...Δεν μπορώ... Δεν το αντέχω. Πάει και τέλειωσε. Κάθε τέτοια εποχή, μου σπάνε που μου σπάνε τα νεύρα, έρχεται και ο μικρός, να μου τα κάνει κοτσίδες. Δεν φτάνει που με μελαγχολούν οι γιορτές, δεν φτάνει που δουλεύω έτσι κι αλλοιώς και γιορτές δεν θα καταλάβαινα ακόμα κι αν τις γουστάριζα, δεν φτάνει που μόλις τολμήσω να ανοίξω το ραδιόφωνο τρώω διαδοχικά κροσέ και ντιρέκτ και άπερκατ απο τα Τζάμπο Μπε-Μπέ, έχω και τον μικρό να με κάνει να ψάχνω απεγνωσμένα να βρω το τηλεκοντρόλ για να κλείσω την τηλεόραση. Να πατήσω οποιοδήποτε κουμπί, τέλος πάντων, αρκεί να αποφύγω τον μικρό...

Σαντικάϊ....

Μου τη δίνει. Τρελλαίνομαι.Μυρμηγκιάζω. Με χαλάει το επαγγελματικό στήσιμό του.Εκνευρίζομαι που τα λέει χαμογελαστός.Λες και βλέπω τον Τόνυ Βαβάτσικο να μου τραγουδάει για ένα ξέφρενο γλέντι... Σπυριάζω. Νοσταλγώ μέχρι και τους Κατσάμπα. Προτιμώ να ακούσω το "Αγια νύχτα" ακόμα και απο τον faltsoo. Δεν ξέρω. Μπορεί να μεγαλώνω και να αποκτώ παραξενιές, αλλα , ρε παιδι μου, δεν ξέρω τι είναι αυτό που με πιάνει μόλις δώ και ακούσω τον μικρό να αρχίζει να εξυμνεί ορατά και αόρατα. Τον έχουνε χώσει και σε ένα κουστούμι και μοιάζει με τον μετρ τού Ιντερκοντινένταλ, και νοιώθω εντελώς άβολα.  Ειδικά όσο πλησιάζουν οι γιορτές, η διαφήμιση τού δίσκου του θα γίνεται πιό συχνή, και μαζί θα πληθαίνουν και τα μπινελίκια τα δικά μου. Δεν βρίζω το παιδάκι, φυσικά. Που έχει και πολύ ωραία φωνή. Το όλο στήσιμο είναι που μου τη δίνει κατακέφαλα... Προχωρημένη άποψη με σουρεάλ προεκτάσεις, η μετονομασία τού γνωστού τεμπέλη αγίου σε Σαντικάϊ-Βασίλη...

Δεν μπορώ να εξηγήσω και να τεκμηριώσω αυτή μου την τρελλή αντιπάθεια για την συγκεκριμένη διαφήμιση.. Οπότε, χαλαρώνω και την απολαμβάνω. Μαζοχιστικά. Στο κάτω- κάτω τής γραφής, δεν μπορεί, θα μεγαλώσει κάποτε. Μέχρι πότε θα το κρατάνε δέκα χρονών; Φορμόλη το ταίζουνε; δεν μπορώ να καταλάβω...

Που θα πάει, θα περάσουνε τα Χριστούγεννα.Και η πρωτοχρονιά. Θα κάνω κανένα μήνα ρηλάξ, και αμέσως μετά, θα αρχίσω να προετοιμάζομαι ψυχολογικά για το Πάσχα....