Η καθημερινότητα κι εγώ...
Hakuna Matata
15 Φεβρουαρίου 2008, 23:28
Έρημος
Στιγμές έμπνευσης  

Εκεί θέλω να πάω. Στην έρημο.

Στην έρημο όλα φαντάζουν τεράστια. Η σκιά που πέφτει πάνω στην άμμο απλώνεται απειλητική. Ο ήλιος δεν δείχνει έλεος. Η σιωπή δεν σπάει.

Στην έρημο επιβιώνει ο πιο δυνατός, αυτός που αξίζει να επιβιώσει, όχι ο προνομιούχος.

Στην έρημο η μοναξιά είναι επιλογή και όχι αντικείμενο σχολιασμού.

Στην έρημο το μυαλό χάνεται, το λογικό σαλεύει.

Στην έρημο η ματιά θαμπώνεται με την απεραντοσύνη που δεν οδηγεί πουθενά.

Στην έρημο το παραμικρό αεράκι γίνεται μουσική.

Στην έρημο ο ουρανός δεν κρύβει τα αστέρια του.

Στην έρημο η ζωή δεν φαίνεται.

Στην έρημο...εκεί θέλω να πάω....

 

10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

esta (15.02.2008)
Φύγαμε!!ετοιμάζουμε βαλίτσες για όποια έρημο βρίσκεται πρόχειρη!Πέρα από την πλάκα,πολύ όμορφο ποστ!!
Vanna (15.02.2008)
Εγώ είμαι μέσα! Δεν μας έκατσε η Ισπανία με το spanish Caravan αλλά θα πάμε στην έρημο! Τώρα που αρχίζει το κρύο!
Πέρα από την πλάκα, μακάρι να μπορούσαμε να φεύγαμε...
pafa (15.02.2008)
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Όπου και να πας, τα ίδια σκ%:ά είναι, οι προνομιούχοι πάντα μπροστά.
Όλα για το ταξίδι!
Vanna (15.02.2008)
Ιθάκη! Τι υπέροχο ποιήμα!
Ας ετοιμάσουμε βαλίτσες και ας αφήσουμε όλα τα τέρατα πίσω μας.
esta (15.02.2008)
Ίσως τα τέρατα που θα βρούμε μπροστά να είναι τα χειρότερα.Εμείς όμως θα έχουμε αρχίσει το ταξίδι... ;)
Vanna (16.02.2008)
Και όσο βρισκόμαστε καθ'οδόν τίποτα δεν θα μας αναγκάσει να γυρίσουμε πίσω...ούτε καν οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες.
pafa (16.02.2008)
Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.
Vanna (16.02.2008)
Το δικό μου αγαπημένο από τον Καβάφη

"Όσο Μπορείς"
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
pafa (16.02.2008)
Όσο μπορείς!
Vanna (16.02.2008)
Και αν μπορείς!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
vanna
Άννα
Φοιτήτρια
από Αθήνα-Πάτρα


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/vanna

Απλά λόγια για ό,τι μου αρέσει και μου τη σπάει

Tags

Αδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια



Επίσημοι αναγνώστες (11)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links