Ισως  να    εχουν   αναρωτηθει  καποιοι   γιατι   γραφουν  εδω  μεσα ,ποιος   ειναι  ο λογος  που  ισως   εκφραζονται   ετσι.Θα  απαντησω   τουλαχιστον  προσωπικα .Στην  αρχη   ηταν  μαλλον  να   γραφω  για  μια απενοημενη  συναισθηματικη  κατασταση  στην  οποια  βρισκομουν.Πως   εξεφρασα  ετσι  την  καψουρα   και εγω  δεν  ξερω!!!Ηθελα  να  ξερει  εκεινη  πως  αισθανομουν   και  ταυτοχρονα  να  ειμαι  διακριτικος  αλλα και  να  ξεσπαω  σαν  να  μιλαω  και   εκεινη απλα να  μακουει.Αφου  ξεπεραστηκε  και  αυτη  η  παιδικη  κατασταση   ανακαλυψα  οτι  μπορω  να  εκφραζω  οχι μονο  ιδεες  και  αισθηματα  αλλα  και   αποψεις   ,διαφωνιες  ,πραγματικα   γεγονοτα ,πικριες  αλλα  κυριως  να  μπορω  να  αυτοψυχαναλυομαι.Βεβαια  να  ειμαι  ειλικρινης  καποτε  ειχα  και  ενα  αδερφικο  blog  με  το  οποιο   ηταν  σαν   να  καναμε  διαλογο  εδω  μεσα  και  δεν  μιλαω   για  αλλο   απο  το  blog  του  heratbreak-kid  για  το οποιο   μπορω   να  μιλαω αρκετα,οπως  και  για  τον  ιδιο  γιατι  αποτελει   η  μαλλον  για  να  ειμαι πιο  σαφης  ,αποτελουσε  απο  της  βασικες  εμπνευσεις  αλλα  και  απο  τους  πιο σημαντικους  κριτες    που  ηθελα  να  ακουω  την  αποψη  του  ακομα  και  αν  το  παρατραβαγα  σε καποια  σημεια.Να ναι  καλα!  Απο  κει  και  περα   ειδα   οτι  μπορω   να  μοιραζομαι  αποψεις   οχι  μονο  με  ενα  ατομο  αλλα  με 50  ,100,150 ,200  την  ημερα  και οσο  ανεβαινει  ο αριθμος  τοσο  περιεργα  νιωθω.Ειναι  σαν  να διψαω   να  δω  την  ανταποκριση  που  μπορει να  εχουν  οι αποψεις  του  γραφοντα.Στο  λιγοστο  μυαλο  μου , το  εχω  σαν  το  αποτελεσμα  μιας  σκεψης  η  ενος  ερεθισματος  που  εχω μεσα  μου  ολη την  ημερα,κατι  που  με  βασανιζει  και με  απασχολει ,συνηθως  μετα  την  δουλεια  μετα  απο  γεγονοτα  η  οταν  μου  σκαλωνει  κατι  .Πολλες   φορες   εχω  σκεφτει  να  το  κλεισω  και  να  φυγω  ,ειδικα  οταν  ειδα  οτι   και  ο kid  το  εκανε   και  σταματησε  να  γραφει  ,τουλαχιστον  σε  αυτο  το  site!!Αλλα  επειδη εχω   δει  το κατα  ποσο   καλα    νιωθω  με  αυτο  γιατι  μπορει  να  ειναι  δημοσιευμενα  κειμενα  αλλα  κατα  ενα   τροπο  διατηρω  την  ανωνυμια  μου  και  κανεις  δεν  ξερει  ουτε  ποιος  ειμαι ουτε  τι κανω.Βεβαια  καποια  παιδια  με ξερουν  και   καποια  το  εχουν  μετανιωσει , προφανως!!!Το θεμα  ειναι  και  ετσι  κλεινω  οτι  καθε  φορα  ειναι  σαν  να γραφω  απο την  αρχη  και  σαν  να  βαζω   ενα κομματι  στο  παζλ  που  λεγεται  εγω,η ζωη  μου και  η  ψυχη  μου.Λογικα  ισως  να μη  σταματησω  ,ισως  και  να  γινει  κατι  που  να με  σταματησει.Σιγουρα  ομως  οσο  ειναι ζωντανο  αυτο  το site θα  φαινεται   οτι  και εγω περασα   και  ισως   τα   απο  ψυχης  κειμενα να  μεινουν  ζωντανα  για  παρα πολλα  χρονια ισως  και  εγω  να  εχω  απαντησει  σε  πολλα  δικα μου  γιατι..