοκοιτάνε. Οπότε προτιμώ να κρατήσω την αναπνοή μου(κάνεις και εξάσκηση στην τελική βρε αδερφέ) και σπρώχνω για να χτυπήσω το κουδούνι και να κατέβω στον προορισμό μου εγκαίρως.
Και με βρίσκω στη σχολή. Τελειώνοντας μετά από ώρες, μοιράζω γρήγορα 4-5 "γεια σας, καλό απόγευμα, καλά να περνάτε" σε όλους (αν έπιανα τον καθένα θα χρειαζόμουν μια μέρα ολόκληρη) και κατεβαίνω τις σκάλες με γοργό ρυθμό(είπαμε είμαστε γυμναστικοί τύποι).
Κοιτάζω την ατζέντα μου. Εχουμε και λέμε:έχω να πάω για καφέ με τη Λίτσα και την Κίτσα που θέλουν να τα πούμε(για τα μαθήματα θέλουν να ρωτήσουν αλλά δεν το λέμε). Πρέπει να βγάλω φωτοτυπίες τις σημειώσεις του σημερινού μαθήματος στη Σουλα, την Κούλα και την Τούλα που δεν μπόρεσαν να έρθουν σήμερα(πήγαν για καφέ κολωνάκι).
Επιτέλους τελειώσαμε και φεύγω απο τη σχολή. Βράδιασε και παίρνω το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι. Σταματάω πρώτα όμως σουπερ-μάρκετ. Βγάζω λίστα με ψώνια(την έχω φτιάξει την προηγούμενη μέρα.Εμ ε τι?)και αρχίζω να κάνω γύρω γύρω(όλοι στη μέση ο μανώλης) το μαγαζί. Αφού βρίσκω ότι χρειαζόμαι μπαστακώνομαι στη σειρά για το ταμείο.
Ουφ!σπίτι μου σπιτάκι μου.Με το που μπαίνω, προσπαθώ απεγνωσμένα να με ελευθερώθω από όλα(ψώνια, μπουφάν, τσάντα, κασκόλ, handsfree)και τρέχω στο μπάνιο. Στο δρόμο ανεβάζω γρήγορα γρήγορα το θερμοσίφωνα(μη χάνω και χρόνο). Στη συνέχεια τακτοποιώ τα πράγματα και ανοίγω τον υπολογιστή(να μην έχουμε και λίγη μουσική?). Βάζω τα ρούχα στο πλυντήριο, πατάω το κουμπί, απλώνω πλυντήριο, σιδερώνω ένα άλλο πλυντήριο.
Μετά κοιτάω μαιλ, κάνω τηλέφωνα:τη μαμά να δει οτι ζω, το γιώργο που με ζάλισε με τα μηνύματα και τα τηλέφωνα, τον καλό μου να δει επίσης οτι ζω, την αγγλικού να τσεκάρω το μάθημα, τη γαλλικού να αλλάξω ώρα κτλ κτλ. Αφού τελειώσω, κάνω μπάνιο(δικαιούμαι να χαλαρώσω και εγώ). Τρώω κάτι(να μην στυλωθώ και εγώ λιγάκι?)κάνω πρόγραμμα επόμενης μέρας(είπαμε είμαστε οργανωτικοί τύποι). Και μετά κάνω κάτι αδιανόητο για όλους:ξεραίνομαι στον ύπνο.
Ουφ!κούραστηκα και μόνο που τα γράφω. Και φαντάσου οτι δεν δουλεύω κιόλας(εκτός από τον κόσμο που το κάνω μόνιμα). Δηλάδη όταν πιάσω δουλειά, θα προλαβαίνω τουλάχιστον να τρώω και να πηγαίνω τουαλέτα,ή θα μου το κόψουν και αυτό?
10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Τελικα η υπομονή δεν είναι πάντα προνόμιο. Κσι ίσως η υπομονή αυτή τη φορά να μη μου βγήκε σε καλό. Γιατί αυτή τη στιγμή έχω σηκώσει το φρύδι και έχω φτάσει στο σημείο να θέλω να γ*&^&^&ω(=πω καμια βαρια κουβεντα). Και αν ήμουν και σε μικρότερη ηλικία μπορεί να έσπαγα και τίποτα(ευτυχώς έμαθα να το ελέγχω μετά από αρκετή εξάσκηση βέβαια!).
Εχω λοιπόν να κάνω μια σημαντική δήλωση για τον κόσμο εκεί έξω:μην εκμεταλεύεστε την καλοσύνη και την υπομονή μου..γιατί όταν εκνευρίζομαι οι Μανιάτες δεν πιάνουν μία μπροστά μου!
Καταλάβατε..ή να ρίξω και κάνα δυο φούσκους κερκυραιικους?
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
"Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια"..κάτι θα ήξερε αυτός που έγραφε αυτούς τους στίχους.
Αυτό όμως που κοντεύει να κλείσει το δικό μου "σπίτι" είναι η γκρίνια μου! Οφείλω να ομολογήσω οτι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο μόνιμος χαρακτηρισμός των γνωστών μου είναι "σύλβια-γκρίνια". Φοβάμαι οτι ή θα με αποκλήρωσει η αξιαγάπητη μανούλα(λέμε τώρα!), ή θα μείνω χωρίς σύντροφο, ή δεν θα ξανασηκώσουν τα τηλέφωνα οι φίλες μου..
Για αυτό και εγώ αποφάσισα να αρχίσω αποτοξίνωση.Ναι, όπως το ακούσατε..αποτοξίνωση! Για κάθε μέρα που δεν θα γκρινιάζω θα παίρνω ένα ειδικό μπόνους, ενώ για κάθε μέρα που θα γκρινιάζω θα υφίσταμαι μια επώδυνη διαδικασία (περισσότερες λεπτομέρειες στο ειδικό ενημερωτικό φυλλάδιο που θα κυκλοφορήσει εντός ολίγων ημερών σχετικά με την αποτοξίνωση απο τη γκρίνια).
Υ.Γ ότι να'ναι βραδιάτικα..
- Στείλε Σχόλιοψαξε στο ενα βιβλίο, ψάξε στο άλλο βιβλίο, ψάξε στις σημειώσεις του μαθήματος, ψάξε στις σημειώσεις του καθηγητή, ψάξε στο διαδίκτυο...ΟΥΦ!τόσο ψάξιμο για να βρω πως ψηφίζουν στη Γερμανία!
Εδώ η Κάτω Βουλή, εκεί η ¨Ανω Βουλή, ποια είναι ποια Βουλή οεο?
Λες και με νοιαζει πως ψηφίζουν οι Γερμανοι..εδώ καλά καλά αυτοί οι ίδιοι δεν ξέρουν αυτοί ποιο είναι το σύστημα τους, εγώ γιατί πρέπει να ξέρω?
Υ.Γ προσπάθησα να βάλω φώτο αλλά δεν μπορούσα..κάποιος Γερμανός με γκαντέμιασε!
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΠες το.
Πες οτι ειμαι ηλιθια. Γιατί αυτό είμαι. Μόνο μια ηλίθια θα μπορούσε να καταστρέψει τόσο εύκολα τις ωραίες στιγμές. Σαν μπαλόνι πολύχρωμο που ενώ το κοιτάς ξαφνικά πάει κάποιος και το σκάει, χωρίς λόγο και αιτία.
¨Ετσι τα καταστρέφω όλα, με τους φόβους, τις υστερίες και την ανωριμότητα μου. Και ξέρεις τι είναι αυτό που με κάνει να θυμώνω? Το ότι φέρομαι ανώριμα. Και οτι σε πονάω. Οπως το παιδί που κάθεται και κλαίει επειδή έχασε το μπαλόνι του, έτσι ξαφνικά. Μόνο ένας ηλίθιος θα το έκανε αυτό.
Καληνύχτα
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιοτα κυβερνώντα κόμματα καθοδηγούν την κυβέρνηση, επιτελώντας την καίρια λειτουργία της πλοήγησης του κρατικού καραβιού (=βαριέμαι)
η κυριαρχία στην αιγιαλίτιδα ζώνη ασκείται σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται από τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης και τους λοιπούς κανόνες του διεθνούς δικαίου(=πλήττω)
ενα μόνιμο δημόσιο έλλειμμα οδηγεί σε άυξηση του εγχώριου επιτοκίου που αυξάνει την εισροή κεφαλαίων και μέσω αυτών χρηματοδοτείται το έλλειμμα(=νυστάζω)
δεν παλεύεται..ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ!!!!
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΨωνισαααααα!!
Και όταν αναφέρομαι σε ψώνια, εννοώ ότι πήγα για ΨΩΝΙΑ!Δεν σήκωσα και όλα το πολυκατάστημα(κάτι που πολύ θα το ήθελα!)αλλά δεν αγόρασα και λίγα πράγματα! Αφού ανεβοκατέβηκα άπειρες φορές τους ορόφους μέχρι να βρω αυτά που ήθελα(είχα κάνει και λίστα βλέπετε και δεν ήθελα να ξεφύγω), πέρασα από όλες τις μάρκες, ρώτησα όλες σχεδόν τις πωλήτριες, κατέληξα μετά από 2 ώρες να βγω απο το μαγαζί με το ύφος του θριαμβευτή..Να'ναι καλά η μανούλα, η οποία κάθε φορά που έρχεται με ξυπνάει από τα χαράματα και με τρέχει να αγοράσουμε αυτά που χρειάζομαι(=θέλω). Γιατί από μόνη μου, δεν υπάρχει περίπτωση να μπω σε μαγαζί, για πολλούς και διάφορους λόγους..!
Και αφού πλήρωσε όσα ψώνισα, με πήγε μετά και για φαγητό. Και ομολογώ ότι εκτός του ότι ΨΩΝΙΣΑ, ΕΦΑΓΑ κιόλας.Γύρισα σπίτι έτοιμη να εκραγώ από το φαγητό(μεταξύ μας ε?μη με δουλεύουν κιόλας..)και μέχρι το βράδυ προσπαθούσα να χωνέψω..
Αυτή είναι ζωή..ψώνια και φαγητό μέχρι σκασμού!Με τα λεφτά άλλων, με τα δικά σου, δεν έχει σημασία.Αυτό που μετράει είναι ότι καλοπερνάς, έστω και για λίγο!!
Καλημέρα
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣας έχω μιλήσει για τη μαμά μου?
Η μαμά μου, είναι ένα αξιολάτρευτο πλάσμα. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα, τελείωσε δύο σχολές(βλέπετε εκτός από πανέμορφη είναι και πανέξυπνη) και έκανε και διδακτορικο..Αμε! Και στα χρόνια εκείνα(πΧ)δεν έκαναν και πολλοί διατριβή..
Οπως καταλάβατε, πρόκειται για ένα δραστήριο άτομο. Είναι όμως και άλλα πολλά:γλυκιά, με κατανόηση, ανοιχτόμυαλη, ευαίσθητη, τσαχπίνα, πεισματάρα, ανεκτική,ήσυχη, πρόθυμη, εργατική, τίμια, γλυκιά, χαζή(κάποιες φορές είναι προνόμιο, μη νομίζετε)οργανωτική, δυναμική...ουφ!Δε θυμάμαι άλλα..
Μα πάνω από όλα είναι Ανθρωπος..και την ευχαριστώ που έκανε και μένα Ανθρωπο. Μου έμαθε και άλλα πολλά:να αγαπάω, να ανέχομαι, να κάνω υπομονή, να έχω επιμονή, να πονηρεύομαι και να μην εμπιστεύομαι τα εύκολα λόγια, να είμαι ψύχραιμη, να μην το βάζω κάτω, να είμαι αισιόδοξη, να μην βασίζομαι στους άλλους, να αγωνίζομαι..
¨Ηταν και είνα πάντα δίπλα μου. Πραγματικά κοντά μου. Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος. Εχει μια απίστευτη υπομονή(αφού αντέχει και την γκρίνια μου, να φανταστείτε) και βοηθάει με τον κατάλληλο τρόπο τους άλλους στα προβλήματά τους.
¨Οταν αναφέρομαι σε εκείνη, συνήθως βουρκώνω. Γιατί ξέρω οτι έχω μια μαμά που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει δυσκολίες στη ζωή της. Και πάντα αγωνιζόταν και τα κατάφερνε μόνη της. Και μεγάλωσε σωστά ένα παιδί μόνη της. Και τα κατάφερε.
Μαμά, να ξέρεις ότι σε αγαπάω. Για όλα αυτά που είσαι και όλα αυτά που δεν είσαι..
Καληνύχτα
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιοτους βλέπω να περνάνε από μπροστά μου..μου ρίχνουν μια ματιά, ανοίγουν τα φτερά τους και φεύγουν..
καλό ταξίδι..προσπαθώ να κρύψω τα δάκρυα μου.Πρέπει να φανώ δυνατή.
Δεν ξέρω αν μπορώ. Αυτοί που αγάπησα έφυγαν..αυτοί που αγαπώ θα φύγουν..
Και εγώ εδώ..κάθε φορά να ζω ένα μικρό θάνατο..
Δεν ξέρω αν μπορώ. Τελικά η αγάπη έχει το τίμημα της. Δεν μπορώ να κρατήσω κοντά μου αυτούς που αγαπώ. Και μένω μόνη να πονάω..
Τους ευχαριστώ όμως..γιατι μου έμαθαν να μην πιστεύω στα όνειρα..
Είναι αλήθεια, μικρή έκανα όνειρα. ¨Οχι ότι τα πίστευα. Απλά ονειρευόμουν για να απαλύνω το μυαλό και την ψυχή από την ζούγκλα της πραγματικότητας.
Κάποτε παραλίγο να πιστέψω ένα όνειρο..χάθηκα μέσα του..με έβγαλε από την φυλακή της ψυχής μου..και ήταν τόσο όμορφα..
Με ξύπνησαν όμως. Και είδα ξαφνικά και πάλι πόσο σκοτεινοί ήταν οι τοίχοι του ζωής μου.
Αντε μοναξιά μου, σήκω..εσύ τουλάχιστον θα είσαι μαζί μου μια ζωή. Θα μου κάνεις παρέα στις δύσκολες στιγμές..
καληνυχτα
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚάποιος με μούτζωσε την παρασκευή...
Δεν θα βρω ποιος είναι? Αν τον βρω, μα τον άγιο(Σπυρίδωνα) θα τον πλακώσω! και θα τον βρίσω κιόλας!
Μη σας ξεγελά το γλυκό μου(?) προσωπάκι..κατα βάθος(μιλάμε για πολύ βάθος όμως) είμαι πολύ στρίγγλα..
Αλλά δεν φταίει κανείς άλλος..εγωωωωωωωωωωω φταίω, που αντί να βγάζω προς τα έξω αυτά που σκέφτομαι τα καταχωνιάζω όσο πιο βαθιά γίνεται..
Αλλά τι να πω?Οταν γυρνάει ο άλλος και σου λέει "είσαι υπεύθυνο άτομο" (=είσαι καλός μ..κας) τι πρέπει να απαντήσω? Αρκούμαι στο να πω "με τιμά πολύ η πρόταση σας" (=δε με χε...τε λέω εγώ). Εχε χάρη που είμαι κορίτσι από σπίτι, με το πιάνο του και τα γαλλικά του και δεν μου επιτρέπει η ανατροφή μου να χρησιμοποιώ άσχημες εκφράσεις. Αλλιώς...
Και αφού το χωνεύεις καλά καλά, μετά απο σόδες και πολύωρες αναλυτικές συζητήσεις προχωράς παρακάτω..
Και έρχεται η κυριακή..μια μέρα ήρεμη, χωρίς τηλέφωνα (μέχρι τις 3 που ξυπνάνε οι περισσότεροι)
Και πριν καν προλάβεις να φτιάξεις τον καφέ σου, 10 το πρωί, να'σου το τηλέφωνο να ντουντουνίζει..και μετα τα απανωτά μηνύματα..
Δεν μπορώ να ηρεμήσω λίγο?¨Οχι πείτε μου τι αμαρτίες πληρώνω?
Μην πείτε.. ξέρω ακριβώς ποιανών τις αμαρτίες πληρώνω..
Αφού δεν μπορώ να μιλήσω, μπορώ τουλάχιστον να ουρλιάξω?Αλήθεια, μπορώ?
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιοκρύφτηκα για λίγο πίσω από το ρολόι..και προσπάθησα να ακούω μόνο τον ήχο του..
τικ, τακ, τικ, τακ
είναι ήρεμος και ανάλαφρος αυτός ο ήχος..τον προτιμώ από τις λέξεις των ανθρώπων.
αν με ζητήσει κανείς πείτε του να έρθει να με βρει πίσω από το ρολόι..
Υ.Γ ας φέρει και ένα ποτήρι νερό γιατί δίψασα..
καλημέρα
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιουστερα απο μια ωραια βραδια..
μια γλυκοξινη γευση στα χειλη..
καληνυχτα..
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιοκαλώ τις γυναίκες όλου του κόσμου που έχουν κάποια παραπάνω κιλά να ενωθούν!
σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας τον πόνο μου(έναν από τους πολλούς δηλαδή..έχω χρόνια μπροστά μου να σας αφηγηθώ και του υπόλοιπους!). Και αυτός δεν είναι κανένας άλλος από τα κιλά.
Αυτά τα αναθεματισμένα τα κιλά! Που ακόμα και ένα σοκολατάκι να φας έρχεται η ζυγαριά με την κακομούτσουνη φάτσα της να σου θυμίσει το εξής: όσο πιο πολύ τρως τόσο πιο πολλά κιλά θα παίρνεις. Και μετά θα γίνεις χοντρή. Χοντρέλω, Χοντρέλω!
Εφιάλτης είναι αυτο το πράγμα. Χειρότερο και απο την εξεταστική ένα πράγμα. Βλέπεις την μπουκιά στο πιρούνι σου και αναρωτιεσαι:¨αυτό πόσες θερμίδες να έχει? θα περισσέψουν άραγε και κάποιες για να φάω και κάνα γλυκάκι?"
και περνάς έξω απο το ζαχαροπλαστείο, βλέπεις τα λαχταριστά γλυκάκια στη βιτρίνα, και τι κάνεις? Απλά σκύβεις το κεφάλι και προρπερνάς με γρήγορο βηματισμό. Αυτό είναι το καθημερινό μας μαρτύριο φίλες μου.
Και δεν τελειώνει εκεί βέβαια η ιστορία. Γιατί όταν ανοίγεις την ντουλάπα βρίσκεσαι αντιμέτωπη με το χάος. "Τι να φορέσω? Αυτό το φόρεμα με στενεύει, αυτό το παντελόνι το πήρα πέρσι που ήμουν 3 κιλά πιο αδύνατη, αυτό με δείχνει πιο παχιά απο ότι είμαι κτλ κτλ".
Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από εκείνον, τον καλό σου που γυρνάει και σου λέει:"άγαπη μου σαν να στρογγύλεψες λιγάκι μετά τις γιορτές. Δε λέω, μου αρέσεις και έτσι αλλα..ΕΛΕΟΣ!ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΡΩΣ!
Και σας ερωτώ: τι καλύτερο έχουν αυτές που είναι αδύνατες, "στέκες", που δεν έχουν ίχνος λίπους και όλα είναι επίπεδα πάνω τους? Ε?
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
είναι ένα μπέρδεμα.
πήγαινε από την άλλη πλευρά..μπορεί κάτι να δεις
τίποτα.
και απο εκεί το ίδιο φαίνεται..
δεν μπορεί, κάποια εξήγηση θα υπάρχει γιατί νιώθω έτσι..
μπερδεμένη.
σαν κουβαρι οι σκέψεις.
και προσπαθώ να βρω την άκρη τους..
διαφορετικές σκέψεις, εικόνες, αισθήματα
όλα μπερδεμένα μεταξύ τους
και εγώ προσπαθώ να βρω την άκρη του σχοινιού
με μια κίνηση να τραβήξω το κουβάρι να μπουν όλα σε μια σειρά
τόσα χρόνια ψάχνω και άκρη δεν βρίσκω.
Ε!εσείς εκεί πάνω!
ακούτε?
με ακούτε που σας μιλάω?
μια βοήθεια ζητάω
δεν θέλω πολλά
μια βοήθεια μόνο
να βγώ από αυτό το κουβάρι που έχει τυλιχτεί γύρω μου
νιώθω παγιδευμένη
μπορεί κάποιος να με βοηθήσει?
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
γιατι καπως ετσι θα καταληξουν αυτοι που καπνιζουν..
οι παθητικοι καπνιστες ομως σε τι φταιμε?
10 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣτη ζωή μου αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα. Είμαι των άκρων. Τι σημαίνει αυτό? Θα σας εξηγήσω πάραυτα..
1)Ή που θα δεν θα βγάζω άχνα (μουγγα στη στρούγκα ένα πράγμα) ή που δεν θα βάζω γλώσσα μέσα μου («ζωή να’χει» που λέει και η μανούλα μου)
2)Ή που θα είμαι μαζεμένη ή που θα βγάζω την τσαούσα από μέσα μου (ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε)..
3)Ή που θα είμαι σοβαρή (στιλ δασκαλίστικο ή μοιραίας γυναίκας) ή που κάνω τον άλλον να πέφτει κάτω από τα γέλια(ειδικά με τους μορφασμούς του προσώπου)..
4)Ή που θα είμαι καλή και ανεκτική, ή που θα είμαι σκύλα (ομολογουμένως μου πάνε και τα δύο αλλά στο 2ο δίνω ρεσιτάλ ερμηνείας)
5)Η που θα λειτουργώ με το μυαλό ενός ώριμου ανθρώπου 30 χρονών. ή που θα πετάω τη μια ξανθιά ατάκα μετά την άλλη (βλέπε «τσιχλίτσα»)..
6)το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως το έχω όσον αφορά στην έκφραση συναισθημάτων. Με άλλα λόγια, ή που θα είμαι ειλικρινής και θα τα πετάω χωρίς να τα σκέφτομαι(του στιλ «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς») ή που δεν θα βγαίνει λέξη από το στόμα μου. Και το δεύτερο συμβαίνει συνήθως με άτομα για τα οποία έχω έντονα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά.
Δεν έχω ακόμα καταλάβει γιατί μου συμβαίνει αυτό.. θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει? - Στείλε ΣχόλιοΚάνει κρύο έξω
Που το ξέρω? Μα εκεί ήμουν τόσα χρόνια..
Έψαχνα ..
Να καταλάβω τους ανθρώπους..
Κάποιοι μου έριξαν χαστούκια
Τρόμαξα, μετά θύμωσα
Δεν κρατάω κακία, ξέρεις
Γιατί έμαθα..
Έψαχνα..
Να βρω τον εαυτό μου
Δυσκολεύτηκα, αλήθεια είναι
’λλα ψάχνοντας κάπου ανάμεσα
στο φως και το σκοτάδι
στο ψέμα και την αλήθεια
στην αγάπη και τον πόνο
κάπου εκεί με βρήκα
δε μετάνιωσα που έψαξα
γιατί έμαθα..
τώρα νιώθω κάπως έτοιμη να μπω σιγά σιγά μέσα
ξέρεις, εκεί υπάρχει μια αγκαλιά για μένα
όχι.. όχι εκείνης που με έμαθε να είμαι ’νθρωπος
τώρα με παίρνει αγκαλιά εκείνος..
αυτός μου δείχνει
ότι στη ζωή υπάρχουν ακόμα άνθρωποι
που ξέρουν να δίνουν
δεν φοβάμαι τόσο πολύ πια
γιατί μαθαίνω..
- Στείλε Σχόλιο