Το μυαλο μου εχει βαρεσει διάλυση..

Τη μνημη μου καπου την αφησα..αλλα δε θυμαμαι που..

Οταν, δε, αρχιζουν οι παιδικοι φιλοι να θυμουνται πραγματα και καταστασεις..ειμαι να με κλαιν' οι ρεγγες!

Διαλογοι του στυλ:

• Ρε Λενιω θυμάσαι τοτε που πηγαμε στο παρτυ του Μητσου και καθομασταν στο μπανιο 6 κοπελες δοκιμαζοντας κολωνιες της μανας του???( ςςς αυτα μεταξυ μας ε!)
• Ποτε λες???
• Έλα ρε, Β' Γυμνασιου? Που πηγαμε στη σπιταρωνα στο Κρυονερι...
• Αληθεια? Δε μου 'ρχεται κατι....
• Ελα ρε! Που ειχε 3 μπανια και ασανσερ μεσα στο σπιτι λογω μεζονετας..Αντε σκεψου.....
• Ναι ε? Τι να πω...ολα ειναι πιθανα. Αλλα να ρωτησω κατι βασικο πρωτα ε.. Ποιον Μητσο λες??

 ...ειναι πια κατι απολυτα συνηθισμενο..

Αρχιζω να διηγουμαι κατι (συγκλονιστικο κατα τ' αλλα!) που σε λογικα πλαισια ειναι ιστορια 5λεπτου και την φτανω στο μισαωρο λεγοντας ανα 2 λεξεις "εεε τι ελεγα?"

ΚΑΙ σκεφτομαι η κακουργα...πως θα γινω εγωωω καθηγητρια??Που θα εχουμε 6ωρο και θα αρχιζω να μιλαω στη 13:00????

Νιωθω σαν τον Keanu Reeves (αχ αχχχ!) στο Matrix που του βγαζανε εκεινο το ματσουκι απ'την κεφαλα!!!

HEEELP Καποιος να με ξανασυνδεσει!!!!

Περα απ'την πλακα...οδευω προς φουλ Alzheimer..