Αλήθεια,πιστεύετε στο Θεό;

Πιστεύω με την έννοια του Σπινόζα "Deus sive natura" (Θεός είναι η φύση). Δε συμφωνώ με την έννοια των προσωποποιήσεων των θρησκειών κι ενώ δέχομαι απόλυτα την εσωτερική ανάγκη κάποιου να πιστεύει κάπου, αυτό που μ' ενοχλεί είναι οι μεταπράτες, οι οποίοι καθοδηγούν αυτές τις ιστορίες.Ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει,αλλά χωρίς την ανθρώπινη εξωτερική βοήθεια.Αυτό τον καθιστά προϊόν εκμετάλλευσης.Αυτή δε τη δέχομαι.Σέβομαι τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου είτε αυτός είναι βαθύτατα θρήσκος είτε άθεος.

Εσείς πώς βλέπετε την σχέση μεταξύ του Θείου και της φύσης; Είναι μία σχέση αλληλεξάρτησης, είναι δύο ανεξάρτητα πράγματα ή είναι ζήτημα ανθρώπινων αναγκών; Δηλαδή, ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην ανάγκη κατανόησης της φύσης και στην ανάγκη αναζήτησης του Θείου;

Η θρησκεία είναι μία ανθρώπινη εφεύρεση. Αυτό είναι σίγουρο. Αν υπάρχει κάτι πέρα από τον κόσμο της Φύσης, είναι ένα ζήτημα που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Από εκεί και πέρα η θρησκεία είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια τα θρησκευτικά δόγματα έχουν διατηρηθεί και εξελιχθεί, ανεξάρτητα αν πιστεύει κανείς ή δεν πιστεύει. Έχω την εντύπωση ότι η ανάγκη της θρησκείας είχε πολύ βασική σχέση με την άγνοιά μας ως άνθρωποι.

Απόσπασμα από δύο συνεντεύξεις του Δ.Νανόπουλου

Baruch Spinoza: "Deus sive natura"

Δεν επάρχει Θεός με την έννοια του προσώπου της πρόνοιας ή του πνεύματος,αλλά ο Θεός είναι η ίδια η φύση,μια άπειρη ουσία χωρίς αρχή και τέλος, όπου περικλείει τα πάντα, και όπου τα πάντα συμβαίνουν λόγω μιας αναγκαιότητας.Γι' αυτό το λόγο ο Σπινόζα πίστευε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν έχει ελεύθερη επιλογή και συνείδηση.

Ενδιαφέρον, έτσι? 

Η ΘΕΣΗ: "Είσαι ξεχωριστός για τον εαυτό σου αλλά όχι και για το σύμπαν.Έτσι,αν πιστεύεις ότι το σύμπαν θα σου δώσει αυτό που θέλεις επειδή είσαι ξεχωριστός,ετοιμάσου για μεγάλο χαστούκι."  Dr. Windy Dryden

ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ: Δεν πιστεύω ότι είμαι ξεχωριστή, αλλά μοναδική όπως ο καθένας μας.Δεν περιμένω το σύμπαν να μου δίνει πάντα αυτό που θέλω.Απαιτώ όμως να μας αντιμετωπίζει όλους με τον ίδιο τρόπο, κι όχι κάποιοι να τρώνε το ένα χαστούκι μετά το άλλο και κάποιοι άλλοι να μην ξέρουν καν τι σημαίνει χαστούκι.

Κι ας λένε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ,όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το πετύχεις...Δυστυχώς ο Coehlo κάπου κάνει λάθος...Τα μέχρι τώρα γεγονότα πάντως αυτό αποδεικνύουν...Σνιφ σνιφ...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 10 β

Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν

μόλο που δεν υπάρχουν διόλου σπίτια ή άνθρωποι

ακούω κιθάρες κι άλλα γέλια που δεν είναι σιμά

Μπορεί και μακριά πολύ μέσα στων ουρανών τ' αποκαΐδια
την Ανδρομέδα, την Άρκτο ή την Παρθένο...

Άραγες να 'ναι η μοναξιά σ' όλους τους κόσμους
η ίδια;

Απόσπασμα απ' το "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ" (1984) του Οδυσσέα Ελύτη

Ύστερα από περίπου μια βδομάδα διαβάσματος και άγχους ξανακάθομαι μπροστά απ' τον υπολογιστή μου.Και καθώς ψάχνω να δω τι γίνεται με τα καινούρια blog συνειδητοποιώ κάτι τρομερό: στη στήλη "Αξίζει να διαβάσετε" βλέπω το δικό μου O θάνατος του βιολιστή και οι "κυβερνονταήδες".Εντάξει,όχι ακριβώς δικό μου,μιας και το συγκεκριμένο άρθρο το βρήκα στο ΒΗΜΑ.Αυτό που με έκανε να χαρώ είναι ότι τελικά,υπάρχουν άτομα που σκέφτονται τα ίδια πράγματα με μένα,ότι μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και τους ίδιους φόβους!Ευχαριστώ που ανοίξατε ολόκληρη συζήτηση με βάση το θέμα του άρθρου!Θα προσπαθήσω να σας ενημερώνω συχνά για σοβαρά θέματα,κι όχι μόνο για τις δικές μου εφηβικές ανησυχίες.

Για την ώρα πάω να συνεχίσω το διάβασμα.Απολαύστε μια τελευταία μου ανακάλυψη!Τόσο γλυκό και χαρούμενο τραγουδάκι!Ό,τι πρέπει για να αντιμετωπίσεις τις δύσκολες μέρες του φθινοπώρου!

Μετά και την πρόταση του εισαγγελέα το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας έκρινε  με πλειοψηφία ένοχους και τους δυο κατηγορούμενους για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου επιβάλλοντας τους τις εξής ποινές:

Για τον Επαμεινώνδα Κορκονέα ισόβια κάθειρξη και 15 μήνες, ενώ για τον Βασίλη Σαραλιώτη την ποινή της κάθειρξης για 10 χρόνια.

Σε μια κατάμεστη, από κόσμο, αίθουσα η πρόεδρος του δικαστηρίου, Αντζελίτα Παπαβασιλείου εκφώνησε την απόφαση, επί της ενοχής, του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για τους δύο ειδικούς φρουρούς, που κατηγορούνται για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Σύμφωνα με την απόφαση, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας με ψήφους 4 προς 3 κρίθηκε ένοχος για δυσμενέστερη κατηγορία από αυτήν που του είχε απαγγελθεί. Οι τέσσερις δικαστές μετέτρεψαν την ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο στη βαρύτερη κατηγορία της ανθρωποκτονίας με άμεσο δόλο.

Στην απόφαση αυτή μειοψήφησαν η πρόεδρος, ένας τακτικός δικαστής και ένας ένορκος που έκριναν ότι ο Κορκονέας πρέπει να δικαστεί ως έχει, δηλαδή για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο. Το δικαστήριο επίσης αποφάσισε να μην δώσει κανένα ελαφρυντικό στον Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Το δικαστήριο επίσης έκρινε ένοχο για συνέργια τον Βασίλη Σαραλιώτη με πλειοψηφία 6 προς 1. Ο δικαστής που μειοψήφησε είχε την γνώμη ότι ο δεύτερος ειδικός φρουρός πρέπει να κηρυχθεί αθώος λόγω αμφιβολιών.

Πηγή: www.tanea.gr/

Πρωτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσι, στο οποίο είχε εισαχθεί μετ΄ επαίνων,ο 18χρονος Αμερικανός Τάιλερ Κλεμέντι ήταν ένας ντροπαλός αλλά χαρισματικός βιολιστής που φαινόταν ότι θα είχε λαμπρή μουσική σταδιοδρομία. Ο Τάιλερ δεν είχε εκδηλώσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του. Οι σεξουαλικές προτιμήσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον συγκάτοικό του στη φοιτητική εστία Νταρούν Ράβι, ο οποίος μαζί με τη συμφοιτήτριά τους Μόλι Γουέι αποφάσισαν να «διασκεδάσουν» διαπομπεύοντάς τον ψηφιακά. Ενεργοποίησαν την κάμερα ενός λάπτοπ στο δωμάτιο και έκαναν απευθείας μετάδοση στο Ιnternet όχι σε μία αλλά σε δύο περιστάσεις. Μόλις ο Τάιλερ έμαθε τι είχε συμ βεί, δεν μπόρεσε να αντέξει την ντροπή και έπεσε από τη γέφυρα Τζορτζ Ουάσιγκτον, που συνδέει το Νιου Τζέρσι με τη Νέα Υόρκη.

Ο ευαίσθητος βιολιστής ήταν μόνο ένας από τους αμέτρητους νέους που επηρεάζει η άθλια τακτική του cyber-bullying. Ο αριθμός όσων απειλούνται, ταπεινώνονται ή παρενοχλούνται από τους «κυβερνονταήδες» αυξάνεται. Κυριαρχεί η ένοχη σιωπή: μόλις το ένα στα τρία θύματα καταγγέλλει τον εκφοβισμό. Αυτό που παλαιότερα συνέβαινε μόνο σε σχολεία ή δρόμους και περιλάμβανε ύβρεις, εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς ή και σωματική βία τώρα έχει επεκταθεί και σε ψηφιακό επίπεδο. Οι νέες τεχνολογίες δίνουν σε όποιον έχει κακές προθέσεις τη δυνατότητα να στέλνει ανώνυμα απειλητικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να πολιορκεί την προσωπική ιστοσελίδα του θύματος με προσβλητικά ή ψευδή σχόλια και να δημοσιοποιεί προσωπικές πληροφορίες παραμένοντας τις περισσότερες φορές ασύλληπτος. 

Στις ΗΠΑ από το 2003 τουλάχιστον 12 παιδιά και έφηβοι (από 11 ως 18 ετών) αυτοκτόνησαν επειδή έπεσαν θύματα κάποιας μορφής cyberbullying. 

Το «cyber-bullying»,ο «διαδικτυακός εκφοβισμός»,έχει λάβει διαστάσεις πανδημίας.Δεν στερεί από τους νέους μόνο την αξιοπρέπεια ή την ψυχική τους γαλήνη. Μπορεί να τους στερήσει, μάταια και αδόκητα, και τη ζωή.

Πηγή: www.tovima.gr/ 

Δε μπορώ να καταλάβω. Πώς μπορεί κάποιος να είναι τόσο αναίσθητος και τόσο κακός?Μα, τι πέτυχε με το ανεβάσει στο ίντερνετ τις προσωπικές στιγμές κάποιου άλλου?Μου φαίνεται αδιανόητο!Δε μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει άνθρωπος που έκανε τέτοιο πράγμα!

Έτσι θα συνεχίσει η κατάσταση?Δεν πρέπει να γίνει κάτι μ' αυτή τη μορφή εγκληματικότητας?

Απλά απολαύστε το...!Μοναδικός Μίλτος Πασχαλίδης!

Τώρα που γρήγορα νυχτώνει
σαν παραμύθι θα στο πω
ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ'αγαπώ

Τώρα που γρήγορα βραδιάζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
ό,τι θυμάσαι δεν βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ'αγαπώ

Είναι πολλά που δεν τα ξέρεις
κι ήθελα τόσο να στα πω
όμως δεν θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ'αγαπώ

Κάποια στιγμή θα στα πω όλα...Το ξέρω,θα έρθει αυτή η στιγμή!

Οδυσσέας Ελύτης

"Το Μονόγραμμα"

Ι. Θά πενθώ πάντα - μ'ακούς; - γιά σένα,
μόνος,στόν Παράδεισο

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης,η Μοίρα,σάν κλειδούχος
Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός

Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.

ΙΙ. Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ'άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουζαν γλυκά
Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τά "πίστεψέ με" και τα "μή"
Μιά στόν αέρα μιά στή μουσική

Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας
Πού γύρευαν ν'ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο
Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες
Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ'τίς ξερολιθιές,πίσω άπ'τούς φράχτες
Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού
Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω από
τούς καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Τό ξύλινο δοκάρι καί τό τετράγωνο φαντό
Στόν τοίχο μέ τή Γοργόνα μέ τά ξέπλεκα μαλλιά
Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά

Παιδί μέ τό λιβάνι καί μέ τόν κόκκινο σταυρό
Τήν ώρα πού βραδιάζει στών βράχων τό απλησίαστο
Πενθώ τό ρούχο πού άγγιξα καί μού ήρθε ο κόσμος.

VII. Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ'άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σέ βλέπω μισή να περνάς στο νερόΚ

Καί μισή να σέ κλαίω μές στον Παράδεισο

Γιατί κάποια όνειρα μένουν ανεκπλήρωτα και κάποια συναισθήματα, όσο κι αν προσπαθείς, δεν πεθαίνουν ποτέ...Δεν πενθώ πια...Όμως πάντα θα σε θυμάμαι και θα σε περιμένω στον Παράδεισο...

Δεν είναι υπέροχο το ποίημα?