Καλημέρα σας!

Για αυτη την τελευταία βδομάδα, ενα χαρούμενο τραγούδι - απο τα πλέον αγαπημένα μου! Άλλωστε, τα περισσότερα απο τα νησιά και τα τοπωνυμια ειναι υποψηφιοι προορισμοι ;-) 

Σε περιμενω μην αργεις, κατω στην παραλία

Της μαυρης μου παλιόζωης να καψω τα βιβλία

Παρε ναυτάκι, ναυτακι Συριανό

Λοστρομο Πειραιωτη

Μηχανικο Μυτηληνιο

Τιμονι Καλαματιανο-ο-ο-ο

Και καπετανιο Χιωτη 

Και εγω θα φερω Τηνιακο μαστορα στα σκαλια σου

Για να σου χτίσει μια χρυση φωλιά μεσ'τη φωλιά σου

Παρε ναυτακι, ναυτακι Συριανο

Λοστρόμο Πειραιώτη

Μηχανικο Μυτηληνιο

Τιμονι Καλαματιανό-ο-ο-ο

Και καπετάνιο Χιώτη

Παρε και τον Αυγερινο δικο σου Καμαρωτο

Και το φεγγάρι τ'άργυρο για τιμονιέρη πρώτο

Παρε Ναυτακι, ναυτακι Συριανό

Λοστρόμο Πειραιώτη

Μηχανικο Μυτηληνιο

Τιμονι Καλαματιανο-ο-ο-ο

Και καπετάνιο Χιώτη!

Κυρίες και κυριοι,

Παρέλαβα την Παρασκευη το χαρτακι μου απο το αστυνομικό τμήμα.

Παρουσιάζομαι 5/11 εις Καλαματαν.

Θα με χάσετε για αρκετό χρονικο διάστημα απο εδώ... θα φροντίζω βέβαια οσο μπορώ να σας ενημερωνω για τις εξελίξεις.

Η φυγή επισης στο στρατο αρχίζει να βγάζει και διαφορες πολλές μικροεπτομέρειες που πρέπει να τακτοποιηθούν πριν φυγω. Τωρα καταλαβαινω γιατι λενε ολοι ως τελευταια βδομάδα τρέχεις συνεχεια με χαζομάρες.

Οσο αφορά το ΜΗ, με λύπη θα αναγκαστώ να ξε-γραφτω απο ολες τις ενημερωτικές λίστες των μπλογκ (ημουν γραμμένος σε πολλά!) γιατι μεχρι να ξαναμπω στο μαιλ μου θα εχει γεμισει με ενημερωσεις. Μην παρεξηγεηθείτε κιολας - σας ενημερωσα! :-)

Κατι αλλο που σκεφτομαι ειναι πως θα χαλάσουν οι παραδόσεις αυτου του μπλογκ, αφου μετά από σχεδόν ενα χρόνο, δεν θα ανεβαινει ταχτικά το περίφημο "τραγούδι της εβδομάδας!". Ουφ!

Τα λέμε... 

Ανεπιβεβαιωτες φημες, θέλουν να καλούν τον zefuro στις Διαβιβάσεις Καλαματας.

Οταν ερθει το χαρτι, θα σας ενημερωσω.

Καλο μας απογευμα

Διχως πολλά σχόλια...

Καλο σας απογευμα!

ΚΑλημερα σας.

Για αυτη τη βδομάδα.... ενα απλά υπέροχο τραγούδι!

Με μια πιρόγα ...φεύγεις και γυρίζεις
την ώρα που αγριεύει η βροχή
Στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
Και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
Μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασ' αρμύρα το γυμνό κορμί σου
Σου 'φερ' απ' τους Δελφούς γλυφό νερό
Στα δύο, είπες, πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρεις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες τη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
Πως να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
Πως να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά
Αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιό γαλαξία να σε βρω
Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι
Κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι 

Δεν εχω χρονο να γραψω πολλά αυτη τη στιγμή. Σε επομενο ποστ οι λεπτομερειες.

Τα περασα ομως καταπληκτικά.

 Στην φωτο, το Α3 (που το μετετρεψα και σε τζιπακι - μικροβιο ειναι αυτο) στο μνημείο ΚΟκκαλια... με απιστευτη Θεα!

ΚΑλό μας απογευμα!

Πηζουμε σαν τρελλοί, STOP

Εχουμε παραδωσει πνευμα, STOP

Αυριο φευγω για Καρπενήσι, STOP

Δεν προλαβαινω!!!!!! (STOP στο τετραγωνο!)

Καλό απόγευμα!

Καλημέρα σας!

Για την καινουργια μας βδομάδα.... ΚΑΠΝΟΣ

.....Βλέπω γυαλιά που θέλανε να σπάσουν
.....ανθρώπους ήρεμους που θέλανε να κλάψουν
.....στιγμές απόμακρες που θέλανε να υπάρξουν
.....άδειες ψυχές που παραμείναν στο κενό

Κι απορροφάμαι απ' τους καπνούς του τσιγάρου μου
και ζω ένα όνειρο που δεν είναι δικό μου
και τότε έρχεσαι και εσύ ζητάς τσιγάρο
όμως εσύ φυσάς άλλον καπνό

.....Μα εγώ
…….Κολλάω σε μια κασέτα, ερωτεύομαι
.....ένα βινύλιο και αφήνω το τραγούδι
.....να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
.....μες στο σκοτάδι σου κι εκεί βρίσκω το φώς μου

Σ' ένα ταξίδι που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μια ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Και τότε λες πως με καταλαβαίνεις
εγώ όμως ξέρω ότι κάποτε θα φύγεις
γιατί ζηλεύεις ότι νιώθω εγώ στον κόσμο μου
που μια στιγμή τον νόμιζες δικό σου

Βλέπεις σκιές κολλημένες στους τοίχους
τη μοναξιά να υπάρχει μες στα χέρια σου
να τη γυρεύεις με τα μάτια κλεισμένα
να απορείς και να κοιτάς εμένα

Μα εγώ
Κολλάω σε μια κασέτα, ερωτεύομαι
ένα βινύλιο και αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες στο σκοτάδι σου κι εκεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μια ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Κολλάω σε μια κασέτα, ερωτεύομαι
ένα βινύλιο και αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες στο σκοτάδι σου κι εκεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που μοιάζει με το όνειρο
του κόσμου αυτού που παραμένει τυφλός
σ' ένα ηχείο που στέκεται απόμακρο
σε μια γωνία κρυμμένο απ' το φως

Βλέπω γυαλιά που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους που θέλανε να κλάψουν
στιγμές απόμακρες που θέλαν να υπάρξουν
άδειες ψυχές που παραμείναν στο κενό...

Καλη μας μερα!

Τον τελευταιο καιρό εχω ψιλοχαθεί. δεν φταίω εγω ομως. Οι δουλειές τρέχουν και δεν τις προλαβαινουμε! Χαμός!

Κανωενα διαλειμματακι για ενα γλυκάκι τωρα... τι ενα δηλαδή, ολο το κουτί έφαγα! Αυτη η ταρτα με φράουλες ηταν καταπληκτικη... αλλά και το προφιτερόλ δεν πάει πίσω.

Πάει , το καψαμε και εμείς! Ζητώ μεταγραφη για την γνωστή ομάδα των καμμένων... ;-)

Και αυριο εχω και ταξίδι πάλι στην Αρκαδία! Ουφ!!!!

Καλο μας απογευμα!

Καλησπέρα σας.

Πήζω στο γραφείο...τρεχω και δεν προλαβαινω...

Για αυτη τη βδομαδα, ενα τραγούδι απο Π. Σιδηροπουλο...

Εν κατακλειδι!

Και τώρα φίλοι μου ειν΄αργά
μια καληνύχτα στη μαμά
και λίγη στάχτη στα μαλλιά
καιρος να πούμε αντίο

Σκέπασαν όλους τους νεκρούς
με αρρωστιάρικους ψαλμούς
κλόουν με σοβαρούς σκοπούς
γυμνοί μέσα στο κρύο


Κατά τ' άλλα εσείς
που είσαστε υγιείς
και αξιόπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο

Δώστε μας πνοή
στέη και τροφή
μια ιδέα στέγανη
που να μην μπάζει κρύο


Πουλάμε σώμα και ψυχή
δώστε μας λίγ προσοχή
στα υπόγεια μαύροι ποντικοί
λουφάζουνε δυο-δυο

Παίρνουνε σβάρνα τους γιατρούς
αδύναμοι μπροστά στους δυνατούς
και συναντάνε ξέμπαρκους θεούς
που χάσανε το πλοίο

Κατά τ' άλλα εσείς
που είσαστε υγιείς
και αξιόπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο

Δώστε μας πνοή
στέη και τροφή
μια ιδέα στέγανη
που να μην μπάζει κρύο

ΚΑλη μας βδομάδα

Καλησπέρα σας,

 Τελικά το χτεσινό ταξίδι στο Νομό Ιωαννινων αποδείχτηκε αστραπή. 6.30 το πρωί φυγαμε από Αθήνα, 12.30 ειχαμε φτάσει, 19.00 ειχαμε τελειώσει με τις δουλειές μας και τις μετρήσεις μας, και ευθυς αμέσως πηραμε την μεγάλη απόφαση: Επιστρέψαμε στο καπάκι Αθήνα! 1.00 το βράδυ φτάσαμε. Ουτε τα Γιανεννα ειδα, ουτε τιποτε! Σνιφ-σνιφ!

Το νοικιασμένο Vitara ταλαιπωρηθηκε αρκετά σε αυτο το ταξίδι, οχι τοσο λόγω των δρόμων στα βουνά, όσο λόγω διαφορων απροόπτων. Ανάμεσα στα άλλα, βγήκαμε σε ενα φρέσκο ασφαλτωμένο δρόμο και γέμισε με πίσσα (να δω αν καθαρίζει τωρα) ενώ και μετά την Λαμία προς Αθηνα, στο τελευταιο βενζιναδικο που γεμίσαμε, αρχισε να κανει λαγουδάκια... παλι καλά που καταφέραμε και επιστρέψαμε στην Αθηνα...

Κατά τα λοιπά, αυριο εχω νέο ταξίδι προς Λιβαδειά μεριά, ενώ απο βδομάδα θα πεταχτω και μια Αρκαδία οπου της ελειψα! Ουφ! Πολλά ταξίδια! Και συντομα πρόκειται να σκάσει και ενα Καρπενήσι... αλλά εκεί θα ειναι διαφορετικά!

Γενικότερα, εχω χάσει την μπάλα! Αλλά δεν πτοούμαι....

Καλό μας απογευμα!

Ειπα και εγω! Σαν πολύ με ξεχασανε στην Αθηνα!

Αυριο πρωι πρωί αναχωρώ για Ιωαννινα. Θα γυρισουμε μαλον την Παρασκευη. Δεν εχω ξαναπάει εκεί.... νομιζω πως θα τα περάσουμε ομορφα...

Τα νεα με την επιστροφη!

Καλο σας απογευμα!

Για αυτη τη βδομάδα... αλλο ενα τραγουδάκι απο παλιά... το θυμαστε?

"Κανω μια ευχη"

Κάνω μιαν ευχή ξανά να 'ρθείς
Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
Στη δικιά μου ζωή, στη δικιά μου αγκαλιά που ζητάς
 

Άνοιξη ξανά,αλήθεια τι να θυμηθώ
Απ' τον καιρό
Που οι δυο μαζί ξεκινούσαμε μεις
Ραντεβού στη χαρά, ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Ήμαστε παιδιά κι ήσουν εσύ
Μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή
Τώρα πως μπορείς να 'σαι σαν αγκαλιά
Πως μπορείς και γελάς ,πως μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

Καλή μας μέρα!