Γιορτάζω, Γιορτάζω

και παντού θα το φωνάζω!

Λοιπόν, λοιπόν, σήμερα κλείνω ένα χρόνο στο Μουσικό μας Παράδεισο! Είμαι ένα χρόνο μέλος και σβήνω κεράκια και κόβω τουρτίτσα στο blog! Έχει για όλους!

Και τί τούρατα, έτσι;! Ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα του ΜΗ! Η κιθάρα είναι το όργανο που πάντα ήθελα να μάθω να παίζω... Τώρα όμως θα τη φάμε!!

Θα ήθελα εδώ να πω ότι χαίρομαι πολύ που είμαι ακόμα εδώ κι ότι πιστεύω ότι έχω κάνει πολύ καλούς φίλους εδώ. Η αλήθεια είναι ότι σας παραμελώ που και που και δεν συναντιόμαστε συχνά (εως καθόλου -  I know) εκτώς ΜΗ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι σας σνομπάρω ή ότι δε σας υπολογίζω. Αλλά νομίζω πως αυτό είναι και το ωραίο του ΜΗ. Να μπορείς να είσαι φίλος με κάποιον/α που μπορεί να μη δεις ποτέ και να μην παρεξηγεί ο ένας τον άλλο.

Θα ήθελα, επίσης, να ευχηθώ χρόνια πολλά και σ' ένα άλλο μέλος που γράφτηκε την ίδια μέρα μαζί μου και πρωτομιλήσαμε εκέινη κιόλας τη μέρα!! Ναι, ναι! Έχω δίδυμο αδερφάκι, απλά εκείνος είναι λίγο πιο άστατος και άτακτος από μένα!

Χρόνια Πολλά uNick!!

Μακάρι να μπορούσα να κάνω ένα αληθινό πάρτυ και να σας καλούσα όλους! Δε θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα ονόματα! Πολλοί είστε στη φιλική μου λίστα, αλλά πάντα φοβάμαι ότι κάποιους ξαχνάω και δε θέλω να γίνει και τώρα αυτό!

 Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σε δύσκολες στιγμές, αλλά και για τη χαρά που μοιραστήκαμε σε ευχάριστες! I love you all!

Η... theotita σας!!! 

Με αφορμή το ότι η Οριάνα δεν κατάφερε να αφήσει σχόλιο στο blog που είχα τη συνέντευξη του Παντελή, θέλοντας επίσης να ξέρω αν και πόσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τη συνέντευξη αλλά και θέλοντας την αποψή σας για την Αθηνά ως δημοσιογράφο (ούαααου!), αποφάσισα να τη δημοσιεύσω κι εδώ. Περιμένω τα σχόλια σας!

Ο κ. Παπακωνσταντίνου ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι ιδιοκτήτης της διακοσμητικής κατασκευαστικής εταιρίας Decoline. Ο ίδιος έχει κάνει ανώτερες σπουδές στην Ελλάδα και παράλληλα, φοίτησε στην σχολή Domus στη Νέα Υόρκη, όπου απέκτησε πτυχία στην Ψυχολογία των Χρωμάτων, στην διαχείριση αναγκών των καταναλωτών και στα οικολογικά κτίρια. Έχει διακοσμήσει σπίτια, μαγαζιά και επαγγελματικούς χώρους στην Ελλάδα όπως και σε Νέα Υόρκη, Ντύσελντορφ, Μιλάνο, Παρίσι κ.α., κι έχει κερδίσει 2 πανευρωπαϊκά βραβεία για εκθεσιακά περίπτερα. Περισσότερες πληροφορίες για χώρους που έχει διακοσμήσει αλλά και για δείγμα της δουλείας του θα βρείτε στο site www.decoline.gr το οποίο την στιγμή αυτή αναβαθμίζεται και ενημερώνεται. 

Με ποια κριτήρια διαλέξατε αυτόν τον τομέα σπουδών και απασχόλησης;

Από μικρό παιδί ζωγράφιζα και σχεδίαζα και μ’ άρεσε πάντα αυτά που σχεδίαζα να τα βλέπω μπροστά μου έτοιμα, υλοποιημένα. Όπως επίσης, έγραφα στίχους κι αργότερα έμαθα κιθάρα μόνο και μόνο για να μελοποιήσω τα τραγούδια μου. Πράγμα που γίνεται και μέχρι σήμερα. Έτσι, έκανα το hobby της ζωγραφικής και του σχεδίου επάγγελμα. Μπορεί τα μαγαζιά και τα σπίτια που φτιάχνω να μην είναι της ιδιοκτησίας μου, αλλά στην επέκταση πέρα απ’ τα νομικά περί πνευματικής ιδιοκτησίας, τα θεωρώ δικά μου δημιουργήματα και μου αρέσει που τα μοιράζομαι με τους πελάτες, έχοντας τά στην κατοχή τους.  

Το 1990, σε αρκετά νεαρή ηλικία, ξεκινήσατε την εταιρία σας αν δεν κάνω λάθος. Τι δυσκολίες είχατε και πως τις ξεπεράσατε;

Όταν ξεκίνησα εγώ με κέρδιζαν στις προσφορές που δίναμε στους πελάτες, διακοσμητές που ήταν στο χώρο 15 χρόνια. Ήταν μεγάλο σχολείο το ότι ανταγωνιστικά σε επίπεδο σχεδίου και οικονομικών προσφορών με μεγάλους διακοσμητές της εποχής. Είμαι ευχαριστημένος που τώρα είμαι στη θέση τους και σχεδιάζω και κατασκευάζω σπίτια και μαγαζιά! Τότε κέρδιζα κάθε φορά 1 προσφορά στις 15, τώρα δε χάνω σχεδόν καμία. Ήμουν μόνος σ’ ένα γραφείο και σχεδίαζα. Ήξερα ότι θα πάω να δώσω προσφορά και θα τη χάσω, αλλά ήξερα κιόλας ότι κάποιος θα πιστέψει σε μένα και θα με προτιμήσει. Και όντως πίστεψε σε μένα ένα μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι περίμενα και μπόρεσα κι απέδειξα, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και αργότερα σε όλη την Ελλάδα, ότι είμαι καλός διακοσμητής κι ότι με τον τρόπο που σχεδιάζω εξοικονομώ  στους πελάτες μου χρόνο και χρήματα.

 Πως αντιμετωπίζεται δύσκολους πελάτες ή συνεργάτες;

Οι δύσκολοι πελάτες είναι αυτοί που έχουν απαιτήσεις, που γνωρίζουν τι θέλουν και έχουν διακοσμητική συνείδηση. Έχουν υψηλές απαιτήσεις. Αυτοί οι πελάτες αντιμετωπίζονται με επαγγελματισμό, με σχέδιο υψηλής αισθητικής, καλή παρουσίαση της μελέτης, ανταγωνιστικές τιμές και ικανοποιητική ως προς αυτούς ημερομηνία παράδοσης. Ένα μαγαζί για παράδειγμα, δεν μπορεί ο επιχειρηματίας να το κρατήσει κλειστό για πολύ καιρό για να το διακοσμήσει.Όσο για τους συνεργάτες, δεν υπάρχουν δυσκολίες όταν είσαι συνεπής στο οικονομικό θέμα. Με μεγάλη τους χαρά με πιστώνουν όταν χρειαστεί. Βέβαια πίσω από την πίστωση που μου κάνουν υπάρχει μια προεργασία. Υπάρχει δυσπιστία από μέρους μου όταν αναλαμβάνω μόνο την μελέτη και την επίβλεψη ενός έργου (και δεν αναλαμβάνω full project) και πρέπει να εγγυηθώ στους προμηθευτές και τους τεχνίτες για τους πελάτες. 

Σχέδιο μέσω υπολογιστή και hand drawing. Ποιο προτιμάτε/αγαπάτε περισσότερο και γιατί;

Αυτό που μετράει είναι να γίνεται το σχέδιο κατανοητό στον πελάτη. Στον υπολογιστή είναι πιο καθαρό και κατανοητό αλλά έχει λίγο μεγαλύτερο κόστος. Κατά τη γνώμη μου ο διακοσμητής πρέπει να αρχίζει με hand drawing. Εμένα προσωπικά πάντως μ’ αρέσει περισσότερο να σχεδιάζω με το χέρι αν και δυστυχώς για μένα όλα τα σχέδια μας είναι computerized. 

Από πού εμπνέεστε;

Εμπνέομαι απ’ το χώρο και τις ανάγκες του πελάτη, όπως επίσης από περιοδικά κι εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπου ενημερώνομαι συνεχώς. 

Το αγαπημένο σας χρώμα και υλικό;

Στη διακόσμηση προτιμώ τα γηίνα χρώματα, αλλά και το βαθύ μπλε. Από υλικά τώρα όλα είναι ικανά να διεγείρουν την φαντασία μου είτε είναι φθηνά, είτε είναι σπάνια ή καθημερινά. Πάντα μου αρέσουν υλικά που θα με φέρουν πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα της υλοποίησης του έργου. 

Τι δε θα συγχωρούσατε σε έναν χώρο, σε ένα σπίτι για παράδειγμα;

Δε θα συγχωρούσα λάθη στα μικρά κι ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας που δεν κάνουν την διαβίωσή μας ή τον εργασιακό μας χώρο αξιοπρεπή και ανθρώπινο όπως και την έλλειψη λειτουργικότητας. Σε ένα σπίτι δηλαδή, δε θα συγχωρούσα το να ανοίγει η πόρτα στο υπνοδωμάτιο και να χτυπάει πάνω στο κομοδίνο ή στην ντουλάπα.

 Θα ήθελα να μας μιλήσετε λίγο για τη σχολή διακόσμησης με ευτελή υλικά που θέλετε να δημιουργήσετε.

Είναι ένα όνειρο που θα υλοποιηθεί κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα. Είναι πολλά τα υλικά που πετάμε γιατί τα θεωρούμε άχρηστα, αλλά μπορούν να μεταμορφωθούν σε αξιόλογα και χρήσιμα κομμάτια που μπορούν να τοποθετηθούν ξανά στο σπίτι μας. Να μη ξεχνάμε ότι εμείς οι μορφολόγοι διακοσμητές έχουμε υψηλή την αίσθηση περί οικολογίας και ανακύκλωσης. 

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους διακοσμητές και τους νέους επιχειρηματίες που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους;

Οι νέοι διακοσμητές σε επίπεδο σχεδιασμού θα πρέπει να τιμούν τα χρήματα που παίρνουν απ’ τους πελάτες τους. Θα πρέπει δηλαδή να τα αξιοποιήσουν κάνοντας τα χρήμα για τους πελάτες.  Ως επιχειρηματίες, μετά την παραγωγή των προϊόντων/ εμπορευμάτων/ιδεών θα πρέπει να προσέξουν να είναι πάντα φερέγγυοι για να εκμεταλλευθούν τη δυνατότητα χρηματοδότησης (χρήματα από επιδοτούμενους πελάτες που παίρνουν στο τέλος του έργου ή κλιμακωτά προς το τέλος του έργου) και για να μπορέσουν να έχουν όση πίστωση θέλουν από προμηθευτές για να ξεκινήσουν τα έργα αυτά.   

 Μήπως θα θέλατε να μας προτείνετε πώς να διακοσμήσουμε το σπίτι μας;   

 Στο σπίτι θα πρέπει να υπάρχει σωστός προσανατολισμός βάσει  feng sui. Επιπλέων δεν θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τη μόδα, αλλά να έχει πινελιές από μόδα και δικό του χαρακτήρα που θα αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του κατόχου του. 

Και για να κλείσουμε λίγο πιο ανάλαφρα, πως «γεμίζεται» τον ελεύθερό σας χρόνο; Διάβασα κάτι για kick boxing, ισχύει;

Το kick boxing το σταμάτησα πριν από 2 χρόνια. Το σαβ/κο προσπαθώ να πηγαίνω γυμναστήριο και την Κυριακή αν τύχει κάνω μποξ με έναν φίλο. Τις νεκρές περιόδους, αφού έχουν παραδοθεί τα έργα, και είμαι ελεύθερος από οικογενειακές υποχρεώσεις προσπαθώ να πηγαίνω εκδρομές, να κάνω ταξίδια στα οποία θα έχω χρόνο να δω κάτι ή να ψωνίσω αντί να επισκέπτομαι εκθέσεις και κάνω περισσότερη γυμναστική.

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω κι από που ν αξεκινήσω! Όχι ότι πρόλαβα να κάνω πολλά ή να δω πολλά στη Θεσσαλονίκη αλλά για μερικά πράγματα νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω τον ή τους λόγους του ταξιδιού μου.

Η αφορμή δώθηκε από μία συνέντευξη που ήθελα να πάρω από έναν άνθρωπο που ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη για την εφημερίδα των αποφοίτων της σχολής μου, επειδή δυο φορές βρέθηκε στην Αθήνα και δεν μπορέσαμε να βρεθούμε τότε. Το ποιος είναι θα σας το πω παρακάτω για να δοαβάσετε όλο το post!! Το θέμα όμως ήταν ότι ήμουν αρκετά πιεσμένη τους τελευταίους μήνες (φαίνεται κι από προηγούμενη καταχώρηση αυτό) και είχα την ανάγκη να φύγω. Για να είμαι πιο σαφής είχα τάσεις φυγής. Όχι πως τώρα δεν τις έχω, αλλά να φανταστείτε είχα ψάξει αγγελίες για σπίτι, ποιές εταιρίες του τομέα μου υπάρχουν και είχα μαζί μου και βιογραφικά! Τόσο χάλια! Επιμένω, δε μου έχει περάσει τελείως αυτή η φάση...

Τέλος πάντων, αποφασίζω, μιας και τα άστρα ήταν μαζί μου και αμφότερες Πατέρα και Μπίλιου λένε ότι για τους Διδύμους ευνοούνται ταξίδια (και μάλιστα θα γνωρίσουμε το άλλο μας μισό σε ταξίδι αυτό το μήνα!), επαγγαλματικά και επαφές, να κάνω τούτο το ταξίδι, να ξεκουραστώ, να δω τους συγγενείς που έχω εκεί, να κάνω μια ενημέρωση στο παράρτημα της σχολής μου στη Θεσσαλονίκη για το σύλλογο των αποφοίτων και να πάρω κι αυτή τη συνέντευξη και να δω πως είναι να ταξιδεύεις με τραίνο, αφού ποτέ ξανά δεν έχω ταξιδέψει με αυτό το μέσο!

Φτάνω, λοιπόν, Θεσσαλονίκη Παρασκευή μεσημέρι, όπου με περιμένουν θεία και ξάδερφος να με πάνε Χαλκιδική, Ν.Πλάγια πιο συγκεκριμένα, για δυο μέρες μιας κι η ξαδέρφη μου δουλεύει και δεν μπορεί να έρθει να με πάρει! Τέλεια, λέω, να τους δω και λίγο και να δω πως έχει αλλάξει η περιοχή από το 1985 που είχαμε πάει οικογενειακώς! Το σπίτι τους, θα μπορούσα να πω ότι είναι πάνω στη θάλασσα! Ένα πάρκο χωρίζει την αμουδιά απ το σπίτι! Μια χαρά τα θυμόμουν, απλά τώρα η περιοχή έχει γεμίσει παραλιακά καφέ- μπαρ! Περιτό να σας πω ότι έβγαλα τέλειες φωτογραφείες που δεν έχω εμφανίσει ακόμα, το ηλιοβασίλεμα ήταν υπέροχο, αλλά η χαζή δεν είχα πάρη τη φωτογραφική, η θέα υπέροχη, χαλάρωσα αρκετά κι άδειασα το μυαλό μου όσο μπορούσα!

Κυρική πρωί, έρχετε η ξαδερφούλα μου να με πάρει και πάμε Περαία για ψαράκι με παρέα! Είναι φοβερό πόσο γρήγορα περνάει η ώρα όταν περνάς καλά! Το βραδάκι τα 'παμε λιγάκι παραπάνω, είδαμε και μια ταινία παρέα, γελάσαμε και κοιμηθήκαμε για να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα που είχμε κι οι δύο δουλειές! Η Δευτέρα ήταν η μέρα των γνωριμιών! Το πρωί με πήρε μαζί της μέχρι τη δουλεία της, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους για να κάνω μια βολτούλα να δω την πόλη. Η αλήθεια είναι ότι η βόλτα μου ήταν πολύ σύντομη, γιατί είχα το άγχος των απογευματινών μου συναντήσεων κι έτσι την περπάτησα γρήγορα, χωρίς να μπω σε μουσεία ή μαγαζιά (ω ναι!)!

Το απόγευμα της Δευτέρας ήταν γεμάτο γνωριμίες! Από τις 4:30 μέχρι τις 6:45 περίπου ήμουν στη σχολή για θέματα του συλλόγου των αποφοίτων, όπου γνώρισα πολύ αξιόλογα άτομα, με τα οποία ελπίζω να κρατήσουμε επαφή! Και κατά τις 9:00 συναντήθηκα με τον Παντελή Παπακωνσταντίνου - ναι, ναι τον Παντελή του Survivor - για να μου δώσει μια συνέντευξη περί διακόσμησης κι επιχειρηματικότητας (την οποία όσοι θέλετε μπορείτε να διαβάσετε στο www.theotita.blogspot.com) για την εφημερίδα όπως προανέφερα! Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση και η αλήθεια είναι ότι με εξέπληξε όταν μου είπε ότι από μικρός έγραφε στίχους και έμαθε κιθάρα για να τους μελοποιήσει και να φτιάχνει τραγούδια! Είναι ένα πολύ δημιουργικό άτομο! Νόμιζα ότι θα είχα να κάνω με ένα ψωνισμένο και σνομπ άνθρωπο, αλλά ο Παντελής είναι ευγενικός έχει χιούμορ και με έκανε να αισθάνομαι πολύ άνετα! Δεν ξέρω γιατί αλλά πιστεύω - και συνήθως το ένστικτό μου δεν κάνει λάθος - πως θα μπορούσε να είναι μέλος του MH! 

Τρίτη μεσημέρι - ημέρα αναχώρησης με μεγάλη ταλαιπορεία γιατί έφευγα στην ώρα που εκτροχιάστηκε ένα άλλο τρένο στη Σίνδο. Ευτυχώς μάθαμε ότι όλοι ήταν καλά κι ας αργήσαμε εμείς να ξεκινήσουμε και συνεπώς να φτάσουμε. Περιττό να πω ότι κρατήθηκα πολλές φορές μη βάλω τα κλάμματα που γύριζα, αν και δε βρήκα το άλλο μου μισό τελικά!!! Ελπίζω να καταφέρω να ξαναπάω και να μείνω στην πόλη λίγο παραπάνω! Αυτή τη φορά όμως θα πάω με παρέα και θα μείνω σε ξενοδοχείο για μεγαλύτερη ελευθερία, οπότε περιμένω προτάσεις από τους Θεσσαλονικείς του ΜΗ για ξενοδοχεία!  

Επιστροφή στη βάση, επιστροφή στη ρουτίνα!

Την Τρίτη γύρισα από ένα 4ήμερα που μοιράστηκε μεταξύ Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης. Περιτό να πω ότι όσο χαρούμενη έφευγα από Αθήνα, τόσο λυπημένη γυρνούσα. Άλλωστε, ήταν η πρώτη φορά που έμενα Θεσσαλονίκη και παρότι δεν είχα πολύ χρόνο, γιατί εκτώς των άλλων πήγα και για δουλειές, γύρισα με τις καλλίτερες εντυπώσεις κι έκανα ενδιαφέρουσες γνωριμίες!

Επειδή είναι αργά όμως, όλες τις λεπτομέριες και τις εντυπώσεις μου απ' αυτό το μικρό μου ταξίδι θα τις γράψω σε μια άλλη καταχώρηση εντώς των ημερών!

Φιλούθκια αγαπημένοι φίλοι!