Καλημέρα αγαπητό μου  νερολόγιο φουρτουνιασμένο .
Καλημέρα φίλοι μου , όσοι μείνατε δηλαδή , λίγοι και καλοί .
Αρχίζει και με τριβελίζει μέρες και νύχτες , έχω μπει στη διαδικασία δηλαδή , στην αντίστροφη μέτρηση .
Αρχίζει και μου χαμογελά η γέφυρα του Αδάμ στη νότιο Κίνα ,

τα φώτα του Melbourne ...




Μα  θα μου πεις ... πως να αρνηθώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή , μάνα μου είναι η γη .
Είναι ωρέ , η τζάμπα πίνω ?
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις μον σερι .
Κάνω όνειρα μεγάλα για ταξίδια πιο μεγάλα .
Εχω και ελαφρύ σακίδιο , δεν μου κόβει τους ώμους , λέω να την κάνω ρε παιδιά . Δεν είναι εύκολο , είμαι στο 10...9 ...8...7...

Τελικά στη ζωή ότι σου λείπει ζητάς . Δεν υπάρχει σίγουρο. Δεν υπάρχει μόνιμο .

Όσο θαυμάζω τους πλατάνους με τον ίσκιο τους και  τις βαθειές τους ρίζες , άλλο τόσο με ξελογιάζουν τα διαβατάρικα πουλιά .
Τι ιστορίες θα είχαν να μας πουν αν μπορούσαν .

Νομίζω τα λέει όλα εκείνο το τραγούδι , όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι , μα όσους ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη .

Εγώ πάλι λέω ... η Ιθάκη μπορεί να περιμένει αν θέλει .

- Προσοχή στις γυναίκες των λιμανιών , εκτός απ τις αρρώστιες είναι και ντίλερ ναρκωτικών μου έλεγε μια καπετάνισσα στη σχολή Ασπροπύργου .
<< Οι Σομαλοί πάλι ... δεν αστειεύονται , κι εμένα τα μάτια μου φτερούγιζαν  κι από καφέ γίνονταν γαλάζια της θάλασσας .

Φωναχτές σκέψεις κάνω , αν το καταλάβατε φίλοι μου .
Είμαι ιδιαζόντως κοινωνικός τύπος και δεν ξέρω αν οι υγρές φυλακές μου ταιριάζουν .
Απ την άλλη όμως , πως να πω όχι σε νέες περιπέτειες . Τέτοια πλούτη θέλω .
Θέλω να πεθάνω 100χρονων αλλά το κοντέρ να γράφει 1000 .
Μέχρι τώρα με κρατούσαν κάτι συρματόσκοινα ... αλλά τώρα πιστεύω ότι πλησιάζει ο καιρός .

Σε πιάνει - μην το πεις αλλού - σα γάτα η λαμαρίνα...

(λαμαρίνα, η : βεν . lamarin : λεπτό μεταλλικό έλασμα - αρρώστεια που προσβάλλει και τρελαίνει τις γάτες στα φορτηγά πλοία ) κοντολογίς ο στατικός ηλεκτρισμός του βαποριού , όπου πρέπει να πιάσεις στεριά για να γειωθείς .

Yara-Yara

Ξέμπαρκοι

Μουσική/Στίχοι: Ξέμπαρκοι/Καββαδίας Νίκος
 

"Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος
              
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό

Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
             
κι' απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό
 
  
Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω
    
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά

Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
               
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά
 
Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα
Ναυτάκι του γλυκού νερού
Σε πιάνει - μην το πεις αλλού - σα γάτα η λαμαρίνα
και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού
 
Το ντύμα πάρε του φιδιού και δώσ' μου ένα μαντήλι
Εγώ, - και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό
Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό
 
Σου πήρ' από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι' ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί
Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
έβενος, - γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί
 
Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara-Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα
του κοριτσιού το φίλημα, του στοίχισε ακριβά
 
Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού
 
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές "

Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει
Αυτός ο στίχος με πονάει πιο πολύ απ όλους .
Το μάτωμα ,  αποχωρισμός από φίλους ,αλλά είπαμε .
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις μον σερι .

Το συνθηματικό θα είναι ένας στίχος του τραγουδιού ...

"Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι",  όταν θα μπαρκάρω ντε !
 Βέβαια για Κ  άλλου νησιού πρόκειται .
Μέχρι να πάρω την τελική απόφαση , μην μου στενοχωριέστε ,
γιατί θα είμαι α)  εν βρασμώ χαράς και περιέργειας μπρος στη θέα του καινούργιου  ,
β )
γιατί μέχρι να φύγω έχω να σας γράψω ένα σωρό ανεκδοτάκια μουρλια !
και γ) δεν έφυγα ακόμα ! χε!χε!

Άκουγα σήμερα το παιγνιδιάρικο τραγουδάκι του
Μπακιρτζή  , σιγοτραγουδούσα κι εγώ μαζί του ..."από το πάρκο στη Μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο...
το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο " και ξαφνικά σαν χάδι γλιστρούσαν στο μυαλό  οι αναμνήσεις .

Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο ... χα!χα!
Ήταν μια ηλιόλουστη μαγιάτικη μέρα , παίζαμε τους παλαιστές με την υπόλοιπη παρέα,  αν περνούσε και κανένα κοριτσάκι του χωριού το ρωτούσαμε ένα κι ένα πόσο κάνει ... και τέτοια !
Για να μην σας τα πολυλογώ να σου και σκάει το νέο !
Ο ξάδερφος μου ο Βασίλης κατά μια χούντα μεγαλύτερος με την παρέα του .
Πάντα φιγουρατζής , πάντα υπονομευτής της αθώας μας ομαδούλας , ξεκινούσε την παράσταση .
- Μάγκες σε λίγες μέρες θα μας φιλάτε τα πόδια για να γλύψετε ένα κοκαλάκι !
- Τι συμβαίνει Βασίλη , τι τζούρνεψες πάλι ;
- Πήγαινε στην καρότσα του mazda (αγροτικό αυτοκ.) και θα κλαις !
Πάω κι εγώ και τι να δω !  Μια γουρουνοπούλα σε σχήμα ελέφαντα , μόνο η προβοσκίδα  της έλειπε .
- Δεν πιστεύω Μπίλαρε να μην καλέσεις κι εμάς στο φαγοπότι ...
- Ακριβώς ξάδερφε , να μην το πιστεύεις !
Θα σας φωνάξουμε να μας κουβαλάτε τις σόδες !
- Βασίλη μην τολμήσεις !
- Για τράβα στη γωνία ψηλέ να δεις αν έρχομαι .
- Βασίλη είσαι μεγάλος γύφτος και μεγάλος
α #%$$#&^! (κατέχω την γαλλικήν απταίστως) .
- Άντε γεια σας μόμολα !
Γελάει καλύτερα όποιος δαγκώνει τελευταίος του φώναζα ενώ απομακρυνόταν γελώντας με τους υπόλοιπους   …παιδαράδες .
 Εντάξει λείπει το κ μπροστά απ το π αλλά δεν χρειάζεται να το προσθέσω .

Δεν θα περάσει έτσι αυτό μονολογούσα και χτυπούσα τη γροθιά στη χούφτα μου ! Σκεφτόμουν κάνοντας  ατέλειωτους κύκλους γύρω από μια αμυγδαλιά και αφού είχα φτάσει στα 3 μέτρα βάθος , ξέρετε σαν τα κινούμενα σχέδια ... είχε βουλιάξει το έδαφος .
Το βρήκα ! Τι με κοιτάτε , ρεμάλια ελάτε να σας πω:
ψψψψψ... θα του δείξω του ... ψψψψ .... μπλα μπλα μπλα . Αυτό ήταν ! Το σχέδιο   θα έμπαινε σε εφαρμογή .
Την επόμενη μέρα η θεια Λένα μαμά του Βασίλη και αγαπημένη μου θεια έψηνε στον πέτρινο φούρνο την γουρνοπούλα των πόθων μας !
... «   Μάνα μην τολμήσεις και τους δώσεις ούτε κοψίδι , σε έσφαξα » ήταν τα τελευταία λόγια του ανταγωνιστή ξάδερφου .
Το μηχανάκι λάμπει στον ήλιο , λα λα λα λα λα φίλοι μου !
Η γουρουνόπουλα ροδοκοκκινισμένη άρχισε να ευωδιάζει .
Ξάφνου ο ήχος ενός yamaha-town mate παπιού 80 s (εκείνο με το κλειδί στο ταμπλό για όσους θυμάστε )
ταράζει τη σιωπή 15 μέτρα πριν το ground zero (φούρνο θειας Λένας) .
Μαρσάρισμα και κόβω εντέχνως το τιμόνι δεξιά και πέφτω σε ένα θάμνο .
- Ωωωχ!
- Παιδάκι μου σκοτώθηκες !
- Πονάω θειά ! (Ήμουν από πριν  πασαλειμμένος σε χέρια και πόδια  με τοματοπελτέ κύκνος , να ναι καλά) .
- Κάτσε να φέρω λίγο ιώδιο ! Αμάν και σε δει ο παππούς σου έτσι , θα πεθάνει απ τη στενοχώρια του !
- Ωωωχ! 
(Περιττό να σας πω ότι η υπόλοιπη συμμορία ήταν ακροβολισμένη σαν αγέλη λύκων γύρω από το φούρνο και έκλεβαν την ωραία "ψημένη",  την ώρα που η θεια Λένα έτρεχε να μου προσφέρει τις πρώτες βοήθειες !
Αργά το απόγευμα έφτανε ένα κουτί ζαχαροπλαστείου
στον άτυχο ξάδερφο με την παρέα του .
 Ήταν δεμένο με ένα σπάγγο είχε μέσα ένα μάτσο κόκαλα και ένα γράμμα πάνω του !
" Με το ξυπόλητο τάγμα μην τα βάζεις , ξάδερφε κεφάλα !"

Πως να σας το κρύψω φίλοι μου  ,  ήταν το ωραιότερο γεύμα της ζωής μου !
Ούτε στο Buddha Bar της Νέας Υόρκης δεν έχω περάσει έτσι ! Το κλεμμένο είναι πάντα καλύτερο !
Το παρακάτω τραγουδάκι είναι χαρισμένο στην Μardhm , μιας και της είχα χαρίσει απ το συγκεκριμένο  κάτι στίχους κάποτε , αν διαβάζει και δεν εχει ξαναμπλέξει με υποχρεώσεις .

"Ένα φιλάκι, δεν είναι δράμα ,
 μην το παιδεύεις με τόσες ιδέες !"
 Αυτόν  το στίχο επίσης τον χαρίζω με νόημα κατά παντός υπευθύνου ! χε!χε!

To είχα γράψει πριν από πάρα πάρα , πολύ καιρό . Βέβαια ότι αφήνεις σε αφήνει , αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό κι αυτό .
Έμεινε κανένα κοριτσάκι για μένα ή σας πήρε όλες στον οντά του εκείνος ο ψυχοκτηνίατρος !
 Πτεραρχάκο είσαι εδω ? Τάσαρε ? Η ευαισθητη κερκυραία μου τι κάνει ? Μωβακι , Μαρια , Λαττε ? Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να σας έλειψα  λίγο . Όχι πολύ γιατί , το πολύ δεσμεύει . Σας φιλώ γλυκά και ...κάτι παραπάνω .