Επειδή η διάθεσή μου πάει απ΄ το κακό στο χειρότερο, ας ξεκινήσω την εβδομάδα μου με ένα υπέροχο παιδικό βιβλίο, που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου. Από τα λίγα που συνδυάζουν και εξαιρετικό κείμενο και τέλεια εικονογράφηση...Διαβάστε το!

 Ένα παράξενο σκαντζοχοιράκι με κατσαρά μαλλιά γεννήθηκε στο δάσος! Μα πώς θα καρφώνει την μπάλα και πώς θα μαζεύει φράουλες και σταφύλια, όπως κάνουν οι φίλοι του με τ' αγκάθια τους; Όλοι το κοιτούν περίεργα κι εκείνο νιώθει μόνο. Ώσπου γνωρίζει το ποντικάκι, που θα γίνει ο καλύτερος φίλος του. Κι όταν κάποια στιγμή αρρωστήσει ο φίλος του και χρειαστεί το γιατρικό, που βρίσκεται βαθιά στο χιονισμένο δάσος, κανένας δε θα τολμήσει να πάει να το φέρει. Μόνο το σκαντζοχοιράκι με τα κατσαρά μαλλιά θα πάει, κι ας ξέρει ότι κινδυνεύει από τον ύπνο του χιονιού...

Συγγραφέας:Βελετά - Βασιλειάδου, Μαρία 

Εικονογράφος:Καπατσούλια, Ναταλία 

Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 

(Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα δω στα ράφια των παιδικών βιβλίων ένα δικό μου παραμύθι...)

ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΛΥΠΗΜΕΝΟ

Ποιηματάκι λυπημένο

για παιδάκι κρυωμένο.

Με λεμόνι, λίγο ρύζι

η μαμά του το ταίζει.

Ύστερα ο γιατρός ρωτάει:

"Πέρασε την ιλαρά;

Τότε, κρυωμένο θα ναι,

έχει κόκκινα λαιμά".

Και σαν έρθει το βραδάκι,

κουρασμένο το παιδάκι,

μία μέντα πιπιλίζει,

κι η μαμά το νανουρίζει.

Τζιάννι Ροντάρι

Χθες διάβασα ένα παιδικό βιβλίο, που με ενθουσίασε! Είναι το «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη», της Μυρσίνης Βιγγοπούλου, σε εικονογράφηση Κωνσταντίνου Λαδιανού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ακρίτας.

 Η υπόθεση του, όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, είναι η εξής:Ο Πείσμονας είναι ένας μικρός Εγωπολίτης, που ξεκινά να βρει την Εσύπολη με μοναδικό του εφόδιο τη συμβουλή της βασίλισσας της Εγώπολης, να βάζει πάντα μπροστά το Εγώ του. Με ποιον όμως τρόπο θα μπορέσει τελικά από την Εγώπολη να φτάσει στην Εσύπολη; Τι κόσμο θα συναντήσει σ αυτή την τόσο διαφορετική από τη δική του πολιτεία; Τι νόημα θα έχει το ταξίδι του αυτό για όλους τους κατοίκους της Εγώπολης αλλά και για τον καθένα μας; Ας ταξιδέψουμε μαζί του! Πρόκειται για ένα δρόμο που μπορούν να τον βαδίσουν μικροί και μεγάλοι. Χάρτη και οδοδείκτη για την πορεία μας αυτή θα έχουμε κάποια από τα λόγια του μακαριστού γέροντα Παϊσίου. 

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο, διδακτικό, με όμορφους συμβολισμούς, γραμμένο με οδηγό την αγάπη. Πραγματικά αξιόλογο, ένα βιβλίο που κάθε μικρός και μεγάλος πρέπει να διαβάσει!!

Υ. γ.:

: (  : (  : (

Κυρία Φαρυγγίτιδα αυτή τη φορά! Πλήρης αφωνία. Δεν μπορώ αν μιλήσω καθόλου, μόνο ψιθυρίζω προς το παρόν…

Γενάρης:Τα ψάρια

«Πρόσεχε» λέει το μεγάλο ψάρι στο μικρό «εκείνο εκεί είναι αγκίστρι. Μην το χάψεις».

«Γιατί;» ρωτάει το μικρό ψάρι.

«Για δυο λόγους» απαντάει το μικρό ψάρι. «Ο πρώτος είναι πως έτσι και το χάψεις, σε πιάνουνε, σε αλευρώνουνε και σε τηγανίζουνε. Κι ύστερα σε τρώνε, με δυο φύλλα μαρούλι για γαρνιτούρα».

«Αμάν, αμάν! Μα τι λέω, χίλια ευχαριστώ. Μου έσωσες τη ζωή. Και ο δεύτερος λόγος;»

«Ο δεύτερος λόγος» λέει το μεγάλο ψάρι «είναι πως θέλω να σε φάω εγώ».

Φλεβάρης: Ο αριθμός τριάντα τρία

Γνωρίζω έναν εμποράκο. Δεν εμπορεύεται ούτε ζάχαρη ούτε καφέ, δεν πουλάει ούτε σαπούνι ούτε ψητά δαμάσκηνα. Πουλάει μονάχα τον αριθμό τριάντα τρία.

Είναι ένας άνθρωπος εντιμότατος, πουλάει γνήσιο εμπόρευμα και δεν κλέβει ποτέ στο ζύγι. Δεν είναι απ΄ αυτούς που λένε «Ορίστε το τριάντα τρία σας, κύριε» και μπορεί να ναι μόνο το τριάντα ένα ή ακόμα και το είκοσι εννιά.

Τα τριάντα τρία του είναι όλα εγγυημένα ως προς την προέλευση, μονά εκατό τοις εκατό, τρεις δεκάδες και τρεις μονάδες, και πάντα τονίζονται στην παραλήγουσα.

Ωστόσο, δεν έχει και πολλές δουλειές. Δεν υπάρχει και πολύ ζήτηση του τριάντα τρία. Μόνο αυτοί που πρέπει να πάνε στο γιατρό να κοιτάξουν τα πνευμόνια τους μπαίνουν στο μαγαζάκι και αγοράζουν ένα. Ωστόσο υπάρχουν κι αυτοί που αγοράζουν το τριάντα τρία, γιατί δεν μπορούν να πουν το «ρ» και πρέπει να κάνουν εξάσκηση. Εκείνος πάντως δεν παραπονιέται. Μπορεί να του στείλετε κι ένα παιδάκι ακόμα, κι ένα γατί, και να είστε βέβαιοι πως δεν πρόκειται να τα ξεγελάσει.

Είναι ένας τίμιος επιχειρηματίας. Στο μέτρο των δυνατοτήτων του, είναι ένας στυλοβάτης της κοινωνίας μας.

Αυτά και…άλλα για τους μήνες (και όχι μόνο) στο βιβλίο του Τζιάννι Ροντάρι «Ιστορίες φτιαγμένες στη μηχανή», εκδόσεις Μεταίχμιο. Βέβαια δεν ξέρω αν θα το βρείτε σε μεγάλα βιβλιοπωλεία. Εγώ το αναζήτησα στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας και δεν υπήρχε-είχε εξαντληθεί. Γι΄ αυτό κατέφυγα στην παιδική βιβλιοθήκη της Φλώρινας και το δανείστηκα. Είχα να την επισκεφτώ από όταν ήμουν φοιτήτρια και είμαι ενθουσιασμένη! Δεν είναι καμιά τεράστια, αλλά μετέφεραν εκεί και όλα τα λογοτεχνικά των ενηλίκων και τώρα ξέρω τι θα κάνω κάθε Σάββατο πρωί!!

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (1956)

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,

δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή.

Τέλειωσαν πια τα πρελούδια, ήρθε η ώρα του κατακλυσμού.

'Οσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,

να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν τη ζωή.

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.

Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά,

πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα.

όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε,

κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.

Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Υ.Γ.:Ενθουσιάστηκα χθες με τον Κόσμο του Επενδυτή. Με τη συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου(στο τρίτο τεύχος του περιοδικόυ Culture). 

"...Όσο πιο πολύ με θάβουν, τόσο πιο πολύ φυτρώνω. Έχω γράψει κι ένα ποιήμα που λέει:Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε/όμως ξεχάσατε πως είμαι σπόρος. Έναν σπόρο τι τον κάνεις όταν τον θάβεις; Τον βοηθάς να φυτρώσει...."

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ