19 Φεβρουαρίου 2008, 01:17
Η πανοπλια του σκουριασμενου ιπποτη..Δεν υπαρχουν ανεμομυλοι ονειροπολε φιλε μου δον κιχωτη.Η πανοπλια μου βαρια και σκουριασμενη και κανεις δεν μπορει να με αγγιξει πλεον ,εχω γινει ενα με την σκουρια της,δυσκινητος και βαλτωμενος σε μαχες που δεν με πληγωνουν.Χιονι και παγωνια μεσα και εξω ,γκριζες εικονες και αδιαφορα συναισθηματα απλα για να νιωθεις την ηδονη οτι απλα ζεις καπου εδω γυρω.Την ηδονη που σε κανει να νομιζεις οτι για λιγο ζεις , για λιγο αποκτας ενα ουρανιο τοξο το οποιο απλα εξατμιζεται με την επαναφορα σου εδω γυρω.Εχεις καταντησει να αναζητας τα πολλα βλεμματα γιατι δεν μπορεις καν να βρεις και να αναγνωρισεις ξανα το ενα και το μοναδικο που εκανε ολες της αισθησεις σου να λειτουργουν μια προς μια .Η πανοπλια αυτη δε βγαινει ευκολα παρα μονο με το δακρυ μου , που πλεον στερεψε και αυτο.Ολο αυτο το μεταλλο μπορει να λιωσει αλλα οι ελπιδες χανονται χρονο με τον χρονο.Ενα με το δερμα μου ,ενα με της αισθησεις μου ,σαν της νιφαδες του χιονιου ,παγωμενες.. και μονες.
-
Tren (19.02.2008)
Πανεμορφο.
Ξερεις γιατι?
Ειναι ΑΛΗΘΙΝΟ
γι αυτο και μονο!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog