Αυτή τη στιγμή, παρατήρησα πως στις 8 Ιανουαρίου του 2007 είχα ξεκινήσει αυτό το Blog. Τότε δεν ήξερα καν τι είναι ένα Blog...

Δεν πιστεύω πως το Blog μου είναι και σπουδαίο... Δεν το λέω από άποψη επισκέψεων ή σχολίων. Απλώς έχω το γνόθι σ' αυτόν... Δε νομίζω ότι η θεματολογία μου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς επίσης, ξέρω ότι δεν γράφω καί πολύ καλά... Παρόλα αυτά το αγαπώ το Blogάκι μου.

Για μένα, αυτό το Blog έγινε ένας χώρος όπου μπορώ να μοιράζομαι απόψεις, σκέψεις και προβληματισμούς με τα μέλη του MusicHeaven (με τα οποία έχουμε κοινό, την αγάπη μας για τη μουσική) να ξεσπάω όταν είμαι θυμωμένη, να κάνω χιούμορ όταν είμαι πιο χαρούμενη...

Στην αρχή έσπαγα το κεφάλι μου να βρω πώς να το βαφτήσω... Τελικά το ονόμασα "Blog Ζωγραφικής", λόγω της παλιάς μου αγάπης για τη ζωγραφική.

Από όταν ξεκίνησα να γράφω, μέχρι σήμερα, έχουν προστεθεί αρκετές επιπλέον λειτουργίες/δυνατότητες στα Blogs του MH. Χόρχε, ευχαριστούμε πολύ!

Στη δεξιά πλευρά της σελίδας λοιπόν, μπορείτε να βρείτε μερικά "δικά μου" πραγματάκια...

Μπορείτε ν' ακούσετε το αγαπημένο μου τραγούδι, το "Πάνε να πεις" των Μάνου Λοΐζου και Λευτέρη Παπαδόπουλου, ένα τραγούδι που με συντροφεύει πάντα, σε κάθε στιγμή της ζωής μου...

Επίσης, θα δείτε τον αγαπημένο μου Σταύρο Κουγιουμτζή να παίζει μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα το καταπληκτικό τραγούδι "Όταν ανθίζουν πασχαλιές".

Ένα απόσπασμα με τον Χάρρυ Κλύνν, το οποίο όταν το είδα για πρώτη φορά, είχα φύγει κάτω από τα γέλια!

Και, τέλος, μερικά στιγμυότυπα από τη σειρά 50-50, μία από τις πιο αγαπημένες μου.

Να είστε πάντα καλά και να χαμογελάτε! :-)