"Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ'αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό, δεν μπορώ να σου δείξω που βρίσκεται. Καλύτερα έτσι. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα ανάμεσα σ'όλα τ'αστέρα. Έτσι, θα σ'αρέσει να κοιτάζεις όλα τ'αστέρια...Θα είναι όλοι φίλοι σου. Κι έπειτα θα σου κάνω ένα δώρο..."

Γέλασε πάλι.

"Αχ, ανθρωπάκο, ανθρωπάκο, μ'αρέσει ν'ακούω αυτό το γέλιο,"

"Αυτό ακριβώς θα είναι το δώρο μου...θα είναι όπως με το νερό..."

"Τι θες να πεις;"

"Για όλους τους ανθρώπους τ'αστέρια δεν είναι τα ίδια. Για εκείνους που ταξιδεύουν τ'αστέρια είναι οδηγοί. Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια. Για άλλους, που είναι σοφοί, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου είναι χρυσάφι. Όμως όλ'αυτά τ'αστέρια σωπαίνουν. Εσύ θα έχεις τ'αστέρια που δεν έχει κανένας..."

"Τι θες να πεις;"

"Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, αφού εγώ θα μένω σ'ένα απ'αυτά, αφού εγώ θα γελάω σ'ένα απ'αυτά, θα είναι για σένα λοιπόν σαν να γελάνε όλα τ'αστέρια. Εσύ θα έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε."

Και γέλασε πάλι.

"Κι όταν θα έχεις παρηγορηθεί(πάντα έρχεται η παρηγοριά), θα χαίρεσαι που με γνώρισες. Θα είσαι πάντα ο φίλος μου. Θα έχεις όρεξη να γελάσεις μαζί μου. Και θ'ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρό σου, έτσι για κέφι...Κι οι φίλοι σου θ'απορούν να σε βλέπουν να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε θα τους λες: "Ναι, τ'αστέρια με κάνουν πάντα να γελώ". Και θα σε παίρνουν για τρελό. Θα είναι το αστείο που θα σου έχω σκαρώσει..."

Και γέλασε πάλι.

"Θα είναι σαν να έχω δώσει, αντί γι'αστέρια, πολλά καμπανάκια που ξέρυν να γελάν..."

("Ο Μικρός Πρίγκιπας"-Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

--------------------------------------------------------------------------------------------

Κακόμοιρε Μικρέ Πρίγκιπα...αυτός ο κόσμος δεν ήταν για σένα! Γύρνα πίσω στον πλανήτη σου και κράτα μόνο τις ομορφιές που είδες...

Κι εγώ όταν κοιτάζω τα αστέρια γελάω...

Είναι το αστείο που μου έχεις σκαρώσει!

Και να ξέρεις ότι μου λείπεις εκεί που έχεις πάει, σε κάποιον απόμακρο πλανήτη.

Και όποτε κοιτάζω τα αστέρια γελάω!

Είναι το αστείο που μου έχεις σκαρώσει!

Και λυπάμαι για τον χρόνο που σε πήρε τόσο γρήγορα, προτού καλά καλά σε γνωρίσω...

Αλλά τουλάχιστον έχω τα αστέρια και γελάω όποτε τα κοιτάζω...

Είναι το αστείο που μου έχεις σκαρώσει...