Ένας διάδρομος η ζωή σου, μακρύς και σκοτεινός. Γύρω σου πόρτες μα ποια να πρωτανοίξεις; Πού να βρεις την δύναμη να ρισκάρεις;

Ήταν πρωί όταν ξεκίνησες και τώρα έχει πάει βράδυ. Νύχτωσε και ακόμα δεν έφτασες στο τέλος. Πόσες πόρτες άνοιξες! Πόσες πίκρες γεύτηκες! Πόσες χαρές αποχαιρέτησες!

Αλίμονο! Φυλάξου! Φυλάξου τώρα που στενεύουν οι τοίχοι! Μην σε πλανέψουν οι ωραίοι ήχοι, μην βουλιάξεις στο σκοτάδι.

Πάψε, είναι ακόμα νωρίς. Είναι νωρίς για σκέψεις τέλους. Το ρολόι δεν έδειξε ακόμα μεσάνυχτα, έχουμε λίγες ώρες μπροστά μας.

Φώτα γύρω σου μα μέσα σου καημός. Αλίμονο! Έχασες τον δρόμο!

Πόρτες γύρω σου πολλές μα καμία δεν ανοίγεις. Δεν μπορείς να μαντέψεις τι κρύβουν, δεν τολμάς να φανταστείς. Μα χειρότερες απ'όλες είναι οι πόρτες που κρύβεις μέσα σου, αυτές που δεν έχουν κλειδιά.

Και έφτασες ξαφνικά στο βάθος του διαδρόμου, σε ένα μέρος που πάντα ονειρευόσουν. Απαξίωση σε τυλίγει καθώς βλέπεις το όνειρο να πέφτει απ'το θρόνο.

Αλίμονο! Σε είχαν κοροϊδέψει!