Μια μέρα έμεινε ακόμη για να γιορτάσω τα 21 μου χρόνια τρυφερότητας!!!

Συνήθως τέτοια μέρα τους περισσότερους τους πιάνει μια μικρή κατάθλιψη (το γιατί ευτυχώς δεν το κατανοώ ακόμη)… Και τα άσπρα μαλλιά, έχουν την πλάκα τους κι αυτά. Αφήστε που κρύβουν κι όλα τα χρώματα μέσα τους!!!

Λοιπόν,  “λογικά” αύριο τέτοια ώρα κάπου θα ‘χω ξεμείνει να τα πίνω και να κάνω ευχές σβήνοντας αστέρια..! Νιιιιιιικοοοοοοοοο, Λευτεεεεεεεερηηηηηη, βουρ για Φάμπρικα, να γλεντήσω άλλον ένα χρόνο ακόμη-άλλο ένα δώρο στην πλάτη μου! Γι’ αυτό, ως παιδί κι εγώ, περιμένω μια μεγάλη μπισκοτότουρτα και μετά άμα θέτε, αρχίζουμε πόλεμο με σαντιγές και χαμόγελα..! Μπα, δεν πάω με τα συγκαλά μου τελικά- καλά το λέει ένας φίλος. (Εκτός των άλλων, έχει και το Μητσάκι  πρεμιέρα. Καλά ταξίδια πουλάκι μου!)

Μια ευχή μονάχα:  να ‘χω ανθρώπους δίπλα μου να δίνουν χρώμα και γεύση και μουσικές στη ζωή μου...! Τίποτε άλλο.

Βουυυυυυυρρρρρρρ  γι’ αγκαλιές!!!

ΥΓ: ο μπόμπιρας στη φώτο, δικό μου είναι παραμύθι! J