ειμαι σε κατασταση εκτακτου αναγκης λεμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
δεν μπορωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
δεν ειμαι καλα διαβασμενηηηηηηηηηηηηηηηηη
εχω πανικοβληθειιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
δεν θελω να μπω στα προφορικα με την αλεξιαααααααααααααααααα
δεν θα πω τιποτα αυριοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
εφιαλτες θα βλεπωωωωωωωωωωωωω
θελω τη μαμα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυ
μανουλααααααααααααααααααααααα ουααααααααααα ουαααααααααα
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚοιμάμαι νωρίς
Πίνω αρκετό νερό
Πίνω καφέ
Τρώω σοκολάτες
Δεν κάνω άλλες δουλειές στη διάρκεια της ημέρας
Κάποιος να μου δώσει τη λύση στο πρόβλημα της υπνηλίας που αντιμετωπίζω οταν διαβάζω για εξεταστικηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚλεμμένο απο το αλεξάκι μου αλλά είναι αυτό που με εκφράζει όσο τίποτα άλλο τις τελευταίες μέρες.
Δεν ξέρω ποια "θέλω" είναι τα δικά μου και ποια των άλλων.Και οι σκέψεις μαζεύονται και γίνονται κουβάρι, όπως τα ρούχα που πέταξα πάνω στο κρεβάτι...
Ηθελαν να καταλαβαίνω τους άλλους. Εκείνη μου έλεγε να μην περιμένω απο τους άλλους να με καταλάβουν, αλλά να προσπαθώ να δείχνω κατανόηση στις συμπεριφορές και στις απαιτήσεις τους. Και να συμβιβάζομαι. Γιατί πρέπει να συμβιβάζεσαι για να μπορέσεις να συνυπάρξεις...
Και βρέθηκα να ακούω τα "θέλω" των άλλων και να συμβιβάζομαι με αυτά, αφού ήθελα να μείνουν κοντά μου.Ξεγελούσα τον εαυτό μου νομίζοντας οτι αυτά είναι και δικά μου "θέλω".
¨Ηθελαν να κάνω το μαλάκα.Γιατί εκείνη μου έλεγε οτι αν αντιδράς φωνάζοντας, στο τέλος χάνεις το δίκιο σου. Και έτσι κατέληξα να πνίγω την οργή και τον θυμό μου και τη θέση τους να παίρνει το χαμόγελο της ηλιθίας...
Στο τέλος έφτασα στο σημείο να βλέπω τους άλλους εγκαταστημένους στο σβέρκο μου, αφού στα "θέλω" τους το μόνο που θα έκανα θα ήταν να χαμογελάω συγκαταβατικά.
Ηθελαν να προσφέρω συναισθήματα αλλά να μην περιμένω απαραίτητα να μου το ανταποδώσουν.Εκείνοι μου έλεγαν να μην βιάζομαι να "δεθώ" και να μην πονάω γιατί οι άνθρωποι φεύγουν ξαφνικά απο τη ζωή μας όπως έρχονται...
Και κατέληξα να είμαι ο μίμος της ζωής μου...κανείς δε με παίρνει στα σοβαρά, όση θλίψη και αν υπάρχει στο πρόσωπο μου...γιατί ποιος παίρνει στα σοβαρά έναν κλόουν?
9 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑυτή η οργάνωση των Ελλήνων drives me crazy που λένε και στο χωριό μου!
Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και ρίχνει το μπαλάκι στον διπλανό.
Τι ζήτησα?Να με ενημερώσουν αν θα δοθεί το μάθημα. Αλλά μάλλον ως δημόσιοι υπάλληλοι που ξύνονται καθημερινά και έχουν κάνει την μακακία επάγγελμα , δεν μπορούν ούτε μια απλά ανακοίνωση να βγάλουν!
Παίρνεις τηλέφωνο δεν το σηκώνουν.Πας εκεί και ρωτάς τι θα γίνει,υποστηρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και σε παραπέμπουν στον καθηγητή.Παίρνεις τηλέφωνο στο γραφείο του καθηγητή, απαντά ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, όπως είναι τωρά τελευταία η μόδα στα πανεπιστήμια, και σε παραπέμπει στη γραμματεία.
Και μακάρι να ήταν μόνο στα πανεπιστήμια αυτή η κατάσταση. Δυστυχώς αυτό επικρατεί παντού.Αντε μετά εσύ να βρεις το δίκιο σου!Φταίω εγώ να πάρω των ομματιών μου και να φύγω?
Ε ρε ξύλο που σας χρειάζεται Νεοέλληνες. Μπουρλότο!!
Καλημέρα απο το παγωμένο κέντρο της Αθήνας!
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕίναι από τις στιγμές που έχεις ανάγκη να ξυπνήσεις με κάποιον δίπλα σου το πρωί, χωμένοι και οι δύο αγκαλιασμένοι κάτω απο τις κουβέρτες...
Είναι από τις στιγμές που έχεις ανάγκη να παίξεις χιονοπόλεμο με κάποιον, αφού είναι η τρίτη φορά στη ζωή σου που βλέπεις χιόνι και δεν θες να χάσεις τέτοια ευκαιρία...
Είναι στιγμές που θες να χουχουλιάσεις στον καναπέ με κάποιον, βλέποντας τηλεόραση και γελώντας χαζεύοντας φωτογραφίες...
Τελικά καταλήγεις μόνος στο γραφείο του σπιτιού μπροστά άπό έναν υπολογιστή και ένα βιβλίο. Δεν μπορείς τελικά να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή...
Καλημέρα
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Οπως είπε και η συνάδελφος:ΟΙΜΕ!!!
Δεν ξέρω που να κρυφτώ. Και αυτή η Μαρινέλλα δεν είπε ποια ακριβώς πέτρα ήταν αυτή που κρύφτηκε...όλη μέρα ψάχνω,όλες τις πέτρες που βρήκα στο δρόμο τις σήκωσα αλλά τίποτα!
Εφιάλτη είδα χτες το βράδυ. Οι εξετάσεις μου κάνουν πολύ κακό τελικά.¨Η μάλλον κάποιοι καθηγητές με πειράζουν στο στομάχι.Δεν μπορώ να τους χωνέψω!
Σαν τους φαντάρους μετράω λεπτά, ώρες, μέρες...
Ανοιξε πέτρααααααααααααααααααααααα να κρυφτώωωωωωωωωω
11 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ξύπνησα
Κάνει κρύο μέσα στο σπίτι
Δεν άναψαν το καλοριφέρ
Να θυμηθώ να τους τα χώσω...
Σήμερα θα φορέσω τα μπρατσάκια μου
στο στόμα θα βάλω ένα καλαμάκι που θα κοιτάει προς τα πάνω
και θα διακτινιστώ.
Θα βρεθώ κάπου μακριά
όχι νησί
ούτε βουνό
θάλασσα θα έχει πάντως.
Μην ψάξετε να με βρείτε
άδικος κόπος...
εκεί που θα είμαι δεν θα είναι ζώνη εθνικής κυριαρχίας...
καλημέρα
5 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣήμερα όλο Happy Valentine Day και όλο Happy Valentine Day ακούω και βλέπω παντού και μουτσ και ματσ και χρονια πολλα...ΕΛΕΟΣ!
Εγώ σήμερα θρηνώ.Ναι όπως το ακούσατε!Θρηνώ!Τα νιάτα μου και την ομορφιά μου που μου τα έφαγε το σκατομάθημα!Τριγυρνάω μέσα στο σπίτι σαν την άδικη κατάρα και κλαψουρίζω στη μαμά και στον καλό μου.
Η αλήθεια είναι οτι ώρες ώρες είμαι πολύ μίζερη και γκρινιάρα.Αντί να πω "εντάξει θα προσπαθήσω και ότι γίνει" πέφτω του θανατά. Και δυστυχώς αυτό το κάνω σε πολλούς τομείς της ζωής μου.Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπω το ποτήρι μισοάδειο.
Αλλά φτάνει πια.Το πήρα απόφαση!θα γίνω όμορφη, θα βάλω τα ωραία μου τα μεταξώτα(που δεν έχω αλλά λέμε τώρα)και θα με πείσω οτι η ζωή είναι πολύ όμορφη και μικρή ταυτόχρονα για να στενοχωριέμαι για τόσο απλά πράγματα!
Αντε να περάσετε καλά οι βαλεντίνες και οι βαλεντίνοι.Αλλά και οι υπόλοιποι μαζευτείτε μια παρέα και γιορτάστε για τους singles.Που ξέρετε, μπορεί να βρείτε και κανέναν ωραίο...
- Στείλε Σχόλιο
Μη!Μην κυλήσεις!
Εδώ και μέρες σε συγκρατώ για να μην φύγεις...
Να κοίτα!κλείνω τα μάτια και σε κρατάω μέσα
τώρα δεν μπορείς να φύγεις...
Μην φοβάσαι
θα περάσουμε ωραία, στο υπόσχομαι
αν κοιτάξεις από την χαραμάδα του ματιού μου
θα με δεις να βάζω τα καλά μου παπούτσια
και το μαύρο μου φόρεμα, που τόσο σου αρέσει...
Σήμερα έχω μια έντονη επιθυμία να χορέψω
κάνω μια στροφή χορευτική
και τσουυυπ
βρίσκομαι στην αγκαλιά του καβαλιέρου...
Μα καλά που βρέθηκε εδώ?
μην ψάχνεις απαντήσεις
εδώ όλα γίνονται.
Τι ωραία που με καθοδηγεί!
Το σώμα μου ακολουθεί αβίαστα το δικό του
και οι κινήσεις του είναι τόσο απαλές
αέρινες...
Τι ωραία μουσική!
Σαν παραμύθι μου φαίνεται...
Σου αρέσει ο χορός μου?
Τώρα πες μου θες ακόμα να κυλήσεις?
από χαρά ίσως...
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Από μικρή λειτουργούσα με πρόγραμμα. Τόσες ώρες είχα μαθήματα, τόση ώρα θα διάβαζα το κάθε μάθημα, τόση ώρα θα έτρωγα, ακόμα και πόση ώρα θα έκανα μπάνιο υπολόγιζα. Εντάξει,μπορεί να είμαι λίγο ψυχαναγκαστικός τύπος. Αλλά μόνο με πρόγραμμα μπορούσα να λειτουργήσω, αλλιώς χανόμουν. Μπορεί να περνούσε η μέρα και να μην έκανα τίποτα τη στιγμή που οι υποχρεώσεις έκαναν ουρά. Οταν στο τέλος της ημέρας είχα κάνει όλα όσα είχα προγραμματίσει, ένιωθα πλήρης και ψυχικά ήρεμη.
Οταν μπήκα στο πανεπιστήμιο συνέχισα να χρησιμοποιώ αυτή τη μέθοδο αλλά χαλάρωσα λιγάκι.Είπα να ζήσω και εγω τη φοιτητική ζωή...
Βλέπω όμως σιγά σιγά να τελειώνει το πρόγραμμα σπουδών που είχα βάλει εδω και χρόνια, από το δημοτικό μέχρι σήμερα.Ναι, ναι καλά ακούσατε, απο το δημοτικό. Τι να κάνουμε ήμουν πειθαρχημένο παιδί εγώ...
Βρίσκομαι όμως τώρα σε μια φάση που σκέφτομαι:και καλά πήρα το πτυχίο. Τι θα κάνω μετά??Θα κάνω μεταπτυχιακό?Που θα το κάνω, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό?Τι αντικείμενο θα με ενδιέφερε?Θα δουλεύω ταυτόχρονα?Τι δουλειά θα είναι αυτή?Θα μπορέσω να βρω κάτι που να με καλύπτει γενικά?
Αυτό το μετά που είναι αβέβαιο, που δεν μπορώ να πιαστώ από πουθενά με τρελαίνει. Ανέκαθεν ζήλευα απίστευτα αυτούς που είχαν βρει τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους και σε τι ήταν καλοί. Εγώ δυστυχώς ακόμα το ψάχνω. Τόσα πράγματα δοκιμάζω, γιατί ως γνωστόν "μάθε τέχνη και άστην και αν πεινάσεις πιάστην". Αλλά τίποτα δε με γεμίζει όσο θα ήθελα.
Τελικά και η δουλειά είναι σαν το ταίρι. Αν δεν βρεις το ταίρι που σου ταιριάζει και σε γεμίζει μετά από λίγο βαριέσαι και όλα σου φαίνται ανούσια και βαρετά. Ετσι και στη δουλειά, αν δεν βρεις το αντικείμενο που σε γεμίζει δεν θα μπορέσεις να νιώσεις ποτέ ολοκληρωμένος σαν άνθρωπος.
’υτά σκέφτεσαι όταν διαβάζεις οικονομικά, δεν καταλαβαίνεις και αρχίζεις να πιστεύεις οτι ο σεπτέμβρης είναι μια χαρά μήνας!
- Στείλε Σχόλιο
Δεν πάμε καλά...καθόλου καλά!
Χτυπάνε το ντέφι και περιμένουν από εσένα να χορέψεις.Κάποιος όμως δεν σας πληροφόρησε σωστά.Δεν είμαι αρκούδι κύριοι!Ανθρωπος είμαι με καλές και κακές στιγμές, με προσωπική ζωή, καθημερινές υποχρεώσεις.
"Δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο,που χάθηκες".Γιατί εσύ ρε φίλε έχεις πάρει τηλέφωνο και δεν το σήκωσα?
"Σε μισή ώρα από τώρα έχουμε κανονίσει συνάντηση".Εμένα με ρώτησε κανείς αν μπορώ?
Αυτό που όλοι θέλουν να τους σκέφτεσαι και να τους καταλαβαίνεις, ενώ αυτοί δεν προσπαθούν ούτε στο ελάχιστο να μπουν στην θέση σου, μπορεί να με τρελάνει!
Να,να αισθάνομαι πάλι το φρύδι να σηκώνεται...φταίω εγώ τώρα να αρχίσω να γρυλίζω?
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ακούγοντας απαλή μουσική και ρίχνοντας κλεφτιές ματιές στις σημειώσεις με τους βαρετους οικονομικούς όρους ήρθαν πάλι...
Ηταν οι εικόνες. Συνοδεύονταν και απο σκέψεις. Γιατί έτσι πάει συνήθως...
Και περνώντας απο μπροστά μου σαν σκηνές από ταινία του σινεμά αναρωτιόμουν: τι είναι ευτυχία?
Θα μου πείτε η ευτυχία είναι στιγμές. Εντάξει, αυτό το ξέρω. Θα μπορούσε άραγε να υπάρχει ένας δείκτης μέτρησης της ευτυχίας? Κάτι που να μπορεί να δείχνει πόσο ευτυχισμένος είσαι και ποια είναι τα όρια της ευτυχίας?
Ισως έτσι κάποιοι απο εμάς να εκτιμούσαμε καλύτερα κάτι απλό. Ενα φιλί απο μια φίλη, η καλημέρα της μαμάς, που σου λέει πόσο καλό παιδί είσαι, η αγκαλιά του αγαπημένου σου, το χαμόγελο και τα καλαμπούρια με τους συμφοιτητές σου.
Απλές καθημερινές στιγμές, για κάποιους δεδομένες και ανούσιες, για άλλους όμως τόσο απαραίτητες...
Θα κρυφτώ πίσω απο τα χαμόγελό σου...και θα ταξιδέψω μαζί σου στη χώρα της ευτυχίας...
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΖητείται άτομο που να μπορεί να βρει πιθανά θέματα για το μάθημα των Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων.
Μόνο σοβαρές προτάσεις.
Αμοιβή:5 μέρες στην Κέρκυρα το Πάσχα με δωρεάν διαμονή και τσάμπα φαι.
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σήμερα ξύπνησα και έβρεχε..δεν ήθελα να σηκωθώ απο το κρεββάτι..μόνο να χωθώ πιο βαθιά μέσα στο πολύχρωμο και ζεστό πάπλωμα μου..
Ξανάκλεισα τα μάτια και ονειρεύτηκα..έβλεπα απο το παράθυρο τη βροχή να πέφτει και άκουγα τα μυστικά της.¨Οταν σταμάτησε βγήκα έξω και περπάτησα σε ένα δάσος. Μου αρέσει η μυρωδιά του νωπού χώματος..χαμογελούσα και χόρευα.
Αλλά το ξυπνητήρι δεν συμφωνούσε με τις επιλογές μου και θύμιζε επανειλλημένα ότι έπρεπε να σηκωθώ να διαβάσω.
Και στο κεφάλαιο του χερσαίου συμβατικού πολέμου, στη μάχη των Αρδεννών έβλεπα τους στρατιώτες να βγαίνουν απο τα άρματα τους, να βάζουν τα όπλα στους ώμους σαν γκλίτσα και να χορεύουν το χορό της βροχής. Και δεν έμοιαζαν στους συνηθισμένους στρατιώτες, αλλά στους Ουμπα-Λούμπα, τα ανθρωπάκια που δούλευαν στο εργοστάσιο του Τζόνι Ντεπ, στο έργο "Ο τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας".
Θα μου πείτε, οτι δεν στέκουν αυτά που λέω. Στη φαντασία μου όμως ότι θέλω βλέπω.
Και μετά το διάβασμα έκανα και μια βόλτα στα attica, χαζεύοντας-ψάχνοντας για παπούτσια. ¨Ηθελα να'ξερα, τόσο δύσκολο είναι να βρεις ενα απλό δερμάτινο φλατ παπούτσι? ¨Η που θα έπρεπε να πάρεις ασανσερ για να ανέβεις στα παπούτσια ή που θα είχαν πάνω κάτι σκυλάκια και λαγουδάκια, τα οποία με τη πρώτη βροχή θα έλιωναν σαν ζάχαρη. Σκέφτηκα, αν η Σταχτοπούτα υπήρχε σήμερα, θα μπορούσε άραγε να βρει ένα παπούτσι της προκοπής για το πάρτι του βασιλιά?
Και η μέρα τελειώσε στο cafe d'athene με ένα γλυκό στο πιάτο και στην απέναντι καρέκλα του τραπεζιού μου..και εμένα να έχω σκάσει ένα χαμόγελο στα χείλη και στην ψυχή..
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Το σχεδιάζω εδώ και μέρες..σήμερα νιώθω πιο έντονη την επιθυμία να το κάνω..
θα βγω στο μπαλκόνι, θα ανέβω στα κάγκελα και θα πέσω..
Οχι δεν θέλω να πεθάνω..να πετάξω θέλω. Μαγικά φτερά θα ξεπροβάλλουν στην πλάτη μου.. Δυο τεράστια άσπρα φτερά, τα οποία θα με μεταφέρουν σε χώρα μαγική, μακριά απο τα τείχη της πόλης.
Στη χώρα εκείνη μόνο νεράιδες και ξωτικά υπάρχουν. Τα πρόσωπα τους είναι χαμογελαστά και τα μικροσκοπικά τους σώματα τα καλύπτουν αραχνούφαντα ρούχα, με διαφορετικά χρώματα το καθένα. Κάνουν τις δουλειές τους καθημερινά με ησυχία και απολαμβάνουν κάθε στιγμή της ημέρας. Δεν εκνευρίζονται με τίποτα και νιώθουν ανέμελοι και ευτυχισμένοι, πετώντας απο εδώ και απο εκεί, πειράζοντας και παίζοντας ο ένας τον άλλον.
Εκεί θα μπορώ να κάνω ότι στερούμαι τώρα:θα μπορώ να τρώω ότι θέλω και όση ποσότητα θέλω, αλλά δεν θα παχαίνω..και έτσι δεν θα στενοχωριέμαι ούτε θα στερούμαι. Θα κοιμάμαι όσο θέλω, και θα διαβάζω τα βιβλία που θέλω εγώ, χωρίς άγχος. Θα κάνω βολτες ατελείωτες ώρες και θα χαζεύω ακόμα και τις μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες της χώρας αυτής. Δεν θα συναντάω ανθρώπους που μου δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Δεν θα σκέφτομαι τα "πρέπει" αλλά τα "θέλω" μου..και θα μπορώ να χαμογελάω συνέχεια. Θα χορεύω συνέχεια..μου έχει λείψει πραγματικά ο χορός, να μπορώ να εκφράζομαι μέσα απο τη μουσική και τις κινήσεις..θα μπορώ όμως και να ακούω μουσική..κομμάτια που θα αγγίζουν την ψυχή..
Α!ξέχασα να σας πω:θα πάω μόνη μου εκεί. Δεν θέλω κανέναν. Θα αφήσω τους πάντες στην ησυχία τους και θα πάω και εγώ να βρω την δική μου χαμένη ψυχική ηρεμία..
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕίναι φορές που στη ζωή σου μπαίνουν άτομα τα οποία σε εκπλήσσουν με την προσωπικότητα τους και τον χαρακτήρα τους..
Είναι πρόθυμα να σε βοηθήσουν όταν τους το ζητήσεις, αλλά και ακόμα και να μην το κάνεις, είναι εκεί για να σε στηρίξουν, όπως μπορούν. Κάθονται απέναντι σου και σου αφιερώνουν μέρος από τον πολύτιμο χρόνο τους μόνο και μόνο για να σε ακούσουν. Δεν περιμένουν να τους ευχαριστήσεις, ούτε να τους ανταποδώσεις αυτά που σου προσφέρουν εκείνοι. Οτι κάνουν το κάνουν γιατί έτσι νιώθουν..
Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι να υπάρχουν άραγε εκεί έξω? Εχουν περάσει τόσοι άνθρωποι απο τη ζωή μου και ήταν πραγματικά ελάχιστοι αυτοί που δεν κοίταζαν μόνο τον εαυτό τους. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί "παρτάκηδες". Αλλοι με την καλή και άλλοι με την κακή έννοια. Κάποιοι μπορεί να μην έχουν μάθει να δίνουν, οι άλλοι μάλλον προτιμούν να κρατάνε τα πάντα για τον εαυτό τους. Και είναι λυπηρό να συναντάς ανθρώπους, που ενώ αρχικά νομίζεις οτι είναι "ψυχούλες", διαπιστώνεις με λύπη σου οτι απλά φοράνε μάσκες, μόνο και μόνο για να πάρουν αυτό που θέλουν εκείνοι..
Και εσύ από ένα σημείο και μετά, αφού την έχεις πατήσει τόσες φορές και έχεις πληγωθεί άλλες τόσες, γίνεσαι διστακτικός. Μάλλον σε αυτήν την περίπτωση ισχύει η ιστορία του Πέτρου του βοσκού..
Η ζωή όμως τελικά σε "αποζημιώνει" με τον καλύτερο τρόπο. Γιατί τελικά εκεί έξω υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που ξέρουν να εκτιμούν και να αγαπούν.. και αξίζουν να τους ευχαριστείς με κάθε ευκαιρία..δεν πρέπει να κάνεις το λάθος να τους θεωρήσεις δεδομένους.. γιατί όταν τους χάσεις ίσως να είναι αργά..
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕπειδή μου την σβούριξε και για να μην πάω Πειραιά και πέσω να πνιγώ, θα αρχίσω να τραγουδάω:
Στου γιαλού τα βοτσαλάκια(τσικι τσικι τσικι)
κάθονται δυο καβουράκια(κουτσι κουτσι κουτσι)
έρμα, παραπονεμένα,(ε ρε τι τραβαω)
κι όλο κλαίνε τα καημένα(δεν την παλευω)
Κι η μαμά τους, η κυρία καβουρίνα(ξετσιπωτη τσ τσ)
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα(γιωργο κοντα σε σενα)
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια(καλα να παθουν)
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια(οπα δωσε,δωσε)
Πάει ο κάβουρας το βράδυ,(α ρε κερατα)
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι(καλα να παθεις)
ψάχνει για τη φαμελιά του(κουτσι κουτσι κουτσι)
και τραβάει τα μαλλιά του(τριχα δεν εμεινε λεμε)
Βάζει πλώρη κούτσα-κούτσα στη Ραφήνα(δεν την παλευω λεμε)
να πετύχει την κυρία καβουρίνα(ατσα της)
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια(οπα δωσε δωσε)
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια(πιαστηκα με τα βοτσαλακια)
Το ξημέρωμα ροδίζει(καιρος ηταν)
και ο κάβουρας γυρίζει(επιτελους)
δίχως τη συμβία πάλι,(τσικι τσικι τσικι)
κούτσα-κούτσα στ’ ακρογιάλι(ααχχ)
Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα(ατιμουτσικο)
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα(αυτα ειναι!)
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια(κουτσι κουτσι κουτσι)
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια (οπα δωσε δωσε)
Αυτά παθαίνει κανείς όταν διαβάζει Δίκαιο της Θάλασσας(και δεν μπορεί και να τα αποστηθίσει)!!
απόψε ξέρω τι θα ονειρευτώ..
Βρίσκομαι σε μια παραλία..πίσω μου ένα καταπράσινο, πυκνό δάσος.
Μπροστά μου απλώνεσαι εσύ.. μια θάλασσα το κορμί σου..
το βλέμμα μου σε αγκαλιάζει αλλά δεν μπορεί να δει που τελειώνεις..τα χρώματα εναλλάσσονται..γαλάζιο, μπλε σκούρο, τιρκουάζ, πράσινο..
Νιώθω κάτι να με τραβάει..προχωράω προς το μέρος σου και νιώθω το νερό να γαργαλάει τις πατούσες των ποδιών μου. Συνεχίζω μέχρι να καλύψεις όλο μου το σώμα..
Το κύμα σου χάδι..και χάνομαι στο βυθό της αγκαλιάς σου.. νιώθω σαν να βρίσκομαι στο φυσικό μου στοιχείο..
Βουτάω μέσα σου και τα μάτια μου δεν χορταίνουν να βλέπουν τον πλούτο της ψυχής σου..
προσπαθώ να σε βρω αλλά δεν μπορώ..είσαι γύρω μου, μέσα μου, παντού..
και εγώ συνεχίζω να μένω εκεί..ξαπλωμένη πάνω σου, να γεύομαι την αλμύρα των φιλιών σου..
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Χθες ονειρεύτηκα..
Ενα σύννεφο ήρθε κοντά στο κρεβάτι που ήμουν ξαπλωμένη..γλύστρησε κάτω από το σώμα μου, με σήκωσε και με πήρε μαζί του στον ουρανό.
Εγώ δεν ξύπνησα, αλλά ένιωθα να αγγίζει το σώμα μου κάτι απαλό. ¨Ηταν το σύννεφο που είχε τυλιχτεί γύρω μου για να με προστατέψει. Είχε και μια γλυκιά ζεστασιά..και εγώ χωνόμουν όλο και πιο βαθιά μέσα του. Δεν ήθελα να βγω απο εκεί.. ένιωθα ασφάλεια.
Ξαφνικά κάποιος μου χάιδεψε τα μαλλιά.. εκείνο ήταν, το σύννεφο. Ανοιγόκλεισα νυσταγμένα για λίγο τα μάτια και το είδα να με κοιτάει. "Είσαι πολύ όμορφη όταν ξυπνάς", μου είπε και εγώ χαμογέλασα.
"Που πάμε?"
"Στη χώρα της ευτυχίας"
"Δεν υπάρχει τέτοια χώρα"
"Κι όμως υπάρχει. Εκεί δεν θα έχεις τίποτα να φοβάσαι ούτε να στενοχωριέσαι. Μόνο θα γελάς. Εχεις πολύ ωραίο χαμόγελο, ξέρεις. Σε έβλεπα από εδώ ψηλά καμιά φορά να χαμογελάς μέσα από το παράθυρό σου. Μόνο που καμιά φορά ήταν λίγο θλιμμένο, όπως και τα μάτια σου. Δε σου πάει η θλίψη. Εσύ γεννήθηκες για να γελάς."
"Μα δεν έχω συνηθήσει να γελάω συνέχεια. Νομίζω οτι έχω ξεχάσει και πως να το κάνω"
"Για αυτό είμαι εγώ εδώ. Εκεί, στη χώρα μου, θα σε μάθω να γελάς. Σαν να ξεκινάς από την αρχή"
"Και μου υπόσχεσαι οτι θα με κοιμήζεις κάθε βράδυ στην αγκαλιά σου?"
"Μόνο στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι. Μόνο εκεί.."
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο