Τελευταίως, όλο και συχνότερα αιθάνομαι την ανάγκη ύπαρξης ενός κουμπιού rewind.

Κι όλο και πυκνότερα συνειδητοποιώ τη χλωμάδα της υπόθεσης.

Ένα κουμπί rewind. Όχι τύπου μηχανής του χρόνου, όχι για να πάω πολύυυ πίσω για να αλλάξω καταστάσεις. Ένα rewindάκι 2-3 (δευτερο)λεπτών, μόνο. Που να μην επηρεάζει ζωές και πράγματα, απλώς τόσο ώστε να βγω απ' το μπάνιο/αυτοκίνητο και να βρεθώ εκεί που ήμουν δυο λεπτά πριν.

Σενάριο 1 (sorted by frequency)

Είμαι κατακουρασμένη, μισοκοιμισμένη και σκυλοβαριέμαι να κάνω μπάνιο - μισώ το μισάωρο χτένισμα που πρέπει να ακολουθήσει, εφόσον θέλω να βλέπομαι δηλαδή. Κενό αέρος και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τον εαυτό μου ολοκληρωτικά και αμετάκλητα εμβαπτιζόμενον εις το ύδωρ, όπου ξαφνικά -Ω!- θυμάμαι πόσο βαριόμουνα να μπω στο μπάνιο και τι δεν θα 'δινα να ήμουνα έξω στη θαλπωρή του κρεβατιού μου. Σ' αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου, εκτείνω τη χείρα μου ως προς το κοντρόλ, για να πατήσω το rewind.

Δυστυχώς, η υπηρεσία αυτή δεν είναι ενεργοποιημένη και εγώ άναγκάζομαι να υποστώ το μισάωρο χτένισμα.

Σενάριο 2

Έχοντας λυσσάξει απ' την πείνα και λιώμα, φτάνω στο σπίτι όπου αντιλαμβάνομαι ότι έχω ξεχάσει κάτι στο γραφείο. ’σε, σκέφτομαι, δεν είναι και τόοοσο σημαντικό ώστε να ξεβαρεθώ, να ξαναμπώ στο αυτοκίνητο και να οδηγήσω μες την κίνηση να πάω να το πάρω. Κενό αέρος και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τον εαυτό μου μες το αυτοκίνητο και να απέχω τρία λεπτά απ' τη δουλειά. Ξαφνικά -Ω!- θυμάμαι πόσο βαριόμουνα και πόσο πεινούσα, τι γυρεύω τώρα εδώ; Και πάλιν ερχόμενη μετά δόξης εκτείνω τη χείρα για το κοντρόλ για το rewind.

Δυστυχώς, η υπηρεσία αυτή δεν είναι ενεργοποιημένη κι εγώ αναγκάζομαι να κατέβω στο γραφείο, να πάρω το ξεχασμένο πράγμα και να ξαναοδηγήσω σπίτι.

Και άλλα.

Τελικά, ούτε rewind υπάρχει, ούτε forward, ούτε pause. Οι θέλοντες αυτά τρέχουν στα μέντιουμ και στις μάγισσες.

Μόνο play και stop.

’ντε και κανένα volume.