Ακούγοντας τα τραγούδια, ξεχώρησα μόνο 6... Δεν πρόλαβα να σημειώσω τίτλους τραγουδιών, θα αναφέρω χώρες:

1. Αλβανία

2. Ρουμανία

3. Δανία

4. Φινλανδία

5. Σερβία

6. Πορτογαλία

Κι άλλα 6 για να συμπληρώσω 12άδα, τα οποία προέκυψαν από την ανασκόπηση (τυχαία σειρά):

Νορβηγία

Ισπανία

Τουρκία

Κροατία

Βοσνία & Ερζεγοβίνη

Γερμανία

Το χειρότερο απ' όλα, που δεν μου άρεσε καθόλου, αηδία απ' όλες τις απόψεις, ήταν αυτό του Αζερμπαΐτζάν... (sorry...)

Όσο για την Καλομοίρα... Ούτε κρύο ούτε ζέστη... Περισσότερο μου άρεσε (λέμε τώρα) όταν το είδα στον προκριματικό από το Αθηνών Αρένα...

Αυτά... Άντε να δούμε τώρα τα αποτελέσματα...

Ως γνωστόν, σήμερα ήταν σε πολλές σχολές οι προεδρικές εκλογές. Είναι η αλήθεια πως απ' το πρωί άρχισε λίγο περίεργα η μέρα... Χθες στη συνέλευση της σχολής μου, αποφασίσαμε αποχή από τις εκλογές και να μη γίνει κατάληψη. Πηγαίνω το πρωί στο ΤΕΙ και βλέπω πως η ανατολική πύλη (που χρησιμοποιεί ο περισσότερος κόσμος) ήταν κλειστή... Λέω, "τί στο καλό, το κλείσανε τελικά;;" Πήγα προς την κεντρική πύλη, όλα καλά. Μπαίνω μέσα, πολύ λίγος κόσμος... Αρχίζω να ξανα-αναρωτιέμαι... Μα τελικά δεν θα γίνουν μαθήματα σήμερα; Πηγαίνω πάνω, γίνονταν κανονικά. Είπα κι εγώ, θα έχανα το αγαπημένο μου εργαστήριο Μακέττας; (ένα εργαστήριο μ' αρέσει κι εμένα...) Τέλος πάντων, πάει κι αυτό...

Πάω σε κάποια φάση να βγω απ' το ΤΕΙ για να πάω απέναντι σ' ένα φωτοτυπάδικο, και διαπιστώνω πως σχεδόν όλες οι πόρτες ήταν κλειδωμένες! Μου πήρε κανά τέταρτο κάνοντας κύκλους μέχρι να βρω μια ανοιχτή... Ό,τι να 'ναι σήμερα!

Εν πάσει περιπτώσει, μετά από κάποια ώρα μαθαίνουμε πως τα ΕΑΑΚ έκαναν κάτι επεισόδια, και μεταξύ των άλλων έσπασαν και μερικές κάλπες, οπότε αναβλύθηκαν οι εκλογές. Εμάς πάντως μας βόλεψε πάρα πολύ που έσπασαν τις κάλπες, γιατί τα κομμάτια τους μας χρησίμευσαν για βάσεις για τις μακέττες μας! Χαχαχα!

Τέλος πάντων... Τελικά, (μετά από όλον τον χαμό στη σχολή) δεν έγινε ούτε η συνέντευξη με τον Νότη Μαυρουδή, αφού λόγω κάποιων έκτακτων υποχρεώσεων αναγκαστήκαμε να αναβάλουμε τη συνάντησή μας για την άλλη εβδομάδα. Εντάξει, θα είμαι και πιο καλά προετοιμασμένη... Άλλωστε πάντα πιστεύω πως ό,τι γίνεται υπάρχει κάποιος λόγος που γίνεται.

Το πολύ ωραίο αυτή τη στιγμή, είναι ότι αύριο θα είναι κλειστή η σχολή μου, κι έτσι θα χάσω μια αηδία εργαστήριο που έχουμε! Τί ωραίο συναίσθημα που είναι, να ξέρεις ότι δεν έχεις να κάνεις τίποτα για αύριο, και επίσης πως δεν έχεις να ξυπνήσεις πρωί-πρωί!

Υ.Γ.: Να και η εν λόγω μακέττα, στο στάδιο που βρισκόμαστε τώρα... Αυτή η φωτογραφία είναι μόλις τη βάψαμε (με την καλή έννοια...)

Τι λέτε; Καλή;; :-)

Στην Cosmomusica βρέθηκα την Πέμπτη 15 του μηνός, μόνο για περίπου δύο-δυόμισι ώρες. Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο χρονικό διάστημα έγιναν τόσο πολλά και ωραία πράγματα που μου φάνηκε σαν να ήταν μια ολόκληρη μέρα!

Μόλις τώρα δημοσιεύθηκε σχετικό άρθρο στον Ορφέα. Στο άρθρο αυτό βρίσκεται το "Cosmomusica" του τίτλου του post μου, και εδώ θα πω σχετικά με το "και..."

Ένα πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα, ήταν το γεγονός ότι γνώρισα επιτέλους κάποια παιδιά απ' το MusicHeaven. Δεν θα τους κατονομάσω, επειδή είμαι σίγουρη πως όλο και κάποιον θα ξεχάσω (μαζί με όλα τ' άλλα που ξεχνάω τον τελευταίο καιρό... Εδώ που τα λέμε, πάλι καλά που θυμάμαι ακόμα τ' όνομά μου!!)

Τις ώρες που ήμουν στην έκθεση, ήρθαν ο Νότης Μαυρουδής με την Αναστασία Μουτσάτσου και τον Παναγιώτη Μάργαρη. Από καιρό, μου είχε "καρφωθεί" ότι θα ήθελα να είχαμε στον "Ορφέα" μια συνέντευξη του Νότη Μαυρουδή. Μάλιστα είχα σκεφτεί κάποιες ερωτήσεις που θα ήθελα να υπάρχουν σε μια τέτοια συνέντευξη, και μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζωντας το Πάσχα το βιβλίο του Νότη Μαυρουδή "Ηχολογήματα". Στην Cosmomusica, λοιπόν, ήταν λες και συνομότησε ολόκληρο το σύμπαν για να γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα!

Πήγα να του μιλήσω. Στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένη, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος βέβαια, γιατί ο Νότης Μαυρουδής είναι πολύ φιλικός. Δικό μου είναι το "πρόβλημα"... Εν πάσει περιπτώσει, το άγχος μου έφυγε γρήγορα, όταν αρχίσαμε να μιλάμε. Κατ' αρχάς, μου ήρθε πάρα πολύ καλά το γεγονός ότι τη στιγμή που κάθισα δίπλα του, (αν προσέξετε τη φωτογραφία που υπάρχει στον "Ορφέα" από το περίπτερο της Artway-Τεχνότροπον, φαινόμαστε πλάτη, εγώ και ο Νότης Μαυρουδής, που καθόμαστε σ' έναν καναπέ. χιχι!) σχολίαζε με την Αναστασία Μουτσάτσου την κριτική του Διφώνου για τον δίσκο "Μια νύχτα στους αιώνες". Συγκεκριμένα, έλεγαν για το αρνητικό σχόλιο του Αντ. Μποσκοΐτη για την "Κρίση" (έλεγε ότι αυτό το τραγούδι προέρχεται από έναν "ιερό" δίσκο και θα ήθελε να μην το είχαν "πειράξει", κάτι τέτοιο). Και οι δύο συμφώνησαν στο ότι ήταν καλό που έγινε αυτή η επανεκτέλεση, κι έτσι μπήκα κι εγώ στη συζήτηση, λέγοντας πως διάβασα αυτή την κριτική, συμφώνησα μαζί τους, και του είπα ότι εγώ πρώτα άκουσα την ερμηνεία της Αναστασίας Μουτσάτσου, κι αυτή ήταν η αφορμή για να γνωρίσω και τον δίσκο "Παιδί της γης". Οπότε μετά με ρώτησε πόσον χρονών είμαι (γιατί αυτός ο δίσκος βγήκε 9 χρόνια πριν γεννηθώ!), και τί μπορεί να λένε αυτά τα τραγούδια σ' ένα παιδί της ηλικίας μου. Απ' αυτό προέκυψε και μια πολύ όμορφη αφιέρωση (σε δίσκο που βγήκε 10 χρόνια πριν γεννηθώ, και μάλιστα σε βινύλιο παρακλώ! χεχεχε):

Δεν είναι τέλειο;;

Έτσι λοιπόν, μιλήσαμε για αρκετή ώρα περί μουσικής, και του έκανα πρόταση για συνέντευξη στον Ορφέα. Αύριο λοιπόν θα συναντηθούμε για τη συνέντευξη! Πρέπει να πω πως είναι η πρώτη μου συνέντευξη κι έγω αγχωθεί λιγάκι... Ακόμα δεν το έχω πιστέψει! Εγώ συνέντευξη;; Και μάλιστα απ' τον Νότη Μαυρουδή, που είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ πάρα πολύ και θαυμάζω; Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της καλής αρχής, τότε τί είναι μια καλή αρχή;

Ευχηθείτε μου καλή επιτύχία...! :-) :-) :-)

Πέρασε κιόλας ένας μήνας χωρίς τον κ. Γιώργο... (καθηγητή μου στην σχολή / είχα αναφερθεί σε κάποιο προηγούμενο post) Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι "έφυγε" αυτός ο άνθρωπος! Έχω την αίσθηση πως έχει γίνει κάποιο λάθος, και πως (αν υποθετικά βρισκόμασταν μέσα σ' έναν υπολογιστή) κάποιος θα πατήσει ένα undo ή θα κάνει system restore από παλαιότερη ημερομηνία, και θα ανοίξει η πόρτα του εργαστηρίου και θα μπει ο κ. Γιώργος, χαμογελαστός όπως πάντα.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που, τουλάχιστον, πρόλαβα και τον γνώρισα! Έστω και για λίγο...

Σήμερα ήταν το μνημόσυνο... Θα σταθώ σε κάτι πολύ ιδιαίτερο, που αξίζει να το δείτε.

Μέσα στη σακούλα του μνημοσύνου, υπήρχε κι αυτό το χαρτί. Τα λόγια (από μέρους μου) περιττεύουν...

Το απογευματάκι, όπως γύριζα από κάπου (το "πού" είναι προσωπικό δεδομένο και δεν το αποκαλύπτω, χεχεχε) είδα επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης μπάτσο να κάνει σούζα με μηχανή!! Ρε, να μην είχα μια κάμερα ή έστω μια φωτογραφική μηχανή εκείνη τη στιγμή! Τί άλλο θα δούμε;!

Μόλις τώρα είδα τα αποτελέσματα του μουσικού διαγωνισμού.

Και ήρθε η ώρα να αποκαλυφθώ κι εγώ...

Είχα ψηφίσει:

12: Έντεχνο > Πάμε μαζί (atsiros)

10: Έντεχνο Λαϊκό > Νύχτες μονάχος (roubas)

8: Έντεχνο> Παραμύθι γυμνό (ONEIROPOIOS)

6: Ορχηστρικό > Νοσταλγία (mousic7)

2: Ραπ > Αθήνα (babis1p)

Μόνο 2 είναι στη 12άδα...

Έχουμε και λέμε:

Το Πάμε μαζί στη 10η θέση

Το Νύχτες μονάχος στην 3η θέση

--------------------------------------------

Το Παραμύθι γυμνό στην 56η θέση

Η Νοσταλγία στην 21η θέση

Από εκεί που έλεγα πως θα βαριόμουν πολύ στις φετινές γιορτές του Πάσχα, τελικά πέρασα πολύ καλά, γέμισα τις μπαταρίες μου, και επανέρχομαι δριμύτερη(;) Θα δείξει...

Ωραία ήταν όλα... Απόλαυσα -επιτέλους- μοναχικές βόλτες δίπλα στη θάλασσα, με ωραία μουσική παρέα, δηλαδή τραγούδια του Νότη Μαυρουδή. Παρεμπιπτώντως, αυτή είναι η 3η εβδομάδα που ακούω μόνο αυτά τα τραγούδια και δεν έχω ακούσει καθόλου Νταλάρα (με εξαίρεση τα 2 τραγούδια του Νότη Μαυρουδή που έχει πει, και 1-2 τραγούδια από τις "Ουσίες", που το ένα το έβαλε το ραδιόφωνο, και το άλλο το έβαλα εγώ γιατί χρειαζόταν σε κάτι για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω...) Μήπως έχω πάθει κάτι και δεν το 'χω καταλάβει; Μήπως πρέπει να το κοιτάξω αυτό;

Επίσης, πήγα μια μέρα να παίξω μπάλα με κάποια παιδιά, και πιάστηκα ολόκληρη! Έχω σκουριάσει τελείως! Μιλάμε για μεγάλη σαπίλα! Θα πρέπει ν' αρχίσω γυμναστική. Όχι τίποτα σπουδαίο. Μερικές ασκησούλες... (έχουμε χρόνο για κάτι παραπάνω;)

Μια από τις κορυφαίες στιγμές ήταν μια "κρασομαχία" με κάποιους φίλους, κατά την οποία έπρεπε να κατεβάζουμε τα ποτήρια μονορούφι(!) Ποοολύ γέλιο! Εδώ ήταν που χρειάστηκε το τραγούδι από τις "Ουσίες"... Ταίριαζε!

Κατά τ' άλλα, τις υπόλοιπες μέρες λιώσαμε σ' ένα μπαράκι στην παραλία (ένα έχουμε όλο κι όλο... τί να κάναμε;)

Καλά όλα αυτά, αλλά δυστυχώς είχαμε και μια πολύ δυσάρεστη είδηση... Για τον θάνατο του Μάριου Τόκα. Είναι πραγματικά κρίμα όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι τόσο νωρίς! Ο Μάριος Τόκας ήταν ένας καταπληκτικός συνθέτης και πολύ σεμνός άνθρωπος. Έφυγε; Βλακείες λέω... Τέτοιοι άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ. Είναι εδώ και υπάρχουν μέσα απ' τα τραγούδια τους!

Προχτές γύρισα πίσω στη βάση μου... Έχω να κάνω για τη σχολή πολλές εργασίες, και μάλιστα δύο εβδομάδων, γιατί τη βδομάδα πριν φύγω για Πάσχα δεν είχα διάθεση να κάνω τίποτα! Φρίκη... Και το κακό είναι ότι δεν στρώνομαι κιόλας! Διώχτε με βρε παιδιά, μπας και κάτσω να κάνω καμιά δουλειά! Jorge, δεν μου κάνεις κανένα ban???