Τον τελευταιο καιρό νιωθω λιγακι μπερδεμένος...

 Πρέπει συντομα να ανακάμψω! Δεν ειναι κατάσταση αυτή! Τον τρόπο δεν ειχα βρει ακομα...

Θα πειραματιστώ με μια συμβουλή που μου εδωσε ενα αγαπημένο πρόσωπο πριν λιγο...

Θα κάτσω να τα γράψω! Σε χαρτί ομως!

Ηδη αρχισα να ξυνω τα μολύβια μου... (ελπιζω να μην καταντησω να ξυνω τις πληγές μου!)

Το Σαββατοκυριακο θα εχει πολύ δουλεια!

Καλό σας Σ/Κ!

Και τα υπολοιπα για να κλεισουμε το λεξικο!

:-)

Αντε, για να μαθουμε και καμια νέα λέξη: 

A) Αθλιόφυτο, το
 Διακοσμητικό φυτό σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και άλλους χώρους
 δημόσιας χρήσης που κανείς δε φροντίζει και γι'αυτό έχει τα μαύρα του
 τα χάλια. Φημολογείται ότι η αυτοκτονία του Καρυωτάκη οφείλεται στην
 παρουσία αθλιόφυτων στη δημόσια υπηρεσία όπου εργαζόταν στην Πρέβεζα. 
  B)
 Απλυτήρι, το
 Το ποτήρι που αφήνουμε δίπλα στο νεροχύτη για να πίνουμε νερό ώστε να
 μη βγάζουμε καθαρό από το ντουλάπι κάθε φορά. Να σημειωθεί ότι η λέξη δεν έχει πληθυντικό. Αν είναι πάνω από ένα, τότε λέγονται σκέτο «άπλυτα ποτήρια».
 
Γ) Αφαναροψία, η
Οφθαλμολογική πάθηση ορισμένων Ελλήνων οδηγών κατά την οποία το κόκκινο  και το πορτοκαλί των φωτεινών σηματοδοτών θεωρούνται αποχρώσεις του  πράσινου, οπότε δεν προκύπτει λόγος να σταματήσουν.
 Δ)
 Βρομιλί, το
 Χρώμα που έχει πάψει να είναι χρώμα και είναι απλώς βρόμικο, το χρώμα  της βρομιάς. Δεν αγόρασε τα μπεζ σουέντ παπούτσια γιατί σε λίγους μήνες θα  γινόντουσαν βρομιλί.

Ε)
 Γεωμυλοφοβία, η
 (Μαγειρική) Ο φόβος μήπως καθαρίσεις υπερβολικά πολλές ή υπερβολικά λίγες πατάτες όταν θέλεις να τηγανίσεις πατάτες ή να φτιάξεις πουρέ.
 Ζ)
 Γουστέλλειψη, η
 Η επιστημονικά ανεξήγητη πάθηση από την οποία υποφέρουν ορισμένοι
 συνάνθρωποί μας κατά την οποία νομίζουν ότι το λαχανί συνδυάζεται
 επιτυχώς με το κόκκινο της φωτιάς ή, εδώ που τα λέμε, με οποιοδήποτε άλλο χρώμα.
 Η)
 Δεγράφυλοι, οι
 Ο στόλος των στυλό που φυλάμε στη μολυβοθήκη μας, παρότι έχουν πάψει από καιρό να δουλεύουν. Έχει παρατηρηθεί πως κάθε φορά που πρέπει να γράψουμε στα γρήγορα κάποιο τηλέφωνο ή μια άλλη πληροφορία, πιάνουμε  δεγράφυλο και τσαντιζόμαστε, οπότε μας έρχεται να τους πετάξουμε.  Παραδόξως όμως, δεν τους πετάμε αλλά τους ξανατοποθετούμε στη θέση τους.
 Θ)
 Δολιοκλωστή, η
 Ύπουλη κλωστούλα που κρέμεται από κάποιο είδος ρουχισμού και που μόλις  τραβάς για να την κόψεις, καταλήγεις να ξηλώσεις το μισό ρούχο.
 Ι)
 Επισκεπτολογίες, οι
 Οι δικαιολογίες που εκφράζουμε για το χάος που επικρατεί σπίτι μας σε
 επισκέπτη προτού προλάβει εκείνος να πει τίποτα. "Συγνώμη για το χάος
 που βλέπεις αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω", είπε ο Πέτρος χωρίς καμιά
 πειστικότητα.
 Κ)
 Ζαρχίδης, ο
 Αυτός που κουνά τα ζάρια για 3 λεπτά, τα φυσά, τα ευλογεί, τους κάνει
 τρισάγιο κα. εκνευρίζοντας μέχρι φόνου ή αυτοκτονίας τους συμπαίκτες
 του. Ζαρχιδιά. "Αν είναι ν' αρχίσεις τις συνηθισμένες ζαρχιδιές σου, θα
 παίξω με τον Μπάμπη", προειδοποίησε ο Μήτσος τον φίλο του στο καφενείο.
 
Λ) Ημιαλεξιβρέχομαι, ρ. αμετβ.
 Μοιράζομαι με κάποιον την ίδια ομπρέλα, αφού υπάρχει μόνο μία, οπότε
 καταλήγουμε κι οι δύο να έχουμε από ένα βρεγμένο ώμο, αλλά γινόμαστε καλύτεροι φίλοι.

 Μ) Ισορροπητήρι, το
 Αυτό το κάτι (καπάκι μπύρας, πετρούλα, ξυλαράκι) που επιστρατεύουμε για  να φέρουμε ένα τραπέζι που τραμπαλίζει στα ίσια του σε λαϊκά ταβερνάκια.
 "Θα μας φέρετε πρώτα λίγο νερό κι ένα ισορροπητήρι;"

Ν)
 Καμικαζέντομο, το
 Έντομο, κυρίως μυγάκι, που έχει ταχθεί να αυτοκτονήσει μέσα στον καφέ  σου ή στο κρασί σου και δε λέει να φύγει μέχρι να πέσει μέσα. Ορισμένα  καμικαζέντομα έχουν ως σκοπό ζωής να εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου. 

 

Υ.Γ.

Νυσταζω!

Ξεκινώντας να γραφω αυτό το κείμενο, θα αρχίσω με μια προειδοποίηση: Θα γκρινιάξω, θα μουτζουφλίσω (νέα λέξη ε?) και γενικότερα θα σας μαυρισω την ψυχή. Οποτε, παρακαλώ να απομακρύνετε τα μικρά παιδιά απο τις οθόνες!

Η (ασχετη προς το παρον) φωτογραφία θα εξηγηθεί παρακάτω.

 Βασικά, ηθελα να γραψω κάποια πράγματα για την χτεσινή μέρα... βλέπω ομως με ανακουφιση πως η διαθεση μου εχει φτιάξει λιγάκι σε σχέση με χτες, οπότε δεν θα σας ψυχοπλακώσω παρα πολύ! ;-)

Ας προσπαθήσω να πάρω τα πράγματα απο την αρχή. Χτες, για εναν ανεξήγητο λόγο, από το απογευμα και μετά με ειχε πιάσει μια περίεργη μελαγχολία. Χαλια η διαθεση μου! Και ολα αυτά, διχως να εχει συμβεί κατι! Αυτό ειναι το πιο περιεργο της υπόθεσης! Συνήθως, για να με πιάσουν οι μαυρες μου, θα πρεπει να εχει συμβει κάτι. Ε, χτες, καταρριφθηκε και αυτη η θεωρία!

Και για να ειμαι πιο συγκεκριμένος, δεν αναφέρομαι σε αυτές τις απλές μελαγχολίες που μπορεί να μας πιάσουν σε ανύποπτο χρόνο (για περισσότερες λεπτομέριες δες και σχετικό κειμενο μηνός Νοεμβρίου). Μιλάμε για μια περιεργη κατασταση, μια χαλια διαθεση,  μια γενική καταπτωση! Εφυγα απο την δουλειά λίγο νωρίτερα (οσο νωρίς μπορεί να πει κανεις 7.30 το απογευμα -βεβαια ειχα παει και στις 11 και) και εκτός των αλλων, επεσα και σε μια απίστευτη κίνηση σε Κηφισσίας και Κατεχάκη.

Η διαθεση οσο πηγαινε και χαλαγε ακομα περισσότερο. Μάταια ξεχυνονταν οι νοτες της μουσικής από το ραδιοφωνο - ο εαυτός μου αρνήτο πεισματικά να χαμογελάσει. Εκανα μια μικρή παράκαμψη και μπήκα μεσα στην Πολυτεχνειουπολή για να παρω την μικρή αδερφη μου η οποία σχόλαγε εκείνη την ωρα. Αντί να κατευθυνθώ απευθείας στο κτήριο των Πολιτικών Μηχανικών, εκανα μια μικρή βόλτα από το κτηριο των Ηλεκτρολογων και των Γενικών Εδρών, στα οποία πέρασα τοσα χρονια.

Σε αντίθεση με οσα πιστευα, η εικονα ηταν μαλλον καταθλιπτική... επικρατουσε σχεδόν ερημιά, και μου ξύπνησε μια νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια που περάσαν, εκείνα τα ξεγνοιαστα χρόνια που καθε φοιτητης εχει να θυμαται... ισως να εφταιγε και η κακη διαθεση της ημέρας, τι να πω...

Για να μην τα πολυλογώ, γυρισα στο σπίτι γυρω στις 8.30... η διάθεση σταθερά υπο του μηδενός... και επειδή σε μία μερα ολα μπορεί να πάνε στραβά, και στην μικρή αδερφή ειχαν συμβει αναποδιές εκείνη τη μέρα και δεν λαλούσε οπως συνηθως...

Οταν μπήκα στο σπίτι, τα πράγματα χειροτερεψαν! Ενιωθα λες και οι τοιχοι θα με πλακωναν. Χαρακτηριστικό γνωρισμα της κακής διαθεσης για εμένα. Επρεπε να απασχολήσω αμεσα το μυαλό μου με κατι... Καθισα και σκεφτηκα λίγο διαφορες εκρεμμότητες που εχω να κανω:

1. Να συμπληρωσω τα φορολογικά βιβλία μου... μπα, που μυαλό για τετοιο τετοια ωρα!

2. Να ξεκινησω να φτιαχνω τις φορολογικές δηλώσεις της οικογένειας? Μπα, που μυαλο και διαθεση για κατι τετοιο!

3. .......................

Γενικότερα, απέρριψα καθε τι που θα απαιτουσε πνευματική συγκεντρωση... καθως κατι τετοιο δεν υπηρχε χτες! Ουτε να κατσω να διαβασω κανενα βιβλίο δεν ειχα ορεξη, που συνηθως με ηρεμει και με κανει να ξεχνιέμαι!

Ελλείψει άλλων εναλλακτικών, ξεκίνησα με κατι που απαιτούσε μηδενική πνευματική διαυγεια: Πηρα την αποφαση να κατσω να πλύνω τα συσσωρευμενα απλυτα ποτηρια και λοιπά αντικείμενα στο νεροχύτη! Η κίνηση αυτή ηταν τοσο απρόσμενη, ωστε η αδερφή μου, οταν με ειδε να βουτάω στις σαπουνάδες, προθυμοποιήθηκε να μου βάλει θερμόμετρο, για να δει αν ειμαι αρρωστος! :-)))))))))))))))))))))))).

Ελα ομως που και αυτό τελείωσε γρηγορα... και ακομη η διαθεση χαλια! Τοσο χαλια, που σε λίγο αρχιζε το παρα5 (ειμαι σχετικά φανατικος θεατής) και δεν ειχα ορεξη ουτε αυτο να δω!

Οποτε εδώ κολλάει η φωτογραφία που εβαλα. Η αληθεια ειναι πως μερος της ιδέας μου ηρθε και απο το blog του φιλτατου jorge, σχετικό με τα σφηνοποτηρα. Ειδικότερα:

Παλιότερα ειχα μανία να συλλέγω σφηνοπότηρα! τοσο απο τα διαφορα μέρη που μπορεί να πήγαινα, οσο και οτι ειχε πανω του τυπωμενο κατι. Τα τελευταια χρόνια βεβαια το ενδιαφερον μου ειχε ατονήσει λιγάκι, και η αυξηση της συλλογής ειχε ψιλοσταματήσει. Επίσης, λόγω ελλειψης χωρου, το τελευταίο καιρό τα ειχα στοιβαξει ολα μεσα σε ενα ντουλάπι της κουζίνας, αφήνοντας εξω μοναχα 2-3 πανεμορφα που μου εχουν φερει απο το εξωτερικο.

Οπότε μπορείτε να μαντέψετε τι εκανα.... κατεβασα ολο το ντουλάπι κατω! Αλλά επειδή ειμαι και γνησιο πρεζάκι.... καθισα για πρωτη φορά και τα μέτρησα και τα κατεγραψα! Μιλάμε για πολύ κόλλημα!

Τα αποτελεσματα ηταν τα εξής:

Σε συνολο 96 υποψηφίων:

30 σφηνοπότηρα από Ελλάδα

15 σφηνοπότηρα διαφημιστικά κτλ κτλ 

14 σφηνοποτηρα από εξωτερικό

και η διαδικασία ανέδειξε και 17 λευκά! (κοινώς, δεν ειχαν τπτ πανω τους)!

Και οσο χαζό και εαν σας ακουγεται... μεχρι να τελειωσω με ολη αυτη τη διαδικασία... ειχα ψιλοξεχαστει!

Θα σταματησω καπου εδώ γιατι ειμα ικανός να γραφω επι ωρες χαζομαρες. Απλα ενιωσα πως γραφοντας θα ξαλαφρώσω... και οντως ετσι εγινε!

Υ.Γ. 1. Χαιρομαι που δεν εχω Internet σπιτι και δεν καθισα να τα γραψω χτες... γιατι εαν τα εγραφα χτες, θα τα παρουσιαζα ολα πολύ μαυρα! Και πιθανά να αφηνα ανοικτα και τα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού μου να με ριξουν ακομα περισσότερο

Υ.Γ. 2. Και τοση ωρα που γραφω εδω τα αλαμπουρνεζικα μου, μου περασε απο το μυαλό μια σκέψη σχετικά με το τι προκάλεσε τα χτεσινά χωρίς να το καταλάβω... Θα το διερευνησω και θα σας ενημερωσω!

Μετά απο πολύ καιρό.... το βρήκα επιτέλους! Ασυζητητί λοιπόν, παίρνει την θέση που του αξιζει... Ετοιμοι? Φύγαμε!

"Μην υποκρίνεσαι"

 Ένα ποτό κι άλλο ένα
μια τεκίλα ξανά,
βάλε ένα ούζο σε μένα
απόψε θέλω να μου γελάς
ναι θέλω να μου γελάς.

Θέλω, τα πόδια σου κάτω
μεσ' το ρυθμό να χτυπάς,
απόψε τη ψυχή μου στη δίνω
για να σε δω να ξεσπάς
για να σε δω να ξεσπάς.

Πόσο μ' αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν' τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.

Το ξέρω περνάς δύσκολες μέρες,
απο παντού στριμώχνεσαι,
μοιάζεις σαν θαύμα πως τώρα μπροστά μου
μεταμορφώνεσαι, μεταμορφώνεσαι.

Πόσο μ' αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν' τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.


Για να σας δώσω να καταλάβετε, τις τελευταίες μέρες στην γειτονιά μου εχουν αρχίσει να παραπονιουνται για εναν αγενέστατο τυπο, ο οποίος γυρίζει το βράδυ σπίτι του και εχει στο ραδιοφωνο του αυτοκινητου το συγκεκριμένο τραγούδι να παιζει στην διαπασών! ΠΟιος να ειναι αραγε????

:-)))

Καλή μας εβδομάδα!

Αντε, και τα τελευταια για να φυγουμε!

Α)

Ένα ζεύγος κανίβαλων συζητάει:

- Πονάει η κοιλία μου αγάπη μου.
- Και σου είπα να μην φας εκείνον το δύτη με την φλούδα.

Β)

Πάει ένας Κινέζος στο περίπτερο:

- Γιαν τσι γιον Coca-cola!
Και ο περιπτεράς του απαντάει:
- Μια παγωμένη τι?

Γ)

Μεθυσμένος σε σουβλατζίδικο:

- Ένα γύρο απ' όλα
- Πίτα?
- Άσε, λιώμα

Σοβαρότης μηδεν...

 :-)))))))))))))))))))))))))))))))))

Α)

Ειδήσεις σε ποντιακό κανάλι:

Τραγικό δυστύχημα. Διθέσιο αεροπλάνο έπεσε σε νεκροταφείο. Έχουν βρεθεί
3000 νεκροί και οι έρευνες συνεχίζονται

Β)

Οι νυχτερίδες κοιμούνται στο δάσος. Ξαφνικά, μια όπως είναι κρεμασμένη
ανάποδα, κάνει μία τσάκ και κάθεται όρθια στο κλαδί.

Από το διπλανό κλαδί μια άλλη νυχτερίδα φωνάζει στο από κάτω κλαδί:
- Μήτσο, ξύπνα. Ο Γιώργος λιποθύμησε

Αυτά για σήμερα... δεν εχω καθολου ορεξη για δουλειά.... θελω να αποδρασω.... ουφ!

Α)

Ο καπετάνιος του κρουαζιερόπλοιου στους επιβάτες και στο πλήρωμα:
- Αγαπητοί μου, έχω ένα καλό και ένα κακό νέο. Ποιο θέλετε να ακούσετε
πρώτα?
- Το καλό.
- Πάμε για 14 βραβεία Όσκαρ.

Β)

Είναι ένας πελαργός και κουβαλάει ένα γέροντα 80 χρονών.

Κάποια στιγμή γυρνάει ο γέροντας και λέει στον πελαργό:
«Έλα βλάκα, παραδέξου ότι χαθήκαμε"

Γ)

Σε ένα εστιατόριο ο πελάτης λέει στο γκαρσόν:
- Σας παρακαλώ, μήπως μπορείτε να πάρετε το κοτόπουλο να το ψήσετε
λιγάκι ακόμα?
- Γιατί, τι έχει?
- Μου τρώει τις πατάτες!

:-))))))))))))))))))))))

Είμαι πτώμα. Χτες δεν κοιμηθηκα καθόλου καλά... στο διάστημα 2-4 που με πηρε ο υπνος, εβλεπα συνέχεια εφιάλτες. Και απο τις 4 εως τις 7,30, δεν εκλεισα ματι γιατι με πονούσε φοβερά η κοιλιά μου... κατι θα με πειραξε απο χτες... κουτσοκοιμηθηκα απο τις 7.30 μέχρι τις 9.30, και μετα σηκωθηκα με κοπο για να ερθω στο γραφείο. Κανονικά δεν θα ερχόμουν, αλλά δυστυχώς υπήρχαν κάποιες μικρές εκκρεμμοτητες και ενα ραντεβου στο οποίο δεν μπορουσα να μην παραβρεθω.

Και εκεί που μπαινω στο γραφείο σερνοντας τα ποδια μου, αϋπνος και με κοκκινα ματια, πέφτω πάνω στον νέο έρωτα της ζωής μου... την Jane!

Η jane ειναι η κορη της γυναίκας που εχει αναλάβει την καθαριότητα του γραφείου, μεταναστρια απο τις φιλιππινες, και την οποία που και που την φερνει εδω, οταν δεν εχει που να την αφησει. Ε, η πιτσιρίκα, η οποία ειναι και πανέξυπνη, μόλις με βλέπει να μπαίνω, φεύγει σαν βολίδα - φεύγοντας από τα χέρια της λογιστριας η οποία επαιζε μαζί της - και τρέχει προς τα πάνω μου με ανοιχτα τα χεράκια βγάζοντας κραυγούλες! Την αρπάζω αγκαλιά, της κάνω το αεροπλανάκι που της αρέσει, και το γλυκουλι μου φωνάζοντας "kiss-kiss" μου δινει φιλακια!

Πάει, έλυωσα ο ανθρωπος! Μετά απο τόσο καιρό που ειχε να με δει (και με τα γενια τωρα που δεν ειχα πριν 3 μήνες) με αναγνωρισε αμέσως!

Μετά την πήρα στο γραφείο μου, και βγάλαμε την πρώτη φωτογραφία των επίσημων αρραβώνων μας! Δεν ειμαστε πολύ ταιριαστό ζευγαρι? ;-) Για να καταλάβετε ποσο εξυπνο ειναι, οταν την κρατουσα αγκαλιά, μου δειχνει το αναμμενο τσιγάρο μου που ηταν διπλα, και μου κανει "this is bad for you...". Αχ!

Τωρα την εχω αφήσει να παέι και να πειράξει κάποιν αλλον, μπας και δουλεψουμε και λιγάκι... ομως δεν με αφήνει σε ησυχία... συνεχεια περνάει εξω απο το γραφείο μου και μου παίζει κρυφτούλι!

Σιγά-σιγά, μου φαίνεται πως πρέπει να προετοιμαζω τα γαμπριατικα μου... η μικρή, αν και μόλις2,5 ετών, είναι πολύ ψαγμένη... να φανταστείτε πως η 2η ερωτηση που μου εκανε, βλέποντας μια ασχετη φωτογραφία αυτοκινητου στον υπολογιστη, ητανε:

"Αnd this is your car?"

:-)))))))))))))))))))))))))))))

ΚΑλή μας μέρα!

Απλά επειδή ειμαστε ακομα ζωντανοί... και αυτό ειναι κάτι για το οποίο αξίζουμε το χειροκρότημα! 

Με κοιτάς σε κοιτώ και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί, στην καρδία, στο μυαλό
Με κοιτάς σε κοιτώ και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς, μ' αγαπάς , σ' αγαπώ
 

Είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή
σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί

θα φανεί
στο χειροκρότημα

Κλείνω Υπολογιστές και ετοιμαζομαι να φυγω απο την δουλειά και να πάω να αραξω...

Η φωτογραφία αντιπροσωπευει τα σχεδια μου....

Καλο Σ/Κ σε όλους!

Η εικονιτσα αρκετά αστεία, το ομολογώ. Εκτός από το γέλιο ομως, μπορεί να μας υπενθυμίσει κάποιες λεπτομέρειες της ζωής. Το πόσο ξαφνικά δηλαδή μπορεί να αλλάξει η ζωή μας απο εκεί που δεν το περιμένουμε, μέσα σε ενα κλικ, σε ενα πετάρισμα του βλεφαρου. Ειτε για καλό, είτε για κακό... Ανεξάρτητα ομως από το καλό ή το κακό, έτσι ειναι η ζωή και έτσι πρέπει να μαθουμε να την αντιμετωπίζουμε.

Ηθικό δίδαγμα:

Εσω παντα ετοιμος/η!

Η αλήθεια ειναι πως σήμερα δυσκολευτηκα να επιλέξω τραγούδι της βδομάδας... οι μέρες που πέρασαν περιείχαν πολλά αντιφατικά στοιχεία... τελικώς θυμηθηκα αυτό το πολυ ομορφο τραγουδι του Φ.Δ., το οποιό μου αρεσει πολύ... γιατι αναμεσα στα άλλα, δίνει ενα αισιοδοξο μηνυμα στην τελευταία στροφή... πως πρέπει να πεταμε απο πανω μας τα προσωπεία, και να κοιτάζουμε καταματα και με ειλικρίνια την ζωη. Φυγαμε...  

Φοιβος Δεληβοριας, "Καθρεφτης"

 Έχω μπροστά μου συνεχώς ένα καθρέφτη
που με εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω.
Δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο είναι όμοιος εγώ.

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό.
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι 'μαι τo άλλο τους μισό
Μπροστά του γδύνονται του λεν γλυκές κουβέντες
πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί

Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες, σε φωτοτυπίες και προβολείς.
Μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίχτες
ζούν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς.

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ,
εσύ που ψάχνεις μες τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίσεις μόνο εμένα στην ζωή.

 Καλη μας εβδομαδα!

Τελευταία μέρα δουλειάς στο γραφείο... Τι και εαν εξακολουθούν να υπάρχουν εκρεμμότητες... η διάθεση και το κλίμα γενικότερα δεν μπορεί να ξεφύγει από το χαλαρό πνεύμα των ημερών.

Η πρώτη εκπληξη της ημέρας προήλθε από την εφορία μου. Πηγα να καταθέσω την φορολογική δήλωση, την οποία έπρεπε να την ειχα δώσει απο το Μάρτη, οποτε το πρόστιμο ηταν δεδομένο.

Φτάνω στην αρμόδια υπάλληλο (άλλο παράξενο και αυτό! Δεν υπήρχαν ουρές σήμερα!), την καλημερίζω και της δίνω την δήλωση:

"Καλημέρα σας. Μια φορολογική δήλωση να καταθέσω, ολίγον εκπρόθεσμη" (πως λέμε ελληνικό με ολίγη? κάπως ετσι)

Σηκώνει το κεφάλι της με απορία και ρωτά:

"Μα καλά, γιατί την καθυστερήσατε τοσο? Το ξέρετε πως προβλέπεται πρόστιμο?"

Απάντηση δική μου:

"Για να σας πω την αλήθεια, δεν εχω καμία δικαιολογία! Απλά την ξέχασα. Το γεγονός πως ξεχνάω επειδή μάλλον ειμαι ερωτευμένος, δεν νομίζω να υπολογίζεται στις περιπτώσεις αυτές!" (Κοίτα τι βρήκα και ειπα σε μια σοβαρη κυρία γυρω στα 50)!

"Για να δούμε τι εχουμε εδώ"  μου λέει και αρχίζει να κοιτά τα εντυπα μου, τα οποία ευτυχώς ηταν συμπληρωμένα σωστά οπως και τα λοιπά εγγραφα, οπότε δεν την εβαλα σε πρόσθετη ταλαιπωρία.

Μόλις τελείωσε με τον ελεγχο, αρχισε να ψαχνει για εναν πίνακα. Θεωρησα και εγω απο μεσα μου πως εψαχνε να βρει το ποσό του προστίμου. Τον βρίσκει τελικά, κοιτάει και μου λέει πως κανονικά η προθεσμία που ειχα ηταν 16 ΜΑρτίου... και απο εκέι που περίμενα να ακούσω το ποσό, πάει στην τελευταία σελίδα, βάζει ημερομηνία παραλαβής 16/3 και μου λέει χαμογελώντας:

"Την επόμενη φορά τα εχετε το μυαλό σας πιο συγκεντρωμένο..." :-)

Την ευχαρίστησα πολύ, και εφυγα χαμογελώντας. Οχι τόσο για την αποφυγή το προστίμου, αλλά για την καλή πράξη μιας υπαλλήλου που την εκανε αυθορμητα και διχως να το ζητήσω. Και ισως επειδή ήταν και το πρώτο σημαδάκι πως η μέρα ίσως παει καλά!

Και τωρα βρίσκομαι στο γραφειακι μου, οργανώνοντας τις εκρεμμότητες που θα αρχίσω να ασχολούμαι απο την Τρίτη, με ρυθμούς σαν αυτούς της φωτογραφίας, δηλαδή με τις στροφές στο ρελαντί, σχετικά ηρεμος και χαλαρός, καθώς η αντιστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, και μετά από πολύ καιρό θα εχω την ευκαιρία να κάτσω για τέσσερις σερί μέρες!

Τέλος, επειδή στο σπίτι δεν εχω ιντερνετ στον υπολογιστή μου, δράττομαι της ευκαιρίας να ευχηθώ απο τωρα σε ολους μας καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!

Χαμογελάτε... ειναι μεταδοτικό!

Συνεχίζοντας απο το χτεσινό post, χτες πραγματικά ηταν μια απο αυτές τις μέρες που σου πανε ολα στραβα και λες αμαν, αντε να φυγουν. Δεν ξερω, το εχω παρατηρησει πως αρκετές φορές συμβαίνει αυτό το φαινόμενο. Αρνητική ενέργεια ισως? Τι να πω...

Περιληπτικά, εκτός από το χτυπηματακι στο φτερό του αυτοκινητου, χτες μου συνέβησαν και τα εξής άλλα ανάποδα:

1. Ανακάλυψα (που το εχω το μυαλό μου) πως ξέχασα να υποβαλλω εμπρόθεσμα την φορολογική μου δήλωση, οποτε εκτός του οτι θα τρεχω αυριο στην εφορία, θα πρέπει να πληρωσω και ενα προστιμο (σιγα μην με αφήνανε)

2. Υπηρξε εμπλοκή με το ατυχημα που ειχε τον περασμένο μηνα η αδερφή μου, καθώς τωρα η ασφαλιστική του άλλου το παιζει παλαβή και δεν θελει να αποζημιωσει. Μαλλον θα τρεχουμε στα δικαστηρια (ζησε Μαη μου να φας τριφύλλι)

3. Μου τα εψαλε ο γιατρός μου και μου συνέστησε προσοχη στη διατροφη, καθώς κατι τυπικές εξετάσεις που εκανα ανέδειξαν χοληστερινες και τριγλυκερίδια πενηντάρη! Μα καλά με ρώτησε, τι τρως? (Αντε να του εξηγήσεις τωρα με τα τρεχαματα που εχουμε πως τρωμε συνεχεια βλακείες). ΠΑει, ξινο θα μου βγει το αρνακι. ;-)

4. Εκεί που πιστευα πως κλεινω με τις υποχρεωσεις του γραφείου, χτες εσκασε ενα νεο μεγάλο πακετο για αμεσως μετα το Πάσχα! Τα νευρα μου!

5. Σε συνέχεια του Νο4, χτες γυρισα σπιτι μου κατα τις 10.30 το βραδυ, και για σημερα προβλέπεται το ιδιο.

6. Τι, και αλλα θελετε για μια μερα? ;-)

Ομολογώ χτες πως ολα αυτα με γονατισαν λιγακι... επειδή ομως ειμαι φυσει αισιοδοξο ατομο, σημερα που ξυπνησα το πρωι τα εβαλα κατω, και αποφασισα πως δεν πρεπει να μας ριχνουν τετοια μικρο-πράγματα. ΜΑκαρι ολα τα προβλήματα μας να ηταν ετσι και να μπορουσαμε σχετικά ευκολα να βρουμε τις λύσεις.

Today is a new day! Ας σκάσουμε ολοι και ενα χαμογελο για να διωξουμε απο πανω μας την γκαντεμια! 

Μετά από την πολύ ομορφή βραδιά της Παρασκευής στον Αλκίνοο Ιωαννίδη, νομίζω πως δικαιωματικά το τραγούδι της εβδομάδας για αυτή την εβδομάδα πρεπει να ανήκει σε αυτόν... ετοιμοι?

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
Τίποτα πια δε θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι…

Ξυπνάω στο φως,
Τα μάτια ανοίγω,
Για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο.
Ξημέρωσε πάλι…

 Κι' έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο
Μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο.
Μην ξημερώνεις ουρανέ!

Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
Κι' από τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει
"όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε".

Θα ξαναρθείς, μόλις νυχτώσει
Και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει,
Θα 'μαι κοντά σου.

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου
με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι, φεύγεις
Ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις.
Μην ξημερώνεις ουρανέ!

Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι' από τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό σου να λέει
"όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε".

Καλή μας μέρα!