Χθές το βράδυ, τυχαία, έπεσα πάνω σε μία εκπομπή του Σεραφείμ Φυντανίδη. Αναφορά στη κρίση των ΜΜΕ, φλάς μπάκ στο τέλος της δεκαετίας του 70, όπου οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ (με όλη τη σημασία της λέξης) ξεκίνησαν την πρώτη αυτόνομη προσπάθεια για έκδοση ανεξάρτητου εντύπου. Αφησαν τις δουλειές τους, συγκρούσθηκαν με τους παραδοσιακούς εκδότες και ξεκίνησαν. Η προσπάθεια αυτή, αργότερα συμπηκνώθηκε στην έκδοση της "Ελευθεροτυπίας".

Δεν έχει σημασία πως εξελίχθηκε η "Ε" στις μέρες μας, σημασία έχει πως για μια μεγάλη - μεγάλη περίοδο, παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιφάσεις, μπορούσες να μιλήσεις για "ηθος", "δεοντολογία" και συναφείς έννοιες και πρακτικές, χωρίς να σε θεωρήσουν ufo. Εννοείται, όχι μόνο στα πλαίσια της "Ε". Και σε άλλα έντυπα. Οπως αναφέρθηκε - αυτό το θυμάμαι -, τότε, ήταν ΟΝΕΙΔΟΣ για τον δημοσιογράφο και κατ΄επέκταση για την εφημερίδα του, να ... διαψευσθεί μία είδηση.

Αλλά η όλη ιστορία δεν αφορούσε μόνο της ειδήσεις. Προσωπική εμπειρία. Πριν αρκετά χρόνια, έκανα μία προσπάθεια να ζήσω στην επαρχία. Καλή δολειά, είχα και καλούς φίλους κλπ. Μεταξύ των φίλων μου, ήταν ένας δημοσιοράφος - εκδότης τοπικής εφημερίδας. Από τότε διέβλεπε τους κινδύνους κοινωνικού κιτρινισμού και πέραν των άλλων, πρόσεχε πάρα πολύ τα σχετικά ρεπορτάζ, μήπως και εκθέσει ανθρώπους, τους φέρει σε δύσκολη θέση, κλπ κλπ. Ηταν επιχειρηματίας εννοείται. Αλλά ειχε - και εξακολουθεί να διατηρεί ένα πλαίσιο αρχών - η δέ εφημερίδα του, διατηρώντας μία ξεχωριστή γραφή, βρίσκεται σταθερά στην πρώτη θέση, της ευρύτερης περιοχής της. Χωρίς σκάνδαλα, φωτογραφίες από πτώματα, από συγγενείς σε νοσοκομεία κλπ.

Τότε λοιπόν, μία ομάδα επιχειρηματιών, του ζήτησαν να τους οργανώσει ένα "τοπικό κανάλι". Από τις πρώτες προσπάθειες της ιδιωτικής τηλεόρασης σε περιφερειακό επίπεδο. Εθεσε τους όρους του. Ποιοτικούς κυρίως, ας στηνόταν το κανάλι και μετά θα έβλεπε τι θα έκανε... Το έστησε και μετά .. ξαναγύρισε στην εφημερίδα του.

Μου ζήτησε να τον βοηθήσω. Κυρίως σε business plan και τέτοια, αλλά και όχι μόνο σε αυτά. Αλλο που δεν ήθελα. Ασχολήθηκα με "τα μπούνια" για 1 - 2 μήνες, τζάμπα, έτσι για την εμπειρία.... Συμμετείχα - άσχετος εγώ, αλλα ήθελα να μαθαίνω - και στο στήσιμο των ειδήσεων, των ρεπορτάζ κλπ. Με τις πρώτες εκπομπές, έπρεπε να καλύψουν ένα σημαντικό κοινωνικό γεγονός, γάμος, βάφτιση, δεξίωση ..κάτι τέτοιο. Παρακολουθήσαμε μαζί με τον φίλο μου το δελτίο ειδήσεων. Μιά χαρά το βρήκα εγώ, μία χαρά η κάλυψη. Κόσμος, καλά πλάνα, καθαρή εικόνα, καθαρός ήχος κλπ. Τον είδα όμως που τσαντίστηκε.

- "Τους μαλάκες .. τράβηξαν κοντινό πλάνο. Τους έχω πει να μη τραβάνε κοντινά πλάνα χωρίς να ρωτάνε."

- Μα ... γιατί .. ? τόση σημασία έχει ?

- Γι΄αυτό εγώ είμαι δημοσιογράφος και εσύ κάτι μεταξύ οικονομολόγου και διανοούμενου της συμφοράς, μου απάντησε ... με τη γνώστή πλάκα που κάναμε. "Και γι αυτό εγώ βλέπω πράγματα που εσύ δεν βλέπεις", συνέχισε.

- #$^$@%#^$$#&*T#@@$%$%^$%$# (δική μου αντίδραση, ακατάλληλη για δημοσιοποίηση).

- Γιατί αγαπητέ μου, απλούστατα, το κοντινό πλάνο, συνιστά παραβίαση της ιδιωτικότητας. Εκτός και αν εσύ γουστάρεις να είσαι πρώτη φίρμα, .. ρωτάς τον άλλον, αν θέλει να φαίνεται γκρό πλαν η φάτσα του, οι γκριμάτσες του, το πως μασάει, το πως καπνίζει ?

- Μα είναι κοινωνική εκδήλωση.... Λογικό ειναι ....

- Οχι, δεν είναι. Αμα του αλλουνού του δώσεις στα χέρια μία κάμερα και ένα μικρόφωνο, πρέπει να ξέρει πως να το χρησιμοποιήσει. Αλλοιώς, θα σε τραβάει όταν οδηγείς, θα μπουκάρει στην αυλή του σπιτιού σου, θα σου παραβιάσει κάθε ιδιωτικότητα. Και επειδή τη μυρίζομαι τη δουλειά, πρέπει να τους το κόβεις από τώρα. Από το ανώδυνο. Αν και δεν υπάρχει ανώδυνο και μη στην ενημέρωση.

Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος. Αλλά το νόημα δεν ήταν κάπως έτσι .. Ηταν ακριβώς έτσι.

Ο Ντίνος συνεχίζει στην πόλη του με την Εφημερίδα. Το κανάλι, συνεχίζει και αυτό, μάλλον, θα τραβάει πλέον γκρό πλαν σε εκδηλώσεις ... αλλά δεν έχει σημασία. Και αυτοί ζούν καλά, κι εμείς συμπαθητικά.

Τέλος με τα κουλτουριάρικα ποστ που μας έχουν ζαλίσει ότι έχουμε και δεν έχουμε. Λοιπον. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ !!!! από αυτά που λές γαμώ τη γκαντεμιά μου μέσα.

Αργά το βράδυ.

Τα κατάφερα επιτέλους και κανόνισα κάτι μετά τη δουλειά. Ωραία ήταν. Μια χαρα. Επιστροφή. Το γνωστό πρόβλημα πάρκινγκ. Ενας γύρος, δύο γύροι, γαμώ το δήθεν προάστιό σας με τους χώρους χωρίς πάρκινγκ. κλπ. .... Ανεβαίνω την κεντρική λεωφόρο της γειτονιάς μου με τη διαχωριστική νησίδα στη μέση και .... Ουπς !!!! απέναντι ... ΧΩΡΟΣ. ΝΑΤΟΣ. ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ. Αναστροφή λίγο πιο πάνω - οκ απαγορεύεται αλλά δεν ερχόταν κανείς, στο λόγο μου - και βούρ για τον πολυπόθητο χώρο παρκαρίσματος.

Ο χώρος.

Εχει σημασία. Λοιπόν, πρόκειται για εκείνες τις εσοχές στα πεζοδρόμια, που δημιουργούν οι Δήμοι, κυρίως σε κεντρικούς λεφωφόρους, ειδικά για παρκάρισμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο χώρος είναι για 3 αυτοκίνητα περίπου. Ο μεντερέιτορ Astron, όποτε του μείνει λίγος χρόνος από τις κουλτουρο-μανίες του, μπορεί να το επιβεβαιωσει.

Στον εντοπισθέντα χώρο λοιπον, ήταν παρκαρισμένα, ξεκινώντας από την αρχή της εν λόγω εσοχής, δύο μικρά αυτοκίνητα. Κατηγορίας μίνι. Το ένα πίσω από το άλλο. Αρα, ο χώρος που έμενε, ηταν αρκετός για ένα αυτοκίνητο σχετικά μεγάλο ... και περίσσευε ....

Βούρ λοιπόν, είπαμε, παρκάρισμα με τη μούρη, - άνετότατα - .. και !!! ούφ .. αυτό ήταν ... Κατεβαίνω. Κλειδώνω. Πάω να κάνω δύο βήματα, κοιτάζω - ενστικτωδώς - να δώ πως ειναι το αυτοκίνητο και το βλέπω ..

όντως ... έπιανε πολύ χώρο. Αν έφευγαν οι δύο "μικροί", δεν θα έμενε χώρος για άλλους δύο "μεγαλύτερους", αλλά για έναν και μόνον. Και εγώ θα ήμουν αραχτός. Εξανέστη η κοινωνική μου συνείδηση. Πίσω. Ξεκλείδωμα - γαμώ το κέρατό μου βραδυάτικα με το άναψε - σβήσε, αλλά η κοινωνική συνείδηση πάνω απ' όλα ... και το φέρνω με την όπισθεν σε μία θέση τέτοια, που, άφηνε πλέον αρκετό χώρο μπροστά, για δύο μεσαία προς μεγάλα αυτοκίνητα, σε περίπτωση που έφευγαν οι μικροί. Φτού μου να με χαρώ. Αυτό ειναι πολιτισμός. Και μάλιστα όταν δεν σε βλέπει κανείς. Ναι ...Βράδυ.

Σημείωση. ΝΑΙ ΟΚ .. εκτός πόλης τρέχω του σκοτωμού. Και, ειδικά παλιότερα, αν έβλεπα καμμία καλή διαδρομούλα με στροφές, έπαιζα λίγο, αλλά χωρίς υπερβολές. Επίσης. Σε κατοικημένες περιοχές ΠΑΝΤΑ κόβω ταχύτητα. Τα ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ έχουν πάντα προτεραιότητα. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΕΖΩΝ. Δεν παρκάρω σε μέρη όπου υπάρχουν ΡΑΜΠΕΣ για ΑΜΕΑ, ούτε μπροστά και κολλητά από πόρτες σπιτιών κλπ.

Σοβαρα. Ειμαι υπόδειγμα σε αυτά. Στο λόγο μου.

Η γκαντεμιά.

Το επόμενο πρωϊνό. Φευγοντας για τη δουλειά.... Πάω και τι να δώ. Στον καθαριστήρα ήταν αφημενο ένα χάρτινο σακουλάκι από τυρόπιττα. Πάω να το βγάλω και ... τι να δώ. Ραβασάκι!!!!!!

- Κείμενο ραβασακίου. "Το ότι είσαι μαλάκας το ξέραμε. Το ότι θέλεις και 10 μέτρα να παρκάρεις τη μαλακία σου δεν το ξέραμε."

- Σκιτσάκι ραβασακίου (πρόχειρο). Ενα ανθρωπάκι (είχε πολύ πλάκα) που εξασκούσε την ανήκουστο πράξη του αυνανισμού !!!!!!!

Και επίσης. Ειχαν φύγει τα δύο μικρά αυτοκίνητα. Ειχαν παρκάρει άνετα, δύο τύπου γκόλφ ας πούμε ... Πολύ άνετα. Απλά, εμένα μου περίσσευε .. λίγος χώρος πίσω. Ελάχιστος.

Η αντίδραση. Δεν μου ειχε ξανασυμβεί. Οκ. Ξέρω πως οι αντιεξουσιαστές στέλνουν ραβασάκια και απειλούν τη ζωή μας, οκ αλλά επειδη εγω μπορεί και νάμαι από δαύτους, έστω οι χρυσαυγίτες, οι δεν ξέρω κι εγώ ποιοί άλλοι .. Αλλά ... τέτοιο ραβασάκι .. Ποτέ. Γαμώ τον εγωισμό μου. Γαμώ την γκαντεμιά μου και την κοινωνική μου συνείδηση. Σε μένα ρε αλήτες ? Πού εγω ... είμαι υπόδειγμα κλπ κλπ...

Ο μπροστινός ? Αυτός το έβαλε ?Αν όμως όχι ? Σκέφτηκα προς στιγμή να γράψω απάντηση του τύπου "Καλήμερα σας, αν δεν γράψατε εσεις αυτό το σημείωμα, παρακαλώ αγνοήστε το, αν όμως το έγραψες εσύ ρε θρασύδειλε και άσχετε τύπε ... κλπ κλπ " αλλά μετά σκέφτηκα .. "Θα γίνω σαν και αυτούς" ..

Η μέρα πήγε χάλια. Το κακό ήταν .., πως μετά .. όταν το σκεφτόμουν, .. είδα πως το κειμενάκι και το σχεδιάκι είχαν πλάκα. Και τζαντιζόμουν ακόμα πιό πολύ.

Γιατί ... Οσοι έχουν τόσα πολλά να πούν,

λιγστεύουν ...;;;;

Και γιατί - ταυτόχρονα, ίσως τυχαία, ίσως όχι,

κάποιοι που έχουν τόσα μα τόσα λίγα να πούν ... και τόσα μα τόσα πολλά να τσακίσουν

αυξάνονται και πληθύνονται ... ;;;;

Μακάρι να είναι μία ακόμα αυταπάτη.

Ευτυχώς που κάποιες ομορφιές είναι ακόμα εδώ. Δημιουργούνται ακόμα εδω ...

Παρέχοντας αναστολή στην απάντηση.

(γράφτηκε εξαιτίας ενός μετακομίζοντος ".......aggeloy.")

Εφερε κοντά την εκκλησία στον λαό. Δεν μίλαγε με "ξύλινη γλώσσα", πήγαινε στα παιδιά και έλεγε ανέκδοτα κλπ. Θυμάμαι την φοβερή αμηχανία που είχε πέσει. Γιατί, ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτόν, έφερε , ταυτόχρονα, σε πολύ δύσκολη θέση, τους αντιπάλους του, κυρίως την κεντροαριστερά, όπως αυτή εκφράζεται σήμερα (χθές και άυριο δηλ .. αλλά τέλος πάντων). Δύο από τα βασικά επιχειρήματα των "άλλων" ήταν.

1. Διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους. (Κράτους, οχι κοινωνίας).

2. Η εκκλησία είναι μακρυά από τον λαό γι αυτό δεν λέει κάτι.

Μέχρι εκεί ήταν η κριτική. Γιατί απο εκεί και πέρα, καμμία κοινωνική δύναμη δεν είχε μπορέσει ευθέως να αμφισβητήσει την εκκλησία και τους μηχανισμούς της.

Για το 1., οκ δεν έγιναν και πολλά, αντέδρασε. Για το 2 όμως ... Εκανε τα πάντα. Και κέρδισε το στοίχημα. Πήγε όντως την εκκλησία κοντά στον λαό. Ποιά εκκλησία ? Μα αυτή που υπάρχει τώρα. Σε ποιον λαό? Μα σε αυτόν που υπάρχει τώρα. Με τις αντιφάσεις, τα απόλυτα και τα μη απόλυτα. Τις ιδεολογίες, τις αισθητικές, τις πρακτικές, ..ολα. Με ποιά μέσα ? Μα με αυτά που εκκλησία θεωρεί σωστά.

Και απέδειξε πως ... σχεδόν η μόνη μαζικά συντεταγμένη δύναμη στην Ελληνική κοινωνία είναι η εκκλησία. Γιατί απλούστατα, έχει άποψη για τα πάντα, μηχανισμούς για τα πάντα, ενέργειες για τα πάντα. Σε μερικά από αυτά, οκ, είναι λογικό, σε όλα τα κράτη έτσι είναι. Σε μερικά άλλα όμως, πχ υποδομές και ενέργειες για κοινωνικη υποστήριξη μειονεκτούντων όμαδων ποιοί άλλοι υπάρχουν ? Κράτος - ΟΤΑ (ελάχιστα) και μη κυβερνητικές οργανώσεις που δουλευουν εντατικά μεν αλλά με περιορισμένες δυνάμεις. Αποσπασματικά. Αριστερές (εναλλακτικές κια μη) και ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, ? Μηδέν.

- Εχετε δει γιατρούς, διοικητικούς και άλλους να στήνoνται στην όμονοια μπας και σώσουν άμεσα κανένα πρεζεζόνι ή κανένα μετανάστη ? Με ελάχιστες (προσωπικές ίσως εξαιρέσεις) όχι.

- Εχετε δει κανεναν μηχανικό, ψυχολόγο ή άλλους εκ μέρους των ιδίων δυνάμεων να περνάνε καμμιά βόλτα από τα στρατόπεδα υποδοχής μεταναστών για τεχνική και ψυχολογική υποστήριξη? Και δεν εννοώ προσωπική, ατομικη συμμετοχή. Εννοώ συντεταγμένη, συγκροτημένη.

Η εκκλησία το έκανε επί Χριστόδουλου, εντονότερα, με τον τρόπο της βεβαίως (ε δεν θα ζήταγε τον συνασπισμό ως τεχνικό σύμβουλο ....)..Και όχι μόνο με την εικόνα του καλού παπά και της καλής γιαγιάς που δίνει ρουχαλάκια στις άπορες κυρίες. Αλλά και με αποστολές σε Ελλάδα και εξωτερικό, με σχολεία κλπ. Δεν είναι και κάτι το φοβερό, ούτε εννοείται πως άλλαξε η δομη και η παρουσία της. Απλά, το στίγμα της είναι πολύ εντονότερο, από την απουσία των στιγμάτων εκείνων που όφειλαν να κάνουν κάτι παραπάνω.

Και κάτι άλλο, επισης, ιδαίτερα σημαντικό. Σε άλλες χώρες, πχ Ιταλία, Γαλλία κλπ, μπορεί να μην υπάρχει κάποια επίσημη παρουσία μεγάλων κομμάτων πχ σε ενεργές κοινωνικές δράσεις, αλλά υπάρχει εκτεταμένο δίκτυο κάθε είδους ακτιβιστών με ενεργή κοινωνική και όχι απλά φιλανθρωπική δράση. Που σε πολλές περιπτώσεις, εμπλέκεται και υποστηρίζεται από δυνάμεις της αριστερας.

Για να μη μιλήσουμε για τους κόκκινους Δήμους της Ιταλίας (πριν αρκετά χρόνια) που εκεί .. κόκκινος δήμος (με κομμουνιστή δήμαρχο) σήμαινε σχεδόν αυτόματα και πολη κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες της. Βέβαια στην Ελλάδα υπάρχουν και θεσμικές αγγυλώσεις, αλλά ....μάλλον γίνονται άλλοθι.

Πολιτική ... Εμ .. όταν κάποιος μπαίνει μέσα στην κοινωνία, θα αφήσει την πολιτική κατά μέρος ? Χάνονται αυτά. ?Δεν γίνεται. Αφού δεν υπάρχει άλλος συντεταγμένος πρακτικός λόγος στην κοινωνία. Προφανώς και θα μπει, προφανώς και θα πάρει θέσεις για τα Σκόπια ... Είναι ότι πιο απαράδεκτο και πιο επικίνδυνο για την κοινωνία, αλλά ποιός νοιάζεται ? Να τον μαλώναμε δηλ τον Χριστόδουλο ?

Και βεβαίως .. δεν ενεπλάκη σε "πολιτικά" ζητήματα. Σε εθνικά θέματα ενεπλάκη. Αλλά αν η κατάσταση συνεχιστεί η ίδια ... γιατί να μην εμπλακεί στο "φολορολογικό" που απασχολεί το απλό λαό ? Μόνο με προσευχές θα ασχολείται η εκκλησία ? Οχι. Και μετά άντε να πει κανείς .. μα .. είστε αλλού ταγμένοι ... Κράξιμο θα φάει. Οτι θέλει μπορεί να πει ..

Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις τα "θελω" και η "απαγόρευση" εισόδου ενός μηχανισμού σε θεσμούς, πολιτική, κοινωνία, συναρτάται και από το τι έχουν να πουν και να κάνουν οι "αλλοι" Και προς το παρόν, διαβλέπται .. χλωμό.

Και για να ξεκαθαρίσω, η όλη μέχρι τώρα πρακτικη της εκκλησίας - σε κοινωνικά θέματα, καθώς και όποια άλλη φιλανθρωπική προσέγγιση με βρίσκει αντίθετο. 

Είναι σαν αυτό που λένε για τον τρίτο κόσμο, πως το θέμα δεν ειναι απλά να δίνεις νερό στα παιδιά. Ειναι να τους μαθαίνεις να το βρίσκούν, να το διαχειρίζονται, και να μή πινουν μόνο από αυτό. Να τρώνε. Ποτίζοντας τα χωράφια τους.

Η φιλανθρωπία, εκφράζεται .. δίνοντας εκ του περισσέυματος ... Κατά βούληση και ότι προκύψει.

Ελα ντέ όμως, που το αποτέλεσμα της όποιας φιλανθρωπίας, από οποιονδήποτε, δεν μπορώ να το αμφισβητήσω. Και σε πολλές περιπτώσεις, το έργο του παπά, δεν διαφέρει και πολύ από αυτό του γιατρού χωρίς σύνορα στην όμόνοια. Με άλλα λόγια, μπορεί το μοίρασμα μεταχειρισμένων ρούχων στους άστεγους, μπορεί να μη δίνει λύση στην κοινωνία, αλλά δίνει προσωρινή λύση στους ανθρώπους.Και δεν κρυώνουν. Ιδεολογικά, ναι εφησυχάζει, ίσως και λειτουργεί ενοχικά και ελκυστικά στον αποδέκτη, ώστε να αφεθεί στους κόλπους της εκκλησίας άνευ όρων. Και να ξέραμε πόσο πόσο γραμμένες έχει ο αποδέκτης εκείνη τη στιγμή τις όποιες καλές προθέσεις και ιδεολογίες.

Και μετά σου λένε, ήταν με την Χούντα, σκάνδαλα, φανάτισε τον κόσμο κλπ .. Ξεχνάμε όμως πως κινήθηκε ανάμεσα στα ανέκδοτα και την πράξη. Και με όπλο την εικόνα. Οχι εκείνη που προσκυνάμε. Την άλλη, την Δημόσια. Οπως κάνουν και οι άλλοι μόνο που χάσανε. Των οποίων κατέδειξε την πλήρη αδυναμία να συγκροτήσουν, να πούν και να κάνουν το κάτι άλλο. Κάνοντας ό ίδιος λίγα μεν αλλά κοινωνικά διακριτά και αποδεκτά.

Σκεφτόμουν και άλλα, αλλά ειναι αργα.