"Σταμάτα να παίζεις! Κλείσε το πιάνο σου!"

"Μα γιατί;"

"Γιατί έτσι! Κλείσε τα παράθυρα! Δεν αντέχω τον θόρυβο!"

"Μα είναι ένα τόσο ωραίο πρωινό! Τουλάχιστον ας αφήσουμε ανοιχτό το παράθυρο της βεράντας! Έχω καιρό να ακούσω το κελάηδημα των πουλιών!"

"Όχι!"

"Μα γιατί;"

"Γιατί έτσι! Τράβα τις κουρτίνες! Δεν πρέπει να μπαίνει μέσα το φως!"

"Το φως...σε παρακαλώ! Μια χαραμάδα, αυτό είναι το ελάχιστο που σου ζητώ! Δεν αντέχω άλλο το φως των κεριών! Θέλω τον ήλιο!"

"Όχι, σε καμία περίπτωση!"

"Μα γιατί;"

"Γιατί έτσι! Μα επιτέλους, δεν σου είπα να κάψεις τα βιβλία σου;"

"Όχι! Αυτό δεν θα το κάνω!"

"Δεν θυμάσαι τι είπαμε; Δεν είναι για σένα αυτά τα πράγματα! Σου δηλητηριάζουν το μυαλό! Δεν θυμάσαι;"

"Θυμάμαι...αλλά γιατί; Γιατί να τα κάψω;"

"Γιατί έτσι! Πάλι άγγιζες το κορμί σου; Δεν σου απαγόρεψα κάτι τέτοιο; Πως θα μάθεις να υποτάσσεις τις ανίερες σκέψεις όταν υποκύπτεις σε αυτές;"

"Δεν...δεν το ήθελα...αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί είναι κακό...γιατί;"

"Γιατί έτσι! Κάνεις πολλές ερωτήσεις σήμερα! Αμαρτία!"

"Μα γιατί;"

"Γιατί έτσι!"

-------------------------------------------------------------------------------------

"Γιατί έτσι!"....μια τέτοια φράση μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα, να σου διαλύσει το μυαλό, να σου κάνει τα νεύρα κουρέλια.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει ένα "Γιατί έτσι!". Αυτή η φράση τερματίζει την συζήτηση, εκεί τελειώνουν τα επιχειρήματα και τον λόγο τον έχει πια η υποταγή!