Ο Γιοχάνες Βερμέερ θεωρείται ίσως ο σπουδαιότερος Ολλανδός ζωγράφος μετά τον Ρεμπράντ. Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι ελάχιστες, ενώ δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την εκπαίδευσή του.

Μερικά στοιχεία του βιογραφικού του που είναι γνωστά είναι τα εξής: Γεννήθηκε το 1632. Έζησε και έδρασε στο Ντελφτ της Δυτικής Ολλανδίας. Το 1653, σε ηλικία 21 ετών, πήρε δύο σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του. 1ο:Να παντρευτεί την Καταρίνα Μπόλνες (παρά τις αντιθέσεις της οικογένειάς της), με την οποία απέκτησε 11 παιδιά. Και 2ο: να γίνει ζωγράφος. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης πανδοχείου, αλλά και έμπορος τέχνης, γεγονός που απ΄ ό, τι φαίνεται επηρέασε τον Γιοχάνες από μικρή ηλικία.

Ζωγράφιζε με αργούς ρυθμούς, κυρίως ρεαλιστικές σκηνές και ηθογραφίες, με χαρακτηριστικά στοιχεία την αυστηρή σύνθεση, τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις και τη χρήση φωτός. Θεωρείται ζωγράφος του γυναικείου κόσμου, αφού έδειχνε μια εξαιρετική ικανότητα να εισχωρεί στη γυναικεία διάνοια, στα αισθήματα και τα μυστικά τους. Με μεγάλη λεπτότητα και ευαισθησία, στις μύτες των ποδιών σχεδόν, ο Βερμέερ μας εισάγει στις μυριάδες λεπτομέρειες του γυναικείου κόσμου, με μια τρυφερότητα που συχνά αγγίζει την αγάπη.

Συνολικά ζωγράφισε 50 περίπου έργα, από τα οποία έχουν διασωθεί τα 35. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του περιήλθε σε δεινή οικονομική κατάσταση και, μετά τον αιφνίδιο θάνατό του το 1675(43 ετών), η σύζυγος του αναγκάστηκε να πουλήσει και τον τελευταίο του πίνακα για να ξεπληρώσει το χρέος της στον φούρναρη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του το έργο του επαινέθηκε πολύ, για να περιπέσει αργότερα σε λήθη και να επανεκτιμηθεί και πάλι τον 19ο αιώνα.

«Η υπηρέτρια που χύνει το γάλα» είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του Βερμέερ και βρίσκεται στο Άμστερνταμ. Πρόκειται για μια συμβολική αναπαράσταση της χαρακτηριστικής ολλανδικής συνήθειας της οικονομίας. Η «Γαλατού» φαίνεται αποφασισμένη να μην της χυθεί ούτε σταγόνα γάλα. Τίποτα δεν είναι περιττό στον πίνακα. Ακόμη και τα αντικείμενα που κρέμονται στο μισοσκόταδο είναι απαραίτητα, ενώ εντυπωσιακή είναι η νεκρή φύση στο τραπέζι, που αποδίδεται με έναν μοναδικό επιδέξιο ρεαλισμό.

(Αναρωτιέμαι, ποια να είναι η γυναίκα στον πίνακα; Πολύ θα θελα να είχα μπροστά μου την Τρέισυ Σεβαλιέ και να μου διηγούνταν μία ολόκληρη ιστορία με βάση τον πίνακα…)

(Πηγές:Βικιπαίδεια, Περι-γραφής, Artbook VERMEER από την Ημερησία)