Ο δίσκος του Γιώργου Νταλάρα "Τα τραγούδια μου" (Ζωντανή ηχογράφηση από τον Ορφέα), έχει ξεπεράσει τις 700.000 πωλήσεις.

Τότε (1983) το όριο ήταν στις 50.000 για τους χρυσούς δίσκους και στις 100.000 για τους πλατινένιους. Άρα με τα σημερινά δεδομένα (πλατινένιος στα 30.000) αυτός ο δίσκος θα ήταν 23 φορές πλατινένιος! Το αναφέρω αυτό γιατί πολλοί νομίζουν ότι οι 5 και οι 7 φορές Πλατινένιος είναι υπερ-ρεκόρ!
Και αν δεν κάνω λάθος, μάλλον τα όρια πρέπει να έχουν πέσει κι άλλο (6.000 ο χρυσός και 12.000 ο πλατινένιος! ξεφτίλα!)

Και, για την ιστορία να αναφέρω πως από δίσκους με τον Γιώργο Νταλάρα ή του Γιώργου Νταλάρα καθιερώθηκαν στην ελληνική δισκογραφία οι όροι χρυσός και πλατινένιος δίσκος:

-Πρώτη απονομή χρυσού δίσκου: "Μικρά Ασία" των Απόστολου Καλδάρα-Πυθαγόρα
(1972 - Πωλήσεις 50 χιλιάδων δίσκων)
-Πρώτη απονομή πλατινένιου δίσκου: "50 χρόνια ρεμπέτικο"
(1975 - Πωλήσεις 200 χιλιάδων δίσκων)
-Ρεκόρ πωλήσεων: "Τα τραγούδια μου" - Ζωντανή ηχογράφηση από τον "Ορφέα"
(1983 - Πωλήσεις 650 χιλιάδων δίσκων)

Για να θυμούνται οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νεότεροι, και να... καταπίνουν τη χολή τους ορισμένοι που πολύ θα το 'θελαν αλλά ούτε στο πιο τρελό τους όνειρο θα φτάσουν ποτέ και σε τίποτα τον Γιώργο Νταλάρα!

Απόσπασμα από το "Chart Show" του Alpha την Κυριακή 24/1/2010:

Ένα σχετικό άρθρο από το e-orfeas.gr:
Χρυσός και πλατινένιος δίσκος: Τέλος εποχής

Και το "Chart Show" της Κυριακής 18/10/2009, όπου στην πρώτη θέση βρίσκουμε και πάλι δίσκο του Γιώργου Νταλάρα, τα "Latin", ως τον πιο επιτυχημένο δίσκο των τελευταίων 30 χρόνων:
http://www.steki.gr/video.php?user=17668&video_id=7795

...που ίσως καταλήξει σε Τραγούδι της εβδομάδας...

Παράθυρο κλειστό

Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Ερμηνεία: Κώστας Σμοκοβίτης
Δίσκος: "Ω τι κόσμος μπαμπά", 1974

Μην κλάψουνε ποτέ τα γαλάζια σου τα μάτια,
μην κλάψουνε ποτέ μη γιατί θα σκοτωθώ.
Οι πίκρες κι' οι καημοί που με κάνουνε κομμάτια,
μη βρουν ποτέ τους μη την καρδούλα π’ αγαπώ.

Παράθυρο κλειστό παράθυρο κλειστό
στους δρόμους τριγυρνάω στ' όνειρό σου πως θα 'ρθώ.
Παράθυρο κλειστό παράθυρο κλειστό
δεν ήτανε σωστό να μη μ' αφήνεις να σε δώ.

Θυμίζουν ουρανό τα γαλάζια σου τα μάτια,
θυμίζουν ουρανό που δεν έχει συννεφιά.
Χριστέ και Παναγιά ξαγρυπνώ στα σκαλοπάτια,
με λόγια ζωγραφίζω μια ωραία ζωγραφιά.

Παράθυρο κλειστό παράθυρο κλειστό
στους δρόμους τριγυρνάω στ' όνειρό σου πως θα 'ρθώ.
Παράθυρο κλειστό παράθυρο κλειστό
δεν ήτανε σωστό να μη μ' αφήνεις να σε δώ.

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑ, το οποίο δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Κανονάκι» (Γενάρης-Φλεβάρης 1984) και το 2010 εξακολουθεί να είναι διαχρονικό.

Πρόκειται για έναν διάλογο μεταξύ Φωνής και Τραγουδιστή και έχει γραφτεί από τον ίδιο τον Γ. Νταλάρα. Ο τίτλος του: «Ωραίο το ... μπουζούκι σου...Γιώργο μου!».
Γράφτηκε μετά από τις δύο συναυλίες-ρεκόρ του Ολυμπιακού Σταδίου το 1983 και τον φοβερό πόλεμο που ξεκίνησε από “φίλους κι εχθρούς”. Είχαν γραφτεί ολόκληρες ψυχοκοινωνιολογικές αναλύσεις που προσπαθούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο…

Ακολουθεί χρονολογικά του κειμένου η κομπλεξική αντίδραση με την υπόθεση της απαγόρευσης στους συνδικαλιστές τραγουδιστές Νταλάρα, Αλεξίου, Γαλάνη(διένεξη ΕΜΣΕ-ΕΔΕΤ). Με το πρόσχημα των συγγενικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ή άλλων διαφορών απαγόρευσαν, οι συνθέτες που συγκρότησαν το διασπαστικό σωματείο ΕΔΕΤ, στους 3 να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους. Γιατί άραγε δεν είχαν απαγορεύσει σε όλους τους Έλληνες τραγουδιστές, αφού τα συγγενικά δικαιώματα είναι υπόθεση όλων των ερμηνευτών;
Το κείμενο αποτελεί μια απάντηση σε όλα όσα είχαν γραφτεί και σε όσα τον είχαν κατηγορήσει μέχρι τότε. Κάθε φράση (μα κάθε φράση) του κειμένου αποτελεί και μια απάντηση.

«ΩΡΑΙΟ ΤΟ...ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΣΟΥ...ΓΙΩΡΓΟ ΜΟΥ!», γράφει ο Γιώργος Νταλάρας

ΦΩΝΗ: Άκου ρε φίλε, να το ξέρεις απ' την αρχή για να μην παρεξηγούμαστε. Το πρόβλημά μου δεν είναι η μεταξύ μας διαμάχη, ούτε θέλω δανεικά, αλλά το πώς θα λάμψει η αλήθεια για σας τους δήθεν λαΪκούς τραγουδιστές, για να 'χει ο κόσμος να πορεύεται. Γιατί αν θες να ξέρεις τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει ούτε το ψευδοκράτος του Ντενκτάς, ούτε η κρίση στο Λίβανο -κι αυτά τα διαφημιστικά κόλπα για τους Παλαιστίνιους να τ' αφήσετε- ούτε η διαγραφή του Αναστόπουλου, ούτε το αρνάκι με καπέλο. Εκείνο που τον καίει πραγματικά είναι να ξεχωρίσει ποιοι είναι γνήσιοι λαϊκοί τραγουδιστές και ποιοι εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες, τη χώνονται και κονομάνε οι αχώνευτοι! Αυτά τα άπλυτά σου θα βγάλω στη φόρα και ας ξέρω πως θα γίνω αντιπαθητικός και μη μου ζητήσεις τον λόγο ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΤΟΝ ΔΩΣΩ. Να πας να βρεις το δίκιο σου αλλού.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ: Μα....

Φ: Ναι και αλλού...Όπως έχεις μάθει! Με τις διαφημιστικές σου πονηριές, τις ίντριγκες με τα κόμματα, και τις πλάτες της εταιρίας σου. Μήπως έτσι δεν κατάφερες να κερδίσεις τους αφελείς θαυμαστές σου;; Εμείς όμως φίλε δεν μασάμε. Άκου λοιπόν μια σειρά από λόγους για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι λαΪκός τραγουδιστής όπως προκλητικά ισχυρίζεσαι.

ΤΡ: Μα.....

Φ: Πρώτα απ' όλα δεν έχει μα. Οι λαϊκοί τραγουδιστές μιλάνε απλά και ντόμπρα χωρίς έντεχνα λεκτικά σχήματα, μεγάλες κουβέντες και ανιαρές δικολαβίες!!

ΤΡ: Μα εγώ ένα ''μα'' είπα.

Φ: Τα βλέπεις; Μόλις είδες τα σκούρα τα γυρίζεις! Αλλάζεις θέμα παιδί μου! Χαμαιλεοντισμός και επιτηδευμένη σκέψη, τεχνικές απαντήσεις και φωνητικά τερτίπια όπως ακριβώς στη δουλειά σου. Σε φαγε η τεχνολογία. Άσε που....

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ: Μπαμπά, μπαμπά, στο τηλέφωνο. Σε ζητάνε, απ' την Ελευθεροτυπία.

ΤΡ: Τι λες παιδάκι μου, λάθος θα κάνανε, εγώ δεν ξέρω τίποτα.

Φ: Νάτα, βάλε τώρα τους φίλους σου στα μέσα ενημέρωσης, βάλε που δεν αφήνεις τίποτα να πέσει χάμω και να οι ειδήσεις και δώστου οι συνεντεύξεις.

ΤΡ: Μα μου τις ζητάνε!

Φ: Αυτοί ρε δεν είναι δημοσιογράφοι, συγγενείς σου είναι. Άσε που μου 'μαθες να στέλνεις και δελτία τύπου.

ΤΡ: Εγώ;

Φ: Α! είσαι και θρασύτατος, κάνεις και υπαινιγμούς. Επιτέλους!! Ξεμπροσιάστηκες!! Για να καταλάβει ο κόσμος με πoιον έχει να κάνει. Το καλό παιδί! Ο τραγουδιστής του λαού! Που τραγουδάει τους καυμούς του και γελάει! Τσεπώνει μετά τα χιλιάρικα και φεύγει. Οι πραγματικοί λαϊκοί τραγουδιστές όμως ζουν τα τραγούδια τους, τα νοιώθουν!! ερμηνεύουν δηλαδή τον πόνο και τον καυμό της προσωπικής τους ζωής. Κατάλαβες;;; Και μη μου αρχίσεις τις προβοκάτσιες -κανένας τραγουδιστής δεν πονάει σήμερα, όλοι με δραχμές πληρώνονται- και τέτοια, Η διαφορά τους από σένα είναι ότι αυτοί δεν υποκρίνονται είναι αγνοί και απλοϊκοί!

ΤΡ: Α! Τόσο πολύ....

Φ: Βεβαίως! Δεν έχουν τίποτα να κρύψουν. Με το αξιοπρεπέστατο νυχτερινό μαγαζί τους, με το ριγέ καλοραμένο κασμίρι, με το χειροποίητο ξώραφο, και το καμάρι της γερμανικής τεχνολογίας, ολοκληρώνουν το αληθινό προφίλ τους. Έτσι ακριβώς όπως τους φανταστήκαμε. Ανυποψίαστοι, γραφικοί και ντόμπροι. Όπως τους αρμόζει. Γιατί να είναι σεμνοί; Η σεμνότητα σημαίνει υποκρισία!

ΤΡ: Ξέρετε, αυτό δεν το πολυκατάλαβα και....

Φ: Ούτε και θα καταλάβεις ποτέ. Τό'χασες το τραίνο σ' έφαγε η μεγαλομανία σου, οι ποιητές το ''μεγάλο έργο'' οι έντεχνοι βράχοι, οι πολιτικές συναυλίες, οι συναυλίες στα θέατρα, ο κομμουνισμός και η αποστασιοποίηση;

ΤΡ: Ποιά; Πότε ήρθε;

Φ: Α! Τώρα δεν καταλαβαίνεις ε; Μου παριστάνεις εκείνους τους καθυστερημένους θαυμαστές σου που ακούνε κόκκινο και χειροκροτάνε!! αν είναι δυνατόν!!!! Μήπως είσαι κομμουνιστής; Και αμέσως μετά το γυρίζεις, αρχίζεις τα κόλπα σου. Ρίχνεις και μια φιλανθρωπία έτσι για να εντυπωσιάσεις, όπως κάνουν οι κεφαλαιοκράτες και οι μεγαλοκαρχαρίες. Μήπως είσαι φασίστας; Και όλα αυτά, πατώντας επί πτωμάτων ρίχνοντας συναδέλφους που άλλος 11, άλλος 12, άλλος 15 ολόκληρα χρόνια προσπαθούν να σηκωθούν κι αυτοί λίγο να πάρουν τα πάνω τους και δεν βρίσκουν κάτι ένα τρόπο....

ΤΡ: Ένα βίντζι ας πούμε;

Φ: Τι υπεροψία Θεέ μου!!! Εσύ είσαι ο συνδικαλιστής, ο λαϊκός μουσικός που μελετάει με τις ώρες και πονάει τη μουσική μας παράδοση; Φίλε αλλού αυτά! Rock Μουσική, παρέες με τον Πετρίδη, ντισκοτέκ και μηχανή χίλια κυβικά από τη μια, και απ' την άλλη ανατολίτικα τραγούδια ούτι και κανονάκι δεν γίνεται.

ΤΡ: !!!!!!

Φ: Τι είπες; Το κανονάκι δεν το βάζεις πάνω στη μηχανή; Έχεις και τρίποδο; Δεν τ' αφήνεις αυτά που μας απέκτησες και χιούμορ. Μου μαθες και τις νέες τάσεις και τους νέους σκηνοθέτες. Για να 'σαι μέσα στα πράγματα και μετά θες να λέγεσαι και λαϊκός!..... Τι θράσος! Εσύ παιδί μου δεν είσαι λαΪκός, ελαφρολαΪκός και κανταδόρος είσαι! Πού ακούστηκε λαϊκός τραγουδιστής να κανονίζει τις δουλειές του μόνος του, χωρίς ατζέντη, χωρίς δικηγόρο, χωρίς πατρόνο, ούτε καν κολλητό, χωρίς ποσοστά! Όλα μόνος σου ρε;;

ΤΡ: Μα πήρα ένα δικηγόρο τηλέφωνο γιατί ήθελα επ' ευκαιρία να μου εγκρίνει και το γνήσιον του νταλγκά μου, αλλά δεν τον βρήκα. Είχε πάει στα κλαρίνα.

Φ: Αλλού αυτά! Γιατί δεν τον πήρες το πρωί;

ΤΡ: Τον πήρα και το πρωί, αλλά είχε πάει στα προπύλαια στη διαδήλωση για τη χούντα του Εβρέν.

Φ: Αυτό αποκλείεται! Ας την λάσπη!!

ΤΡ: Αλήθεια σας λέω! οι καιροί βλέπετε αλλάζουν.

Φ: Αυτό δεν αφορά εσένα! Οι γνήσιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Έτσι γίνεται και με τους πραγματικούς λαϊκούς τραγουδιστές. Δεν έχουν ανάγκη, ούτε τεχνική, ούτε λογική, ούτε σκέψη, ούτε προόδους, ούτε...

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ: Μπαμπά φέρανε την κονσόλα και το ΕΚΟ, πού να τα βάλουνε;

ΤΡ: Άσε με Δημητράκη, τώρα μιλάω.

Φ: ....αυτά τα εικοστετρακάναλα και η τεχνολογία απ' τη μια, οι δήθεν προβληματισμοί κι' οι αγωνίες απ' την άλλη, είναι γι αυτούς που δεν έχουν ταλέντο. Γιατί βλέπεις ο λαΪκός τραγουδιστής δεν χρειάζεται τίποτα απ' αυτά. Ανοίγει το στόμα του και .... τραγουδάει. Έτσι απλά. Σαν τρωγλοδύτης!! Ο λαϊκός τραγουδιστής πρέπει να είναι αυτό που λέμε πριμιτίφ! Όσο πιο πριμιτίφ γίνεται! Μέχρι αηδίας! Για να μπορεί να μοιάζει στους παλιούς, στους πάρα πολύ παλιούς, στους πρώτους, πρώτους!!

ΤΡ: !!!....!!!

Φ: Μετά είναι και κάτι άλλο. Δεν πείθεις ρε παιδί μου!!! Η ζωή σου είναι κάπως(!) πώς να στο πω δεν έχει σημασία που κι εσύ από κει ξεκίνησες. Δεν έχει σημασία το πώς ζούσες κάποτε. Σήμερα τι γίνεται! Άραξες ευτυχισμένος με ΜΙΑ γυναίκα, αν είναι δυνατόν, πού ακούστηκε τραγουδιστής με μία γυναίκα! Και νάταν τουλάχιστον ένα κορίτσι της ''δουλειάς'' έστω ένα σεγόντο, μια ντιζέζ απ' το Πέραμα τέλος πάντων να κρατούσες τα προσχήματα. Ευτυχισμένος και υγιής! Πώς θες να μας γοητεύσεις;; Χωρίς νά 'χεις αρρωστήσει ποτέ, για να φιλοσοφήσεις τη ζωή, χωρίς ένα νευρικό κλονισμό, χωρίς ένα έλκος απ' το ξενύχτι, και το ποτό, κάτι σα γαστρίτιδα στην ανάγκη! Τίποτα!!! τραγουδιστής - αθλητής! Τέρας υγείας;! Ταύρος είσαι ρε;

ΤΡ: Συγγνώμη, εγώ, Αιγόκερως είμαι αν μπορώ να ελπίζω σε κάτι.

Φ: Πάλι το χαζό κάνεις;; Τι να ελπίζεις καυμένε, όλα κόντρα και ψεύτικα. Γι αυτό σου λέω Άσε, ψευτονταλγκάς! Έχασες τον τίτλο που τόσο επιθυμείς.

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ: Μπαμπά είναι 6 η ώρα μου 'χες πει να σου θυμίσω να πάρεις τον Θεοδωράκη.

ΤΡ: Σώπα αγόρι μου θα βρούμε κανένα μπελά!! Με συγχωρείτε κύριε για μισό λεπτό. Με βρίζετε τόση ώρα και δεν ξέρω ποιος ακριβώς είστε αν και γνωστή η φυσιογνωμία σας! Μήπως είστε μουσικός;

Φ: Όχι 

ΤΡ: Τραγουδιστής συνάδελφος;

Φ: Όχι

ΤΡ: Μήπως σας θυμάμαι από πιτσιρικάς σε κανένα μαγαζί στην Ιερά οδό;

Φ: Όχι

ΤΡ: Μήπως είστε κανένας μακρινός συγγενής του Πολυκανδριώτη;

Φ: Ούτε

ΤΡ: Τότε θα είστε ιμπρεσσάριος.

Φ: Όχι....όχι

ΤΡ: Ε, τότε μήπως είστε τρελλός;;;

Φ: Θρασύτατε, ανώμαλε, ουρακοτάγκο, θα σου κάνω μήνυση, θα σε στείλω δελτίο τύπου, θα το πάω και μόνος μου...

ΤΡ: Μια στιγμή...και συνεχίζετε! Δημητράκη πάλι παιδάκι μου παίζεις με τις βρύσες μας; Θα τις χαλάσεις! Δεν σου 'χω πει ότι, όταν η δραχμή πέφτει, ο χρυσός ανεβαίνει;....

 
Το παραπάνω κείμενο, και σκαναρισμένο:
Σελίδα 1
Σελίδα 2

Πηγή:
Dalaras Internet Community

Πάντα έλεγα: "Ζώδια... Τί βλακείες;" Κι όμως, κατά καιρούς έχω παρατηρήσει τα εξής:

1) Βλέπω πως με κάποιους ανθρώπους που έχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα ή με 1-2 μέρες διαφορά, έχουμε απίστευτα κοινά στοιχεία στο χαρακτήρα!

2) Υπάρχουν άτομα με τα οποία δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τίποτα! Και αυτά τα άτομα τυχαίνει(;) να είναι Ιχθείς ή Υδροχόοι!

3) Χθες το βράδυ κέρδισα στα χαρτιά!! Λένε πως "Όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει στην αγάπη"... Αν ισχύει και το αντίστροφο; Και ναι, έριξα μια ματιά στα ζώδια σ' ένα περιοδικό και για τους Σκορπιούς είχε: Έρωτας: 1 αστέρι, Χρήμα: 5 αστέρια, Εργασία: 3 αστέρια.

Βρε λες; Μήπως ν' αρχίσω να πιστεύω στα ζώδια;;;