Το κείμενο αυτό ίσως να μην διεκδικεί δάφνες
συγγραφικού λόγου, αλλά εμπεριέχει τις αυθεντικές μαρτυρίες ενός παππού που  έζησε σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές.
Γράφει μισή σελίδα κάθε φορά , στην διμηνιαία εφημερίδα ενός χωριού που για την ιστορία λέγεται Λουσικά και βρίσκεται 24 χιλιόμετρα δυτικά της Πάτρας.
Εχει κάποια συντακτικά λαθάκια αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα διορθώσω. Απλές κουβέντες,
τίποτα παραπάνω - τίποτα παρακάτω.

Ο Πάνος Δημ. Ντούμας θυμάται και γράφει...
Για να καταφέρει ο πεινασμένος κόσμος να βρει κάτι να φάει , άρχιζε και πούλαγε τα υπάρχοντα του.
Βγαίνουν έξω στο χωριό και πουλούσαν ότι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους . Κοστούμια , μεγαλοκυρίες τις γούνες τους , εσώρουχα , ραπτομηχανές, γραμμόφωνα, κεντήματα , σερβίτσια κλπ.
Ορισμένοι πουλούσαν και τα σπίτια τους για λίγα τσουβάλια στάρι .
Μια ημέρα που ήμουν στο στέκι που πουλούσα τα χόρτα (Σμύρνης και Παναχαϊκού)  μου λέει ο μπακάλης που είχε  μαγαζί δίπλα : Ρε Παναγιώτη αυτό το σπίτι απέναντι είναι του κουνιάδου μου και το πουλάει για 500 οκάδες στάρι .
Πες του πατέρα σου να το πάρετε εσείς γιατί σε έχω αγαπήσει .
Ήταν ένα διώροφο νεοκλασικό . Όταν ήρθα το βράδυ και το είπα στους γονείς μου , η μητέρα μου άρχισε τα κλάματα και μου είπε : αυτό παιδάκι μου μη διανοηθείς ποτέ να το κάνεις και αύριο θα βάλεις 10 οκάδες στάρι σε μια σακούλα,
θα πας σ` αυτό το σπίτι , θα χτυπήσεις το χτυπητήρι , όταν σου ανοίξουν θα αφήσεις από μέσα τη σακούλα και θα εξαφανιστείς .
Αυτά τα διδάγματα νομίζω ότι με βάλανε σε καλό δρόμο στη ζωή .

Στο χωριό μου περνούσαν κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών
ζητιανεύοντας μια φέτα ψωμί . Σε ποιον να πρωτοδώσεις ;
Μια μέρα που όργωνα στο χωράφι μας  για να σπείρουμε αργότερα αραποσίτι ,
κάθισα για να φάω 50 μέτρα μέσα από το δρόμο  , τότε έρχεται μια γυναίκα ηλικιωμένη φορτωμένη στην πλάτη την πραμάτεια της .
Πιάνεται από το φράχτη και με κοιτούσε που έτρωγα χωρίς να μου μιλάει .
Εγώ άργησα να καταλάβω ότι αυτή θα πείναγε . Παίρνω το ψωμί και το τυρί που μου είχαν μείνει και της τα πάω.
Αυτή δεν τα παίρνει αλλά γονατίζει σηκώνει τα χέρια ψηλά και λέει :
Αν είναι Θεός το χωράφι να θησαυρίσει .
Είναι αλήθεια ότι χωρίς να βρέξει την άνοιξη , το αραποσίτι θησαύρισε .

Στην Αχαΐα οι Ιταλοί είχαν δυο αστυνομίες . Την Καραμπινιερία  που ήτο για την τάξη  και την Φινετσαρία που ήτο οικονομικής φύσεως .
Αυτή μάζευε τα αγαθά του κόσμου .
Η Ελληνική αστυνομία ήτο ακόμη στο χωριό μας .
Οι Ιταλοί έρχονται τακτικά στο χωριό και συνεργάζονται με την Ελληνική αστυνομία .  Μια ημέρα τον Ιούνιο 1941 έδωσαν διαταγή οι Ιταλοί να παραδώσουν οι Έλληνες όλα τα όπλα πολεμικά , κυνηγετικά και πιστόλια , εντός δυο ημερών.
Πραγματικά όλοι από φόβο πήγαν και παρέδωσαν . (σσ. Ζαρατούστρα: εγώ ξέρω έναν που δεν ! Ο προπάππους μου έκρυψε το πιστόλι του κάτω από τα κεραμίδια ! Φοβερή κρυψώνα.)    
Δυστυχώς σε κάθε δύσκολη εποχή που εχει περάσει η Ελλάδα υπάρχουν και οι προδότες ή πες τους και ρουφιάνους .
Έτσι λοιπόν στη προκειμένη περίπτωση πήγε κάποιος στους Ιταλούς και τους λέει ότι : Ο Φώτης Σπυρόπουλος και ο Γεώργιος Σπαλιάρας είναι οπλουργοί και λόγω του επαγγέλματος έχουν πολλά όπλα .
Τους κάλεσαν στην Καραμπινιερία και αφού αρνήθηκαν γιατί ασφαλώς δεν ήσαν
οπλουργοί και δεν είχαν όπλα τους σάπισαν στο ξύλο .
Πήγε λοιπόν μια επιτροπή από το χωριό με τον παπά- Βασίλη , τον πρόεδρο και δυο τρεις άλλους και βεβαιώσαν ενόρκως ότι ήσαν αθώοι . Κάναν όμως μήνες να αναρρώσουν απ το πολύ ξύλο .
Πέρασε το καλοκαίρι και σχετικώς καλά τα πηγαίναμε με δαύτους .
Είμαστε όμως υποχρεωμένοι φεύγοντας απ το σχολείο των Βραχνεΐκων να χαιρετούμε το σκοπό με την σημαία τους που είχαν εκεί στο φυλάκιο , σηκώνοντας το χέρι μας φασιστικά και να λέμε «  vintcere   » .
O Γιώργης Ζαφειρακόπουλος κάποια μέρα δεν χαιρέτησε , πετάγεται μέσα απ το φυλάκιο κάποιος  λοχίας , τον κατεβάζει απ το άλογο και τον υποχρεώνει να περάσει δέκα φόρες  πέρα-δώθε να χαιρετά και να φωνάζει  «  vintcere   » .
Έτσι περάσαμε με τους Ιταλούς κάπως άφοβα εκτός απ το πλιάτσικο που έκαναν
μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1941. Είχαμε θαρρέψει και ο κόσμος καθόταν μέχρι πολύ αργά το βράδυ . Την παραμονή του Αγίου Βασιλείου ήταν όλοι οι χωριανοί στο καφενείο . Κατά τις 10 η ώρα μπήκε στα μαγαζιά πολύς Ιταλικός στρατός...

§ § §  Ο κυρ Παναγιώτης σήμερα είναι 86 ετών και προ δεκαπενταετίας που είχε τις δυνάμεις πούλαγε κρασί με ένα παλιό αγροτικό , για να ζήσει .  
Kαι τώρα ας κάνω ένα ρητορικό ερώτημα .
Πόσοι άραγε σήμερα  κάτοικοι Εκάλης, Κηφισιάς με "γαλλικά και πιάνο" είχαν παππού
μαυραγορίτη , που έκλεβαν τις περιούσιες πεινασμένων ανθρώπων για ένα σακί σιτάρι ; 
Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν τον κύριο Πάνο και την μητέρα του . Αει σιχτίρ συγκινήθηκα και συγχύστηκα μαζί .

Ο παίκτης προσπαθεί να εξασφαλίσει τις συνθήκες που θα τον
κάνουν να κερδίσει τον άλλον.
Ο τζογαδόρος θέλει να έχει τις συνθήκες εναντίον του για να αποδείξει
ότι οι θεοί τον υπακούουν.
Τζογαδόρος είναι ο τύπος που ποντάρει ότι το επόμενο αυτοκίνητο που θα στρίψει τη γωνία θα είναι Chrysler, στην Αθήνα.
Παίκτης αυτός που βάζει στοίχημα ότι το επόμενο αυτοκίνητο
που θα στρίψει τη γωνία θα είναι Chrysler, αλλά στο Ντιτρόιτ.
Υπάρχει και αυτός που βάζει το ίδιο στοίχημα αλλά έχει πει σε έναν φίλο του: «Στις 11 και μισή ακριβώς θέλω να πάρεις το Chrysler και να στρίψεις τη γωνία».
Αυτός ονομάζεται κλέφτης.

Ο γνήσιος παίκτης είναι τόσο glamorous όσο ένας ορκωτός λογιστής.
Παρά τα παραμύθια για τα διαβάσματα της μπλόφας, τα αποκαλυπτικά τικ των αντιπάλων και τα ψυχολογικά κόλπα, επιτυχημένος παίκτης είναι αυτός που μπορεί να υπολογίσει τις πιθανότητες.
Και όταν δεν είναι με το μέρος του, να πασάρει το παιχνίδι.
 Επειδή όμως οι παίκτες είναι κάπου μέσα τους και τζογαδόροι, προσπαθούν να
κερδίσουν τον δυσκολότερο των αντιπάλων. Το καζίνο.
Το μοναδικό παιχνίδι που πιθανόν ο παίκτης να έχει μία αβάντα απέναντι στο καζίνο είναι το μπλακ τζακ.
Enter Yannis Taramas.

 
Ακόμα και το όνομα δεν είναι από αυτά που δημιουργούν τους μύθους.
«My name is Bond, James Bond. Call me James». «My name is Taramas, Yannis Taramas. Call me Taramas that has more plaka».
Αν είχε γράψει τέτοια ατάκα ο Φλέμινγκ, ο Σον Κόνερι θα είχε φάει τον ρόλο του Θου Βου από τον Βέγγο.

Ας πούμε όμως ότι το όνομα το ξεπερνάμε. Αυτό που δεν ξεπερνιέται είναι η ιστορία ότι τον Τάραμα δεν τον αφήνουν να παίξει στα καζίνο επειδή ξέρει να μετράει τα
φύλλα στο Black Jack. Οσες περισσότερες φιγούρες μένουνε στην τράπουλα, το καζίνο έχει μειονέκτημα, επειδή ο γκρουπιέρης πρέπει να τραβάει από το 16 και κάτω
 και κινδυνεύει να καεί.
Υποτίθεται λοιπόν ότι τότε έρχεται η ώρα του Τάραμας, που χτυπάει σαν την κόμπρα και
τους καταστρέφει. Ας το πιστέψουμε…
Γιατί ξέρετε ποιο είναι το αβαντάζ του παίκτη που δεν κάνει λάθη στο μέτρημα;
Το μεγαλύτερο ποσοστό που έχω ακούσει να έχουν γνήσιοι «μετρητές» είναι 1,8%.
Στο Ιντερνετ με ρομπότ που θυμάται όλα τα φύλλα το ποσοστό ήταν 0,20%.
Με χίλια ευρώ το μέσο ποντάρισμα, στα 80 πονταρίσματα τη βραδιά, άντε
ο Τάραμας να καθάριζε ένα χιλιάρικο τη μέρα.
 Δηλαδή, σιγά η ζημιά για το καζίνο...
Η ιστορία με την απαγόρευση της εισόδου του Τάραμα στα ελληνικά καζίνο
περισσότερο φαίνεται στημένη, για να τσιμπάνε τα κορόιδα ότι υπάρχει παιχνίδι που το
καζίνο μπορεί να χάσει, παρά ότι τα καζίνο φοβούνται ότι ο
Τάραμας θα τους μπατιρίσει.

Συμβουλή   Ζωρζ Ζαρατούστρα (εμού του ιδίου):

«ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ χαρτιά με κάποιον
που τον φωνάζουν "γιατρό", να μην τρως σε
μαγαζί που λέγεται "Της μαμάς" και πάντα να συγχωρείς
τους εχθρούς σου,  αλλά να μην ξεχνάς τα ονόματά τους».
Κλασικό αμερικάνικο γνωμικό .

Είδατε τι μαθαίνετε βραδιάτικα !

Για ...

strip poker  κανείς ;!!!!

Κορίτσια η εξέταση στα μέλη του ΜΗ είναι
εντελώς δωρεάν .
Το μηχάνημα είναι μια επανάσταση στον ιατρικό κλάδο . Φιλικό στο περιβάλλον , δεν καίει
ρεύμα , δεν σπάει , δεν χαλάει και λειτουργεί επί 24ωρου !
Τονώστε το ηθικό ενός νέου γυναικολόγου .

Δεχόμεθα και

φοιτητικά κουπόνια.

Α ! Και να μην ξεχάσω . Μια φιλική συμβουλή στον νέο υπουργό τουρισμού .
Μην την πατήσει όπως τον προηγούμενο .  Ιδού η νέα διαφήμιση του υπουργείου .
Για να πάει κάποτε  αυτός ο τόπος μπροστά .

Επισκεφθείτε  τους ειδικούς υπηρέτες  σβεν (καπετάν σκυλοπνίχτη )  , Τάσο  (οράκλας -μεράκλας)

hithtoly  (νέτο-σκέτο και χωρίς ανθρακικό)  και Δήθεν (που είσαι ρε παιδί ; εντρυφεί σε νέες ειδικότητες !) 

Για ακόμα ειδικότερη  εξυπηρέτηση απευθυνθείτε στον ρομαντικό  Πτέραρχο . Κατά τη διάρκεια της "πτήσης" απαγγέλει σαν τον ιππότη Αραμη.  

Οι άλλοι ξέρουν μόνο βρωμόλογα ! 

Και για να σας προλάβω (προτού  σκάσει καμμιά καραβιά με Αγγλους) , οι άνωθι υπηρέτες ΔΙΝΟΥΝ  μόνο , ΔΕΝ παίρνουν . 
Σταγκλιουσλιούβιουσον ; (το καταλάβαμε ; σουηδικά ) .

Το 1832 στην πολιορκία της Άκρας , η ομάδα που επάνδρωνε ένα από τα αιγυπτιακά κανόνια αποφάσισε να πακετάρει πρώτα το μπαρούτι σε χάρτινους κυλίνδρους πριν γεμίσει το κανόνι . 
Η τεχνική βοήθησε ,  ώστε η ομάδα να αυξήσει  την ταχύτητα με την οποία πυροβολούσε .
Αργότερα η διοίκηση για να τους επιβραβεύσει , τους αντάμειψε με ένα κιλό καπνού .  Οι άνδρες το δέχτηκαν , αλλά μετά ανακάλυψαν  ότι η μοναδική πίπα
που είχαν, είχε σπάσει .
Επανέλαβαν το ίδιο κόλπο που έκαναν με το μπαρούτι ,
 με τον καπνό . Είχαν ανακαλύψει το τσιγάρο .

Αξίζει τον κόπο να πεθάνει κάποιος για να καπνίζει ;
Πιθανόν όχι .
Αλλά όταν η ζωή είναι φθηνή , ο θάνατος μοιάζει πιο υποφερτός
με ένα τσιγάρο στο στόμα . Όχι μόνο για τους μελλοθάνατους .
Τώρα που το σκέφτομαι , αν ήμουν Παλαιστίνιος θα άρχιζα το κάπνισμα από τα δέκα .

 « Όταν μου έδωσαν τα πακέτα με τα  τσιγάρα , είπα στον λοχία ότι δεν καπνίζω .
Μου απάντησε ότι σύντομα θα το έχω αρχίσει . Ώρες αργότερα τελείωνα το πρώτο μου πακέτο  » . Αφηγήσεις στρατιώτη  ( απόβαση στη Νορμανδία ) . 

Αξίζει  τον κόπο να πεθάνεις για να μπορείς να φυσάς καπνό ;
...Αξίζει τον κόπο να περνάς το ένα τρίτο της ζωής σου  , σε ένα γραφείο που τα παράθυρα του δεν ανοίγουν ,  σε μια πολυκατοικία που για μελωδικό ήχο έχεις το
καζανάκι του από πάνω , περιμένοντας  να δεις στην tv τον Ανατολάκη να ορκίζεται βουλευτής με το ΛΑΟΣ ;
Η συζήτηση σηκώνει τσιγάρο ...

 Σε περίπτωση που το έκοψες ,
να κι ένας καλός λόγος για να το ξαναρχίσεις ...

Δεν θέλω να με πάρετε στα σοβαρά . Μερικές σκόρπιες σκέψεις ήταν .
Γιατρέ μου, θέλω να πεθάνω  άρρωστος !

Μου το έστειλαν πριν λίγες μέρες σε mail .
Δεν θα μπορούσα να σας το στερήσω .

Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές.
Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;"
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."
- "Τότε", λέει ο Άγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις."
Η πολιτικός συμφωνεί.
Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση.. Εκεί η πολιτικός βλέπει....

όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ.
Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα.
Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

 Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος.
Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."
Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.
Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:
- "Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

 Σας παρουσιάζω φίλοι μου και ένα βίντεο που είχα φτιάξει με τα χεράκια μου .
Το είχα αναρτήσει στο μπλογκ μου πριν κάτι μήνες ,
αλλά δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής .
Αφιερωμένο σε απερίσκεπτους ψηφοφόρους ή εγκλωβισμένους αν θέλετε .
(Δεν είναι και λίγοι) . 
Οι συμβολισμοί των εικόνων ; Προφανείς .
Πάμε μαέστρο ... Μαϊστόροβιτς !

 Αυτά λοιπόν !

Δεξιά ο Λοΐζος
κι αριστερά ο Ρίτσος .

Ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο συγκινήσεις .
Κράτησα να σας δείξω αυτά για τα οποία αναπνέω
και ζω .
Η ταρατσούλα στο χωριό  που μαζευόμαστε χρόνια και χρόνια , απ την οποία έχουν περάσει από πενηντάρηδες μέχρι δεκάχρονα .
Βεραντούλα είναι , αλλά με τα χρόνια εχει προαχθεί σε ταράτσα με τόσα που έχουν δει τα μάτια της .
Το σπιτι του προπάππου μου θα γκρεμιστεί μετά από 109 χρόνια ζωής , μιας και γέρασε κι αυτό και δεν βαστάει άλλο . Θα πάρει μαζί του και δικά μου κομμάτια , αλλά τίποτα δεν κρατάει για πάντα , έτσι δεν λένε ;
 Από δω και στο εξής Γιώργο θα στρώνουμε κουρελού μέχρι να χτιστεί το άλλο στέκι , ελπίζω νωρίτερα από αυτό της "Νέας Φιλαδέλφειας" . 
Αφιερωμένο στον   κιθαρίστα , αυτόν που θα δείτε δηλαδή ( giorgos arazei ) , και στον παππού μου,  που τόσο μου λείπει .

Για το τέλος σας έχω μια  ευχάριστη έκπληξη .
Την λένε Αθανασία είναι μόνο 10 ετών και ίσως χαθεί όπως και τόσα άλλα παιδιά με ταλέντο .
Πως λέγαμε ... τα "ταλέντα της Ρούλας Κορομηλά ; "  
Ε! Καμμία σχέση !  Συγχωρήστε τα λαθάκια της .

Φιλαράκι μου  giorgos arazei σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τα τόσα όμορφα ξενύχτια .
Θα υπάρξουν κι άλλα ... μακριά από τα ποδοβολητά των λύκων .
Εκεί στο Καλατζέικο . Χικ !