Επαίνεσε και ενθάρρυνε το μαθητή/εκπαιδευόμενο/υφιστάμενό σου, υποδεικνύοντας πολύ διακριτικά τυχόν λάθη του κι αυτός θα προσπαθεί να σου αποδεικνύει ότι ορθώς πίστεψες σ’ αυτόν. Αποδοκίμασε και αποθάρρυνέ τον και δε θα έχει λόγο πια να προσπαθεί να σου αποδείξει ότι έκρινες λανθασμένα.

Αυτό διδάχθηκα τις τελευταίες μέρες, όταν, μετά την άδικη –κατ’ εμένα- και αποθαρρυντική αξιολόγηση από την προϊστάμενή μου, στέρεψε η ευσυνειδησία μου για τη δουλειά: δεν έσπευσα να κάνω πράγματα και εξυπηρετήσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έκανα.

Αφού θα μας πάρει που θα μας πάρει (ο Χάρος, το ποτάμι, και να μας σηκώσει κτλ.), ας είμαστε τουλάχιστον ξεκούραστοι.

!!!yIKeS!!!

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΜΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΘΛΙΒΕΡΟ!!

Θα μπορούσε βέβαια αυτό να λειτουργήσει αντίθετα, να τον τροφοδοτήσει με πείσμα ώστε να σου αποδείξει ότι λανθασμένα τον έκρινες και ότι είναι, στην πραγματικότητα, άξιος της εμπιστοσύνης σου… Αυτό, όμως, μόνο αν ξέρει ότι έχει κάτι να χάσει αν δεν προσπαθήσει (τη δουλειά του, ας πούμε).  

Γι’ αυτό κι εγώ χέσθηκα.

~~~~~

Λοιπόν, επειδή από χθες που το έγραψα αυτό, άρχισα να ηρεμώ και να επανέρχομαι στο λιγότερο θλιβερό εαυτό μου, θα επεκτείνω την πιο πάνω προτροπή ώστε να καλύπτει και τους σχετικούς (αυτούς που είναι σε σχέση):

Δείξε εμπιστοσύνη και ο άλλος θα προσπαθήσει να φαίνεται αντάξιος της εμπιστοσύνης σου. Αμφισβήτησέ τον και του αφαιρείς κάθε λόγο που είχε να σου είναι πιστός.

Αφού μας κατηγορεί που μας κατηγορεί, ας έχει τουλάχιστον μια βάση.

Γενικώς: όταν δείχνεις στον άλλο ότι τον θεωρείς ικανό και άξιο, θα αγωνίζεται να στο επιβεβαιώνει. Αν υποτιμήσεις τις ικανότητες και την αξία του, θα πρέπει να έχει πάρα πολύ σοβαρό λόγο να σε μεταπείσει (πολύ μεγάλη καψούρα, ας πούμε - αλλά ακόμα κι οι πιο καψούρηδες κουράζονται κάποτε).