Λένε κάποιοι ότι  το παρελθόν είναι το πιο σημαντικό, καθώς είναι ο οδηγός της ζωής, και μπορείς να διαβάσεις μέσα από αυτό το μέλλον σου. Άλλοι πάλι λένε ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το παρόν.

Ακούγοντας όλες αυτές τις φιλοσοφίες τρομάζω λιγάκι. Γιατί βάζω τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτές.

Γιατί αν το παρελθόν καθορίζει το μέλλον μου, τότε το μέλλον μου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα δέντρο που έχει γίνει ένα με τ’ αμάξι μου κάπου στην Αθήνα, με μένα να τιτιβίζω πάνω σ’ ένα κλαδί αναμαλλιασμένος,  βρίζοντας την πολιτεία που ενώ δεν άφησε δέντρο για δέντρο στην Πάρνηθα, στην λεωφόρο Αχαρνών βρήκε να ευαισθητοποιηθεί οικολογικά!

Γιατί όλες αυτές οι έννοιες οι χρονικές, είναι αφηρημένες. Γιατί τελικά αν το καλοσκεφτείς, τι είναι αυτό το έρμο το παρελθόν? Αυτά που δεν έζησες και βαράς το κεφάλι σου. Τι είναι το παρόν? Το ότι βαράς το κεφάλι σου. Και τι είναι το μέλλον? Ότι βαρούσες το κεφάλι σου πριν.

Ή μπορείς να το εξηγήσεις και διαφορετικά για τους περισσότερο ρομαντικούς της ζωής. Το παρελθόν είναι ο,τι αγάπησες και σ’ άφησε. Το παρόν είναι ο,τι σ’ έχει αφήσει αλλά δε στο ‘χουν πει ακόμα για να μην πάθεις λόξυγγα. Και το μέλλον που έρχεται μέσα απ’ αυτά φέρνει κάτι από Ρούλα Βροχοπούλου…

Για τις κάπως πιο άνετες τύπισσες και κάπως καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες,  το παρελθόν ήταν διάφορες ατυχίες, διάφορα κοψίματα, που όμως διδάχτηκαν απ’  αυτά και τις έκαναν πιο έτοιμες να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής. Το παρόν τους πια είναι, ευτυχισμένες απ’ την τωρινή κατάστασή τους, να περπατάν και να πετάν. Το μέλλον είναι το αυριανό πρωινό τηλεφώνημα ότι κόπηκαν κι απ’ αυτή την οντισιόν για σερβιέτες…

Για τα ρεμάλια της ζωής, το παρελθόν είναι τα πάντα τους, όλο τους το είναι! Κι είναι οι πρώην γκόμενες κι η μηχανή τους. Το παρόν τους είναι να σέρνονται σε κάποιο μπαρ μιλώντας στον μπάρμαν για τις πρώην γκόμενες και τη μηχανή τους. Και το μέλλον είναι οι τελειωμένοι φίλοι τους να τους απειλούν μην τυχόν ανοίξουν το στόμα τους και μιλήσουν ξανά ή για τις πρώην γκόμενες ή για τη μηχανή τους…

Άρα οι έννοιες αυτές είναι σχετικές. Ένα μόνο μένει. Η επιλογή. Το παρελθόν ήδη την έχει κάνει και δε θα ξαναρθεί. Το παρόν είναι στην πόρτα με το ένα πόδι έξω έτοιμο να στην κάνει κι αυτό. Και το μέλλον είναι μια ανοιχτή τηλεόραση στο σαλόνι, ένας αναμμένος υπολογιστής στο δωμάτιο και μια σακούλα πατατάκια  στο μπωλ προπέρσινα, που η γεύση τους δε διαφέρει και πολύ πια απ’ το να φας μια εφημερίδα….

Εσύ επιλέγεις.

Μην ακολουθήσεις το παρελθόν, θα χαθείς. Γιατί κι αν το βρεις ακόμα και κάνετε παρέα, πρόσεχε, μέσα του υπάρχει και ζει ακόμα και ο εαυτός σου. Ε δύο κλαψο…τέτοιοι στην ίδια παρέα πάνε πολλοί…

Μην ακολουθήσεις το μέλλον που σου έχει προδιαγράψει το παρελθόν. Σβήσε την τηλεόραση και γίνε εσύ πρωταγωνιστής στη ζωή σου. Και μην προσπαθήσεις να μιμηθείς τους ωραίους ηθοποιούς στα ερωτικά σήριαλ. Γιατί πρώτον δε θα είσαι ο εαυτός σου. Δεύτερον στις σκηνές πηδ…..ε ψεύτικα.