Καλημέρα ... πολλοί (αρκετοί τελος πάντων) θα είδατε ίσως στις ειδήσεις χτες τα καψόνια στο νεαρό φαντάρο απο το μαγκάκο... (κερατά...) (http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=90&news_id=26815). ’λλοι πάλι να ίσως διαβάσατε κάπου στο internet τη κατάσταση των μονίμων εξοδούχων... του yes! (Γ.Ε.Σ.)... (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=798148)

Αυτή η χώρα τελικά όπως είπε κάποιος, κάποια στιγμή στο χαζοκούτι... έχει:
                            ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ , ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ!!!

Αφιερώνω σε όλους όσους θα κάνουν το κόπο να με διαβάσουv σήμερα (εστω και αυτό το λίγο που έγραψα) το παρακάτω -τεράστιο- τραγούδι....

Τετραγωνισμένα Φύλλα - Γιώργος Τσίγγος & Μαύροι Κύκλοι (1990)

Τετραγωνισμένα φύλλα, φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά, πίσω από πάγκους με χυμένα σκουπίδια
έγινε το ροκ στοίβες αποτσίγαρων, από πελάτες παμπ
που τραβολογιούνται από τα ίδια και τα ίδια
από χιλιοτυπωμένες φάτσες, λόγια και παραγγελιές για κανάλια φυγής
για κανάλια φυγής, μου χαχαχααχαχα!
για κανάλια φυγής...
 
Ταβέρνα, καφετέρια, παμπ, στρατόπεδο, σπίτι
κόλλησαν όλα στο μυαλό μου σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια
έμποροι μεταπουλούν την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας
σε αντάλλαγμα χρυσάφι και πιοτό για παραλλαγή
 
Ο χοντρός με την κοιλιά με λιγουρεύεται
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου, κολλημένου κατοστάρικου
στην γυαλιστερή φαλάκρα του...στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...
στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...
 
Ένα τσιγαράκι ρε φίλε, ένα τσιγαράκι
να το κόψω, να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα το κανάλι των σπερμάτων
φαντάρια με μπλουζάκια, των πανδεοντολογικών μου νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες μέσα σε στενά μπλου -τζιν
που ξεβάφουν αίμα και θειάφι...
 
Ξεράσματα ποτά σας, ζητούν κατοικία
ζάχαρες νίτρωσης μιλώντας για κόσμους γαλήνιους μπατσοφορεμένους
με περιπολικά σε περιπολίες, στα στέκια... στα στέκια, που αλήτες... αλήτες
αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους... την πορεία στο αίμα τους
 
Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά να μην μας βλέπει κανένας...
με πεθαμένα κοχύλια
να ξεφυσήσουμε νικοτίνη και σιχαμάρα στα σπλάχνα τους
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε οοοοοο...
 
Νεκροκεφαλές μηχανάκια ψάχνουν σάρκα απ' την σάρκα μας
ξεράθηκαν τα χείλη μας μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια
 
Και εσύ κοριτσάκι να μην έχεις καταλάβει τίποτα... τίποτα να μην έχεις καταλάβει...
παρά να φεύγεις μακριά, ξεπουλώντας, αυνανίζοντας όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου, με τα χείλη μου
σ' όλες τις κοινωνικές τις μασημένες σεμνότητες των ιριδικών σου καταπιέσεων
 
Να σε σεργιανίσω σ' όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν φτωχοί, αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
Φτωχοί, αυτό... όχι...

ΥΓ. Αυτό που είναι bold στους στίχους... είναι η απάντηση σε κουβέντα στο foroum για το τι είναι το rock...

ΥΓ2. Αν κάποιος θέλει το τραγουδάκι... ή μου στέλνει σχόλιο, ΠΜ, ή μπορεί να το κατεβάσει απο τη σελίδα esnip...