1. Η πρώτη μου φορά (Orfeus
2. H πιό γρήγορη φορά (Pavel)
3. Το ορματάκι (jorge)
=======================================================================
1. Η πρώτη μου φορά !!!!!! (Orfeus) - 8 Δεκεμβρίου 2006,
Μην πάει ο νούς σας στο πονηρό. Σκέφτηκα - με προσοχή - και χωρίς να εκθέσω προσωπικά δεδομένα, να γράψω για την εμπειρία της πρώτης μου ζωντανής συνάντησης με ανθρώπους από το ΜΗ (και τα όσα προηγήθηκαν αυτής). Λοιπόν, Μπήκα τυχαία, Χάζεψα λίγο, κάτι βρήκα από αυτό που ήθελα - και από το ΜΗ και από λίνκς .. Αλλά πρόσεξα πως υπήρχε φόρουμ διάφοροι χρήστες με νικς κλπ. .... ( ε ναι, οκ δεν ήξερα πως είναι ένα φόρουμ οκ ????) Κάνω κλικ σε νικς. Μερικά είχαν όνομα, επίθετο, φωτογραφία κανονική κλπ. "Δεν είμαστε καλά ... Κοίτα να δεις τι σου είναι τα σάιτ στο ίντερνετ". Κάποιοι μπαίνουν με τα ονόματά τους. Πχ ο jorge, ο διαχειριστής. Στο μεταξύ είδα τη φωτογραφία του χωρίς να προσέξω τι γράφει .. και φαντάστηκα .. "κανένας πιτσιρικάς που κάνει θαύματα στο ίντερνετ'. Από την άλλη φαινόταν πολύ πιτσιρικάς … Μπερδεύτηκα. Τέλος πάντων.
Μετά e periodiko. ... Gate και Astron .... Ο ζωγράφος μας κοιτά - Ρέμπραντ και Μην ομιλείτε περί ενοχής. Τόσο διαφορετικοί οι δύο τους, αλλά και τόσο ίδιοι ? (Σε τι ? εκτεταμένο homework) …. "Κοίτα να δεις τι μπορεί να βρεις σε ένα μουσικό σάϊτ." ... Και μετά στο φόρουμ, αλλά κυρίως στο e - periodiko.
Μετά από λίγο καιρό .. Συνάντηση στο 5/4 ... Όχι λάιβ του ΜΗ. Έπαιζε ένα groupaki .. "Θα πάω .. να δω ... τι είναι αυτοί, να τους γνωρίσω και από κοντά". Είχα καταλάβει πως αυτοί του σάιτ, μάλλον είχαν και ζωή εκτός ίντερνετ.. Μια χαρά δηλ. Αλλά πως να πάω ? Μόνος ? και τι θα πω ? πως θα συστηθώ ? Θα είναι κάποιοι σε μια άκρη που θα κάνουν μπαμ ότι προέρχονται από ίντερνετ και τέτοια ....? Και τι θα πω ? "Γειά σας" ? "Και αν κάτσω κοντά σε κανέναν άσχετο?" Τέλος πάντων ...
Πήγα, πάρκαρα, .. βαθειά ανάσα ... και μπήκα ... Αστα να πάνε .. Μόνο που δεν έτρεμα.
"τι διάολο κάνω εγώ εδώ τώρα" κλπ κλπ.
Καθόντουσαν αρκετοί, κοντά στη σκηνή. Τραπέζια, καρέκλες και δερμάτινοι καναπέδες .. Στους δερμάτινοι καναπέδες - συνεχόμενοι - ο ένας δίπλα στον άλλον.
"Νάτοι". "Τώρα πως πλησιάζω ?".
Τσούπ, σκάει μύτη τυπάκος πολύ συμπαθής - ουδεμία σχέση με τον πιτσιρικά της φωτογραφίας εννοείται, οκ είχα καταλάβει στο μεταξύ ότι δεν ήταν πιτσιρικάς .. Ο jorge. Συστήθηκε το παιδί κανονικά, μια χαρά, οικείος ευγενής ... κλπ κλπ .. Μετά, η dimitrapan, και η (soulessome). Μπορώ να πω, ότι αυτές οι κοπέλλες δεν έδειχναν πραγματικά αυτήν την οικειότητα, την ευγένεια και την προσπάθεια να με «εντάξουν», θα ζοριζόμουν ….
Κάθισα στον καναπέ. Τοn orfeus τον είχα σταμπάρει. Ε και μία ηλικιακή προσέγγιση όσο νάναι βοηθάει. Αλλά κυρίως τα γραπτά του, η αναφορές του στη ροκ κλπ. Δεν θυμάμαι πως, αλλά βρέθηκε δίπλα μου. Στο μεταξύ, δεν μίλαγα πολύ με τους άλλους. Οκ, όλα καλά, αλλά ε .. σε τέτοιες φάσεις δεν μπορείς να μιλήσεις εύκολα. Μουσική, χαβαλές κλπ
- "Θα πρέπει να είσαι ο ορφέας" του είπα.
- "μμμμμ" μου είπε (μάλλον κούνησε και κεφάλι)
Συνέχισα με διάφορες σαχλαμάρες δικές μου περί ρόκ, μουσικής κλπ. Σαχλαμάρες αλλά έπρεπε να πούμε κάτι ...
- "μμμμμμ" μου έλεγε. (μάλλον κουνούσε και κεφάλι).
Οκ κάποιες φορές μου είπε ".. ναι", ….. "οχι" "ε ναι", έτσι είναι" κλπ. Λαλίστατος ο κύριος .. δεν λέω. Λαλίστατος.
"Ε δεν μας παρατάς ρε φίλε", σκέφτηκα …
«ιντερνετ .. όποιος γράφει καλά, μπορεί και να μιλάει με μμμμμ».
Μια χαρά μετά. Εξοικείωση με τους υπόλοιπους κλπ κλπ ... Ολα καλά. Ο Ορφέας .. εκεί στον δερμάτινο καναπέ του. Εγώ όρθιος, με τα άλλα παιδιά, χορός πλάκα κλπ. Μετά από λίγες μέρες, στο "καφέ" ε ... λέγαμε διάφορα (εκεί ήταν πιο ανοιχτός. Έγραφε μία - δύο σειρές). Κάποια στιγμή .. ανταλλάξαμε τηλέφωνα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ναι. Τηλέφωνα. Είχα πήξει από τη δουλεία. Βράδυ, έγραφα κάτι για τη δουλειά μου, στο σπίτι. Και ο Γιώργος το ίδιο. Θα πήγαινε με κάτι φίλους του για ποτό σε ένα μπαράκι. Πήγα εκεί. Τους βρήκα.
Γνώρισα λοιπόν τον Γιώργο. Έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Όχι απλά με μουσική παιδεία. Αλλά με ουσία, συνολική ενόραση του κόσμου. Με λόγο ανάλογη της γραφής του. Συνολικό λόγο. Όχι απλά λόγια. Στη συνέχεια πήγαμε μαζί ένα ταξίδι στη Θεσ. Εγώ σε μία από τις συχνές επισκέψεις μου για τη δουλειά μου και ο Γιώργος για εκείνη τη συνέντευξη. Ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Άρχισε να χτίζεται μία εξαιρετική φιλία με έναν σπάνιο άνθρωπο.
=======================================================================
2. Η πιό γρήγορη φορά …. (pavel). - 10 Δεκεμβρίου 2006,
Μία από τις πιο συναρπαστικές γνωριμίες μου ήταν εκείνη με Θοδωρή. Ο Γιώργος (Ορφέας) μου είχε μιλήσει γι' αυτόν. (όχι πλέον με μμμμμ όπως είπαμε). Τον είχα δει και στο live του ΜΗ. Ωραίος τύπος, οκ, πολύ καλή φωνή, πολύ καλός σαν παρουσία. Κάποια στιγμή λοιπόν, διάβασα ένα κείμενό του στο Φόρουμ... Φύγε λεγόταν .... Δέν ξέρω ... κάτι μου έκανε ... Όχι τόσο για το συγκεκριμένο στο οποίο αναφερόταν. Μού μίλησε αυτό το γραπτό....
Απονομή βραβείων διαγωνισμού ποίησης και λογοτεχνίας του ΜΗ. Βρέθηκα εκεί. Ήταν και ο Θδωρής. Αλλά εντάξει, στις συγκεντρώσεις αυτές όσο νάναι ...Κόσμος, "γειά τι γίνεται" κλπ ... Χρειάζεται το κλίκ για να γνωρίσεις καλύτερα κάποιον .. Είχα πει στον Ορφέα να μας συστήσει κάποια στιγμή αλλά, δεν περίμενα κι αυτός να το έχει στο μυαλό του. Όμως, μέσα στο γενικό τρέξιμό του ... και μου λέει ... "έλα να σου γνωρίσω τον Θοδωρή... Θέλει να σε γνωρίσει κι αυτός ..."
Απίστευτο !!!! Καθίσαμε σε μία άκρη ... Παρατήσαμε για λίγο παρέες και μιλήσαμε. Μέσα σε 5 - 10 - 15 λεπτά (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο, αλλά δεν ήταν ούτε καν μισάωρο) είπαμε σχεδόν τα πάντα για μας. Είναι από τις φορές που λες τα πάντα όχι επειδή περιγράφεις, αλλά επειδή συντονίζεται η ψυχή σου με τον άλλον. Τότε, δεν παίζει ρόλο ή έκταση της περιγραφής .. Ούτε η ακρίβεια. Η κάθε λέξη συμπυκνώνει χίλες φράσεις.
Πλέον ο Θοδωρής είναι εκτός νέτ για μένα. Βέβαια, όπως συμβαίνει πολλές φορές, τους φίλους δεν τους βλέπεις όσο και όπως θέλεις. Αλλά άνθρωποι τέτοιας ποιότητας, μεγαλείου ψυχής, ευγένειας και ποίησης, δεν έχουν ανάγκη από το "κάθε μέρα" ...
Δεν θέλουν το κάθε μέρα .. Καλή ατάκα έ ? Σοβαρά ?
Τελικά τα άλλοθι φτιάχνονται τόσο εύκολα ... Ναι, αντικειμενικές δυσκολίες, ναι, καθημερινότητες ... ναι ... πολλά μπορεί να επικαλεσθεί κανείς, αλλά πάντα νοιώθω, όπως και με άλλους ανθρώπους αγαπητούς, πως .. κάπου ξεπουλάμε τον χρόνο μας μη βλέποντας ο ένας τον άλλον, μη βάζοντας έστω ένα τηλέφωνο στις προτεραιότητες της μέρας .. ή έστω της εβδομάδας. Ο Θοδωρής μπαίνοντας τόσο γρήγορα στον κόσμο των αγαπημένων και οικείων ανθρώπων, άρχισε να υφίσταται και τις ... δοκιμασίες. Εφησυχασμός ? Ίσως ...
Όπως και αν είναι, δεν θυμάμαι να υπήρξε άλλη φορά στη ζωή μου που να ήρθα κοντά σε έναν άνθρωπο τόσο γρήγορα. Ήταν πολύ γρήγορα ... Απίστευτο. Από το "σχεδόν μηδέν"
===============================================================
3. Το Οραματάκι. - 05 Μαρτίου 2007,
Πριν από 8 μήνες περίπου, τον Μάρτιο του 2007, έγινε ένα αποκριάτικο πάρτυ του ΜΗ. Πήγα αργά σχετικά, αλλά παρέμενε το σχετικό κέφι, έπεφτε πολύς χορός κλπ. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε με τον Jorge, σε μια γωνία που είχε κάτι δερμάτινοι καναπέδες καθίσαμε, για τη σχετική ξεκούραση, λίγο χαβαλέ κλπ. Ανοίξαμε λοιπόν μία συζήτηση. Όχι ιδιαίτερα πράγματα, αλλά στραφήκαμε τελικά στο πως βλέπει ο ίδιος το ΜΗ. .
Είχε ανοίξει τη ψυχή του, ας το πούμε έτσι. Για το πώς βλέπει ο ίδιος το ΜΗ, τη δική του σχέση με όλα αυτά, πως το φαντάζεται, πως το οραματίζεται στο μέλλον. Τις επόμενες μέρες, ανέβασα ένα σχετικό ποστ στο μπλογκ μου. Για το τι είχα αποκομίσει από την κουβέντα με τον Γιώργο. Και υπήρξε ένα σχόλιο δικό του, για το γεγονός πως, μέσα σε ένα χώρο γεμάτο μουσική, χορό, καπνούς (για μένα μία χαρά οι καπνοί, για τον Χόρχε όχι), χορούς, πλάκα, ποτά κλπ), δύο άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν και να βρεθούνε αλλού, έστω και για λίγο.
Το πόστ έγραφε…
Ξεκίνησες λοιπόν για χόμπυ. Και στη συνέχεια προέκυψαν πολλά. Ίσως δεν το επεδίωκες, ίσως το έβλεπες να μην βαδίζει πάντα προς τα εκεί που ήθελες, αλλά κάπου σε πήγαινε και αυτό ... Ίσως να σου έδειχνε και δρόμους που δεν είχες φανταστεί. Αλλά έχεις ένα οραματάκι. Άλλοτε σκιαγραφημένο με επάρκεια, άλλοτε όχι.
Και μέσα από αυτό ξεπετάγονται άνθρωποι που ίσως δεν φανταζόσουν πως θα γνωρίσεις, ξεπροβάλουν ιδέες, γνώσεις, πληροφορίες και τόσα άλλα, για τη μουσική - που τόσο αγαπάς - αλλά και για άλλα, που τόσο σ΄ ενδιαφέρουν. Και ασχολείσαι από δω, ασχολείσαι από κεί, να φτιάξεις το ένα, να φτιάξεις το άλλο, άλλοτε χαλαρά, άλλοτε με άγχος... Και μαζί σου κάποιοι στενοί, ή κάπως μακρινοί φίλοι που, λίγο - πολύ, κάνουν το ίδιο, ο καθένας όσο μπορεί. Είναι αυτή η περίεργη χημεία. Ίσως δεν είναι οι κολλητοί ... αλλά τι σημασία έχει ?
Απ' όσα γίνονται βλέπεις τα ελάχιστα .. Είναι δικαίωση. πχ το ΜΗ έκανε 4 λάιβ, 20 συναντήσεις - λέμε τώρα -, έχουν γίνει παρέες, σχέσεις, γνωριμίες, έρωτες, φιλίες ..... Και έχουν βγει στον αέρα κείμενα εκπληκτικά, ίσως κάποιοι άνθρωποι για πρώτη φορά έβγαλαν προς τα έξω ένα γραπτό τους, και στη συνέχεια γνώρισαν αυτόν που το διάβασε. Και πήγαν ν' ακούσουν μουσική και ... μουσικούς ... Και κάποιες χιλιάδες παρτιτούρες, mp3 και άλλα που κυκλοφόρησαν. Και οι εκπομπές στο ράδιο ... και πόσα άλλα ...
Όμως, κάποιες φορές, εγκλωβιζόμαστε στο άμεσα ορατό και αντιληπτό από εμάς. Η έστω, το δημοσιοποιούμενο. Και όμως έχουν γίνει τόσα και τόσα που δεν ξέρεις, δεν ξέρουμε, δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Δεν έχει σημασία η βαρύτητά τους. Δεν θα περάσουν ούτε στα ποστ, ούτε πουθενά .. Αλλά θα γίνονται .. Θα υπάρχουν. Είναι και στοιχείο "προσγείωσης" απέναντι στον κάθε μύθο του ίντερνετ .. Επειδή ακριβώς υπάρχουν και αυτοί που μπορεί να μην εκφράζονται, αλλά να έχουν στην καθημερινότητά τους απίστευτο ενδιαφέρον. Ειτε το άντλησαν απο εδώ, είτε όχι.
Αυτό, το τελευταίο, για μένα είναι το πιο σημαντικό. Και λίγο μαγικό. Γιατί αποτελεί στοιχείο του οράματός σου, κινητήρια δύναμη, παρά το γεγονός πως δεν θα νοιώσεις ποτέ το αποτέλεσμα σε όλο του το εύρος. Αρνητικό και θετικό. Αλλά, με ή χωρίς μύθους, βλέπεις πως κάτι γίνεται ... Και είναι πανέμορφο. ... Να έχεις ένα όραμα, ίσως και πείσμα .. και να λες . "το κάνω .. και ας μη βιώνω το όλον του".
Γι αυτό και σκέφτηκα να μεταφέρω μέρος μιάς κουβέντας σε έναν δερμάτινο καναπέ εν μέσω ποτών και ροκ ήχων της απόκριας. Σε είχα απειλήσει εξ άλλου πως θα γινόταν. Γιατί το στίγμα σου είναι εξαιρετικό. Και σεμνό. Απλά ... δώστου κι άλλο.
Καλές συνέχειες.
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑναφορές Ιστορίες Μουσικές Σινεμά Σκέψεις