Τόσον καιρό αποφεύγω να ανοίξω αυτό το θέμα εδώ, γιατί με στενοχωρεί αφάνταστα το γεγωνός ότι γίνεται αφορμή να τσακωνόμαστε κάθε φορά, επειδή η κάθε μεριά θεωρεί ότι η άλλη προσπαθεί να της αλλάξει απόψεις.

Ο λόγος όμως που αποφασίζω να γράψω (και φοβάμαι πως θα αναγκαστώ να επανέλθω) είναι γιατί νοιώθω την ανάγκη να "λύσω μια παρεξήγηση" όσων αφορά τη θρησκεία που επέλεξα να άκολουθήσω (ουσιαστικά ν'απολογηθώ για το δικαίωμά μου να πιστεύω κάπου - τι θλιβερό). Ουσιαστικά ίσως και να είναι η αιτιολόγηση του γιατί την επέλεξα. Επίσης, δεν μ' αρέσει το εξής: αισθάνομαι πως όποτε κάποιος που πιστευει σε κάποιον Θεό ή ακολουθεί μια οποιαδήποτε θρησκεία, δέχετε επίθεση και καμιά φορά γίνεται ο περίγελος αυτών που λένε πως δεν πιστεύουν πουθενά και θέλουν ελευθερία βούλησης (αλλά εκείνοι στερούν την ελευθερία των υπολοίπων να πιστεύουν κάπου).

Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι ούτε πάω συχνά εκκλησία, ούτε πήγα ποτέ κατηχιτικό αν και το ήθελα (και θα με έδιωχναν είμαι σίγουρη για την αμφισβήτηση και τα πιστεύω μου) κι ούτε η οικογένειά μου ήταν βαθειά θρησκευόμενη ή μου επέβαλε να πιστεύω κάπου. Ίσα ίσα θα έλεγα μας αρέσει να ψαχνόμαστε και πιστεύουμε και σε πράγματα που η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία (κ όχι θρησκεία - θα εξηγήσω παρακάτω τη διαφορά) απορρήπτει.

Για μένα, λοιπόν, η θρησκεία είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Παρότι με γοήτευσαν κι άλλες θρησκείες όπως ο βουδισμός ή - ας το πω έτσι - η αρχαία ελληνική θρησκεία, τελικά προτίμησα την ορθόδοξη χριστιανική. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει κ την καθολική, γιατί στην οικογένια έχουμε καθολικούς, αλλά την απέρηψα όπως και άλλες για τους εξής λόγους (πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι αλλά αυτοί ειναι οι βασικοί):

1. θεωρώ ότι σαν φιλοσοφία είναι πολύ κοντά με την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία, στην ουσία της, άρα και πιο κοντά σε μένα ως ελληνίδα
2. πολλές απ' τις παραδόσεις μας έχουν ρίζες κ αρκετές δν έχουν αλλάξει από την αρχαιότητα (πρόσφατα μάλιστα άκουσα ότι πολλά στο τελετουργικό μας είναι ίδια με τα ελευσίνια κ άλλα μυστήρια της αρχαιότητας)
3. αν και έχει κανόνες το πρακτικό μέρος της θρησκείας αυτής ΔΕΝ μου επιβάλλονται όπως σε άλλες θρησκείες. Κι εδώ είναι η διαφορά που ανέφερα μεταξύ θρησκείας και εκκλησίας και θα εξηγήσω παρακάτω.
4. δεν μου επιβάλει με τη δικαιολογία του καλού πιστού να προσηλυτίσω άλλους.

Για όσους βιαστούν να μου πουν γιατί αφού μοιάζουν με τ' αρχαια ελληνικά δεν ακολούθησα αυτά, θα πω πως μου δίνεται η αίσθηση ότι, πρώτων, ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι - ως γνωστών οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν σε ένα θεό το Ων (σε έναν πιστεύω κι εγώ) κι έχουμε ίδια ή παρόμοια τελετουργικά και παραδόσεις, οπότε είναι το ίδιο για έμένα - και δεύτερον προσωπικά θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φιλοσοφία του χριστιανισμού μπορεί εύκολα αν θέλει κανείς (ΑΝ θέλει κ όχι με το έτσι θέλω) να γίνει πράξη και είναι για μένα ένα βήμα παραπέρα. Είναι προσωπική άποψη, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αυτό πιστεύω. Άλλωστε η πίστη γενικά είναι δικαίωμαι κάθε ανθρώπου, όπου κι αν πιστεύει, είτε σε θεό είτε σε άνθρωπο. Όπως και το να μην πιστεύει σε κατι ή κάποιον.

Τώρα, για τη διαφορά εκκλησίας- θρησκείας:

1. η θρησκεια όπως είπα κ πιο πάνω για μένα έιναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής και είναι κάτι προσωπικό, ενώ η εκκλησία περιλαμβάνει το τελετουργικό και μετατρέπει το προσωπικό σε κοινό (κοινωνία - δεν αναφέρομαι στη Θεια Κοινωνία, αλλά στην συμπραξη και συμβίωση). Για να λειτουργήσει μια κοινωνία χρειάζεται νόμους. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη κοινωνία δεν τους επιβάλει γιατί αν η φιλοσοφία γίνει τρόπος ζωής δεν χρειάζονται αυτοί οι νόμοι.
2. οι νόμοι της εκκλησίας έχουν γίνει από ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι ατελείς και κάνουν λάθη. Δε θα απορήψω μια θρησκεία από την αδυναμία χαρακτήρος των ανθρώπων. Θα απορήψω τους παπάδες, αλλά όχι τη θρησκεία. Οι παπάδες δεν είναι θεοί, είναι άνθρωποι κ οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Για μένα ο θεος είναι ένας. Κι ούτε είναι απαραίτητο επειδή είναι παπάδες να καταλαβαίνουν όλοι το ρόλο τους, ειδικά τη στιγμή που πια το να είσαι παπάς δεν είναι λειτούργημα αλλά επάγγελμα (όπως κ γιατρός κ δάσκαλος). Κι επάγγελμα το κάναμε εμείς δίνοντάς τους αρχικά κάτι τις για να μας κάνουν μια εξυπηρέτηση κλπ γνωστά.
3. τη νηστία και το μοναχισμό τον επέλεξαν οι ανθρωποι για να δοκιμάσουν τον εαυτό τους απ' τη μια κ απ' την άλλη γιατί ήταν η προσωπική τους έκφραση πίστης. Δεν επιβάλλονται απ' τη θρησκεία/φιλοσοφία κι ούτε θεωρώ εγώ πως ένας θεός θα μας κρίνει από το τι φάγαμε ή δε φάγαμε.

Σχετικά με τη φιλοσοφία της θρησκείας που ακολουθώ:

1. η παλαιά διαθήκη είναι η ιστορια και οι πεποιθήσεις των ιουδαίων. Κατά την αποψή μου τη διδασκόμαστε για να ξέρουμε την ιστορία/ από που ξεπήδησε ο Χριστιανισμός.
2. στην παλαιά διαθήκη υπάρχουν μεταφορές και νόμοι για να μπορέσει ένας λαός που ήταν νομάδικός και στην πλειοψηφία του αναλφάβητος να καταλάβει μερικά πράγματα για τον κόσμο κ τη δημιουργία του και για να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους οι διάφορες φυλές. Παραβολές και μεταφορές όπως η Εύα με τον απαγορευμένο καρπό υπάρχουν και στην αρχαία ελλάδα με την Πανδόρα και το κουτί που της χάρισαν οι θεοί και τις απαγόρευσαν να το ανοίξει. Είναι ακριβός το ίδιο πράγμα δωσμένο με διαφορετικό τρόπο.
3. η ουσία του χριστιανισμού για μένα είναι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, αυτό που εγώ αποκαλώ φιλοσοφία/τρόπο ζωής. Δε με ενδιαφέρει αν ο Χριστός ήταν άνθρωπος, θεός ή θεάνθρωπος, απ' τη στιγμή που η διδασκαλία του με κάνει καλλίτερο άνθρωπο και δίνει στη ζωή μου ποιότητα αν θελήσω να ακολουθήσω το δίδαγμά του.
4. ο θεος για μένα δεν τιμωρεί, αλλά συγχωρεί βάση αυτής της διδασκαλίας. Είναι ένας λόγος που επέλεξα αυτή τη θρησκεία. Αν κάτι μου πάει στραβά, φταίω εγώ κι όχι ο θεός. Αν αδίκησα κάποιον γιατί να μην αδικηθώ κι εγώ; Τι με βάζει στο απυρόβλητο του σύμπαντος (δράση και αντίδραση, οι πράξεις μας προκαλούν άλλες πράξεις) εμένα;
5. όσο για την Ανάσταση, δεν μπορώ να ξέρω σίγουρα, αλλά ελπίζω. Το σίγουρο για μένα είναι ότι κάπου πάμε μετά. Άλλωστε και οι αρχαίοι ημών προγόνοι πίστευαν ότι οι ψυχές πάνε στον Άδη, τα Ιλλύσια ή τα τάρταρα. Κι εδώ πάλι δικιά μου άποψη, ότι δεν υπάρχει κόλαση/ταρταρα αφού ο θεός στον οποίο εγώ πιστεύω δεν τιμωρεί κ ότι κάνω κακό σε κάποιον εδώ πληρώνεται.

Πολλά απ' αυτά που λέω τα διδάχτηκα στο σχολείο, αλλά μετά από χρόνια γίναν πεποιθήσεις μου. Άλλα είναι δικά μου συμπεράσματα. Η πίστη σε έναν θεό ή σε πολλούς ή σε κανέναν είναι δικαίωμα του καθενός μας. Το πρόβλημα προκείπτει όταν προσπαθούμε να πίσουμε ο ένας τον άλλον και ερχόμαστε όσοι πιστεύουμε σε κάτι ν' απολογούμαστε για το δικαίωμά μας αυτό, σε μια κατά τ' άλλα δημοκρατική κοινωνία (υποτείθεται). Βέβαια, δεν λέω πως η θρησκεία, η οποιαδήποτε θρησκεία, δν έχει γίνει υποχείριο τις πολιτικής κατά καιρούς ή ότι δεν έχουν μπει στους κόλπους θρησκειών άνθρωποι με άλλες βλέψεις ή ότι δεν έχουν γίνει θρησκείες μόνο και μόνο από συμφέρων. Έχουν γίνει και γίνονται αλλά στο χέρι μας είναι να επιλέγουμε και να απορήπτουμε και να ψάχνουμε την αλήθεια, όχι όμως να βάζουμε όλα τ'αυγά σπασμένα κ γερά) στο ίδιο καλάθι.

Αυτό που πολλές φορές γίνεται εδώ και δε μ'αρέσει κ ίσως το έχω κάνει κι εγώ είναι να κρίνουμε ο ένας τον άλλο για τισ αντιλείψεις του. Αντί ο καθένας να πει απλά την αποψή του καθόμαστε και χαρακτηρίζουμε τις απόψεις ο ένας του άλλου.

Δεν τα έγραψα όλα αυτά για να πείσω όσους δεν πιστεύουν κάπου ή σε κάτι/κάποιον. Τα έγραψα γιατί νομίζω πως έχω θεωρηθεί κολλημένη και εριστική από πολλούς. Έχω ανάγκη να πιστεύω σε κάτι μεγαλύτερο και δυναντότερο από εμένα, χωρίς να μου το επιβάλει κάποιος και χωρίς να μου λένε πως θα το κάνω, γιατί μου δίνει δύναμη που σαν άνθρωπος/ ιδιοσυγκρασία ίσως να μην την είχα διαφορετικά. Αν μη τι άλλο δεν ξοδεύω τα λεφτά μου σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους!!! Η ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία είναι η πιο κοντινή στις πεποιθήσεις και απόψεις μου και δε μου επιβάλει να την ακολουθήσω, γι' αυτό και την επέλεξα. Αν δεν έχω μελετήσει κάτι άλλο ακόμα ή προκείψει κάτι που θα με εκφράζει καλλίτερα τότε μπορεί να ασπαστώ εκείνο. Δεν μπορώ όμως να το ξέρω από πριν.

Καλή Ανάσταση!