Ξέρετε γιατί η συγκεκριμένη ταινία είναι η αγαπημένη μου; Για έναν βασικό λόγο, κανείς δεν είναι αυτός που η ηθικοπλαστική μας κοινωνία ορίζει «καλό». Είναι δηλαδή καλός ο Blondie (Κλίντ Ήστγουντ); Ας γελάσω κινέζικα, ένας άνθρωπος ο οποίος ασκεί το ευγενές επάγγελμα του κυνηγού κεφαλών δεν αποτελεί και αυτό που κάθε πεθερά θα ονειρευόταν για την κορούλα της. Φυσικά και δεν είναι καλός, ένα καθίκη και μισό είναι, που όμως το συμπαθείς και περίεργο συναίσθημα αυτή η συμπάθεια.

Και συνεχίζω, γουστάρω αυτή την ταινία για τα οξύμωρα της. Για παράδειγμα ο Κακός (Λι Βαν Κλιφ) σκοτώνει 3 στην αρχή και μετά άντε να δώσει και καμιά σφαλιάρα, ενώ ο (και καλά) Καλός τρώει για κολατσιό καμιά 15αρια, όσο για τον Άσχημο(Έλι Γουάλας); Αυτός καθαρίζει μέχρι και τις μύγες. 

Και σ’αυτόν έγκειται και η πρωτοτυπία της ταινίας, γιατί είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής της και είναι ένας άσχημος. Ο Tuco είναι ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας καθώς μαθαίνουμε γι΄αυτόν και το παρελθόν του, για την οικογένεια του, για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει (διαφορετικά σε κάθε Πολιτεία, προσέξτε το κάθε φορά που τα απαγγέλλουν όταν πάνε να τον κρεμάσουν) και γενικά παρουσιάζεται σαν ένας Οδυσσέας αλά μεξικάνα..

Αντίθετα ο Καλός και ο Κακός παραμένουν στερεότυπες κυρίως φιγούρες, που παραπέμπουν σε αντίστοιχες καρικατούρες pulp fiction.

Μια σημαντική λεπτομέρεια, οι ηθοποιοί στην ταινία αυτή ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ, αλλά πετάνε ατάκες και μόνο ατάκες όπως:

When you have to shoot, shoot, don't talk 

You never had a rope around your neck. Well, I'm going to tell you something. When that rope starts to pull tight, you can feel the Devil bite your ass 

I like big fat men like you. When they fall they make more noise. 

Don't die, I'll get you water. Stay there. Don't move, I'll get you water. Don't die until later.

I have a system, very much like yours. Only difference is I don't shoot the rope, I shoot the legs off the stool. Adios 

You think you're better than I am? Where we came from, if one did not want to die of poverty, one became a priest or a bandit! You chose your way, I chose mine. Mine was harder. You talk of our mother and father. You remember when you left to become a priest? I stayed behind! I must have been ten, twelve. I don't remember which, but I stayed. I tried, but it was no good. Now I am going to tell you something. You became a priest because you were... too much of a coward to do what I do!

Put your drawers on, and take your gun off.

Στην ταινία αυτή, με λιτό τρόπο θίγονται ζητήματα όπως η παράνοια του πολέμου (κορυφαία στιγμή η σφαγή στην γέφυρα με τον μεθυσμένο λοχαγό των Βορείων), η κοινωνική δυσπραγία (ο παραπάνω διάλογος με τον παπα αδερφό του), η ηθική της ανηθικότητας (στην τελική ο Blondie πάντα κόβει το σχοινί από το λαιμό του Tuco) και γενικά ένας αντι-ηρωισμός, ίσως αντι-χολυγουντιανός και σίγουρα αντι-τζονγουεινικός αλλά πολύ ειλικρινής.

Για τη μουσική του Morricone τα ’χουν γράψει άλλοι καλύτερα από ’μένα οπότε δεν έχω κάτι να προσθέσω.

Συμπέρασμα, η πραγματική ζωή κρύβει μπόλικη μιζέρια, απανθρωπιά και το άδειο στομάχι αποτελεί το καλύτερο ιδεολογικό κίνητρο. Ο μανδύας των μεγάλων ιδανικών, των ηρώων και των ιστορικών επιτευγμάτων, είθισται να σκεπάζει την ανθρώπινη παλιανθρωπιά, την απίστευτη σκληρότητα και την άκρατη συμφεροντολογία.

Αλληγορία με το σήμερα; Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να αντιπαραβάλλω ένα σπαγκέτι γουέστερν, με την γουεστερνική επικαιρότητα που βιώνουμε, αν και εδώ που τα λέμε τα σπαγκέτι γουέστερν είχαν και άριστους σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, ενώ εμείς ούτε μια τσόντα της προκοπής δεν μπορούμε να γυρίσουμε καλά-καλά.

Στον ρόλο του Καλού αναμφισβήτητα ο Θέμος, δεν πα να ναι ό,τι θέλει εγώ τον συμπαθώ για το χιούμορ, την εξυπνάδα ή έστω για ό,τι κάποτε υπήρξε, αν και ο Blondie στην ταινία μιλούσε κομματάκι λιγότερο (όπως και ήταν κομματάκι πιο αδύνατος και κομματάκι πιο ξανθός, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες). Για τον ρόλο του Κακού, πολλοί οι υποψήφιοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες…τι να πω βάλτε όποιον γουστάρετε (το ξαναλέω ο Blondie πάντα κόβει το σχοινί από το λαιμό του Tuco). Οι πολιτικοί πάλι ενσαρκώνονται στον ρόλο του Billy Carson, του αξιωματικού των Νοτίων, που΄φαγε τα λεφτά του συντάγματος και το έσκασε με την Maria (παντού και πάντα Cherchez la femme). Οι δευτεροκλασάτοι απατεώνες στην ταινία μεταφράζονται στους Μεξικανούς ληστές, που σκοτώνονται (ποτέ δεν αυτοκτονούν) εν ριπή οφθαλμού και σε αντίθεση με τους δικούς μας σπάνια λένε έστω και μια κουβέντα. Τα λεφτά πάλι είτε και κινηματογραφικά είτε και αληθινά, είτε είναι 200.000 σε δολλάρια είτε 5.000.000 είτε 500.000.000 και σε ευρώ, είτε βρίσκονται σε σεντούκια είτε σε μυστικούς λογαριασμούς είναι πάντα τα ίδια. Μωρέ καλά το λέει το τραγούδι «για τα λεφτά τα κάνεις όλα»… και τέλος,

Άσχημος είναι ο καθείς φτωχοδιάβολος που προσπαθεί να ξεγελάσει το σύστημα για να επιβιώσει, να γίνει από τσακάλι λύκος και να φάει προτού τον φάνε, θιασώτης του όσα φάμε και όσα πιούμε και πιστός στο κλέψε για να ’χεις. Δεν συμπαθείς εύκολα τον άσχημο γιατί στην ουσία είναι κάποιος από ’μας και ως γνωστόν τα ομώνυμα απωθούνται.

Και όπως έλεγε και ο Blondie στην αρχή της σκηνής της μονομαχίας «Two hundred thousand dollars is a lot of money. We're gonna have to earn it».

Εγώ πάλι θα έλεγα, είναι πολλά τα λεφτά Άρη και δε γίνεται αλλιώτικα, για να πιάσεις ψάρια πρέπει να βρέξεις και τον κώλο σου.

Καλημέρα σε όλους και όλες