Ο Ζοζέ Σαραμάγκου γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 1922 στα νότια της Λισσαβόνα από φτωχούς γονείς . Στο σχολείο, ο μικρός Ζοζέ, προικισμένος με το αξεπέραστο μικρόβιο της μάθησης, ήταν ένας άριστος μαθητής, που δεν έκανε ορθογραφικά λάθη από τη μέρα που ξεκίνησε να μαθαίνει λέξεις και που περνούσε τις τάξεις δυο δυο. Δεν μπόρεσε όμως να τελειώσει το σχολείο, παρ όλο που το λάτρευε, γιατί έπρεπε να δουλέψει για να ζήσει, για αυτό και σπούδασε σχεδόν αναγκαστικά μηχανικός. ’λλαξε πολλές δουλειές για περισσότερο από μια δεκαετία εργάστηκε σε έναν εκδοτικό οίκο κι έπειτα σε διάφορες εφημερίδες αλλά, σαν αριστερός, έχασε το ψωμί του μετά τα γεγονότα του ’75. Μια μέρα έλαβε μια γενναία απόφαση: θα παρατούσε τα πάντα για να αφιερωθεί στη συγγραφή. Η ταν ή επί τας! «ήταν καιρός να αποδείξω αν ήμουν αρκετά καλός ώστε να ζήσω απ’ αυτό» ομολόγησε αργότερα με συγκινητική ειλικρίνεια. Τα πράγματα ήταν πάντα πολύ δύσκολα για το νεαρό διανοούμενο. Στο πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα τον ανάγκασαν – για εκδοτικούς λόγους- ν’ αλλάξει τίτλο. Ακολούθησε ένα δεύτερο, που παραμένει ανέκδοτο, και το τρίτο, παρέμεινε ημιτελές γιατί μέσα του ο Saramago ένιωθε ότι ακόμα δεν είχε κάτι ουσιαστικό να πει. Αργότερα θα γράψει στο Περί Τυφλότητας συγκλονίζοντας το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό «θέλετε να σας πω τι πιστεύω; να σας πω –δεν πιστεύω ότι τυφλωθήκαμε στην πορεία, πιστεύω ότι ήμασταν πάντα τυφλοί, όμως Τυφλοί με μάτια, Τυφλοί που βλέπουν, που ενώ μπορούν να δουν, δεν βλέπουν». Διαβάστε περισσότερα στην σελίδα. Ζοζέ Σαραμάγκου - Elogos

Περί φώτισης. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου). Σε κάποια χώρα γίνονται εκλογές. Η καταμέτρηση των ψήφων στην πρωτεύουσα αναδεικνύει πρώτη δύναμη το λευκό με ποσοστό περίπου 70%. Οι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή και το λευκό ξεπερνά το 80%. Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες κάθε συστήματος που θεωρείται δημοκρατικό, η απόρριψη όλων των εκλογικών επιλογών, είναι το σημείο αφετηρίας απ' όπου ο συγγραφέας εξετάζει το πολιτικό σύστημα, τον δημοκρατικό ή αντιδημοκρατικό του χαρακτήρα, την τυφλότητα του λαού ή ίσως την ξαφνική του φώτιση.
Όπως σε όλα τα μυθιστορήματα του Ζοζέ Σαραμάγκου, έτσι κι εδώ δεν θα βρούμε γρήγορες ή προφανείς απαντήσεις, εκτός ίσως από την προβλέψιμη αντίδραση της εξουσίας: αντί να αναρωτηθεί για τους λόγους που οδήγησαν τον πληθυσμό στο λευκό, εγκαταλείπει την πόλη και καταστρώνει αστυνομικά σχέδια για να ανακαλύψει τον υποκινητή.
Ένα απαισιόδοξο βιβλίο; «Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος. Ο κόσμος είναι απαίσιος», ισχυρίζεται ο Ζ. Σαραμάγκου.