Η ωρα ειναι 10 το βραδυ,ειμαι ακομα στο γραφείο πελαγωμένος από τις εκρεμμότητες και νιωθω πως αυτη η βδομάδα δεν εχει ξεκινησει και παρα πολυ καλά... να τα πω?

Ξεκινώντας απο το Σ/Κ, το Σαββατο βραδυ που βγήκαμε με εναν φίλο μου, στην επιστροφή προς το αμαξι ανακαλύψαμε πως μας ειχε πάρει η Τροχαία τις πινακίδες! ευτυχώς ειχαμε πάει με το αυτοκίνητο του φιλου μου... οποτε γλύτωσα εγω.

Η Κυριακή πέρασε σχετικά ανώδυνα, με μονο χαρακτηριστικό την εργασία απο το σπίτι για διάφορες εκκρεμμοτητες που ειχαν προκυψει με τη δουλειά.

Την Δευτερα ανακάλυψα μια απίστευτη προσωπική πατάτα που εκανα στν δουλειά, η οποία θα με αναγκάσει τις επόμενες μέρες να φευγω στα μαυρα μεσάνυχτα για να την διορθωσω.

Σήμερα το πρωι η αδερφή μου τράκαρε στην Αττική Οδό, ευτυχώς χωρίς να πάθει αυτή τίποτα. Το αμαξάκι της ομως θα μείνει καμια 15 μερες στο συνεργείο, και θα ξεκινήσουν τα τρεχάματα σε τροχαίες, ασφαλιστικές κτλ κτλ. Επίσης πλεόν το μονο αυτοκινητο στην οικογενεια ειναι το δικό μου, οπότε τ μεγαλύτερο μερος ολων των τρεξιμάτων θα το φαω εγώ.

Τι άλλο? δεν θυμαμαι!

Η γκαντεμιά με περιτριγυρίζει, και φοβαμαι πως συντομα θα πέσει και πανω μου, γιατι προς το παρόν τα παθαινουν κατά βάση οι γυρω μου! Το νου σας, απομακρυνθείτε!

Αυτά τα ευχάριστα! Επιστρεφω στην δουλειά, μπας και κοιμηθώ σήμερα στο σπίτι μου και οχι στο γραφείο! Ελπίζω αυριο να μην εχω να πω περισσότερα δυσαρεστα, για εχω αρχίσει να νιώθω σαν τον Πάνο Σόμπολο!

 Αγαπημένο τραγούδι και αυτό, το οποίο ηταν στα φόρτε του για εμενα προ πενταετίας... και που αυτή τη βδομάδα κερδίζει επάξια τον τίτλο του!

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ότι μας δένει στα παλιά
είν' οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είν' αργά γι’ αλήθειες
πως είν' αργά γι’ αλήθειες.

Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα …….. στα πιο αθώα βλέμματα
Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο 

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
Μου μάθαν να φοβάμαι ότι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Ενα ακομα αγαπημενο τραγουδι απο τον Ν, Ζιωγαλα αυτη τη φορα

Πες μου αν κάτι από δω σ' έχει πάρει
για να μην περιμένω πια
Εχθρό τον ήλιο από φίλο έχω κάνει και

πλήθος άγρια θάλασσα 

Δεν είναι ότι σου τα 'δωσα όλα,
αυτό δεν είναι που με πονά
είναι η καρδιά μου γεμάτη από δώρα
πού θα τα δίνω πια

 Πες μου αν φοβήθηκες
τόσο που ανοίχτηκα
κι αν είν' ο λόγος αυτός που τώρα σε χάνω
…..πόσο λυπήθηκα 

Αχ, πώς δεν πρόσεξα
όταν μου μίλαγες
μου είχες πει για πληγές, για δύσκολα χρόνια
πόσα μου φύλαγες 

Τι να κρατήσω για ποιον και για πότε
θάνατος είναι το να κρατάς
Μ' ένα τραγούδι αργά προχωράω
κι εσύ το δρόμο σου τραβάς 

Όπως πάντα μονίμως καθυστερημένος (αυτό το ειχα απο μικρός....λές να ειναι κανένα κουσούρι?) είδα και το παιχνιδάκι του πέντε. Αν και δεν θυμαμαι εάν με προσκάλεσε κανείς, παιρνω την πρωτοβουλια και γράφω:

 1.  Η μνήμη μου είναι ενα απο τα παράδοξα του ριπλεϊ! Ειμαι ικανός να θυμάμαι την πιο απίστευτη μικρή λεπτομέρεια, και από την άλλη να έχω ξεχάσει το ονομα μου! Άβυσσος ο εγκέφαλος του zefurou.

2.  Είμαι πάντα Άγγλος στα ραντεβού μου! Μόνο που πηγαίνω με ώρα Αγγλίας, οπότε οι άλλοι συνήθως με περιμένουν!

3. Είμαι ατομο κλειστό, που κάνει δύσκολα νέους φίλους. Πολλές φορές αυτό μπορεί να παρεξηγηθεί, καθώς μπορεί να θεωρηθώ από ακοινωνητος μέχρι σνομπ. ¨οταν κάνω ομως φιλίες, αυτές συνηθως κρατούν για πάντα.

4. Εχω μετανιώσει για αρκετά πράγματα στη ζωή μου... στο 99% των περιπτώσεων, για πράγματα που είτε αμέλησα είτε δεν ειχα το θάρρος να τα κανω.

5. Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω, αλλά επειδή είμαι εντελώς παράφωνος περιορίζομαι στο να ασκώ αυτή τη δραστηριόττηα όταν είμαι μόνος. Τρανή απόδειξη τα ραγισμένα πλακάκια στο μπάνιο!

Τώρα όσο αφορά τους 5 που θα καλέσω, πρώτον τους εχουν προλάβει άλλοι και δεύτερον βλέπε σημείο 3 παραπάνω ;-). Θα προσπαθήσω να κάνω μια λίστα:

1. Emilia_

2. Amelie (ποτε θα φτιαξεις εσύ μπλογκ?)

3. Meltica

4. Hastaroth

5. Beatlus

Άλλο ένα υπέροχο τραγούδι από τον Γ. Κότσιρα. 

 Όταν θα νιώθεις μοναξιά
όταν το σπίτι θα 'ναι άδειο
Θα 'χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο

Όταν μαυρίζει ο ουρανός
όταν παγώνει η αγκαλιά σου
Κι όταν σε πνίγει ένας λυγμός
εγώ θα έρχομαι κοντά σου

Μονάχα εσύ να 'σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
Μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη
Να 'σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
Θα είμαι κάπου εκεί κοντά

 ο φύλακας ο άγγελος σου

Αν σου ραγίζει τη καρδιά
κι αν μόνη θέλει να σ' αφήσει
Πες του πως κάποιος μια φορά
αληθινά σ' είχε αγαπήσει

Ας μοιραστώ μαζί σας ενα υπέροχο τραγούδι του Γιαννη Κοτσιρα, το οποίο μου εχει κολλήσει την τελευταια βδομαδα. 

Έρχονται ώρες που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι κι ακόμα με πονούν
Αυτές τις ώρες να το θυμάσαι
πλάι μου να 'σαι όταν θα 'ρθούν
δίπλα μου να 'σαι μαζί σου να με βρουν 

Να μ' αγκαλιάζεις για να σ' αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι …….. να μ' ανεβάζεις
Να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι …..… όπως κι εγώ

 Έρχονται ώρες που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν τα "πως" και τα "γιατί"
Γι' αυτές τις ώρες κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε και που είμαστε μαζί.

Καλο σας βραδυ