…ο Γιώργος Μακρής εμφανίστηκε κι αυτός, όπως και ο Βασίλης Νικολαίδης, στους αγώνες   Ελλ. τραγουδιού της Κέρκυρας, το 1981.

 Η αύρα που απέπνεε ο ανυπολόγιστος Μάνος Χατζιδάκις, έκανε να μαζευτούν σε μια συνολική , μοναδική παρουσία, άνθρωποι που δεν θα ξαναείχαν ούτε πριν ούτε μετά, την ευκαιρία να  ακουστούν από τον πολύ κόσμο…  Ελάχιστοι από αυτούς διασώθηκαν από την δίνη τής εμπορικότητας. Ο Λάκης ο Παπαδόπουλος («και θα χαθώ, από κοντά σου θα χαθώ», με την φωνή τής Ισιδώρας Σιδέρη,αγαπητά μου Χατζηγιαννάκια), οι Κατσιμίχα φυσικά,με το «μια βραδιά στο λούκι»,(αν και το ΜΠΑΜ τους δεν έγινε παρά 4 χρονάκια αργότερα, και κάνα-δυό άλλοι… 

Ο διοπτροφόρος Γιώργος Μακρής , είχε πάρει το  δεύτερο ή τρίτο βραβείο με το « Ω!!!!! δέσποινα των λογισμών μου» (και της καρδιάς τσελεμεντέ!!!)… Στον «Αρλεκίνο» της οδού Κοδριγκτώνος, το 1982  με τον Ζουγανέλη, έκανε την πρώτη και τελευταία του   «σαιζόν» με την ευρεία έννοια … Έπειτα, στράφηκε σε φόρμες που ερωτοτροπούσαν με την Τζαζ, και κάποια στιγμή έχασα τα ίχνη του… Δεν κατάφερα καν να βρώ φωτογραφία του στο διαδίκτυο.

 Αφιερωμένοι οι στίχοι του που θα παραθέσω πιο κάτω, στον Orfeus και την Shakti, που εκείνο το βράδι Πρωτομαγιάς, δεν κατάφερα να τους κάνω το χατήρι και να θυμηθώ τους στίχους… 

Το τραγούδι λέγεται «Γυναίκα»…

Οι φράσεις είναι ραγισμένες, και η φωνή του τύπου εξαίσια ημιτελής και αφτιασίδωτη…. 

Πάμε λοπόν…

  «  Για το χρώμα των ματιών σου, ναι…

θάμπωσε για πάντα ο κόσμος… ναι…

Πού ’ναι οι κόρες με την άγρια τη ματιά, Γυναίκα;

Γενήκανε εταίρες και κυράδες με ουρά, Γυναίκα…

και γίνηκες τόση δα, μια σταλιά, με μιάς…

Και σύρθηκες, πρόδωσες, έγινες σκιά… 

Στην σκεπή σου, δεν ακους : Γριά

κλαίει τις νύχτες η βροχή για μας…

Και κείνοι που σε σήκωσαν

στα χέρια τους ψηλά Γυναίκα,

σαπίζουν στις ταβέρνες, και πεθαίνουν σα σκυλιά, Γυναίκα…

 και γίνηκες τόση δα, μια σταλιά, με μιάς…

Και σύρθηκες, πρόδωσες, έγινες σκιά… 

Και δεν σε γνωρίζει πιά κανείς…

Γραφικό νησί σε κάρτες…. Ναι….

Σου μένει να μαζέψεις

 τα σακάτικα πουλιά, Γυναίκα…

Μαζί σου ξεψυχάν στα λαϊκά περιοδικά, Γυναίκα..

Που γίνηκες τόση δα,μια σταλιά με μιάς…

Και σύρθηκες, 

      Πρόδωσες, 

             Έγινες     

                     Σκιά…    »   

      Να’ σαι καλά Γιώργο, όπου κι αν βρίσκεσαι…