Χθές το βράδυ, τυχαία, έπεσα πάνω σε μία εκπομπή του Σεραφείμ Φυντανίδη. Αναφορά στη κρίση των ΜΜΕ, φλάς μπάκ στο τέλος της δεκαετίας του 70, όπου οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ (με όλη τη σημασία της λέξης) ξεκίνησαν την πρώτη αυτόνομη προσπάθεια για έκδοση ανεξάρτητου εντύπου. Αφησαν τις δουλειές τους, συγκρούσθηκαν με τους παραδοσιακούς εκδότες και ξεκίνησαν. Η προσπάθεια αυτή, αργότερα συμπηκνώθηκε στην έκδοση της "Ελευθεροτυπίας".

Δεν έχει σημασία πως εξελίχθηκε η "Ε" στις μέρες μας, σημασία έχει πως για μια μεγάλη - μεγάλη περίοδο, παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιφάσεις, μπορούσες να μιλήσεις για "ηθος", "δεοντολογία" και συναφείς έννοιες και πρακτικές, χωρίς να σε θεωρήσουν ufo. Εννοείται, όχι μόνο στα πλαίσια της "Ε". Και σε άλλα έντυπα. Οπως αναφέρθηκε - αυτό το θυμάμαι -, τότε, ήταν ΟΝΕΙΔΟΣ για τον δημοσιογράφο και κατ΄επέκταση για την εφημερίδα του, να ... διαψευσθεί μία είδηση.

Αλλά η όλη ιστορία δεν αφορούσε μόνο της ειδήσεις. Προσωπική εμπειρία. Πριν αρκετά χρόνια, έκανα μία προσπάθεια να ζήσω στην επαρχία. Καλή δολειά, είχα και καλούς φίλους κλπ. Μεταξύ των φίλων μου, ήταν ένας δημοσιοράφος - εκδότης τοπικής εφημερίδας. Από τότε διέβλεπε τους κινδύνους κοινωνικού κιτρινισμού και πέραν των άλλων, πρόσεχε πάρα πολύ τα σχετικά ρεπορτάζ, μήπως και εκθέσει ανθρώπους, τους φέρει σε δύσκολη θέση, κλπ κλπ. Ηταν επιχειρηματίας εννοείται. Αλλά ειχε - και εξακολουθεί να διατηρεί ένα πλαίσιο αρχών - η δέ εφημερίδα του, διατηρώντας μία ξεχωριστή γραφή, βρίσκεται σταθερά στην πρώτη θέση, της ευρύτερης περιοχής της. Χωρίς σκάνδαλα, φωτογραφίες από πτώματα, από συγγενείς σε νοσοκομεία κλπ.

Τότε λοιπόν, μία ομάδα επιχειρηματιών, του ζήτησαν να τους οργανώσει ένα "τοπικό κανάλι". Από τις πρώτες προσπάθειες της ιδιωτικής τηλεόρασης σε περιφερειακό επίπεδο. Εθεσε τους όρους του. Ποιοτικούς κυρίως, ας στηνόταν το κανάλι και μετά θα έβλεπε τι θα έκανε... Το έστησε και μετά .. ξαναγύρισε στην εφημερίδα του.

Μου ζήτησε να τον βοηθήσω. Κυρίως σε business plan και τέτοια, αλλά και όχι μόνο σε αυτά. Αλλο που δεν ήθελα. Ασχολήθηκα με "τα μπούνια" για 1 - 2 μήνες, τζάμπα, έτσι για την εμπειρία.... Συμμετείχα - άσχετος εγώ, αλλα ήθελα να μαθαίνω - και στο στήσιμο των ειδήσεων, των ρεπορτάζ κλπ. Με τις πρώτες εκπομπές, έπρεπε να καλύψουν ένα σημαντικό κοινωνικό γεγονός, γάμος, βάφτιση, δεξίωση ..κάτι τέτοιο. Παρακολουθήσαμε μαζί με τον φίλο μου το δελτίο ειδήσεων. Μιά χαρά το βρήκα εγώ, μία χαρά η κάλυψη. Κόσμος, καλά πλάνα, καθαρή εικόνα, καθαρός ήχος κλπ. Τον είδα όμως που τσαντίστηκε.

- "Τους μαλάκες .. τράβηξαν κοντινό πλάνο. Τους έχω πει να μη τραβάνε κοντινά πλάνα χωρίς να ρωτάνε."

- Μα ... γιατί .. ? τόση σημασία έχει ?

- Γι΄αυτό εγώ είμαι δημοσιογράφος και εσύ κάτι μεταξύ οικονομολόγου και διανοούμενου της συμφοράς, μου απάντησε ... με τη γνώστή πλάκα που κάναμε. "Και γι αυτό εγώ βλέπω πράγματα που εσύ δεν βλέπεις", συνέχισε.

- #$^$@%#^$$#&*T#@@$%$%^$%$# (δική μου αντίδραση, ακατάλληλη για δημοσιοποίηση).

- Γιατί αγαπητέ μου, απλούστατα, το κοντινό πλάνο, συνιστά παραβίαση της ιδιωτικότητας. Εκτός και αν εσύ γουστάρεις να είσαι πρώτη φίρμα, .. ρωτάς τον άλλον, αν θέλει να φαίνεται γκρό πλαν η φάτσα του, οι γκριμάτσες του, το πως μασάει, το πως καπνίζει ?

- Μα είναι κοινωνική εκδήλωση.... Λογικό ειναι ....

- Οχι, δεν είναι. Αμα του αλλουνού του δώσεις στα χέρια μία κάμερα και ένα μικρόφωνο, πρέπει να ξέρει πως να το χρησιμοποιήσει. Αλλοιώς, θα σε τραβάει όταν οδηγείς, θα μπουκάρει στην αυλή του σπιτιού σου, θα σου παραβιάσει κάθε ιδιωτικότητα. Και επειδή τη μυρίζομαι τη δουλειά, πρέπει να τους το κόβεις από τώρα. Από το ανώδυνο. Αν και δεν υπάρχει ανώδυνο και μη στην ενημέρωση.

Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος. Αλλά το νόημα δεν ήταν κάπως έτσι .. Ηταν ακριβώς έτσι.

Ο Ντίνος συνεχίζει στην πόλη του με την Εφημερίδα. Το κανάλι, συνεχίζει και αυτό, μάλλον, θα τραβάει πλέον γκρό πλαν σε εκδηλώσεις ... αλλά δεν έχει σημασία. Και αυτοί ζούν καλά, κι εμείς συμπαθητικά.