Ειχα τοσα πολλά να γραψωτις τελευταιες μερες... και κοιτα να δεις, ολαεχουν γινει αυτη τη στιγμη στο μυαλό μου αχταρμας... ενα συνονθυλευμα απο σκέψεις περί ερωτα, αναμνήσεις διακοπών,, τραγούδια, βιβλία...

Και πανω απο ολα, μια απέραντη πυρκαγιά.... Σκληρες εικονες, εικονες φρικης....

Ειναι απιστευτο!

Δεν θελω ακομα να κατσω να γραψω κατι, δεν μου βγαινει. Η κατασταση ειναι πολυ φορτισμένη...

Ο θεος να βαλει το χερι του!

"Ο Μετοικος" 

Σαν σύννεφο απ' τον καιρό, μονάχο μες τον ουρανό

πήρα παιδί τους δρόμους

Περπάτησα όλη τη γη, μ' ένα τραγούδι στην καρδιά

και τη βροχή στους ώμους

Μ' αυτά τα χέρια σαν φτερά, που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα
.....Κι είχα βαθιά μου μια πληγή, αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα

Με πρόσωπο τόσο πικρό, από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες τη νύχτα
Κι ο έρωτας με πήγε κει, που 'χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα

Με την καρδιά μου μια πληγή, περπάτησα σ' αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω
Μα μου τα πήρανε μαζί, το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω

Σαν σύννεφο απ' τον καιρό, μονάχο μες τον ουρανό
θα 'ρθω ξανά κοντά σου
Μέσα σε κείνη τη βροχή, που σ' άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου

Θα 'ρθω ξανά απ' τα παλιά, σαν το πουλί απ' το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω
Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή, που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
κι απ' την αρχή θ' αρχίσω

Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή, .......που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
.......κι απ' την αρχή θ' αρχίσω

Χωρίς σχόλια...στην Ελλάδα εξελίσσεται αυτη τη στιγμη μια τραγωδία...

Αναμεσα στα αλλα, στις καλοκαιρινές διακοπες του Αυγούστου συνηθίζω να αγοραζω βιβλία για να διαβασω. Μέσα στη χρονιά, το διαρκές τρέξιμο δεν μου επιτρέπει να κάτσωνα χαλαρώσω για να διαβασω με την ησυχία μου.

Αυτόν τον Αυγουστο λοιπόν, την βδομάδα που έλειπα απο Αθήνα, αγόρασα και διάβασα απο μια τοπική εκθεση βιβλίου στην περιοχή που πήγα διακοπές 3 βιβλία, για ολα τα γουστα:

1. "Η μαγισσα του Πορτομπέλο", Paolo Coelio

2."Σταλινγκραντ", Beevof

3. "To θεωρημα του Παπαγάλου", Ντενί Γκέτζ

Και τα 3 τα βρηκα αρκετα ενδιαφεροντα, για διαφορετικους λογους το καθενα.

Θα σας τους ανέλυα τωρα, αλλά επεσε δουλειά! Κάποια αλλη στιγμη...

;-))))

Καλό μας απογευμα!

ΚΑλησπερα σας...

Σημερα ειμαι ενα σαραβαλο...με θυμηθηκαν οι παλιες γνωστές μου αϋπνίες... παρότι δεν ειχα τιποτε να κανω χτες το βραδυ,κατεληξα να με παρει ο υπνος στις 6.30 το πρωι...

Μοιραια λοιπόν, οταν ξυπνησα με πολύ δυσκολια για να ερθω στην δουλειά...δεν μπορούσα να παρω τα ποδια μου! Ουφ!

Χτες επίσης δέχτηκα καιενα επιπλεόν πλήγμα, καθώς το 2ο κλιμάκιο της Αμοργού βρηκε ναμε παρει τηλεφωνο απο Αμοργό μεσημεριατικα, την ωρα που δουλευα, βαζοντας με να ακουσω την θαλασσα, την μουσική και τα τσουγκρισματα των ποτηριών με τις ρακές... αυτό λεγεται ψυχολογικός πολεμος!!! Αλλά θα τους φτιαξω, που θα παει! (Εmaki+Unick, εαν ξεχασετε να μου φερετε τα 2 μπουκαλια που παρηγγειλα...θα σας φαει μαυρο φιδι! :-))) )

Αυτα τα ευχαριστα... παω να δουλεψω και λιγακι.... ;-))

Καλή μας συνεχεια!

Καλημέρα σας!

Για αυτη την καινουργια βδομάδα...επιλέγουμε ενα αρκετα παλιό τραγουδάκι του Γιωργου Αλκαίου...που μπορεί βέβαια να μην ακουγεται πλεον σχεδόν ποτέ... αλλά εξακολουθεί να ειναι πάντα επίκαιρο... και να μας γεμίζει με γλύκα!

Ετοιμοι? Φυγαμε!

Έχω πάψει να μετρά τα τσιγάρα που καπνίζω
Και στιγμή δε σταματάω να σε βλέπω σ' ό,τι αγγίζω
Έχω βάλει και ακούω το τραγούδι που σ' αρέσει
Και ξεσπάω και σε βρίζω που όλα τ' άφησες στη μέση

Έχω γράψει τ' όνομά σου στον καθρέφτη να το βλέπω
Έτσι νιώθω την ψευτιά σου μέσα μου πως καταστρέφω
Έχω φτάσει σε σημείο που δεν ξέρω τι ζητάω
Και ξεσπάω και σε βρίζω και καπνίζω γιατί ακόμα σ' αγαπάω

Σ' αγαπάω όπου κι αν πάω
Σ' αγαπάω πια δεν μπορώ
Θα τρελαθώ
Σ' αγαπάω

Με τα μάτια μου αγγίζω και την κούπα του καφέ σου
Που 'χει πάνω τ' όνομά σου που δεν άλλαξες ποτέ σου
Μες τα χέρια μου κρατάω πράγματα που αγαπούσες
Τα γυαλιά, τον αναπτήρα, που πάντα ξεχνούσες
Και ακόμα

Σ' αγαπάω όπου κι αν πάω
Σ' αγαπάω πια δεν μπορώ
Θα τρελαθώ
Σ' αγαπάω

Καλή μας μερα!

Καλησπέρα σας!

Γυρισα στην Αθηνα -οπως μαθατε - το Σαββατο απογευμα.

Και εκει που ανοιγω το ΜΗ, βλέπω ενα ενοχλητικο κοκκινο αστεράκι διπλα απο το μπλογκ μου!

Αρχικά, νομιζα πως εχω παραισθήσεις απο το καυσαέριο της Αθήνας! Μετά ομως κατάλαβα περί τινος πρόκειται.

Το μπλογκ λέει αναβαθμίστηκε σε premium! τι λες τωρα! Μεγαλεία! Εντωμεταξύ, παντα ειχα την απορία: Με ποιο κριτηριο ενα μπλογκ γίνεται premium? Ε? Οεο?

Σε καθε περιπτωση, να ευχαριστησουμε τους φανατικους αναγνώστες, και να υποσχεθούμε τα καλυτερα για το μέλλον..και μπλα-μπλα μπλα... (δεν φταιω εγώ, εχω μπει σε προεκλογικό κλίμα! χα-χα-χα)

Καλο μας απόγευμα!

Καλησπέρα σας!

Επιστρέψαμε και παλι στην Αθήνα...και αυτή τη φορά ειναι οριστικό! ;-)

Κρατώντας ζωντανές τις παραδόσεις του συγκεκριμένου μπλογκ, προχωρώ άμεσα στο παραδοσιακό τραγούδι της εβδομάδας... για αυτη τη εβδομάδα λοιπόν, ενα ομοεφο τραγούδι απο Σωκράτη Μάλαμα, το οποίο μου κρατούσε συντροφιά σήμερα στην Εθνική Αθηνών-Πατρώμ κατά την διάρκεια της επιστροφής.

Ετοιμοι? Φυγαμε!

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό.


Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που ’ναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά.


Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Καλό Σ/Κ!

Κυρίες και Κυριοι,

Το μπλογκ μας θα παραμεινει κλειστό μέχρι τις 20 Αυγούστου,οπότε και θα επανέλθουμε΄στην Αθηνα.

Μοναδική περίπτωση να ανανεωθεί νωρίτερα, η ευρεση ιντερνετκαφε σε βολικό σημείο δίπλα απο την θάλασσα...;-)))

Καλό καλοκαίρι σε όλους μας!

(συνέχεια...)

Η) Τρίτη, 31/07/2007

Πρωινό ξύπνημα απο τις 10.00 το πρωί. Στις 13.30 θα έπρεπε να παραδώσουμε τον Τουίτι μας, και δεν ειχαμε προλάβει ακομα να ανέβουμε στην μονή της Χοζοβιώτισσας! Πεταγόμαστε λοιπόν στα γρηγορα μέχρι εκεί, και αρχίζουμε το ανέβασμα στα σκαλάκια...πολλά σκαλάκια...σκάσαμε! Οταν φτάσαμε πάνω, μας περίμενε μια δυσάρεστη εκπληξη! Επιτρεπόταν η εισοδος μονάχα με ευπρεπή ρουχα, κοινως μακρι παντελόνι για τους αντρες, και μακρια φουστα+μπλουζα οχι αμανικη στις γυναίκες! Κριμα τον κόπο!

Επιστρέψαμε τελικά στην Αιγιάλη, και με δακρυα στα μάτια (λέμε τώρα) παραδώσαμε τον Τουίτι μας! Το κοντέρ αυτες τις 4 μέρες εγραψε 391 χιλιομετρα! Αρκετά καλό σκορ, και ο υπεύθυνος εκεί εδειξε να εντυπωσιάζεται! :-))))) Που να ηξερε οτι εχω κάνει και πολύ χειρότερα!

Μόλις παραδώσαμε, ειπαμε να κινηθούμε προς την παραλία... κάναμε βέβαια μια στάση στο Αμοργιαλό (δίπλα ηταν) και χτυπήσαμε την καθιερωμένη μας δώση απο ψημένη, μαζί με τουρνουά ταβλι, οπου αυτή τη φορά πήρατο αιμα μου πίσω! :-))

Μεσημεράκι, φαγητο σε ενα ταβερνάκι στα σοκάκια της Αιγιάλης, οπου δεν θυμαμαι το ονομα του... αλλά σιγουρα θα το βρείτε, διπλα απο τις ενοικιασεις Τομασο και 20 μέτρα απο τα μπαράκια στα σκαλάκια. Καλή επιλογή, ο σεφ προτείνει μπουρεκακια μελιτζανας καπετανιος... θα με θυμηθειτε :-)

Το βραδάκι,  περιπλάνηση στα μαγαζάκια με τα τουριστικά είδη... σε ενα απο αυτά θα πάθετε πλάκα... ο ιδιοκτήτης απίστευτος πλακατζής... αλλο να σας το λέω και αλλο να το δείτε...θα τον καταλάβετε αμέσως, καθώς μόλις πατήσεις το πόδι σου στο μαγαζί, θα αρχίσει να σας την λέει! Καπου πρέπει να εχω σημειώσει το ονομα του... θα το βρω και θα σας πω... επίσης, πουλαέι δικιά του ψημένη ρακή, την δοκίμασα και ειναι απο τις καλύτερες... να προμηθευτείτε ποσοτητα απο εκεί! Ειναι και πιο φτηνα απο τις κλασσικές εμφιαλωμένες του Αμοργιον.

Και τέλος... το βραδυ...οπου δυστυχώς, μόλις τοτε ανακαλύψαμε το μαγαζί Q στην παραλία, πέρα απο το Αμμος... δεν θα πω πολλά λόγια για το μαγαζί...ενα μονο... πως η φιλικότατη γκαρσόνα, κατάφερε και μεχρι τις 3 μας ειχε μεθύσει εντελώς... για ενα κοκτέιλ acapulcoco (δοκιμαστε το) ξεκίνησα...και με τα κεράσματα εγινα Ορέστης Μακρής! Αρκεί να αναφέρω πως η επιστροφή στο δωμάτιο αποτέλεσε μια επίπονη διαδικασία, καθώς περπατούσαμε συνέχεια σε οκταρια, τραγουδώντας παράλληλα και το Κοκορακι! Ο,τι να'ναι!!! ;-))))

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος Βραδύποδας: 2-0: Σαφέστατα επηρεασμένη απο την χτεσινή συντριβή, η ομάδα του Βραδύποδα δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να απειλήσει την ομάδα του Γλάρου, και ετσι το τελικό αποτέλεσμα κρινεται ως δίκαιο.

Θ) Τετάρτη 01/08/2007

Ημέρα αναχώρησης!

Ο συμπαθέστατος κυρ Νικος προσφέρθηκε να μας πετάξει με το αυτοκίνητο του μέχρι τα Κατάπολα απο οπου εφευγε το πλοίο μας... τον ευχαριστούμε πολύ! ΣΤα κατάπολα κάναμε μια στάση στο μαγαζί Αμοργιον στο λιμάνι, από οπου προμηθευτήκαμε πρόσθετα μπουκαλάκια -κυρίως δωρακια - ψημένης ρακής. www.amorgion.gr

To πλοίο αναχώρησε στις 13.00, και 18.00 είμασταν στο λιμάνι του Λαυρίου. Εκεί μας παρέλαβε ενας πολύ καλός μου φίλος (Γεια σου ρε Πίπη!) και για να κλεισουμε ωραια τις διακοπες, κάναμε μια στάση στα Καλυβια για την απόλαυση της σχετικής μπριζόλας (βλέπε ποστ 4/7/2007).

Α! Παραλίγο να το ξεχάσω... στο λιμάνι της Ναξου νομίζω ειδα ενα πλοίο της ΕΛΙΝ που λεγόταν Ζεφυρος! Ειμαι και εφοπλιστής και δεν το ειχα παρει χαμπαρι??? ;-)))

Επίσης αυτή τη μέρα δεν εχει Τοπικά Αθλητικά Νέα, καθώς ειχα φύγει απο την Αμοργο! ;-)

Κάπως ετσι πέρασαν οι διακοπές στην Αμοργό... ίσως οι καλύτερες διακοπες που εχω κάνει.... Η επιστροφή στην Αθηνα εφερε μαζί της και την νοσταλγία για τις ομορφες στιγμές που πέρασα στο νησί... αλλά δεν παραπονιέμαι..

Και του χρόνου, εκει θα ειμαι!!! ;-)))))

ΤΕΛΟΣ!

(συνέχεια...)

Ζ) Δευτέρα 30/07/2007

Πρωινό ξύπνημα...κλασσικό καφεδάκι....ανοιγμα χάρτη...σκέψη... και ωρα αποφάσεων! Πάμε για εξερεύνηση! Ειναι αλλωστε και η τελευταία μέρα που θα εχουμε τον Τουίτι! Αποφασίζουμε να πάμε να εξερευνήσουμε μια παραλία χαμένη στο πουθενά, τον ορμο φοινικιές, κατω απο την περιοχή που ονομάζεται Λεύκες, νοτιοδυτικά απο τα Κατάπολα.

Ο τουίτι λοιπόν παιρνει μπροστά...και δεν αφήνει τιποτα πισω του! ;-). Συναντησαμε κάποιες μικρές δυσκολίες μέχρι να βρούμε τον δρόμο, καθώς απουσίαζαν οι πινακίδες... τελικά όμως τα καταφέραμε! Στο ενδιάμεσο της διαδρομής, περάσαμε και απο τον αρχαίο οικισμο-κάστρο Μινώα, που βρίσκεται στο υψωμα πάνω απο τα Κατάπολα (φωτο). Ενδείκνυται για οσους εχουν αρχαιολογικές ανησυχίες, εμένα πάντως οι κατεστραμμένες οχυρώσεις δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα! :-)

Απο το υψος της αρχαίας Μινώας ξεκινούσε ο χωματόδρομος μηκους περι τα 2-3 χιλιόμετρα, που οδηγούσε στην παραλία... υπήρχαν λίγα σημεία με κάτι νεροφαγώματα τα οποία δεν ενδείκνυνται για επιβατικό, οπότε καλύτερα να το αποφύγετε. Μην κοιτατε εμένα, τ Ατος μας μπορούσε να πάει παντού! ;-) Εξάλλου η μικρή παραλία ηταν μια σκέτη απογοήτευση, αφούειχε ενα βουνό απο ξεβρασμένα φύκια, και δεν θα μπορούσες να κάνεις με καμία δυναμη μπάνιο εκεί. Τουλάχιστον το ειδαμε και αυτο! :-)

ΑΠοφασίσαμε στα γρήγορα να φύγουμε και να επιστρέψουμε Αιγιαλη για μπανάκι...έλα όμως που το κάλεσμα της Χωρας ήταν και πάλι ιδιαίτερα δυνατό, οπότε σταματήσαμε για ενα ακόμα Pit-stop στο μαγαζάκι της Λόζας! Η συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια μας αναγνώρισε αμέσως και γέλαγε μαζί μας, όταν ειχαμε σταθεί μπροστά απο την βιτρίνα, προσπαθώντας να αποφασίσουμε τι γλυκό θα παίρναμε! Τελικά η επιδρομή κατέγραψε μια μελόπιτα (καλή), ένα μπισκοτογλυκό (επίσης καλο), μια πανακότα (πολύ καλή) και ψημένη ρακή (κόλλαγε απίστευτα!). Κρίμα που ειχε τελειώσει η καραμελέ που ειχαμε δει την προηγούμενη μέρα! Α!, και για να μην το ξεχάσω, καθώς φεύγαμε, πήραμε και για το σπίτι 2 κομμάτια ποροκαλόπιτα (+1 δώρο, με τόσο τζίρο που καναμε...χα-χα-χα)...

Μετά απο αυτό το οργιο γλυκόζης, επιστροφή στην Αιγιάλη και εν συνεχεία το απογευμα - και κατόπιν οδηγίας του κυρ Νίκου - ανεβήκαμε στο χωριο Ποταμός, ακριβώς πα΄νω απο την Αιγιάλη, στο μαγαζί Ουρανός. Το μαγαζί δεν ειχε κατι το ιδιαίτερο, αλλά απο την αυλή του, παρέα με το καφεδάκι, μπορούσες να απολαύσεις το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που μπορεί να φανταστείς. Μην το αμελήσετε, να πάτε! ;-)

Με το που δύει ο ήλιος, αρπάζουμε τον Τουίτι και φεύγουμε ξανά για Θολάρια, για να εξετάσουμε την 2η ταβέρνα για την οποία ειχαμε πάρει καλές συστάσεις, το Σαντουράκι. Να πάτε οπωσδήποτε!!! Πολύ ωραίο φαγητό (όλα του τα προϊοντα σχεδόν είναι απο το μποστάνι του και τη στάνη του), και ζωντανή μουσική σε χαλαρούς ρυθμούς, από 2 παλικάρια τα οποία ειναι πρόθυμα να παίξουν ο,τι ζητήσεις! Το πιο ωραίο ομως ειναι η παρεϊστικη ατμόσφαιρα που υπήρχε. Θα με θυμηθείτε! Α! Και Unick, δοκίμασε οπωσδήποτε την σπιτική κρεμμυδόπιτα και θα με θυμηθείς!!! ;-)))

Αρκετά αργά πλέον, φουσκωμένοι απο το φαγητό και το καλό κρασάκι, επιστρέψαμε στην Αιγιάλη. Αποφασίσαμε ξαφνικά να κάνουμε μια στάση στον αγαπημένο Αμοργιαλό (δες Πεμπτη) όπου οριακά βρηκαμε ενα μικρό τραπεζάκι να κάτσουμε! Η ψημένη ρακή άρχισε να ρέει αφθονη, κάνοντας μας να αρχίσουμε σε λίγο να κουνιόμαστε σαν χαζά στους ρυθμούς της μουσικής! Τελικώς, οταν αδειάσαμε ολα τα βαρέλια του μαγαζιού, αποφασίσαμε πως ειναι καιρός να σηκωθούμε και να επιστρέψουμε σπίτι! ;-)

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος - Βραδύποδας: 6-0!: Απρόσμενη τροπή έλαβε το παιχνίδι από τα πρώτα λεπτά του, καθώς η ομάδα του Γλαρου μπήκε πολύ δυνατά και σκόραρε πολύ νωρις απο το πρώτο ημιχρονο. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το σκορ στο 3-0, και απαντες περιμένανε την απάντηση της ομαδας του Βραδύποδα, η οποία όμως δεν ηρθε ποτέ, παρότι έχασε αρχικά αρκετές ευκαιρίες για να πετύχει 1 ή και 2 τέρματα.Μοιραία όμως ο πήχης του σκορ ανέβηκε στο 6-0, αφού η ομάδα του Γλαρου, παίζοντας εξυπνα το σύστημα των αντεπιθεσεων, σκόραρε κατά βούληση! Το τελικό πρωτοφανές σκορ δημιούργησε αναστάτωση στις τάξεις των φιλάθλων, με ορισμένους εξ αυτών να ύποψιάζονται περίεργα σενάρια, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά την λέξη "Τσατσιλίκια!" 

(συνέχεια...)

Ε) Κυριακή 29/07/2007

Πρωινό ξύπνημα όπως πάντα,ακολουθούμενο απο το κλασσικό καφεδάκι στο αγαπημένο μας μπαλκονάκι...για αυτή τη μέρα, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ενα διαφορετικό πρόγραμμα... πρωτα να πηγαίναμε στη Χώρα, για να την γυρίσουμε λίγο και να βγάλουμε καμιά φωτογραφία, και μετά να ακουλουθήσει το πλατσούρισμα στην παραλία.

Ο Τουίτι λοιπόν ανέλαβε μια ακόμα φορά να μας μεταφέρει με ασφάλεια στον προορισμό μας. Φτάσαμε στη Χώρα, και αρχίσαμε να εξερευνούμε τα διάφορα σοκάκια της, τα οποία σχηματιζαν εναν μικρό λαβύρινθο, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις που βρισκεσαι...αλλά δεν πειράζει, ωραία ηταν. Ανεβήκαμε στο λόφο με τους παλιούς (εγκαταλελειμένους) ανεμομυλους, οπου παραλίγο να μας παρει ο αέρας και να μας σηκώσει, ανεβήκαμε πλήθος απο σκαλάκια, περάσαμε κατω από μικρές στοές,... γενικά περπατήσαμε αρκετά και το ευχαριστηθήκαμε!

Αυτή τη μέρα επίσης ανακαλύψαμε και ενα φοβερό μαγαζάκι στην Χωρα, την περίφημη Λοζα, με τα σπιτικά γλυκά! Πω-πω...κόλαση!  Δοκιμάστε οπωσδήποτε την πορτοκαλόπιτα, καθώς και τον κορμό, με μια μπάλα παγωτό... θα παθετε μεγάλη ζημιά! Το μαγαζάκι βρίσκεται σε μια πολύ ομορφη πλατεϊτσα, οπου πραγματικά δεν σου κάνει καρδιά να σηκωθείς και να φύγεις...

Εν, συνεχεία, ωρα για βουτιές! Επιλέγεται η παραλία του Αγίου Παύλου (φωτο απο δρομάκι προς Ασφοντιλίτη) όπου υπάρχει μια συμπαθητική μεν, αλλά οχι και φοβερή παραλία. Το μεγάλο ατού του μέρους ομως ειναι η δυνατότητα να περάσεις με καραβάκι στο απέναντι νησάκι, σε μια παραλία που μας ενημέρωσαν πως ειναι πολύ ομρφη, αλλά δυστυχώς δεν ειχαμε χρόνο να πάμε, καθώς φτάσαμε εκεί αρκετά αργά! Αρκεστήκαμε λοιπόν σε μια βουτιά στην θάλασσα και σε μια παρτίδα ταβλι, στην οποία έχασα πανηγυρικώς!

Επιστροφή στο σπίτι, ξεκούραση και χαλάρωση, και εν συνεχεία αναχώρηση για το χωριουδάκι Θολάρια, οπου την πρώτη μέρα ο κυρ Γιαννης με το ταξί Midnight express μας ειχε συστήσει μια ταβέρνα, το Πανόραμα. Καλό φαγητό, και ειδικότερα να κινηθείτε σε κατσικάκι ή γουρουνάκι εκεί, καθώς ο φίλος μας ειναι σιγουρα μερακλής. Μην ξεχάσετε επίσης να ζητήσετε και την καρτούλα (εαν δεν σας την φέρει ο ιδιος απο μονος του) οπου εχει φτιάξει ενα ποίημα-μαντινάδα για την ψημένη ρακή. Απίστευτο γέλιο... επίσης να σας πληροφορήσω πως μετα τις 9, στο μαγαζί ερχεται και ζωντανή μουσική, αλλά δυστυχώς εκείνη την ωρα φεύγαμε, οποτε δεν μπορώ να σας δώσω επιπλέον πληροφορίες!

Για ποτάκι, αποφασίσαμε να ταλαιπωρησουμε τον Τουίτι μας για μια ακομα φορά, και ξεκινήσαμε εκ νέου να πάμε στην Χωρα! Το δρομολόγιο Αιγιάλη-Χωρα μου φαίνεται πως το παρακάναμε...χα-χα-χα...δεν πειράζει ομως, αξιζε! Ηπιαμε το ποτακι μας σε ενα μαγαζάκι δίπλα απο την Λοζα, ομορφο μεν, αλλά με ψημενη ρακή οχι και τοσο καλή δε1(Τιγκα στο γαρύφαλλο ητανε!) Δεν πειράζει ομως,αυτά εχουν οι εξερευνήσεις! Αργα το βράδυ, ξεκινησε εκ νέου η διαδικασία επιστροφής στην Αιγιαλη, με το ραδιοφωνο του Τουίτι να παίζει απαλά...και νανουριστικά.... :-)))

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος-Βραδύποδας: 1-0: ¨Ασχημη εμφάνιση πραγματοποίησαν οι δύο ομάδες,επηρεασμένες σαφώς τόσο από την κουραση των συνεχόμενων παιχνιδιών, όσο και απο τον κακό αγωνιστικό χώρο, ο οποίος εμπόδισε τους παίκτες να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Το φτωχό 1-0 εμελε να ειναι το τελικό σκορ, σε ενα παιχνίδι που δεν θυμιζε σε τίποτα τις αναμετρήσεις των προηγούμενων ημερών.

(Συνεχίζεται...)

(συνέχεια...)

Δ) Σάββατο 28/07/2007

Για άλλη μία μέρα, καταφέραμε να ξυπνήσουμε... :-) Καφεδάκι στο μπαλκόνι του δωματίου, συνοδευόμενο απο βουτήματα και μηλοπιτάκια τα οποία φρόντισα να απαλλοτριώσω πρωί πρωί απο τον διπλανό φούρνο. Εν συνεχεία, ανοιγμα του χάρτη για να παρθεί η απόφαση για την επόμενη απόδραση μας... με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασίζεται επίσκεψη στην παραλία του Μούρου, στα νότια σχετικά του νησιού.

Ο Τουίτι μας (φωτο) ανέλαβε για μία ακομη φορά το δυσκολο έργο της μεταφοράς. Βέβαια, το αμοργιανό μας Ατος είχε μάθει για τα καλά τους δρόμους του νησιού, οπότε μας μετέφερε γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό μας!

Για να κατέβει κανείς στην παραλία του Μουρου, και πάλι πηγαίνει μέχρι ενα σημείο με τα πόδια, και μετά αρχίζει να κατεβαίνει σκαλάκια, μόνο που αυτή τη φορά τα σκαλάκια ειναι ψιλοσκαλισμένα στο βράχο, και θέλει προσοχή για να μην φας καμιά τούμπα προς τον γκρεμό! Προσοχή στις κυρίες λοιπόν, να μην διανοηθούν να φορούν κανένα τακουνάκι, όπως η δυστυχη κοπελιά που κατεβαινε μπροστά μας, γιατί θα αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες! Για να μην τα πολυλογώ, η παραλία αποτελείται απο ενα μικρό κολπίσκο με βότσαλα. Μεγαλύτερη βέβαια απο την Αγία Αννα, αλλά σε καμία περίπτωση τεράστια. Πολύ όμορφο μέρος, στο οποίο επίσης θα πρέπει να πάτε σίγουρα για μπάνιο!

Μετά το μπάνιο, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την εξερεύνηση του νησιού, κάνοντας μια αυτοψία σε άλλες 2 παραλίες που ειχε σημειωμένες ο χάρτης στο νότιο άκρο του νησιου. Αρχικά πήγαμε στην παραλία Καλοταρίτισσα, ακριβώς στο άκρο της αμοργού, όπου αποτελείται απο μια μικρή αμμουδιά. Συμπαθητική μας φάνηκε, και αργότερα μάθαμε πως υπάρχει και καραβάκι απο εκεί που σας μεταφέρει στο απέναντι νησάκι για μπάνιο. Δεν το εξακριβώσαμε, αλλά αξίζει να το ψαξετε! Εν συνεχεία, πήγαμε και μέχρι την κοντινή παραλία παραδείσια στην Αγια Παρασκευή, όπου η προσωπική μου άποψη λέει πως δεν ειναι τίποτα το ιδιαίτερο, οπότε μην κάτσετε εκεί, εκτός και εάν εχετε χρόνο πάνω στο νησί.

Ξεκινώντας για την επιστροφή προς την Αιγιάλη ή την χώρα, στο οικισμό της Καλοταρίτισσας - σχεδόν πάνω στη διασταυρωση για την Αγια Παρασκευη και την παραλία - το μάτι μου πήρε μια ταβέρνα με το όμονα Απανεμο. Δεν ξέρω, μου έκανε ενα κλικ, οπότε αντί για να πάμε στην Χωρα όπως το ειχαμε προγραμματίσει, σταματήσαμε εκεί για φαγητό. Με λίγες λέξεις.... υπέροχα! Πολλοί καλοί θαλασσινοί μεζέδες και ψαρικά - φρέσκα που τα διαλέγεις επιτόπου εαν θες - και διάφορες άλλες λιχουδιές! (Τα μελιτζανο-κατι με παρμεζάνα φοβερά - δοκιμάστε τα!). ¨Εχοντας σκάσει απο το φαί, και αφού χτυπησαμε και την απαραίτητη ψημένη ρακή για την χώνεψη, ξεκινήσαμε και το μακρύ ταξίδι του γυρισμού (αστειά αστεια ειναι καμια 40αριά χιλιόμετρα!).

Επιστροφή λοιπόν στην Αιγιάλη, χαλάρωση για τις απαραίτητες ανάσες και για το βραδάκι, εξόρμηση για να δούμε τα Κατάπολα. Η αλήθεια είναι πως τα Κατάπολα όπως τα ειδα το βράδυ δεν μου πολυαρέσανε, αλλά αυτό ισως οφείλεται στο οτι ειχα ενθουσιαστεί από την Χώρα. Το στραβό κλίμα για τα Κατάπολα συνεχίστηκε στο μαγαζί που κάτσαμε για το 1ο ποτό. Το μαγαζί όμορφο, αλλά ο μπάρμαν ασχετος απο κοκτέιλ! Το Ντάκιουρι (Ντάκουρι-Ντακιουρι-Ντακουιρι κτ΄΄ κτλ) λεμόνι που πήραμε ηταν λύσσα από το φρέσκο χυμό λεμονιού (ουτε να μας αυγοκόβανε!) ενώ και το υποτίθεται σπέσιαλ ομωνυμο κοκτέιλ του μαγαζιου αποδείχτηκε κάτι σαν φρουτόκρεμα μπανάνας με ολιγον απο αλκοόλ...

Δεν βαριέσαι όμως, ο Τουίτι να ειναι καλά... μπαίνουμε μέσα και πηγαίνουμε αμέσως στα  γνωστα μας μέρη στην Αιγιάλη...σε ενα εκ των 3 απο τα μπαράκια που βρίσκονται δίπλα απο το λιμάνι στα σκαλάκια...θα τα βρείτε ευκολα. Χτυπήσαμε λοιπόν εκέι τόσο τα ρακόμελα μας, όσο και την ψημένη μας ρακή, απολαμβάνοντας την μουσικούλα, αλλά και τα κουνούπια τα οποία αποφάσισαν να μας (ξανα)κάνουν παρέα... στο τέλος - και αφου ειχαμε μείνει τελευταίοι, αναγκαστήκαμε να φύγουμε για να μην μας βάλουν να σκουπίσουμε και το μαγαζί! ;-)))

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος - Βραδύποδας: 3-2. Σε ένα πολύ καλό και αμφίρροπο παιχνίδι, οι 2 ομάδες προσέφεραν απλόχερα θέαμα και γκολ στους πιστούς τους θεατές. Στο ημίχρονο το παιχνίδι βρισκόταν στο 1-1, όμως με την αρχή της επανάληψης, η ομάδα του Γλάρου ανέβασε το δείκτη του σκορ στο 3-1. Με μια όμως σαρωτική αντεπίθεση, η ομάδα του Βραδύποδα πήρε τα ηνία του αγώνα και πίεσε - διχως αποτέλεσμα - για την ισοφάρηση. Αξιο αναφοράς παντως αποτελεί το 2ο τέρμα της ομάδας του Βραδύποδα, ενα γκολ ανεπανάληπτο, το οποίο εμεινε χαραγμένο στη μνήμη των θεατών και ανάγκασε ακομα και τους παίκτες της ομάδας του Γλάρου να χειροκροτήσουν!

(συνεχίζεται...)

(συνέχεια...)

Γ) Παρασκευή 27/07/2007

(Δυσκολο) πρωινό ξύπνημα, ακολουθούμενο από το κλασσικό φραπεδάκι στο μπαλκόνι του δωματίου, ατενίζοντας τον όρμο της Αιγιαλης... η χαλάρωση εχει κάνει την εμφάνιση της σε τέτοιο βαθμό, ωστε με δυσκολία αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε το δωμάτιο και να κατεβουμε στην παραλία, όπου πάμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που ειχαμε κλείσει. Το μαγαζί ανήκε στην Tomaso, και εκεί το παιδί που μας παρέδωσε το αυτοκίνητο αποδείχτηκε πολύ εξυπηρετικό, καθώς πέραν των άλλων, φρόντισε να μας κατατοπίσει για τα μέρη τα οποία θα έπρεπε να επισκεφτούμε - γεγονός πολύ χρήσιμο για την συνέχεια!

Το αυτοκινητάκι μας επίσης - ένα Χιουντάι Ατος -  βαφτίστηκε αυτομάτως Τουίτι, λόγω του θεσπέσιου κιτρινο-καναρινί χρώματος του! Θα τον δείτε τον Τουίτι σε επόμενο ποστ, πάντως οφείλω να ομολογήσω πως τα πήγε περίφημα στους οχι και τόσο καλούς δρόμους της Αμοργού.

Εχοντας λοιπόν πλέον το αμαξάκι, και με το χάρτη στο ντουλαπάκι (προσοχή, όσοι πάτε να αγοράσετε ενα χάρτη της εταιρείας Αναβαση. Μακράν οι καλύτεροι και λεπτομερέστεροι χάρτες), ξεκινήσαμε για την πρώτη εκδρομή στο νησί, και πιο συγκεκριμένα, για την παραλία της Αγίας Αννας, η οποία βρίσκεται κοντά στην περίφημη μονή της Χοζοβιώτισσας. Η παραλία της Αγίας Αννας αποτελεί ουσιαστικά εναν μικρό κολπίσκο, στον οποίο φτάνει κανείς κατεβαίνοντας αρκετά σκαλάκια. Το μέγεθος της παραλίας με τα βοτσαλάκια πολύ μικρό, αλλά σιγουρα αξίζει να παέι κανείς, καθώς το τοπίο και τα νερά ειναι μαγευτικά! Αποτελεί επίσης μοναδικό μέρος για φιλοσόφηση (βλέπε φωτο με τον zefuro να αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο! Αντε τυχερούλια, ειδατε και την κορμάρα μου!!!).

Μετά από κάμποσες ώρες, ξεκίνησε η επιστροφή. Στο ενδιάμεσο, να σημειώσω τους απίστευτα ισχυρούς ανέμους που επνεαν στην περιοχή ψηλότερα της παραλίας, που ειχαν σαν αποτέλεσμα να μου πάρουν το καπελο μου από την Μήλο, το οποίο το ειχα απο το 1999 και ηταν το αγαπημένο μου. Με ενα φφφφφφφφ.....πάει το καπελάκι στο γκρεμό κάτω από την Χοζοβιώτισσα! Αυτή τη στιγμή μάλλον ταξιδεύει κάπου προς Αφρική... ουφ!

Το γεύμα της ημέρας έλαβε χώρα στον οικισμό Λαγκάδα, ο οποίος απέχει 4 χιλιόμετρα απο την Αιγιάλη. Πηγαμε συστημένοι (από το παιδί των ενοικιάσεων αυτοκινητων) σε μια ταβέρνα που λεγόταν "η ταβέρνα του Νίκου". Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα επίσης! Ωραίο περιβάλλον, θέα στη θάλασσα, ωραίο φαγητό και κρασί. Δοκιμάστε οπωσδήποτε σπιτική μανιταρόπιτα, ενώ μην παραλείψετε στο τέλος να παρετε και γλυκό, καθώς το μαγαζί έχει ωραία πράγματα! ¨Εκανα μια αυτοψία σε ενα μπακλαβα και ενα ραβανί με παγωτό τα οποία ηταν υπεροχα, αλλά επίσης με το μάτι προτείνω το τεράστιο γαλακτομπούρεκο! (εαν ειχε λίγο χωρο το στομάχι, κατι θα καναμε!).

Στο ιδιο επίσης μαγαζί ακούστηκε για πρώτη φορά το τραγούδι "Ο Γλάρος", που έμελε να αφήσει ιστορία τις μέρες που ακολούθησαν, τραγουδισμένο βέβαια σε μια ομορφη, μοναδική διασκευή! 

Μετά από το ανωτέρω όργιο θερμίδων, επιστροφή στο δωμάτιο για την σχετική χαλάρωση μέχρι το βραδάκι. Το βράδυ το πρόγραμμα έλεγε βόλτα στην Χώρα της Αμοργού, οπότε και πάλι ο Τουίτι ανέλαβε την αποστολή να μας πετάξει μέχρι εκεί. Η Χώρα της Αμοργού πανέμορφη, με τα γραφικά σοκάκια της, και τα διάφορα μαγαζάκια τα οποία ειναι πολύ διακριτικά και δεν εχουν επηρεάσει το τοπίο, σε αντίθεση με άλλα νησιά! Αν και αρχικά ξεκινήσαμε για να πάμε σε κανένα μπαράκι, τελικά μας μαγνήτισε και κάτσαμε σε ενα μεζεδοπωλείο, με το φοβερό όνομα "Χυμα"!

Η κατάσταση οντως αποδείχτηκε έτσι, καθώς το κλίμα ηταν πολύ ομορφο, ενώ με απορία παρατηρήσαμε τα 2 γκαρσόνια να κινούνται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, ενώ περιοδικά ακουγονταν και διαφοροι ήχοι από σπασίματα γυαλικών! Τελικά η απάντηση μας δόθηκε λίγο αργότερα απο τον ιδιοκτήτη, ο οποίος μας ενημέρωσε πως τα 2 παιδιά που δούλευαν εκεί ειχαν καθίσει το απογευμα και τα ειχαν πιεί, και για αυτό τωρα δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους!! Όντως, μετά απο λίγο τα 2 παιδιά αράξαν σε ενα τραπέζι πίνοντας τις τελευταίες μπύρες, ενώ το αστείο της ιστορίας ήταν πως ζητούσαν απο το αφεντικό τους να κλεισει νωρίτερα το μαγαζί, για να τους παέι με το αυτοκίνητο μέχρι το σπίτι τους (αυτό παέι να πει θράσος! χα-χα-χα)

Η μέρα έκλεισε με μια τελευταία βόλτα στα σοκάκια της Χώρας, και την επιστροφή στην Αιγιάλη.

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος-Βραδύποδας: 4-2! Σε ένα χορταστικό παιχνίδι, οι 2 ομάδες αποδείχτηκαν ιδιαίτερα παραγωγικές και προσέφεραν γκολ και θέαμα στους θεατές! Το τελικό σκορ 4-2 κρίνεται ως δίκαιο, καθώς αυτή τη φορά δεν υπήρξε ύποπτη παρέμβαση της διαιτησίας.

Καλό μας απόγευμα!

Καλημέρα σας!

Το σημερινό τραγουδι της εβδομάδας...σαφέστατα επηρεασμένο από την Αμοργό! (Το γιατί θα το καταλάβετε στην πορεία!) ;-))) Φυγαμε! 

Ο Γλάρος:

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Μια βάρκα ήταν μόνη σε μια θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά

Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
και νοιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένω κάποιο γλάρο να φανεί

Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
και ποιός να ξέρει άραγε τι του 'πε η ξελογιάστρα
κι εκείνο εκοκκίνησε ακόμα πιο πολύ

Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ' ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω ομολογώ
ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
ας τ' άκουγα από σένα κι ας κοκκίνιζα κι εγώ

Χθές το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.

Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι
πρέπει νε είπε ο μπάτης μυστικά μες στα κλαδιά
ας τ' άκουγα από σένα τα λογάκια του μπάτη
κι ας ένοιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά

(συνέχεια...)

Β) Πέμπτη 26/07/2007

Ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι κατά τις 10.00! Αδιανόητο για δεδομένα Αθήνας, ελα ομως που ο καθαρός αέρας δίνει την δυνατότητα να ξεκουραστεί κανείς με λίγες ώρες υπνου! Η μέρα ξεκινάει με την 1η  επιδρομή στον τοπικό φούρνο, όπου απαλλοτριώνονται με συνοπτικές διαδικασίες τα καθιερωμένα σαντουιτσάκια, milko, τυροπιτες και χυμοί. Ακολουθεί συνοπτικό κολατσιό στο μπαλκόνι του δωματίου, και εν συνεχεία κάθοδος στην παραλία.

Σε αυτο το σημείο να μην ξεχάσω να αναφέρω και το περιφημο συστημα του κυρ Νίκου, με τα κοκκινοπράσινα βότσαλα (φωτο). Εξω από κάθε δωμάτιο, υπήρχε ενα βότσαλο, το οποίο απο την μια πλευρά ήταν βαμμένο πράσινο, ενώ απο την άλλη κόκκινο. Τα βοτσαλα αυτά ειχαν την εννοια που εχουν οι ταμπελίτσες "μην ενοχλείτε" στα ξενοδοχεία! Εάν αφηνες το πρασινο, σημαινε πως μπορεί να μπει η γυναίκα που εφτιαχνε το δωμάτιο. Εάν αφηνες κόκκινο, σημαινε "μην μπαίνεις μέσα"! Καλλιτέχνης κανονικός ο κυρ Νίκος, και οχι μονο για αυτό,αλλά γενικότερα για την διακόσμηση των δωματίων την οποία και ειχε επιμεληθεί προσωπικά, με διάφορες προσωπικές του συνθέσεις!

Πάμε παρακάτω.

Στην Αιγιάλη, εκτός από την κύρια παραλία, υπαρχουν και άλλες δύο μικρότερες, από την απέναντι πλευρά του κόλπου. Η πρώτη (Λεβρωσός) ειναι επισκέψιμη τόσο απο στεριά (κατεβαίνοντας τα σκαλάκια απο το απέναντι ξενοδοχείο) όσο με με ενα καραβάκι το οποίο αναχωρεί κάθε μία ωρα από την προβλήτα της Αιγιάλης. Η δεύτερη (Ψιλή Άμμος) ειναι επισκέψιμη μονάχα με το καραβακι, εκτός βέβαια εαν εχει κανείς το κουραγιο να πεζοπορήσει 20-30 λεπτά κάτω απο τον καυτο ήλιο σε ενα υποτυπώδες μονοπατάκι.

Για να μην τα πολυλογώ, μετά από την σχετική αυτοψία, συστήνω ανεπιφύλακτα την Λεβρωσο, στην οποία και έλαβε χώρα το σχετικό μπάνιο μας. Προσοχή στον βαρκάρη, ο οποίος ειναι σχετικά προχωρημένης ηλικίας και σχετικά στον κόσμο του, καθώς ειναι ικανός να σας ξεχάσει στην παραλία, ή να σας ρίξει στην θάλασσα απο αφηρημάδα! (Εμ, την ωρα που ημουν με το ενα ποδι στη βαρκα και το άλλο στην προβλήτα, αυτός ξεκίνησε! ;-) )

Εν συνεχεία, και καθώς η ωρα ειχε προχωρήσει, έλαβε χώρα το δεύτερο γευμα της Αμοργού, σε σχετική ταβέρνα παραπλήσια και της προηγούμενης μέρας. Το φαγητό και εδώ συμπαθητικό, με αποτέλεσμα η ζεφυρο-μπάκα να αρχίσει να κάνει ξανά την εμφάνιση της! Ακολούθησε το σχετικό ρελάξ, και το βραδάκι, βουρ, πάλι ετοιμοι για 'εξοδο στην Αιγιάλη.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα κάνουμε την γνωριμία μας με το μαγαζί στο λιμάνι "Αμοργιαλό". Ενα μαγαζάκι που αρχικά δεν σου γεμίζει το μάτι, όπου ομως οταν κάτσεις, νιώθεις να αρχίζεις να ταξιδεύεις αλλού, λες και σε μεταφέρει σε άλλη διάσταση! Ο κόσμος, η μουσική, η όλη ατμοσφαιρα πολύ όμορφη! Αρκεί να σας πω, πως ενώ αρχικά κάτσαμε εκεί για να πιουμε μια ρακή και να τσιμπήσουμε κάτι, καταλήξαμε να εχουμε χτυπήσει 3 καραφάκια, και να αναγκαστούμε να μην συνεχίσουμε παραπερα, καθώς μας ειχαν πιάσει τα πρωτα σύννεφα ζαλάδας! ;-) 

Τοπικά Αθλητικά Νέα: Γλάρος - Βραδύποδας: 3-2. Στη ρεβάνς του αγώνα της πρώτης μέρας, οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν τον αγωνα ξανά με το ίδιο σκορ. Το παιχνίδι όμως ειχε διαφορετική εξέλιξη σε σχέση με το αρχικό,καθώς ενώ αρχικά η ομάδα του Γλάρου προηγήθηκε ανετα και με διαφορά στο σκορ, εν συνεχεία η ομάδα του Βραδύποδα ανέκαμψε και μείωσε σε 3-2. Μαλιστα οι παίκτες του Βραδύποδα έχουν να διαμαρτύρονται για τα τελευταία λεπτά του αγώνα που κυνηγουσαν την ισοφάριση, καθώς ενώ ήταν έτοιμοι να πετύχουν το τέρμα της ισοφάρησης, ο διαιτητής σφύριξε την λήξη του αγώνα! Αν εξαιρέσει κανείς αυτή τη φάση, κατά τα λοιπά τοπαιχνίδι ήταν αρκετά ποιοτικό,αφήνοντας ξανά ικανοποιημένους τους θεατές που κατέκλυσαν το μικρό στάδιο.

(συνεχίζεται...) 

Καλημέρα σας!

Νομίζω πως ηρθε η ωρα να αρχίσω τα εξιστορώ τις περιπέτειες του Ζέφυρου στην Αμοργό... ανοιγω λοιπόν το ημερολόγιο μου και αρχίζω!

Α) Tετάρτη, 25/7/2007

Πρωινό ξύπνημα στις 05.45. Με τα ματια ακομα βαριά απο τον υπνο, γίνεται ενας συντομος έλεγχος στις αποσκευες, ο οποίος βέβαια αποδεικνύεται άχρηστος, αφού μετέπειτα αποδεικνύεται οτι εχω ξεχασει να παρω αρκετά πράγματα! 6.40, ερχεται και με παραλαμβάνει το αυτοκινητο για να παμε στο Λαυριο, από οπου φεύγει το πλοίο μας, η Παναγιά Θαλασσινή, (ε, τι σκατά VIP ειμαι, εχουμε και τον προσωπικο μας οδηγό! ;-) )

Κατα τις 7.30, βρισκομαστε στο λιμάνι του Λαυρίου. Επιβιβαζόμαστε στο πλοίο μας, και εκεί μας περιμένει η πρώτη εκπληξη: ο κλιματισμός στο χωρο των καπνιστών οπου ειχαμε κλεισει εισητηρια δουλεύει στο φουλ! Με ενα θερμομετρο που ειχε μια παρέα δίπλα μας, καταγράφεται η απίστευτη θερμοκρασία των 17 βαθμών κελσίου! Ετσι, το ταξιδι ξεκινά οχι σαν καλοκαιρινή απόδραση, αλλά θυμίζει περισσότερο εκδρομή στις Άλπεις. Μετά απο λίγο κάνανε την εμφάνιση τους και κάτι πιγκουίνοι, οποτε πηραμε την απόφαση να αλλάξουμε θέσεις και να παμε κάπου πιο ζεστά! Έτσι, γλυτώσαμε τα κρυοπαγήματα! ;-)

Το πλοίο φτάνει στα Κατάπολα της Αμοργού στις 12.50, ακριβώς όπως προέβλεπε το πρόγραμμα. Αποβιβαζόμαστε, και πάμε τα πάρουμε ενα ταξί για να μας μεταφέρει στην Αιγιάλη, οπου ειχαμε κλείσει δωμάτιο. Εκεί λοιπόν, γνωρίζουμε τον κ. Γιάννη, με το ταξί του που το ειχε ονομάσει Midnight Express (ελληνιστί, Εξπρές του Μεσονυχτίου!). Ο κυρ Γιάννης, ένας απίστευτος τύπος, ο οποίος οδηγούσε σαν Σουμάχερ στον γεμάτο γκρεμούς δρόμο που συνδέει τα Καταπολα με την Αιγιάλη! Σε όλη τη διαδρομή δεν εβαλε γλώσσα μέσα του, αναλύοντας ολα τα θέματα του κόσμου! Ειδικά όταν αποδειχτήκαμε πατριωτες (ηταν από Βύρωνα - ο μοναδικός μη ντόπιος ταξιτζής στο νησί), εκεί εδωσε ρέστα. Ο ειρμός των σκέψεων του έδειχνε πως σχεδόν σίγουρα ειχε αρχίσει να κοπανάει ρακές απο νωρίς. Δεν ξέρω εάν εχετε δει την ταινία "Το Ταξί", αλλά σίγουρα κάτι τετοιο θυμιζε. Ειδικά με την ατάκα του "μην φοβάστε, εγω βάλει καινούργια λάστιχα", την ωρα που εστριβε με φόρα στις κλειστές στροφές της διαδρομής! Για οποιον ενδιαφέρεται, εχω κρατήσει την κάρτα του, για μια ανεπανάληπτη οδηγική εμπειρία! ;-)

Με τα πολλά, φτάνουμε στην Αιγιαλη. Εκεί βρίσκουμε τον σπιτονοικοκύρη μας, τον κύριο Νίκο! Φοβερός τύπος ο κύριο Νικος, μουσικός στο επάγγελμα (πιανίστας, α ρε αθάνατο ΜusicΗeaven!) o οποίος μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Πάω να του πω να πληρώσουμε - όπως γίνεται συνηθως - μου λέει χαλάρωσε, δεν βιαζόμαστε. Ούτε ταυτότητα μου κράτησε, ούτε τίποτα - μες στη χαλαρότητα ο κυρ Νικος, μας έκανε απο την αρχή να νιώσουμε λες και είμασταν στο σπίτι μας.

Πετάμε τα πράγματα στο δωμάτιο, και κατεβαίνουμε για μπάνιο στην παραλία της Αιγιαλης, η οποία ειναι και η μεγαλύτερη του νησιου. Μετά απο το σχετικο πλατσούρισμα στην (πολύ καλή) θάλασσα, ακολουθεί η ωρα του φαγητού: Για πρώτη μέρα, επιλέγεται μια ταβέρνα πάνω στην παραλία με το ονομα "Στέκι", την οποία την είχε ενας κρητικός. Όλη την ωρα στα ηχεία, έπαιζε παραδοσιακά Κρητικά τραγούδια, μια εμπειρία αρκετά διασκεδαστική! Στο τέλος του φαγητού, ηρθαμε και για πρώτη φορά σε επαφή με την περίφημη ψημένη αμοργιανή ρακή, η οποια έμελε να μας συντροφεύσει σε όλες τις μέρες που ακολούθησαν στο νησί! Α!, να μην ξεχασω να αναφέρω το παραδοσιακό "πατατάτο", κατσικάκι αμοργιανό μαγειρεμένο με χορτα και μυρωδικά - δοκιμάστε το!

Επιστροφή αργα το απογευμα στο δωμάτιο, η σχετική χαλάρωση και ξεκούραση (λέμε τώρα) και το βραδάκι εκ νέου έξοδος, προς εξερεύνηση της Αιγιαλης. Μετά απο τις σχετικές περιπλανήσεις, καταλήγουμε στο μπαράκι "Αμμος", όπου όπως το λέει και το ονομα του, βρισκεται πάνω στην αμμουδιά. Δοκιμάζουμε το ομώνυμο κοκτέιλ "Αμμος" (πολύ καλό, το συστήνω ανεπιφύλακτα!) και συνεχίζουμε με ψημένες ρακές. Το μπαράκι πολύ συμπαθητικό, ωραία μουσικούλα αλλά δίχως πάρα πολύ κόσμο! Επίσης, εκέινο το βράδυ, νιώσαμε και την πρώτη επίθεση απο τα Αμοργιανά κουνούπια, τα οποία αποδείκτηκαν ιδιαίτερα αιμοβόρα! Μην ξεχάσετε να πάρετε αντικουνουπικά μαζί σας! :-)

Τοπικά Αθλητικά Νέα : Γλάρος - Βραδυποδας: 3-2. Η ομάδα του Γλάρου πήρε απο νωρίς κεφάλι στο σκορ, και δεν αφησε σε καμία στιγμή να απειληθεί απο την ομάδα του Βραδύποδα, καθώς αυτός κατάφερε να μειώσει στο σκορ μόλις στο 90ο λεπτό. Οι φίλαθλοι πάντως που παρακολούθησαν το ματς δήλωσαν απόλυτα ευχαριστημένοι απο τις προσπάθειες των δύο ομάδων.

Με αυτά και αυτά, κάπου εδώ τελειώσει η πρώτη (χαλαρή μας) μέρα στον πανέμορφο νησί... σας κερνάω γλυκάκι και 2 ψημένες ρακές (φωτο), και θα άκολουθήσει συντομα η συνέχεια...

(συνεχίζεται...)

Χμ....

Η αληθεια ειναι πως δεν μπορώ να σας πω τωρα... θα πρέπει να γραψω ολοκληρη εκθεση ιδεών, και δεν εχω τον απαραιτητο χρονο.... επιφυλάσσομαι για το μέλλον...

Με μια κουβεντα ομως.... τα περάσαμε καταπληκτικά!

Παρτε και μια παραδοσιακή πορτοκαλόπιτα απο την Χωρα που την τιμήσαμε δεόντως...

Λεπτομέριες θα δοθούν στην πορεία... 

Καλό σας απόγευμα!

Καλημέρα σας!!!!!!!

Επιστρεψαμε απο τις διακοπές μας..δυστυχώς! Αλλά τα περάσαμε τέλεια...οπότε δεν παραπονιέμαι!

Ας ξεκινησω με το τραγούδι της εβδομάδας... οπου επιλέγουμε ενα κλασσικό πλεόν καλοκαιρινο τραγουδάκι!

Λεπτομέριες για το πως τα περάσαμε στην Αμοργό... συντομα!

Ετοιμοι? Φυγαμε!

Σαν παραίσθηση εσύ ξεπροβάλλεις μπρος στα μάτια μου
Δύση κι ανατολή του ορίζοντα φτερά
Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου
Καλοκαιρινά σ' αγαπώ στην αμμουδιά

Όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου
Ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά
Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου
Καλοκαιρινά σ' αγαπώ στην αμμουδιά
Όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου
Ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά

Νέκταρ θεϊκό πίνω αχόρταγα απ' τα χείλη σου
Ζηλεύει η Αφροδίτη που 'χεις τόση ομορφιά
Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου
Καλοκαιρινά σ' αγαπώ στην αμμουδιά

Καλή μας μέρα!