Απόψε δεν έχει κείμενο...απόψε έχει μόνο λίγα λόγια που σκόρπια έρχονται στο μυαλό μου...

Άραγε πως να είναι η σιωπή; Απορώ εαν ακόμα και ο καλύτερος ζωγράφος του κόσμου θα μπορούσε να την ζωγραφίσει...

Νιώθω να μην έχω επαφή με το περιβάλλον. Το παθαίνω αυτό συνέχεια. Κάποιες φορές, όταν σηκώνομαι όρθια απότομα, ζαλίζομαι και όλα σκοτεινιάζουν. Τι ωραία αίσθηση! Χρειάζομαι αρκετά λεπτά για να επανέλθω στην πραγματικότητα. Ο γιατρός μου το λέει ορθοστατική υπόταση...εγώ το λέω φυγή...

Απόψε θέλω να αφεθώ στην αγκαλιά του ύπνου. Θα πάω όπου με πάει.

Κουράστηκα...πέρασα μία τρελή ημέρα. Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα κάνω μία αναφορά σε ορισμένα γεγονότα αλλά όχι τώρα. Τώρα, με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά.

Επιτέλους βρήκα το βιβλίο που έψαχνα τόσο καιρό!

Αυτά για απόψε...καληνύχτα σε όλους!