Κρόσσια έχουν γίνει τα νεύρα μου τον τελευταίο καιρό. Να, σαν τα κρόσσια στα ρούχα της Φαρμάκη. Βλέπω και αυτές τις κοκκαλιάρες και δαιμονίζομαι. Τις φθονώ ρε παιδί μου πως να το κάνουμε? Που πήγα σήμερα στα ZARA να χαζέψω και μου ήρθε εγκεφαλικό!Καλά ρε κορίτσια ακόμα τα βαφτιστικά σας φοράτε όλες και όλα είναι τόσο μικροκαμωμένα?

Αλήθεια σας λέω, έχω όλη την καλή θέληση να είμαι ήρεμη. Αλλά όταν παίρνω πρωινιάτικα τηλέφωνο στη γραμματεία ενός μεταπτυχιακού προγράμματος για να ζήτησω πληροφορίες. και γυρνάνε και μου λένε "Αν δεν έχετε μέσο όρο 7, μην κάνετε τον κόπο!" πως να μην συγχιστώ? Και ποια είσαι εσύ κυρά μου που θα μου πεις αν θα κάνω ή δεν θα κάνω αίτηση? Ε? Εγώ μπορεί να έχω σουπερ ντουπερ ικανότητες και να τους καταπλήξω με αυτά που θα πω στη συνέντευξη ή θα γράψω στις εξετάσεις και να προσπεράσουν το θέμα της βαθμολογίας.

Προσπαθώ να φανώ ανώτερη και προχωράω. Ελα όμως που έρχεται η ώρα των αγγλικών, όπου η καθηγήτρια μου κάνει την καρδιά περιβόλι. "Τι είναι αυτά που έγραψες? Ετσι μιλάνε στον ΟΗΕ? Ούτε πλάνο ούτε τίποτα. Θα βαρεθούν την ζωή τους". Μπάστα κοπελιά(όχι η Σάσα). Πως με πυροβολείς έτσι? Αρχή είναι ακόμα! Μέχρι τα 40 μου που θα γίνω εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ ή σε κάποιον άλλον οργανισμό τελοσπάντων, θα έχω γίνει εξπερ!

Και τώρα που είπα εξπερ θυμήθηκα το τρένο. Γιατί καλά κανονίσαμε να πάμε θεσσαλονίκη, πως θα γυρίσουμε μου λέει κανείς? Που πήγα σήμερα στον ΟΣΕ και μου είπαν οτι για εκείνη τη μέρα δεν υπάρχει τίποτα!Αλλά τι περιμένεις οταν είναι άντρας? Μακακίες μας είπε πάλι!

Τεσπα αρκετά ταράχτηκα. Πάω να πιω το τίλιο μου, και να συνεχίχω τη μελέτη μου για τον ΟΗΕ.

I yield my time to the chair.Thank you!

να διωξω εικονες του παρελθοντος που ερχονται ξανα και ξανα στην οθονη του μυαλου

                                                                                                             ...ποναω

συνεχεια να αντιμετωπισω ατομα και καταστασεις δειχνοντας δυνατη

                                                                                                        ...κομματιαζομαι

να βαλω το εγω μου πανω απο ολα

                                                                                                         ...υποχωρω

να βρω τι ειναι αυτο που θα με κανει ευτυχισμενη

                                                                                                          ...βασανιζομαι

να ανακαλυψω την ισορροπια αναμεσα στα θελω των αλλων και τα δικα μου

                                                                                                           ...συμβιβαζομαι

να βρω ποια ειμαι τελικα και τι θελω σε αυτον τον κοσμο που με πληγωνει

                                                                                                            ...μπερδευομαι

ειμαι εγκλωβισμενη σε ενα σπιτι

                                μια πολη

                                μια χωρα

                                στο σωμα μου...

με ακουει κανεις εκει εξω?

ενα χερι θελω

                  να βγαλει αυτο το γαμημενο χαμογελο απο τα χειλη μου

                                και να  ξεριζωσει ολα οσα υπαρχουν μεσα μου...

αναμνησεις

                  συναισθηματα

                                           σκεψεις

θελω καποιος να μου δωσει μια αλλη ταυτοτητα

να μου χαρισει ενα αλλο εγω

γεματο αρωματα και χρωματα...

en vagyok egy aranyos lany!!

Υποτιθεται οτι θα εκπροσωπω την χωρα της Ουγγαριας στο Mini United Nations στη Θεσσαλονικη. Και καλα θα ειμαι στην επιτροπη για τα ανθρωπινα δικαιωματα. Τι το ήθελα η καψερή που πήγα να βρω μια φωτογραφία ουγγαρέζας έτσι για να εχω μια ιδέα και μου βγήκαν κατι sites για καυτά κορίτσια και αξέχαστες γνωριμίες!!

Οχι πείτε μου, τι θα πω για την σωματεμπορία?Οτι η χώρα μου έχει λάβει μέτρα για την εξάλειψη της παιδικής και γυναικείας πορνείας? Οτι πιάνουμε τους σωματέμπορους και προστατεύουμε τα θύματα? Με βλέπω να σκάω μύτη με κελεμπία στην εκδήλωση. Πως θα τους πείσω οτι τα βράδια δεν γδύνομαι σαν την κοπέλα παραπάνω και οτι ειμαι κορίτσι απο σπίτι με το πιάνο του και τα γαλλικά του?

Είχα καιρό να γράψω. Να εκφράσω σκέψεις και συναισθήματα. Δεν ήταν οτι δεν είχα κάτι να πω, απλά δεν ήξερα πως να τα εκφράσω. Οταν σκέφτεσαι πολυ για το πως θα γράψεις ή θα πεις κάτι καλύτερα να το αφήνεις ...

Εδω και μέρες θέλω να αναφερθώ στις φοιτητικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τελικώς χθες. Η περίοδος που διανύσαμε ήταν ομολογουμένως κάπως έντονη, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, για αυτούς που ανήκουν στις παρατάξεις.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την ευκαιρία να είμαι μέλος παράταξης. Οποια και αν είναι αυτή. Και είμαι περήφανη γιατί θεωρώ οτι ανήκω στην κατηγορία των έξυπνων ανθρώπων που παρόλο που ανήκουν σε φοιτητική κίνηση, δεν αλλοιώνονται, παρά παίρνουν και δίνουν αυτά που θέλουν.

Θα μου πει κάποιος πως, δεν είναι δυνατόν να μην αλλάξεις όταν ανήκεις σε μια κίνηση, πόσο μάλλον να φανατιστείς, καθώς επικρατεί η αντίληψη οτι στις παρατάξεις γίνεται πλύση εγκεφάλου. Είναι πράγματι λυπηρό να μην έχει κάποιος την ικανότητα να αντιμετωπίζει κριτικά όλα αυτά απο τα οποία βομβαρδίζεται . Δεν είναι δύσκολο να βρεις τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, το συμφέρον και την ειλικρίνεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι ανοιχτόμυαλος, διαλλακτικός και δίκαιος.

Ο φανατισμός είναι για τους αμαθείς και αυτούς που έχουν προσωπικά συμφέροντα. Αυτή είναι η άποψη μου χρόνια τώρα, και όσο προχωράει ο καιρός την στηρίζω ακόμα περισσότερο.

Και όσον αφορά στις ιδεολογίες τις οποίες πολλοί έχουν ως σημαία επι σειρά ετών, έχω να πω το εξής:τις ιδεολογίες τις διαμορφώνουν άνθρωποι, που συνήθως έχουν οράματα. ¨Οταν στην κεφαλή μιας πολιτικής ομάδας ανεβαίνουν άλλοι, οι ιδέες και οι πολιτικές που υιοθετούνται μπορούν να αλλάξουν πολύ εύκολα. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που μας εμπνέουν, τίποτα άλλο...