Ηθελα και εγώ να γράψω κάτι για την επέτειο τού Πολυτεχνείου...  Αλλα διάβασα το εξαιρετικό post τού fantasma, και το θυμικό μου δεν με αφήνει.

Δεν ήθελα να γράψω, επειδή σώνει και καλά είναι οι μέρες που παραπέμπουν.

Ετσι κι αλλοιώς,κάποια πράγματα τα κουβαλάς ΠΑΝΤΟΤΕ μέσα σου...

Οπως, την μορφή τού Παναγούλη....

Τα πρόσωπα τών φερέφωνων, που καμαρωτοί, τον βάσταγαν να μην φύγει...

Τους ανώνυμους νέους, που τους έλεγαν αλήτες....

Πάνω σε κάγκελα, κάτω απο σημαίες, έξω απο προσχήματα και φιοριτούρες...

Εξωπραγματικό σκηνικό, απο εκείνα που ελάχιστες φορές σού δίνει η ζωή την δυνατότητα να το δείς απο κοντά...

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στην επέτειο τού Πολυτεχνείου, ζούμε την απόλυτη καπήλευση.

Μαλλί τής γριάς, Λουκάνικα και σάντουιτς , Μαυρογυαλούροι ιπποπόταμοι που καταθέτουν το επεκτατικό τους "χειροκροτείστε με".  Μιά γκρίζα παρωδία. Τρελλά εθυμοτυπικα γλέντια... Τής δικαοσύνης ήλιε νοητέ, - Αγάπη μου, το θες με απ' όλα; α, ναι... και μυρσίνη εσύ δοξαστική.... -σου είπα, ρε γαμώτο, όχι με κρεμμύδι.....

 Τα παχύδερμα τής εξουσίας, οι εραστές τής  καρέκλας και των παχυλών παροχών, θα δώσουν και φέτος την παράστασή τους. Η τηλεόραση θα κάνει αφιερώματα. Στην μεσημεριανή ζώνη, όλα τα πάνελ τής Τατιάνας και τής Λαμπίρη, θα έχουν το αρμόζον μελαγχολικό ύφος. Στο ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ  STAR, θα γίνει σχετική αναφορά στο θέμα, αμέσως μετά απο το ρεπορτάζ για την επώδυνη παρανυχίδα που έβγαλε στα μαλλιά της η ΛΕΛΑ ΜΠΟΥΡΔΟΥΜΠΑ...  Και με αποκλειστικά πλάνα απο την παρ' ολίγον είσοδο των Τανκς , στα Hondos Center...

Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει... Οσοι μπορούν να νοιώσουν, και να σκεφτούν, δεν νομίζω οτι έχουν αναγκη τις Ρωμαϊκές φιέστες.Αυτά είναι για τους ανεγκέφαλους. Δεν τιμώ την θυσία για ελευθερία μία φορά τον χρόνο. Την τιμώ κάθε μου μέρα, μέσα μου, με τον αγώνα και την στάση ζωής μου, με την ηθική που αρμόζει, που νοιώθω, που κουβαλάω μέσα μου. ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΛΛΟΘΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ. ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ ΜΟΥ...

...αρνούμαι, τέλος, το πατρονάρισμα......Η ελπίδα για ένα αύριο χωρίς ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σερβίρεται με μουστάρδα και κρεμμύδια, απο τον καρεκλοκένταυρο της ενορίας σας..  Το Πολυτεχνείο, ήταν μιά σπίθα ζωής, και αντί να την κάνουν φλόγα, έκαναν την σπίθα κορνίζα πάνω απο το τζάκι τους. Και αυτό, είναι μια αισχρή οικειοποίηση....

1975. Είμαι παιδί, και βρίσκομαι στην Λεωφόρο  Αλεξάνδρας. Στο  γήπεδο τού Π.Α.Ο.  Η πρώτη μεγάλη μεταπολιτευτική συναυλία...

Μεταξύ άλλων ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ, εμφανίζεται ο Μάνος Λοϊζος.....

Ας αφιερώσω λοιπόν κι εγώ , στην επέτειο του Πολυτεχνείου, την  θεϊκή φράση που τραγούδησε ο Μάνος...

   " Τόσα  τριαντάφυλλα,

      τα' καψε το χιόνι.."