"Έχω χάσει τον ύπνο μου" γράφει με δυσανάγνωστα γράμματα. Κοιτάζει το ρολόι του. Περασμένα μεσάνυχτα.
"Έχω χάσει τον ύπνο μου" συνεχίζει να γράφει. "Δεν κοιμάμαι πια τις νύχτες. Η τόση σιωπή με τρομάζει. Ο κάθε θόρυβος γίνεται κραυγή και η κάθε κραυγή αγρύπνια"
Κοιτάζει το σκοτεινό δωμάτιο με φόβο.
"Οι εφιάλτες...οι εφιάλτες με τρελαίνουν. Δεν με φοβίζουν μόνο, με τρελαίνουν! Μου δείχνουν πράγματα που δεν θα τόλμαγα ποτέ μου να κάνω...με κάνουν να νιώθω μικρός, αβοήθητος"
Τρίβει τα μάτια του. Έχουν θολώσει από την κούραση.
"Πάνω που νόμιζα ότι το σκοτάδι ήταν φίλος μου ανακάλυψα ότι το μισώ. Το μισώ βαθιά. Νόμιζα ότι μπορούσα να κρυφτώ μέσα του αλλά με λύπη ανακάλυψα ότι μέρα με τη μέρα με καταπίνει. Ο μόνος φίλος μου έγινε εχθρός μου"
Κλείνει το ημερολόγιό του με μία απότομη κίνηση. Σβήνει το φως. Βυθίζεται στο σκοτάδι.
Ξαπλώνει στο κρεβάτι του. Το παράθυρο είναι ανοιχτό. Δεν κάνει κρύο. Ένα δροσερό αεράκι τον νανουρίζει. Σκεπάζεται με το σεντόνι. Χώνει το πρόσωπό του μέσα στο μαξιλάρι του. Κλείνει τα μάτια.
Κοιμάται! Μετά από μέρες αϋπνίας επιτέλους κοιμάται!
Ονειρεύεται! Είναι σε μία παραλία, καλοκαίρι. Δίπλα του οι φίλοι του. Το πέλαγος απλώνεται απέραντο μπροστά στα μάτια τους. Γελάνε. Χαίρονται. Νιώθει ζεστασιά. Τον ζεσταίνει ο ήλιος. Τον ζεσταίνουν οι φίλοι του.
Ξυπνάει! Τρέμει και έχει ιδρώσει.
"Όνειρο ήταν...μόνο ένα όνειρο" μονολογεί.
Ανάβει το φως και σηκώνεται απ'το κρεβάτι. Ψάχνει μέσα στα συρτάρια του. Ανακατεύτει χαρτιά και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι. Βρίσκει αυτό που έψαχνε. Μία φωτογραφία με αυτόν και τους φίλους του σε μία παραλία, όπως στο όνειρο.
Παίρνει τον αναπτήρα του και καίει την φωτογραφία. Σκορπίζει τις στάχτες από το παράθυρο. Χάνονται στον αέρα.
"Τα όνειρα πεθαίνουν...μόνο έτσι θα κοιμάμαι..." σκέφτεται.
Επιτέλους, μετά από μέρες αϋπνίας μπορεί και κοιμάται ήσυχος!
--------------------------------------------------------------------------------------
Ασυναρτησίες μίας περασμένης ώρας...
Με βασανίζει η αϋπνία τώρα τελευταία...
Ωραία μέρα η σημερινή...είχε τα πάντα! Εκκλησία, βόλτα με φίλους, μελαγχολία, δημιουργικότητα, μουσική, πόνο σωματικό και ψυχικό...
Τις νύχτες που δεν κοιμάμαι προσπαθώ να κρατώ το μυαλό μου απασχολημένο. Δεν θέλω να αφεθώ στη σιωπή και στο σκοτάδι...
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Αδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια