Στο αυτοκίνητο του Κ. 

 Έβαλε Διάφανα Κρίνα. Φταίω τώρα αν ξαφνικά είμαι στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Έγκωμη; Φταίω αν τα Κρίνα αντικαταστάθηκαν από ξένη μουσική;Σε μια γωνιά της αργής εφηβίας, νύχτα ξενύχτα με δυνατούς σκληρούς ήχους, σκοτεινούς.

Μαύροι τοίχοι,μαύρα γυαλιά, μαύρα τραπέζια, μαύρο μπαρ, μαυροφορεμένοι μακρυμάλληδες που κτυπιούνται. Αλκοόλ, καπνοί, η μουσική πολύ δυνατή! Α, τόσο πίσω είμαστε! Στις τελευταίες μέρες του ....

Στο γνωστό τραπεζάκι. Το μοναδικό που έχει αναμμένο κερί. Το μοναδικό που έχει κερί, για την ακρίβεια. Η εποχή που τριγυρνούσαμε με κεριά στην τσάντα. Όπου και να πηγαίναμε, τα ανάβαμε. Ακόμα κι εδώ. Στην αρχή μας πείραζαν, μετά μας συνήθισαν. (Μάλιστα Σε κάποια φάση μας είχανε αγοράσει κερί και σπίρτα!)

Όπως συνήθισαν και την εμμονή μου με τα χρώματα. Προσπάθησαν κάποιοι γνωστοί μου να μου εξηγήσουν ότι εκεί ο κόσμος φοράει μόνο μαύρα. Μαύρα μαρτίνια, μαύρα τζιν, μαύρες μπλούζες από συγκροτήματα. Ε, και; Εγώ πήγαινα με ό,τι χρώμα μου κατέβαινε. Όχι από πείσμα αλλά γιατί αυτά μου άρεσαν: το μπλε τζιν, τα μπλουζάκια σε διάφορα χρώματα...μια φορά τους είχα κατέβει και με γαλάζιο φόρεμα καλοκαιρινό. Η κολλητή μου, που περνούσε τη φάση μαυροντυνομαιβαφομαι προσπαθούσε να με πείσει να βάψω τουλάχιστον τα νύχια μαύρα. Νο νο νο!  Παρέμεινα το στυλιστικά ξεκάρφωτο του συγκεκριμένου μέρους, που γούρλωνε τα μάτια των «επισκεπτών» με τις ρατσιστικές τους τάσεις ενάντια στο κάθε τι μή-μαύρο! Οι θαμώνες μας είχαν συνηθίσει για τα καλά...

Εξάλλου δεν ενοχλούσαμε κανένα. Καθόμασταν σε συγκεκριμένο τραπέζι, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Ανάβαμε το κερί μας, ζωγράφιζε η Μ, εγώ έγγραφα. Υπήρχαν ξημερώματα Σαββάτου,σπάνια, που ενώ οι υπόλοιποι κουνούσαν τα κεφάλια πάνω κάτω ρυθμικά, εγώ έλυνα ασκήσεις μηχανικής. Καμιά φορά, πεταγόμουνα και στο διπλανό κλαμπ για χορό με τα παιδιά της παρέας. Νύχτες ελαφρότητας ποπ. Και πάλι πίσω. Στην Μούσα, έτσι το έλεγα...το πραγματικό όνομα φυσικά, καμία σχέση!Δεν μας ενοχλούσε κανένας εκεί. Ποτέ.

Η κακή φήμη πήγαζε από το είδος μουσικής κι όχι από κάτι άλλο. Στον μικρόκοσμο της Κύπρου, «η μούσα» έβαλε λουκέτο λόγω θορύβου. Ειρωνία αν σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη περιοχή απαριθμούσε 8 κλαμπς, τουλάχιστον! Με τα συντροφικά φαγάδικα, τα πωςταλενεαυτάταμερηπουεχουνεηλεκτρονικαπαιχνιδιακαιμπιλιαρδα,όπου γινότανε πραγματικός πανικός. Σαρκασμός ότι στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει ακόμα το κλαμπ των βρεφοειδών, που για πρώτη φορά βγαίνουν έξω  στον κόσμο της νύχτας.

Παααφ!

Η μουσική δεν τελείωσε, όμως φτάσαμε σπίτι. Στο τώρα. Στο εδώ.

Κι εξακολουθώ να μην ακολουθώ, να είμαι ξεκάρφωτη.