Το συγκεκριμένο post δεν ξέρω αν κάνω καλά που το γράφω, αλλά είμαι πολύ εκνευρισμένη όσων αφορά το θέμα για το οποίο θα γράψω παρακάτω. Ειληκρινά αναφέροντάς το δε θέλω να προκαλέσω ούτε αντιδράσεις ούτε τίποτα άλλο, απλά ώρες ώρες νομίζω ότι χάνουμε την ουσία.

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με μια φίλη η οποία με άφησε ενβρόντητη με μια της φράση. Στη συζήτηση που είχαμε αναφέρθηκα κάποια στιγμή στο βιασμό του 16χρονού αλλοδαπού κοριστιού στην Εύβοια. Αυτό που άκουσα από το στόμα μητέρας κοριτσιού με εξαγρίωσε τόσο ώστε να αρχίσω να γράφω (με συγχωρέιται για τις λέξεις που θα αφήσω να εννοηθούν αλλά είναι η ακριβή της πρόταση): "Έλα μωρέ, το κούνησε το π... το αυτό της".

Είναι δυνατόν μοντέρνα γυναίκα με κόρη να λέει κάτι τέτοιο; Δε με ενδιαφέρει καν το γεγονός ότι είναι αλλοδαπό το κορίτσι, όπως επίσης δε με ενδιαφέρει αυτό καθεαυτό το γεγονός ότι είναι κορίτσι (βιάζονται και αγόρια είτε το ξέρουμε ή το παραδεχόμαστε είτε όχι). Κι επειδή προκάλεσαι δηλαδή, αν προκάλεσαι - γιατί αυτό δεν το ξέρουμε - θα πρέπει να υποστεί τέτοιον εξευτελισμό; Και αυτή και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σ'αυτή τη γη, θηλυκού ή αρσενικού γένους. Το θεωρώ απαράδεκτο να συμβεί ακόμα και σε ιερόδουλη.

Αυτό, όμως, που με τρελαίνει ακόμα περισσότερο είναι το ότι έγινε από παιδιά. Και δεν είναι το πρώτο. Σε καταλήψεις έχω ξανακούσει τέτοια πολλά περιστατηκά όταν έκανε η γενιά μου καταλήψεις. Και τα κάνουν και μικρότερες ηλικίες δυστυχώς. Το πρόβλημα για μένα είναι ότι ναι μεν ο βιασμός είναι καταδικαστέος σε όποιον κι αν συμβεί, αλλά κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται απ' το γεγονός οτι γίνεται από παιδιά... Και γενικότερα ότι η βία στις μικρές ηλικίες έχει αυξηθεί τρομακτικά ακόμα και στη χώρα μας πια.

Δεν ξέρω ειληκρινά που βαδίζουμε ως ανθρωπότητα. Αντί να γινόμαστε καλλίτεροι, γινόμαστε χειρότεροι. Κρίνουμε τους άλλους και δε βλέπουμε την καμπούρα μας...

Ελπίζω όλα αυτά να αρχίσουν να ταρακουνούν όλους μας, από γονείς- οικογένεια, σχολείο- εκπαιδευτικούς, και πολιτεία άμα θέλετε μερικοί χωρίς όμως να ξεχνάτε ότι εμείς απαρτίζουμε και φτιάχνουμε την πολιτεία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί καλό είναι να τα ρίχνουμε όλα στους άλλους, αλλά μέχρι πότε;

Αυτά είχα να πω. Συγχωρέστε μου το λεξιλόγιο και το ότι πετάγομαι από το ένα στο άλλο, αλλά αισθάνομαι πως αν δεν αρχίσει έστω κι ένας κούκος να κελαηδάει, η άνοιξη δε θα έρθει ποτέ...