Κυκλοφορεί εδώ και μέρες μέσω email ένα κείμενο με τον παραπάνω τίτλο.

Δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο,

καθώς σε γενικές γραμμές περιγράφει αρκετές από τις σκέψεις

που έκανα ήδη από τον Δεκέμβρη του 2008,

όταν η Αθήνα είχε γίνει μπουρδέλο από τις ενέργειες

κάποιων αγωνιστών και "αγωνιστών"...

Παραθέτω το κείμενο όπως το έλαβα:

Θέλω να μιλήσω ωμά, όπως σκέφτομαι, χωρίς να ρετουσάρω τις σκέψεις μου, για να τις κάνω αρεστές και αποδεκτές  σε ορισμένους.

Σιχαίνομαι τον εαυτό μου, που κάποτε ως νέος θεωρούσα κάθε χέρι που κρατούσε μολότωφ, περίπου άγιο και …προοδευτικό!

Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται! Πως είναι δυνατόν ένα παιδάκι άσχετο, που θερίστηκε από την ηλιθιότητα ενός αστυνομικού, να μετατρέπεται σε «σύμβολο αγώνα»; Ποιού αγώνα για ποιόν σκοπό; Ένα παιδάκι άσχετο ήταν!

Πως είναι δυνατόν να μετατρέπεται η επέτειος του θανάτου του σε εθνική επέτειο, να προκαλεί βαρύγδουπες δηλώσεις, στάσεις εργασίας από την ΑΔΕΔΥ κλπ, πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια και τελικά να πυρπολείται η Αθήνα – εις μνήμην!

Χάσαμε το μυαλό μας;

Ο θάνατος αυτός ήταν ένα απαράδεκτο συμβάν. Κάποιο κρατικό όργανο με μυαλό όχι περισσότερο από το μυαλό του θύματος, τράβηξε πιστόλι και ..καθάρισε! Εμφανίστηκε έτσι η παθολογία ενός κρατικού μηχανισμού που ακόμα είναι προσβεβλημένος (και λερωμένος) από φανατικούς και εμπαθείς λειτουργούς. Πρώτο καθήκον είναι η παραδειγματική τιμωρία του δράστη και η κάθαρση του κρατικού μηχανισμού από τέτοιους «ιούς».

Οι αντιδράσεις όμως εξέλαβαν διαστάσεις εξέγερσης και μαζικής βίας τυφλής, με πρωταγωνιστές νεαρούς (σκοτεινούς ή όχι, δεν ξέρω!) κατά πάντων.

Πρώτο, επανάσταση δεν γίνεται ποτέ από νεαρούς, μαθητές η φοιτητές, που εκτρέφονται από τον μπαμπά ή την μαμά και δεν έχουν γνώση και επίγνωση του κόσμου. Μόνο χαβαλές και κανιβαλισμός γίνεται.

Δεύτερο, δεν είναι δυνατόν οι διάφοροι «αριστεροί» πολιτικοί και τηλεοπτικοί κήνσορες, να δικαιολογούν, να προστατεύουν, να σκίζουν τα ιμάτιά τους για τα «παιδιά» και τα «παιχνίδια» τους, γιατί ουσιαστικά ενθαρρύνουν την ανωμαλία.

Κανείς δεν μιλά για τον έρμο τον πρύτανη που κατέληξε στο Νοσοκομείο. Κανείς δεν μιλά για τους αστυνομικούς που τραυματίζονται από τις επιθέσεις. Κανείς δεν μιλά για τις καταστροφές των περιουσιών των πολιτών που πληρώνουν κάθε φορά τα σπασμένα – λες κι αυτοί είναι οι ένοχοι!

Χάσαμε το μυαλό μας;

Αφήνουμε π.χ. μια γνωστή όψιμη κυρία της Αριστεράς (;) να γαυγίζει με περίσσεια μαγκιά και τσιγαριά στα χείλη, εναντίον του κράτους, της κυβέρνησης, της αστυνομίας και όλων των οργάνων του … «διεθνούς ιμπεριαλισμού», και να απειλεί με «πόλεμο» επειδή ο κόσμος δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τα γούστα της (τους). Άραγε ξέχασαν ότι υπάρχουν, αυτή και οι ομοϊδεάτες της δίπλα μας, μολονότι ασχημονούν,  χάρη στην μεγαθυμία της Δημοκρατίας μας που τους συγχώρησε και τους αμνήστευσε, τα ίδια ακριβώς λάθη που στο παρελθόν ρήμαξαν την Ελλάδα;

Χάσαμε το μυαλό μας;

Εάν τα παιδάκια έχουν βρεί πρόσφορο έδαφος να τα κάνουν γής μαδιάμ όλα, είναι μία συζήτηση μεγάλη που δεν είναι του παρόντος. Πρώτα απ΄ όλα εμείς οι ενήλικοι σαπίσαμε τον κόσμο που θέλουμε να τους παραδώσουμε. Τον φτύνουν αυτόν τον κόσμο με την πρώτη ευκαιρία. Δεν στρέφονται κατά κάποιου «συστήματος» ειδικά αλλά γενικά. Κατά του πατέρα και της μάνας (τι κι αν είναι υπουργός) κατά της φύτρας τους. Θέλει συνεπώς προσοχή ο χειρισμός. Κι όχι να βγαίνουν οι ακριβοπληρωμένες πολιτικές μειοψηφίες, να προσφέρουν πολιτική καθοδήγηση. Γιατί σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες. Αλλά η τύχη των ανόητων πολιτικάντηδων δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει η χώρα μας, η κοινωνία εν συνόλω, η καχεκτική Δημοκρατία μας. Δεν θεωρώ εχθρούς τα παιδιά. Αυτά ου γαρ οίδαν τι ποιούσι. Εχθρούς θεωρώ τους πάσης φύσεως συνηγόρους τους. Αυτοί γνωρίζουν τι κάνουν. Και (σχώρα με θεέ μου!) με κολάζουν. Με κάνουν να σκέφτομαι μήπως έγινε λάθος που νομιμοποιήθηκαν και συμπορεύονται μαζί μας – αφού προσπαθούν να μας βάλουν τρικλοποδιά με κάθε ευκαιρία!…

Σωτήρης Αλεξ. Καζάκης

Συγχαρητήρια κύριε Καζάκη, όποιος κι αν είσαι.

Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι που δεν ψάχνουν

"τη γωνία στο'κοσάρι", που δεν "τρώνε" ό,τι σαβούρα

τους πλασσάρεται από επικοινωνιολόγους και ΜΜΕ...

...αλλά το παιδεύουν το ρημάδι το μυαλό τους λίγο περισσότερο!!!