Γιορτές

Λαμπιόνια

Κόσμος , πολύς κόσμος

Συνεστιάσεις , χοροί , ρεβεγιόν

Χαμόγελα

Χαμόγελα ;

Για πόσο ;

Γιατί ;

"Πνεύμα των Χριστουγέννων" το φωνάζουν .

Το δωμάτιό μου είναι σκονισμένο και ελαφρώς ακατάστατο.

Οι σκέψεις μου το ίδιο .

Ζεστός ο καφές , μυρίζει στον χώρο .

Ακούγονται τραγούδια εδώ μέσα .

Όχι από αυτά που λένε "χαρούμενα".

Νομίζω οτι όπου να 'ναι θα αφηγηθεί μια ιστορία ο Ντοστογέφσκι .

Έβλεπα τη μικρή χθες και σκεφτόμουν.

Είναι τοσοδούλα , όπως και η μαμά της πριν 30 χρόνια όπως και η γιαγιά της πρίν 50+ χρόνια όπως θα'ναι και η κόρη της μετά από 30 περίπου χρόνια , φαντάζομαι .

Όλοι κάπως έτσι ξεκινάμε .

Στην κούνια δεν υπάρχουν ψεύτες , δημόσια πρόσωπα , μεγαλοεπιχειρηματίες , μικροαστοί κτλ .

Υπάρχουν μόνο μωρά .

Όλοι μάλλον το ίδιο γεννιόμαστε.

Στην πορεία γινόμαστε διαφορετικά πράγματα .

Η κυρία Βαμβουνάκη λέει οτι ο άνθρωπος κατά το 1/3 ορίζεται από το περιβάλλον , 1/3 από την κληρονομικότητα και το τελευταίο 1/3 από την ελευθερία του , αυτή η προσωπική του ελευθερία , όμως , ουσιαστικά μπορεί να εκμηδενίσει τους άλλους δύο παράγοντες .

Μάλλον έτσι θα είναι ...

Τραγουδάει ο Μάλαμας τώρα .

Νιώθω αληθινά αυτά που λέει , μ' αρέσουν , τα κρατάω .

Τελικά , δεν ξέρω αν μου αρέσουν οι γιορτές .

Πολλή χαρά βλέπω και γίνομαι καχύποπτη .

Σικέ μου μοιάζει η συγκεκριμένη περίοδος .

"Χαρείτε για να χαρείτε"

Περιμένετε να σταυρωθεί ο Χριστός για να αναστηθεί και να ξαναχαρείτε και μετά του χρόνου πάλι ...

Μίζερο είναι το παρόν κείμενο .

Λίγη γκρίνια για την υλοφροσύνη και τη σχεδόν με το ζόρι ευχάριστη ατμόσφαιρα των ημερών .

Περαστικά μου ...