Πόσες φορές ακόμα θα βγούμε εκτώς εαυτού ακούγοντας ειδήσεις; Πόσες φορές ακόμα θ' αναρωτηθούμε αν είμαστε άνθρωποι και πόσες ακόμα θα ντραπούμε οι γυναίκες και οι μάνες;

   Με το που άνοιξα σήμερα τα μάτια μου, κυριολεκτικά όμως, απ' την ανοιχτή τλεόραση που είχε η μητέρα μου, για άλλη μια φορά έμεινα άφωνη και μου σηκώθηκε η τρίχα κλαίγοντας γι' αυτό που ΠΑΛΙ άκουγα: μάνα, που εκδιδόταν για να ζήσει μετά το διαζύγιό της, ανάγκαζε την 6 χρονη κόρη της (κι αργότερα τα παιδιά άλλων φτωχών γειτώνων) μετά από προτροπή του ανώμαλου συντρόφου της, σε βιασμό φύση και παραφύση από έναν 80χρονο. Επίσης, στο κορμάκι του παιδιού ασελγούσε και παπας.

                      Ε           Λ             Ε               Ο                Σ

   Τα κλασσικά για την ασπλαχνη (γι' αυτό το τέρας που λέγεται) μάνα δεν θα τ'αναφέρω εδώ, γιατί θέλω να πιστεύω πως δεν άντεχε την κατάσταση και άλλωστε θα την θάψει όλος ο κόσμος που ξέρει να κρίνει, αλλά δεν κάνει τίποτα για να μην κριθεί. Το ίδιο και για τον παπά.

   Προφανώς για να τους πιάσει η αστυνομία κάποιος που δεν άντεχε άλλο την κατάσταση τους κατείγγειλε. Αυτό που εμένα με τρελαίνει είναι το γεγονός ότι όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν τολμάει. Το ξέρω ότι ο κόσμος φοβάται αλλά αν είναι όλοι μαζί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Αν δεν υπήρχε ο "ωχαδελφισμός" και νοιαζόταν ο ένας για τον άλλο, αν υπήρχε δηλαδή η πραγματική έννοια της γειτωνιάς ίσως θα είχαμε γλυτώσει πολλά τέτοια περιστατικά. Κι εξηγώ τι ακριβώς εννοώ:

   Αν οι γείτονες ξέρανε ότι η γυναίκα αυτή βρισκόταν σε κακή οικονομική κατάσταση θα μπορούσαν να κάνουν τα εξής (όλα μαζί ή το καθένα χωριστά, όλοι μαζί ή ο καθένας χωριστά) για να μη βγει η γυναίκα στο κλαρί (εκτως κι αν αυτό ήταν τ' όνειρό της, τουλάχιστον να γλύτωναν τα παιδάκια):

   1) Να της πήγαιναν έναν πιάτο φαί, ρούχα και ότι άλλο βασικό χρειαζόταν.

    2) Θα μπορούσαν οι κυράδες της γειτονιάς  τουλάχιστον να την πάρουν να τους καθαρίζει τα σπίτια, αν όχι να τη σύστιναν σε κάποια δουλειά - έστω ως καθαρίστρια πάλι. 

   Κι αν δεν προλάβαιναν το κακό τουλάχιστον θα έπρεπε να προστατέψουν το παιδί της (στα άλλα παιδάκια δεν αναφέρομαι γιατί τα ανέλαβε κάποια στιγμή η πρόνοια πριν γίνει η ιστορια γνωστή)κάνοντας αυτό που έγινε τώρα ή ζητώντας τη βοήθεια ειδικών.

   Δύσκολο και επικύνδινο θα μου πείτε τώρα, πού να μπλαίκουμε κλπ κλπ. ΟΚ! Το ξέρω. Δεν υπάρχει κι εμπιστοσύνη στις αρχές, και λογικό το βρίσκω με τόσο που έχουμε ακούσει, αλλά δεν είναι όλοι πουλημένοι.

   Οπότε τι μένει; Να κάτσουμε στ' αυγά μας; Για μένα όχι. Όταν το θέμα αφορά παιδιά δεν κάθεσαι στ' αυγά σου. Αν δεν εμπιστεύεσαι την αστυνομία, το επόμενο και φυσικά το πιο δύσκολο αλλά πιο ισχυρό κι αποτελεσματικό βήμα είναι τα MEDIA. Ένα τέτοιο μέσω κινητοποιεί τους πάντες και τα πάντα και σαφώς μπορεί να προσφέρει και ανωνυμία με σωστούς χειρισμούς.

   Το ξέρω ότι το τελαυταίο που προτείνω είναι δύσκολο, αλλά όταν μιλάμε για παιδιά τίποτα δεν θα έπρπε να είναι δύσκολο. 

                                     Καλές     Γιορτές    Κόσμε.

 Υ.Γ. Δε μου δίνει τη δινατοτητα για να βάλω το link (δεν ξέρω γιατί) αλλά ο Panos72 στο blog του έχει την καταχώρηση των ακριβή γεγονότων.

Λοιπόν λοιπόν!!! Η καταχώρηση αυτή γίνετε ως συμπληρωματική της πρώτης και ως απάντηση σε μερικά σχόλεια!

Στο youtube θα βρείτε ΟΛΑ επισόδεια την αγαπημένης μας σειράς στα ελληνικά!!

Επείσης, στο γούγλη και συγκεκριμένα στη Βικιπαιδεία, θα διαβάσετε ότι ο λόγος που οι νέες γενιές στερούνται ένα τόσο όμορφο και διδακτικό παραμύθι είναι η απληστία των δημιουργών της για τα πνευματικά δικαιώματα και φυσικά τα έσοδα...

Θα βρείτε βέβαια και μερικές άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες, όπως τους στίχους του τραγουδιού και το τί ήταν πριν γίνει καρτούν!!!

Καλή ανάγνωση!

Ω! Έλατο,

Μ'αρέσεις πως μ'αρέσεις!!!

Ναι, είναι γεγονός! Πριν από λίγο τελειώσαμε το στόλισμα του δέντρου, του μπαλκονιού και του παραθύρου (?)!!!

Μαζί με μια φίλη και τη μαμά να επιβλέπει, αλλά και να βοηθάει όπου μπορεί, στολίσαμε το δεντράκι μας και βάλαμε φωτάκια σε μπαλκόνι και παράθυρο, υπό τους ήχους Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών!

Μια μικρή ιεροτελεστία, δηλαδή, με πολλά γέλια και πειράγματα!

Χαλάλι η κούραση απ' τη φασίνα που έριξα δυο μέρες τώρα!!!

Α! Είναι πολύ ωραία να στολίζεις με παρέα και μουσική! Περισσότερες ιδέες, καθόλου πλήξη και ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα! Νομίζω πως η Χαρά τελικά θα έπρεπε να είχε γίνει διακοσμήτρια!

Είμαι τόσο χαρούμενη που θα σας δείξω το δεντράκι μου, αν κι οι φωτογραφείες που τράβηξα δεν το κολακεύει καθόλου, αλλά δεν μπορώ να περιμένω!!!

Τώρα μου μένει η Φάτνη, τα στολίδια για τα παράθυρα και τα έπιπλα, το Χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο και φυσικά τα φοινίκια κι οι κουραμπιέδες!!!

ή όσους δουλεύουν στη Γλυφάδα ειδικότερα στην Άνω Γλυφάδα.

 Το Σάββατο το βράδυ (1/12) χάθηκε στη γειτονιά του συγκροτήματος 6ου Γυμνασίου/Λυκείου ένα σκυλάκι 16 μηνών που ακούει στο όνομα Νέμο.

Είναι μιγάς (μπασταρδάκι για όσους δε γνωρίζουν), μαύρο χρώμα στη ράχη και καφέ σε στέρνο, κοιλιά και λίγο στα πόδια.

Φοράει ένα μαύρο (μαυροπράσινο) λουράκι.

Παρακαλώ όποιος έχει δει κάτι ας αφήσει σχόλιο ή να μου στείλει ΠΜ.

Ευχαριστώ.

Επιτέεεεεεελους!!!

Έφτασε! Ήρθε! Ο Δεκέμβρης με την πιο αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων παιδιών είναι εδώ!!!!!!!!!

Είναι, ίσως, ο πιο χαρούμενος μήνας κάθε χρονιάς κι ας είναι ο πρώτος του χειμώνα, αφού είναι γεμάτος χρώματα, γεύσεις, μουσικές, παιχνίδια, δώρα, αναμνήσεις και πολλά πολλά ακόμα που δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ!!!

Αρχίζω αυτό το μήνα βάζοντας χρώμα με το πιο χαρούμενο και γιορτινό λουλούδι της εποχής!

Ελπίζω να φτίαξει και τη δική σας διάθεση και να σας φέρει πιο κοντά στο κλίμα των εορτών!

Καλό μας Μήνα και Καλή μας Διασκέδαση!!!