"Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου. Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν! Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο... Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή."

Από το βιβλίο «Βαρκάρισσα της χίμαιρας» της Αλκυόνης Παπαδάκη

Dream until your dreams come true...

Και κανένα ανέκδοτο,μπας και γελάσει το χειλάκι μας...Μερικοί τα βρίσκουν μακάβρια (και όντως μερικά είναι),αλλά σε γενικές γραμμές τα βρίσκω πετυχημένα!

Τα ανέκδοτα με την Αννούλα είναι μια παράδοση με μακρά ιστορία. Πρόκειται για τις περιπέτειες ενός μικρού κοριτσιού που το λέγαν (προφανώς) Αννούλα, και που ήταν συγγενής μακρινή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τα ανέκδοτα αυτά αφηγούνται διάφορα σύντομα και ξεκαρδιστικά περιστατικά από την ανέμελη και ξένοιαστη ζωή της Αννούλας και - μερικές φορές - από διάφορα ευτράπελα που της συνέβησαν μετά ή κατά τη διάρκεια του θανάτου της.

• Τι έχει η μικρή Αννούλα που δεν έχουν τα άλλα παιδιά;

• Τι είναι μια ίσια γραμμή πάνω από την μικρή Αννούλα;

Το καρδιογράφημά της.

• Γιατί η μικρή Αννούλα κάνει κύκλους γυρω από το τραπέζι;

Γιατί είναι καρφωμένο μόνο το ένα χέρι της.

• Και πώς την σταμάτησε ο πατέρας της;

Της κάρφωσε και το άλλο.

• Τι βρήκε η μικρή Αννούλα μέσα στο πηγάδι;

Τραγικό θάνατο...

• Τι τραγούδαγε ο Τοτός στην Αννούλα μετά την έκρηξη;

Παντού θα σε ψάχνω , Παντού θα σε βρίσκω....

• Τι μυρίζει η μικρή Αννούλα;

Φορμόλη.

• Γιατί η μικρή Αννούλα σκότωσε τους γονείς της;

Για να πάει εκδρομή με το ορφανοτροφείο.

• Γιατί σκότωσε και το θείο και τη θεία της;

Για να πάρει και τα ξαδέρφια της μαζί.

• Τι είπε στους δικαστές;

"Λυπηθείτε με, είμαι ορφανή".

•  Γιατί το χαμόγελο της μικρής Αννούλας μεγαλώνει συνεχώς;

Γιατί μπέρδεψε την οδοντόβουρτσα με το ξυράφι της.

• Τι κάνει η μικρή Αννούλα στην μέση της Εθνικής στις 12 το βράδυ με μία σπάτουλα στο χέρι;

Προσπαθεί να ξεκολλήσει τον Γιωργάκη που τον πάτησε νταλίκα.

• Γιατί η μικρή Αννούλα δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις τριανταφυλλιές απ' τα γαρύφαλλα;

Γιατί κάτω απ΄το χώμα όλα ίδια φαίνονται.

• Τι κάνει η μικρή Αννούλα όταν τελειώσει τα παιχνίδια με τη γιαγιά της;

Βάζει τα κόκκαλα πίσω στην οστεοθήκη.

• Γιατί η μικρή Αννούλα δεν ανάβει τσιγάρο;

Γιατί δε φτάνει το καντήλι...

• Πώς βρέθηκε η μικρή Αννούλα στην Κύπρο;

Την ξέβρασε το κύμα.

• Ποιος θα πάρει την μικρή Αννούλα απ' το σχολείο?

Ο Χάρος

• Γιατί η Αννούλα δεν έχει φίλους;

Γιατί όλοι τη θάβουν.

• Τι κάνει η Αννούλα με τον μικρό Κωστάκη;

Λίπασμα

• Τι μουσική ακούει η μικρή Αννούλα¨?

Death Metal

• Τι είπε η Αννούλα μετά από 3 ώρες σεξ;

Είμαι πτώμα.

Πηγή: frikipaideia.wikia.com

Ένα ερωτικό τραγούδι...Ένα τραγούδι πόνου,αποχωρισμού,αγάπης...Δεν είναι απαραίτητο να τα έχεις νιώσει αυτά τα συναισθήματα για να απολαύσεις αυτό το υπέροχο κομμάτι...Αυτή είναι η μαγεία του: σου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα!

Parisienne Moonlight

I feel I know you
I don't know how
I don't know why

I see you feel for me
You cried with me
You would die for me

I know I need you
I want you to
Be free of all the pain
You hold inside

You cannot hide
I know you tried
To be who you couldn't be
You tried to see inside of me

And now I'm leaving you
I don't want to go
Away from you

Please try to understand
Take my hand
Be free of all the pain
You hold inside

You cannot hide
I know you tried
To feel...
To feel...

Προσωπικά προτιμώ την πρώτη διασκευή από την Anneke!

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τη 14η Φεβρουαρίου.Σπουδαία γιορτή!Του Αγίου Βαλεντίνου,μεγάλη η χάρη του!Τη μέρα αυτή οι ερωτευμένοι θυμούνται ο ένας τον άλλον, λες και τον άλλο καιρό είναι ξεχασμένοι!Πάλι καλά δηλαδή που υπάρχει κι αυτή η γιορτή και θυμόμαστε ότι αγαπάμε το έτερον ήμισυ.

Τα μαγαζιά είναι ήδη πανέτοιμα για τη μεγάλη μέρα.Τα ανθοπωλεία έχουν παραγγείλει τα πιο ερωτικά τριαντάφυλλα.Τα ζαχαροπλαστεία έχουν βάλει στις βιτρίνες τους λαχταριστές τούρτες σε σχήμα καρδούλας.Τα μαγαζιά που πουλάνε εσώρουχα έχουν μειώσει τις τιμές εώς και 70%,έτσι ώστε να μπορείτε να αποκτήσετε τα πιο σέξυ εσώρουχα και να περάσετε μια μοναδικά αξέχαστη βραδιά!

Βέβαια,την προηγούμενη μπορεί να έχετε ζήσει μια άλλη αξέχαστη βραδιά μα κάποιον άλλο αγαπημένο ή την επόμενη μπορεί ο δικός σας να μη σας δώσει καμία σημασία.Δε μας νοιάζει όμως!Το θέμα είναι να πιστέψετε πως είστε ζευγάρι με το να αγοράσετε υλικά αντικείμενα ο ένας στον άλλο και να ανταλλάξετε ψεύτικα λόγια αιώνιας πίστης και αγάπης έστω και για μια μέρα.

Ξφτύλες!Άλλη μια καταναλωτική συνήθεια προστίθεται στη ζωή σας για να γεμίσει το κενό που έχει δημιουργήσει η έλλειψη αγάπης και επικοινωνίας μεταξύ του ζεύγους!Καλά,πόσο φυσιολογικό σας φαίνεται να έχει καθιερωθεί "Μέρα των Ερωτευμένων" και να επιβάλλεται (από ποιον άραγε?) να εκδηλώνεις τον έρωτά σου καταναλώνοντας?

Πέρα όμως απ' τις οικονομικές σκοπιμόητες που εξυπηρετεί αυτό το πανηγύρι,μήπως θέλει να μας δείξει και μια μεγάλη αλήθεια?Μήοως έχουμε αποξενωθεί τόσο απ' τον άνθρωπό μας,ώστε να ΠΡΕΠΕΙ μια φορά το χρόνο να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας?(Πολλές φορές δεν πρόκειται καν για αληθινά συναισθήματα!).Όπως, ας πούμε, ΠΡΕΠΕΙ να έρθουν τα Χριστούγεννα για να συνδράμουμε σε κάποιον έρανο και να δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Συμπέρασμα:

1. Αν αγαπάς,δεν πρέπει να περιμένεις μια μέρα το χρόνο για να πεις τι νιώθεις.
2. Αν δεν αγαπάς,το να παίρνεις δώρα και να υπόσχεσαι αγάπη σε κάποιον άνθρωπο είναι αξιοθρήνητο και πληγώνει!
3. Όσο περισσότερα χρήματα ξοδεύεις για ένα δώρο,δε σημαίνει ότι και τόσο πολύ αγαπάς.Από πότε η αγάπη μετριέται σε ευρώ?

Και μερικές πληροφορίες...

Αν αναρωτιέστε ποιο είναι το πιο σημαντικό δώρο έρωτα στον κόσμο, αυτό είναι το Taj Mahal στην Ινδία. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Σαχ Γιαχάν ως δώρο στη γυναίκα του, η οποία όμως πέθανε στη γέννα του παιδιού τους. Παραμένει ως σήμερα το έμβλημα του αιώνιου έρωτα και κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου υπάρχει κοσμοσυρροή στο συγκεκριμένο σημείο.
Η Βερόνα, όπου έζησαν κατά τον Σαίξπηρ, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, λαμβάνει περίπου 1.000 γράμματα από ερωτευμένους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Παραλήπτης όλων των ερωτικών επιστολών είναι η Ιουλιέτα και ο πύργος της στην ιταλική πόλη.
Όχι μόνο τα λουλούδια και τα σοκολατάκια, αλλά και τα... Viagra παρουσιάζουν ιδιαίτερα αυξημένες πωλήσεις μία εβδομάδα πριν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Σύμφωνα με συγκεντρωτικά στοιχεία φαρμακοκατανάλωσης σε 10 πολιτείες των ΗΠΑ, η συνταγογράφηση του φαρμάκου του έρωτα αυξάνει κατά 26% από τις 5 Φεβρουαρίου έως την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. «Οι προσδοκίες εκείνη την ημέρα είναι υψηλότερες, ακόμη και εάν δεν έχει το ζευγάρι διάθεση να κάνει έρωτα, με τον τρόπο αυτό έχει ένα ισχυρό κίνητρο να βρεθεί πιο κοντά», εξηγεί ο Debby Herbenick διευθυντής του Κέντρου Σεξουαλικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Indiana του Bloomington. «Είναι μία μοναδική ευκαιρία, κάτι σαν γενέθλια του έρωτα, και ο κόσμος επιθυμεί να είναι προετοιμασμένος» διευκρινίζει ο ίδιος.

Στα σημαντικά ζητήματα της ζωής είμαστε πάντα μόνοι.  Ανρί Αμιέλ

Ίσως πάντα να είμαστε μόνοι.Ίσως ποτέ να μη γινόμαστε ένα με αυτούς που αγαπούμε.Ίσως κι εσύ να άλλαξες τόσο πολύ μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.Ίσως κι εγώ να έμεινα ίδια όλα αυτά τα χρόνια.Γι' αυτό πλέον δε μπορώ να σε νιώσω κοντά μου.

Κι όμως,είναι φορές που σκέφτομαι ότι δε θέλω να αλλάξω τίποτα σε μας.(Κι άλλες πάλι που αναρωτιέμαι γιατί συνεχίζω να σε κρατάω κοντά μου).

Συνήθεια?Φόβος?Αδιαφορία?

Σύντομα όλα θα αλλάξουν.Όπως άλλαξαν και πριν από 6 χρόνια.Λέγαμε ότι ό,τι και να γίνει,εμείς θα είμαστε όπως παλιά.Αλλά δεν τα υπολογίσαμε καλά.Πόσο μακρινό μοιάζει το παρελθόν απ' το σήμερα...Και όσο μακρινότερο γίνεται το παρελθόν,τόσο το σήμερα βουλιάζει στο ψέμα και την απογοήτευση.

Υπερβάλλεις, χάνεις τον στόχο… Ο φίλος και συνάδελφος ήταν ορμητικός στο τηλέφωνο, την περασμένη Δευτέρα. Σχολίαζε το εν θερμώ κυριακάτικό μου κείμενο για το πολιτικό και ηθικό kitsch· διαφωνούσε που απέδιδα ευθύνες και στο πλήθος, για τα παρακμιακά φαινόμενα του δημόσιου βίου, πέρα από τα πρόσωπα της εξουσίας. Σχεδόν με πήρε απ’ τα μούτρα: Το πρωταρχικό πρόβλημα είναι η μη εφαρμογή του νόμου, είπε· η ανομία, η δυσλειτουργία ή η παράλυση των θεσμών. Τι να κάνουν οι πολίτες, αν δεν εφαρμόζεται ο νόμος; Οι πολίτες ξυπνάνε το πρωί, πάνε στη δουλειά τους, ανοίγουν τα μαγαζιά τους, πληρώνουν φόρους και, ανά τετραετία, εκλέγουν αντιπροσώπους, τους οποίους νομιμοποιούν διά της ψήφου τους και προικίζουν με μισθούς, αυτοκίνητα, προσωπικό και εξουσία, για να ασκούν χρηστή διοίκηση και να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους μαζί με τους εισαγγελείς, τους δικαστές, τους δημόσιους λειτουργούς. Τι φταίνε, λοιπόν, οι πολίτες, ο κόσμος;

Ακουγα με προσοχή τον συνομιλητή μου. Τον εκτιμώ· είναι άνθρωπος με αρχές και πλούσια πολιτική πείρα, συχνά τον έχω συμβουλευτεί. Ταλαντεύτηκα έως τη δική του σκοπιά. Ναι, συμφωνούσα καταρχάς. Πράγματι, αν δεν λειτουργούν οι θεμελιώδεις θεσμοί, αδιατάρακτα και με συνέπεια, πώς να λειτουργήσει η πολιτική κοινωνία, πώς να αναπτυχθεί; Ακούγεται λογικό.

Ομως σκάλωνα. Σκάλωνα στις σκηνές του φιλμ: Αυτή η ανά τετραετία εκχώρηση εξουσίας στους αντιπροσώπους, αυτή η κατά την τετραετία απόσυρση του πολίτη στο καβούκι–δουλειά του, αυτή η μετάπτωση του πολιτικού σώματος σε σώμα παγίως αντιπροσωπευομένων και οιονεί ανευθύνων, μου έφερνε στα μάτια άλλα φιλμ: Απλούς πολίτες, ημικαταπατητές ρεμάτων και δασών, να ουρλιάζουν στις κάμερες της τηλεδημοκρατίας: Πού είναι το κράτος; Απλούς πολίτες να συνωθούνται σε κομματικά γραφεία ζητώντας διορισμό (αγανακτισμένα: δεν ζητάμε δουλειά, κύριε βουλευτά, διορισμό ζητάμε!). Απλούς πολίτες να καυχιούνται πώς έκαναν τη δουλειά τους παρακάμπτοντας την τάξη και χρησιμοποιώντας το Μέσον τους, και ταυτοχρόνως να σιχτιρίζουν για το φακελάκι που αναγκάστηκαν να ρίξουν στον ξεφτίλα εφοριακό, στην πολεοδομία, στα ΚΤΕΟ… Εβλεπα απλούς πολίτες έτοιμους ανά πάσα στιγμή να παρακάμψουν τη νομιμότητα, να λοιδορήσουν τον νομοταγή, να επαινέσουν τον ατσίδα. Κυρίως, έβλεπα απλούς πολίτες έτοιμους από καιρό να εκχωρήσουν κάθε ψιχίο εξουσίας τους, τη γλίσχρα ψήφο τους, τη φωνή τους, την πολιτική τους υπόσταση και την ατομική τους αξιοπρέπεια, έτοιμους να σιωπήσουν, να υποταχθούν, να ασπαστούν τη New Speak, να κάνουν το κορόιδο, για να διαπλεύσουν τον καιρό αδιάβροχοι.

Σε αυτή τη διαρκή βύθιση στην ετερονομία, στην απογύμνωση του πολιτικού, στον μετασχηματισμό του δημόσιου χώρου σε καζίνο και πελατειακότητα, εδώ ακριβώς βλέπω τον «απλό πολίτη» να πρωταγωνιστεί – απλό, γυμνό, υπήκοο, υπόδουλο, και διόλου πολίτη…

Αν τα πολιτικά υποκείμενα έχουν μεταλλαχθεί σε ενεργούμενα ή και ανδράποδα, τότε γιατί και με ποιο τρόπο οι ηγέτες τους θα είναι χρηστοί και ενάρετοι; Αν το οικονομικό έχει κατισχύσει επί του πολιτικού, αν το καυτό Greek Dream (αυτό που προβάλλεται καθημερινά στη μεσημεριανή ζώνη) είναι μεζονέτα και Κομπρέσορας με κάθε τίμημα, αν το όνειρο του 20χρονου είναι μια άθλια θέση στο Δημόσιο, αν οι οικογένειες των «απλών» αποδέχονται αδρανείς και καταφερτζήδες την εκμηδένιση του δικού τους δημόσιου σχολείου, του δικού τους δημόσιου νοσοκομείου, της δικής τους χώρας, τότε πώς να απαλλάξω από τις ευθύνες τους αυτούς τους άβουλους νεοείλωτες; Δεν τους απαλλάσσω. Δεν μας απαλλάσσω.

Ασφαλώς ο απλός πολίτης δεν έχει την ίδια ευθύνη με το βαποράκι δικηγόρο, τον εκβιαστή δημοσιογράφο, με τον επίορκο δικαστή, τον συνήθη διεφθαρμένο αστυνόμο, με την κότα πανεπιστημιακό, με τον διαπλεκόμενο και φαύλο πολιτικό. Ευθύνη του «απλού» όμως υπάρχει: εγκατέλειψε την πολιτική κοινωνία και ξεπούλησε τη φωνή του, ψελλίζοντας στον εαυτό του «δεν βαριέσαι, ας βολευτώ, πάντα έτσι ήταν, εγώ θ’ αλλάξω τον κόσμο;». Τον αλλάζουν τον κόσμο άλλοι για λογαριασμό του – έτσι.

Πηγή: http://vlemma.wordpress.com/2008/01/20/aplos-politis/

Το παραπάνω άρθρο έχει γραφτεί απ' τον Ν. Ξυδάκη και είχε δημοσιευτεί στην εφημέριδα "Καθημερινή" στις 20 Ιανουαρίου 2008.Νομίζω ότι περιγράφει την κατάσταση έτσι όπως είναι.Διαφθορά,αναξιοκρατία,ανομία...τα γνωστά.