όπως θα κατάλαβε και ο πλέον NIKOSPI, του(ϋ)τη την φορά το blog είναι αφιερωμένο στην ναυαρχίδα των_en_MH_ιστιολογίων και στην κορωνίδα των premiums.πολλοί αναρωτήθηκαν τί είναι αυτό που καθιστά το ιστιολόγιον του mprizas να απέχη παρασάγγας από τα άλλα. είμαι εις θέσιν να ξέρω ότι ο mprizas παραμένει ταπεινός και δεν έχει επηρεαστή δι' όλου από την επιτυχία. για παράδειγμα, χθες που είχαμε πάει να πιούμε ένα ποτό παρήγγειλε δια μίαν εις έτι φοράν ένα ποτήρι σαμπάνια. ταπεινότης...

moreover, που θα λεγε και ο audioslave, το παιδί που πετάει πέτρες στα τζάμια ανυπεράσπιστων_en_kinisei_περαστικών έχει το προνόμιο να γνωρίζη πώς να ψαρώνη κόσμο με αυτά που γράφει. καθόλου τυχαίο, μιας και οι σπουδές του βασίσθηκαν στην πηγαία εκροή αυτού του προσόντος. από τα πρώτα έτη, στο ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιέργειας, ο μικρός-τότε-mprizakos έγραφε κείμενα που αφορούσαν την καθημερινότητα της σχολής σε αρμονική συνεργασία με το καθηγητικό κατεστημένο... μια πηγή μου-ρουφιάνος μου,δηλαδή-μού αποκάλυψε οτι την περίοδο που ο mprizas..."διάβαζε" πολλά και διάφορα γίναν στο ΤΕΙ. εγώ πάντως δεν πιστεύω τίποτα, μέχρι να το καταγγείλη ο asxetos με φωτογραφίες από εγκαίνεια.

επίσης, στο blog αυτό δεν θα βρείτε άκρατο συναισθηματισμό, σκόρπιους στίχους για να τους διαβάση καμμιά γκόμενα-ή γκόμενος-και να συγκινηθή. δεν θα τον δείτε ποτέ να σβήνη το blog του επειδή τού έδωσε τα παπούτσια στο χέρι μια πρώην του και αυτός τσαντίστηκε. αυτά είναι μικρότητες που ανήκουν σε μέλη σαν τον γράφοντα. αντιθέτως, θα δείτε αντικειμενικότητα και εν ψυχρώ θέασι των πεπραγμένων ενώ, το γεγονός ότι διαθέτει διαλόγους, δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να γίνη mprizas στην θέσι του mpriza. δεν ξέρω βέβαια και πολλούς που θα το ήθελαν αυτό, αλλά αυτοί τον έχουν γνωρίσει από κοντά.

έτερον στοιχείον και πολύ σημαντικόν είναι οι γνώσεις του mpriza επι των αστρολογικών. σαν χθές θυμάμαι την πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο ploughman πριν πολλά πολλά χρόνια, να μού απλώνη τον χάρτη μου τον αστρολογικό και με πάθος να αναλύη πόσο αρνητικά ενεξελίχθησαν, εξελίσσονται και θα εξελιχθούν τα πράγματα στην σεξουαλική μου ζωή(τότε δεν τον πίστεψα). τούτο γαρ, σημαίνει ότι έχει φτιάξει πολλούς χάρτες στη ζωή του, γεγονός που μεταφράζεται σε πολλές εμπειρίες. επομένως μπορεί να μιλάη επι παντός επιστητού. κοιτάξτε για παράδειγμα το πρώτο του post για τα 7 θαύματα του κόσμου και το τελευταίο με τις νότες. μιλάμε για έναν άνθρωπο πλήρη εμπειριών...

αυτό που με κάνει όμως να τον παραδέχομαι, είναι ο τρόπος που καταφέρνει να κάνη ένα μικρό post να φαίνεται μεγάλο. εδώ ο υπεύθυνος των word στην microsoft υποβάλλει την παραίτησι του και αυτοκτονεί. μιλάμε για συνδυασμό διαστίχου και enter. δηλαδή, βάζεις στο word το μεγαλύτερο διάστιχο που υπάρχει και ταυτόχρονα πατάς enter...και ιδού: ένα ποστ 4 γραμμών γίνεται σαν περιγραφή του τρόπου που ψωνίζει τυρόπιτες ο blacksad από τον γρηγόρη(όπου γράφει για μια τυρόπιτα που έφαγε στον τύρναβο και πως οι δρόμοι στον τύρναβο μοιάζουν εκπληκτικά με τους δρόμους ενός προαστίου της πράγας, με χαμηλό φωτισμό σαν κεράκι με φλόγα που τρεμοπαίζεικλπκλπκλπ)

συνεχίζω το συγκεκριμένο post, με τον τρόπο που ο mprizas απαντάει στα σχόλια που του αφήνουν. εδώ υποκλίνεται και ο πλεόν κακεντρεχής αναγνώστης. πρώτα από όλα θα χρησιμοποιήση υποκοριστικό. βασούλα, γιαννάκη, λαλαριλολάκη, παιδάκια και πάει λέγοντας. μετά στις απαντήσεις του, κρύβεται ένα νεό post. προσέξτε τι έγραψε στο τελευταίο blog εις απάντησιν σχολίων:

"Να στε καλά παιδάκια! Και σε κάτι τέτοιες φάσεις να προσέχετε! Γιατί κάθε φορά που προσποιείσαι το ελικόπτερο, δεν είναι απαραίτητο να βγαίνει από μέσα πάντα ένας Ράμπο! Καμιά φορά υπάρχει κίνδυνος να βγει κι ο Μπάμπης ο Φλου!

Το νου σας!:-) "

καταλάβατε? μιλάμε ότι σε μια απάντησι σχολίου στηλιτεύεται η αμερικάνικη νοοτροπία που θέλει τους "ραμπους" να κανονίζουν τις τύχες του πλανήτη. αλλά κλείνει ταυτόχρονα το μάτι και προβάλει τις πανανθρώπινες ελληνικές αξίες(από το 74 και δώθε) όπως αυτή εκφράζεται από τον μπαμπη τον φλού του παύλου, τον βι παπ και σημαντικούς έλληνες εντεχνοροκάδες μουσικούς(ρε παιδιά που μπαίνει αυτό το καταραμένο το βύσμα στην κιθάρα? θα την κουρδίση κανένας? κ.α )

επίλογος απευθυνόμενος σε σένα:
ζούμε ένα δράμα μαζύ σου...αλλά μην στενοχωριέσαι για τα δράματα και τις λύπες. όπως θα λεγε και ένα από τα πολλά blogs που προσπαθούν να σε αντιγράψουν, σε μια κρίσι συναισθηματικού copy paste: "μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά. μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη"

με αγάπη, ο "μαύρος" φίλος σου

P.S: όταν τα κείμενα σου είναι πολύ μεγάλα, δεν τα διαβάζω.και όταν ειναι μικρά, θεωρώ ότι βαριέσαι, οπότε πάλι δεν τα διαβάζω